Eimreiðin - 01.04.1919, Qupperneq 51

EIMREIÐIN)
ÓDÁINS-VEIGAR
115
farinu, sem beita eigi, og verður það einnig seinna nánar
skýrt. Þó er það enn þá nákvæmara, því að í því efni var
beinlínis farið eftir honum.
Óhætt er að segja það um þessa bók, að alt sem and-
styggilegt er í hugsun, máli og vilja, heldur þar sína hæstu
sigurhátíð. Og það er alveg rétt, sem sagt hefir verið um
hana, að nú var ekki helvíti framar hugmynd, heldur
virkileiki mitt í mannlífinu. Pví að svo ógurleg verða
kjör þeirra, sem fiæktust inn í galdramálin, að slíku
verður aldrei með orðum lýst. Alt var sönnun á móti
þeim, en ekkert með þeim. Engar píslir andlegar og lík-
amlegar þóttu nógu ferlegar. Engin svik svo svívirðileg,
að ekki mætti beita þeim gegn þeim. Og fyrir þessu urðu
ekki hundruð og ekki þúsundir aðeins, heldur miljónir,
margar miljónir, manna!
[Meira].
/
Odáins-veigar.
Guð alfaðir var að tala við yngstu dóltur sína, sem átti
nú í fyrsta sinni að fá að fara til mannanna á jörðunni.
Á borðinu hjá þeim stóðu þrír bikarar með ódáins veig-
um. Utan á einum stóð geislum letrað: máttur, utan á
öðrum viska og á þeim þriðja kœrleikur.
Seinast í samtalinu spurði hann hana úr hverjum bik-
arnum hún vildi drekka. En sálin greip þann með mætt-
inum og teigaði. Síðan settist hún á einn sólargeislann og
sveif til jarðarinnar.
Hún fæddist og ólst upp með villimönnum — og varð
stór og sterkur karlmaður. Hann var sterkari en aðrir
menn. Hann átti fangbrögð við villidýr og lagði þau að
velli. — Hann var kosinn foringi. — Hann vann alla
fjandmenn sína, sem hann átti í höggi við. Hann var
'8