Dagblaðið Vísir - DV - 09.12.1981, Blaðsíða 7

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. MIÐVIKUDAGUR 9. DESEMBER 1981.
7
ndur Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Hope segir einnig að sér finnist
óeðlilegt að aðeins fólk, sem þarfnist
sjúkrahússvistar eða lyfja, njóti
kunnáttu sérfræðinga, þó hún telji
þennan hóp eiga rétt á fullkominni
þjónustu.
Það er mikið rétt hjá Hope, að
vissulega þyrftu fleiri að njóta starfs-
krafta sérfræðinga. Réttara hefði
samt verið að segja, að aðeins hluti
þéirra, sem veikastir eru, njóti
aðstoðar sérfræðinga. Margir njóta
nefnilega engrar aðstoðar frá þeim,
þrátt fyrir alvarleg veikindi, en mega
í stað þess éta það sem úti frýs , í
þeirra orða fyllstu merkingu.
Hopte segir jafnframt, að fólk eigi
ekki að þurfa að vera sjúklingar til
þess að geta lært meira um sjálft sig.
Ég vissi ekki til þess, að sjúklingar
lærðu mikið um sjálfa sig, svona yfír-
leitt, nemaþá undantekningarnar.
Kannski að einhverjir af öllum
þeim fjölda, sem styttir sér aldur,
hafi lært of mikið um sjálfa sig i
meðferðinni, eða hvað haldið þið?
Ég vona að fleiri láti í sér heyra um
geðheilbrigðisntálin.
Geðheilbrígðismálin:
reynið hinar óviðjafnanlegu
^ffi^pure olanf
oe
„OFSALEGA
GÓÐAR'
Æ
EPIGLOW
kremin eru
óviðjafnan-
lega létt og
mjúk og mild
ucfs
Snyrtivörur, unnar
úr hreinum plöntu-
efnum eingöngu
Eitt besta
snyrtivöru-
merki sem
hefur verið
fáanlegt hér
Ekki dýr
vara
krem, rakamjólk, hreinsimjólk
shampoo, handóburður
maskar o.fl., eru allt óviðjafn-
anlega dásamlegar vörur.
Útsölustaðir eru:
fyrir
konur
og karla
Vesturbæjar Apótek
Glæsibær, snyrtiv.
Lyfjab. Breiðholts
Árbæjar Apótek
Hafnarborg
Laugarnesapótek
Ócúlus, snyrtiv.
Háaleitis Apótek
Garðs Apótek
Holts Apótek
Laugavegs Apótek
Borgar Apótek
Aukum ekki veg fordómanna
Margrét Sveinsdóttir skrifar:
Nýlega birtust í blaðinu tvær
greinar um geðheilbrigðismál, önnur
eftir Andreu Þórðardóttur og hin
eftir Hope Knútsson.
Grein Andreu fjallaði um sam-
vizkufangana okkar hér á landi og
var þörf fræðsla um þann mikla
blett, sem það er, að fangelsi komi í
stað sjúkrahúss.
Grein Hope varð mér hins vegar
töluvert undrunarefni og get ég ekki
látið hjá líða að gagnrýna það sem
mér þótti miður fara.
í greininni, sem ber heitið „Seint er
að byrgja brunninn, þá barnið er
dottið ofan í”, varð mér eftirfarandi
setning mestur þyrnir í augum: . . .
„hver sá, er leita vill hjálpar, jafnvel
með minni háttar mál, verður að
sækja um hjálp á stofnun og vera þar
með stimplaður „sjúklingur”. Þetta
er mörgu fólki óyfirstiganlegur
þröskuldur.”
Mér er spurn. á kannski að koma
á laggirnar einni stofnun fyrir mikið
'brjálaða, annarri fyrir svolítið brjál-
aða, og þeirri þriðju fyrir pínulítið
taugaslappa — til þess að auka nú
veg og vanda allra fordóma og vel
það?
Hvers á fólkið, sem neyðist til þess
að nota hjálp hinna „voðalegu”
stofnana að gjalda?
Á að byrgja brunninn ofan á það
lifandi, eða eigum við kannski að
merkja það, skrifa á það „sjúkling-
ur”, innan gæsalappa auðvitað, til
þess að allt sé nú sem nærgætnast?
Þá ættu aðrir að geta labbað inn á
stofnanirnar, því að öllum væri þá
Ijóst að þeir væru ekki meðal hinna
alveg snar, þið vitið.
Eigum við að fara út í svona lág-
kúru, i stað þess að berjast á móti
fordómunum og bæta þessar stofn-
anir fyrir alla, hvort sem þeir eiga við
stór eða smá vandamál að stríða? Þá
hyrfu fordómarnir kannski með tím-
anum.
