Dagur - 17.03.2001, Blaðsíða 10

10 - LAUGARDAGUR 17. MARS 2001

I Paradísarlaut
með dætrunum á
fimm ára trúlof-
unarafmæli.
Hér er ekkert
slegið af.
Feðginin Sigrún
Ásta og Olgeir með
siiung í soð/ð.
er tekin i tiihugaiifinu.
Mæðgurnaræfajralagið í fjöiskyidugarðinum íLaugardai
saman
Þau Olgeir Helgi Ragn-
arsson og Theodóra Þor-
steinsdóttir hittust fyrst í
dyrunum á framtíðarhús-
inu sínu. Söngurinn
leiddi þau saman og síð-
an hefur hann verið stór
þáttur í tilverunni.
„Eg kom í þetta hús um haust til
að innrita mig í söngdeild tónlist-
arskólans og Theodóra kom til
dyra. Það var í f’yrsta skipti sem
við sáumst því þótt við séum bæði
uppalin hér í Borgarfirði höfðum
váð aldrei hist áður svo við vissum
til,“ segir Olgeir Helgi brosandi,
þar sem við sitjum í góðu yfirlæti
á heimili þeirra hjóna í Borgar-
nesi. Theodóra bætir því við til
skýringar að móðir hennar hafi
búið í húsinu þegar fundum
þeirra Olgeirs hafi fyrst borið
saman en leigt Tónlistarskólan-
um stofu og herbergi. „Ég byrjaði
að kenna við söngdeild Tónlistar-
skóla Borgarfjarðar haustið 1987
og tók við stjórn skólans haustið
1991. Söngkennslan fór fram hér
í stofunni hjá mömmu."
Einkatímar
og síðan aukatímar!
Olgeir er úr Lundarreykjadal en
tók stúdentspróf frá Framhalds-
deild Samvinnuskólans í Reykja-
vík og söng þá mcð skólakór MS.
Sfðan tók bann þátt í starfi Kveld-
úlfskórsins í Borgarnesi um tíma
og nú leggur hann Karlakórnum
Söngbræðrum lið. En skyldi hann
hafa haldið áfram söngnámi í
tónlistarskólanum eða setti ástin
hann þar út af laginu?
Olgeir: „Ja, gárungarnir segja
að ég hafi byrjað í hóptímum, svo
hafi ég fengíð einkatíma og síðan
aukatíma! - En þetta gerðist nú
ekki alveg í hvelli hjá okkur. Þó
vorum við farin að búa saman
áður en veturinn var Iiðinn."
Þau halda áfram að rifja upp
minningar úr einkalífinu og trúa
blaðamanni fyrir því að trúlofun-
in hafi farið fram í ágúst að áliön-
um slætti á ótrúlega fallegum
stað. „Við settum upp hringana í
Paradísarlaut í Norðurárdal, ein-
um alfallegasta stað sem ég hef
komið á," segir Olgeir.
Ari síðar gengu þau í það
heilaga og um það leyti lluttu þau
inn í helminginn af húsinu sem
nú er þeirra heimili og móðir
Theodóru var í hinum helmingn-
um. „Það var alveg ómetanlegt að
hafa tengdamóður mi'na hér með-
an dætur okkar tvær voru litlar.
Þær hafa notið þess að umgang-
ast hana og Iíka foreldra mína
sem búa hér í bænum," segir Ol-
geir. Theodóra tekur undir það og
segir það mikil forréttindi að hafa
svo gott aðgengi að barnapíum og
það hafi gert þeim hjónum kleift
að syngja með kór íslensku óper-
unnar af og til. Sjálf hafi hún
sungið í honum frá upphafi er
hún var í Söngskólanum og þar
til hún flutti í Borgarnes aftur,
utan áranna sem hún stundaði
söngnám í Vínarborg.
Olgeir: „Já, við tókum þátt í öll-
um verkefnum kórsins í fyrravet-
ur og líka nokkrum nú í vetur.
Það væri auðvitað ekki hægt að
standa i þessu ef Hvalfjarðar-
göngin væru ekki fyrir hendi og
styttu okkur leiðina." Nú segjast
þau vera í pásu frá óperunni en
hinsvegar séu búin að sjá La
Bohéme þrisvar.
