Eimreiðin


Eimreiðin - 01.05.1907, Blaðsíða 30

Eimreiðin - 01.05.1907, Blaðsíða 30
I IO sem hann hefði getu til. Byggja upp peningshúsin og með því tryggja þar framtíð þeirra Guðlaugar. Pví á bak við alt stritið og svartsýnið grilti í svolítið ljós, er óx og dafnaði eftir því sem jöröin batnaði: Porsteinn myndi sefast með ellinni, og sýna ein- hverja viðurkenningu fyrir frændsemi Guðlaugar. t*ó það yrði aldrei nema Hamar, sem hann gæfi þeim, myndu þau taka því með þökkum, þó það væri ekki nema lítill hluti alls Hofsauðsins, sem Guðlaugu bar með réttu eftir guðs og manna lögum. Jörðin hafði líka tekið þeim bótum á þessum 5 árum, að Grímur var ekki hræddur um, að hún fleytti þeim ekki. En alt fór annan veg. Karlinn hafði ráðstafað eigum sínum á ýmislegan hátt, svo Guðlaug erfði ekki einn einasta eyri. En þetta, að jörðin skyldi vera gefin undan þeim til ókunnugra manna, var svo óskiljanlegt. Að greiða helmingi hærri landsskuld af Hamri, en áður þektist, bara vegna þess að jörðin hefði batnað síðan þau tóku við henni. Pað var svo ótrúlegt, að kirkjan og presturinn ættu að græða á þeim — okra á þeim blátt áfram — og taka svo glerharða peninga eða gangandi fé, einmitt fyrir alla svita- dropana, sem þau höfðu úthelt til frjóvunar framtíðinni. Öllum réttlátum mönnum virtist, að ekki hefði mátt minna vera, en þau Grímur og Guðlaug hefðu fengið lífstíðarábúð á Hamri án eftirgjalds. En það fanst prestinum, honum séra Ólafi á Bæ,. hjákátleg fjarstæða. Pessi rétttrúaði guðsmaður lét það einu sinni í ljósi á safnaðarfundi, þegar tilrætt varð um Hamar, og safnaðar- fulltrúunum þótti ofmikilli hörku beitt við Hamarshjónin í lands- skuldinni — að það væri svo hlægilegt, og ætti sér hvergi stað f lútersku kirkjunni, að eignir kirkjunnar stæðu ávaxtalausar árum saraan. Og máli sínu til stuðnings rakti hann dæmisöguna um hið ófrjósama fíkjutréð upp úr sér. Pað stóð heldur ekki á steini fyrir honum að segja þá sögu. Hún rann upp úr honum með eldheitum orðum, alveg eins og hver rétttrúaður prestur myndi flytja hana, og enginn safnaðarfulltrúanna efaðist um, að hún ætti vel við. Pað var því engum blöðum um það að fletta, að ábúandanum á Hamri — hver sem hann væri — bæri að greiða í landsskuld 8 sauði ár hvert, og var það dæmt eftir guðs og manna lögum, þeim nýjustu, er þektust í þá daga. — Guðlaugu gramdist alt þetta. Hún gat ekki annað séð, en þetta væri himinhrópandi synd og mannúðarlaust ranglæti. Svart-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.