Reglur íþróttaráðs
Reykjavíkur úreltar?
segir kraftlyftíngamaður
Stefán Svavarsson hringdi:
Mér þykir leitt að Haukur Bjarna-
son, rannsóknalögreglumaður, skuli
ekki vera sammála orðum mínum í
Vísi, 25. nóv. sl. Ég viðurkenni
fúslega að mér var ekki kunnugt um
reglur íþróttaráðs Reykjavíkur varð-
andi lögheimili íþróttamanns
Reykjavíkur, því að ég hélt að valið
grundvallaðist á hvar maðurinn
keppir.
Persónulega finnst mér þessar.
reglur vera úreltar og út í hött og tími
til þess kominn að endurskoða þær
og gera síðan öllum íþróttagreinum
jafnhátt undir höfði.
Hvað heldur þú siðan, Haukur
Bjarnason, að það séu margir
íþróttamenn hér á landi, sem staðið
hafa „í eldlínunni” í tugi ára, án þess
að fá eina eða neina viðurkenningu
fyrir það? Sízt ætlaði ég mér raunar
að sverta nafn Marteins Geirssonar á
nokkurn hátt, enda þekki ég hann
ekkert.
Það er rétt að Jón Páll Sigmarsson,
kraftlyftingamaðurinn kunni, á ekki
lögheimili hér í Reykjavík, en hann
hefur samt búið hér síðustu tvö árin
og hefur keppt fyrir KR síðustu 4 ár.
Hvernig stendur þá á þvi, að hann
Jón Páll Sigmarsson, kraftlyftinga-
maður, keppir fyrir KR. Stefáni
Svavarssyni finnst þvi að Jón Páll
hefði átt að koma til álita sem
íþróttamaður Reykjavíkur, þótt
hann eigi ekki lögheimili i Reykjavík.
getur keppt fyrir íþróttafélag í
Reykjavik, ef Iögheimilið skiptir öllu
máli?
Jón Páll hefur tvisvar sinnum
fengið silfur á Evrópumeistaramóti,
sett fjöldann allan af Evrópumetum,
orðið Norðurlandameistari 2 ár í röð
og fékk núna seinast bronsverðlaun á
heimsmeistaramótinu í Calcutta á
Indlandi, þar sem hann og Skúli M.
Óskarsson kepptu við mjög erfiðar
aðstæður. Jón Páll hefur síðan orðið
íslandsmeistari alla vega þrisvar
sinnum, að öllum íslandsmetum hans
ógleymdum.
Þetta er frábær árangur, ekki satt?
Jón Páll Sigmarsson er kominn í röð
beztu kraftlyftingamanna heims, en
er hógvær mjög, enda drengur
góður. Ég veit að honum likar ekki
þessi blaðaskrif min, en ég get ekki
orða bundizt.
Okkur kraftlyftingamönnum
finnst fjölmiðlar gera okkar íþrótt
of lítil skil, ekki sízt þar sem við
eigum nú minnst þrjá menn á heims-
mælikvarða, þótt við höfum aldrei
haft neinn lærðan þjálfara.
Fríða Á. Sigurðardóttir:
SÓLIN OG SKUGGINN
JökullJakobsson: SKILABOÐ TIL SÖNDRU
Fyrsta bók Fríóu, smásagnasafniö
„Þetta er ekkert alvarlegt“, sem út kom
í fyrra, vakti almenna athygli og umtal
bókamanna. Sólin og skugginn er fyrsta
skáldsaga hennar og munu bókamenn
ekki síður fagna útgáfu hennar. Sagan
er þrungin áhrifamagni, snertir og eggj-
ar og er rituö á óvenju fögru og auðugu
máli. Þetta er saga um frelsi og helsi
mannsins, lífsástina og dauðann, saga
af fólki, grímum þess, brynjum og vopn-
um, — hún er saga mín og þín. Sólin og
skugginn er bókmenntaviðburður.
SklLABOP
TIL SÖNPRU
Æ
Jökull Jakobsson hafði gengið frá hand-
riti þessarar bókar aðeins fáum mánuð-
um fyrir lát sitt. Sagan spegtar alla
beztu eiginleika hans sem rithöfundar,
frásögnin er lipur og lifandi, stór-
skemmtileg og bráðfyndin, en undir
niðri skynjar lesandinn alvöru lífsins,
vandamál samtímans.
Meinfyndnari og háðskari bók er ekki á
bókamarkaöi í ár. Aðdáendur Jökuis
Jakobssonar eru svo sannarlega ekki
sviknir af þessari síðustu bók hans. Hún
leiftrar af frásagnargleði og fjöri.
SKUGGSJÁ
BÓKABÚD OUVERS STEINS SE
SKUGGSJÁ BÓKABÚÐ
OUVERS STEINS SE