Theodóra: „La Bohéme er ein
af mínum eftirlætissóperum og ég
gæti alveg hugsað mér að sjá
hana oftar. En ætli við látum
þetta ekki duga í bili!“
Vorvindar að hausti
Talið berst að Söngbræðrum,
borgfirska karlakórnum sem verð-
ur nýbúinn að heiðra höfuðborg-
arbúa með söng sínum þegar
þetta birtist á prenti. „Það er
heilmikið líf í karlakórnum. Fyrir
utan að syngja heima í héraði og
fara í styttri ferðir höfum við
sungið erlendis og einnig gáfum
við út geisladisk á haustdögum
1999 og heitir hann Vomndar!"
segir Olgeir. Hann rifjar upp ut-
anlandsferðirnar: „Fyrir nokkrum
árum fórum við í skemmtiferð til
Irlands, sungum þar á götum úti
og á írskum pöbb. Þar voru fagn-
aðarlætin mikil og á eftir var kall-
að „more, more." Því áttu menn
ekki að venjast héðan úr Borgar-
firði! I sumar fórum við svo til
Kraká í Póllandi, heimaborgar
stjórnandans, Jacek Tosik-War-
szawiak. Þar héldum við þrenna
tónleikana og var tekið með kost-
um og kynjum. Einir tónleikarnir
voru í kastala utan við borgina,
aðrir á aðaltorgi borgarinnar og
þeir þriðju í saltnámu, djúpt ofan
í jörðinni. Það var sérstök upplif-
un og þar var afar góður hljóm-
burður.“ Þess má geta að hjónin
sungu bæði einsöng með Söng-
bræðrum í Póllandsferðinni.
Olgeir bætir við að frúin hafi
oft séð um raddþjálfun kórsins og
sungið með honum einsöng,
meðal annars eitt Iag á diskinum.
Þar við hafi hún þó ekki látið sitja
þvi' fyrir jólin hafi hún ráðist í að
gefa út sólódiskinn „I fjarlægð" og
sungið þar við undirleik vinkonu
sinnar, Ingibjargar Þorsteinsdótt-
ur.
Theodóra: „Mig langaði að það
væri til einhver heimild um mig
og þar sem Olgeir er í útgáfu-
þjónustu og prenti sá hann um
umslagið og útgáfuna þannig að
segja má að þetta sé fjölskylduaf-
urð. Hann sá um útlitið og ég um
innihaldið."
Syngja saman dúetta
Olgeir kveðst hafa yfrið nóg að
starfa í prentinu. „Það er unnið
meiri part sólarhringsins eins og
er. Verkefnin koma í törnum og
maður er vanur því úr sveitinni
að vinna eftir þ\a' sem þörfin kref-
ur en ekki endilega eftir klukk-
unni.“ Theodóra er skólastjóri
tónlistarskólans og kennir söng
við hann. „Maöur er heppinn að
fá að vinna við það sem er manns
hjartans mál. Maður byrjar ungur
að gutla í þessu og áður en maöur
veit af er maður kominn á kaf.“
segir hún. En skyldu þau tvö ekki
hafa sungið saman opinberlega?
„Jú, undanfarið hefur töluvert
verið um að við séum fengin til
að svngja dúetta. Það byrjaði á
árshátíð kaupfélagsins og hefur
síðan vafið upp á sig." segir Theo-
dóra.
„Lagið hans pabba“
Dæturnar eru auðvitað báðar í
tónlistarskólanum, Sigríður Asta,
sex ára, lærir á píanó og Flanna
Ágústa, fjögurra ára, á fiðlu. Svo
hafa þær afar gaman af að syngja.
Theodóra: „Þær læra öll lög
sem við erum að æfa. Ef þær
heyra O sole mio í útvarpinu
kalla þær: „Heyri’ði, þett ‘er lagið
hans pabba“, eða eitthvert lag-
anna sem er á diskinum mínum,
„Mamma, þetta er þitt Iag!“
Þótt fjölskyldan lifi og hrærist í
tónlistinni þá á hún fleiri áhuga-
mál. Eitt af því er jeppaferðir um
hálendi landsins. Jafnvel stelp-
urnar hafa gaman af þeim, að
minnsta kosti ef spólan með Kar-
dimommubænum er með! Einnig
notar hún hvert tækifæri sem
gefst til að skreppa á ættaróðal
Olgeirs að Oddsstöðum í Lundar-
reykjadal þar sem stórfjölskyldan
kemur gjarnan saman og á góðar
stundir við grill og gróðursetn-
ingu.
GUN.