Dagblaðið Vísir - DV - 10.01.1984, Qupperneq 21

DV. ÞRIÐJUDAGUR10. JANUAR1984.
21
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
DÆGRADVÖL
Guðrún Sigríður Fríðbjörnsdóttir söngkona. Hún er, það sem kaiiað er i
fagmáii, dramatiskur sópran. Hún stendur hér við grænmetiskvörnina.
Guðrún ieggur mikla áherslu á hoiian mat en i söngskólanum sem hún var i
i London var kennt að þreyta væri ekki til og efhún myndaðist væriþað
vegna rangs mataræðis og skakkra lífsvenja.
BLÓÐBERGSSÚPA
■ sérstök uppskrift Guðrúnar fyrir Dægradvölina
Blóðbergssúpa, sérstaklega gerö
fyrirDægradvölina.
Uppskrift:
1 væn rauðrófa,
jafnþyngd af hráum kartöflum,
litill laukur,
væn smjörklípa (ekki smjörlíki),
kjúklingasoð (búið til úr kjúklinga-
teningi),
vænn kvistur af blóðbergi (timjan
gæti komið í staðinn en þaö er þó
miklurammara),
nýmalaður pipar,
sýröur rjómi.
Aðferð:
Rauðrófurnar og kartöflurnar
afhýddar og brytjaðar í pott ásamt
lauknum. Látið sjóða í smjörinu við
hægan hita i 5 mínútur. Þá er kjúkl-
ingasoðið sett út í. Síðan soðið í eina
klukkustund viö hægan hita.
Því næst þrýst eða hrært í gegnum
fínt sigti eða sett í grænmetiskvörn.
Sett aftur í pottinn, suðan látin koma
upp.
Potturinn tekinn af. Blóðbergið
látið út í og látið standa þannig í 10
mínútur (undir hlemmi). Nú má ekki
sjóða súpuna, þá verður blóöbergið
rammt.
Súpunni ausiö upp á diska og svart-
ur pipar malaður yfir diskana.
Matskeið af sýrðum rjóma sett yfir
súpuna á hvern disk. Utkoman er
faliega blóðrauö og holl súpa.
-JGH
„HUGSA MIKIÐ UM
ÚTUT MATARINS”
— segir Guðrún Sigríður Friðbjörnsdóttir söngkona
sem fékk áhuga á matargerð er hún bjó erlendis
„Fyrir utan sönginn, sem er at-
vinnan mín en ekki tómstundagaman,
þá er matreiöslan eitt aðalhobbiið,”
sagði Guörún Sigríður Friðbjörns-
dóttir söngkona er við hringdum í
hana. Tilgangurinn var jú að forvitn-
ast um dægradvöl hennar.
Þetta var nóg fyrir Dægradvölina.
Við báðúm um viðtal. Það var sam-
þykkt með þaö sama. Og eftir nokkrar
minútur vorum við komnir heim til
hennar aö Neshaga 10, í eldhúsið auð-
vitað.
„Ahuginn á matargerö byrjaöi
þegar ég var erlendis. Eg var þá oft
peningalítil þannig aö ef ég átti von á
gestum neyddist ég oft til að búa til
eitthvað gottúrlitlu.
Þetta varð til þess að ég fór aö hugsa
talsvert um matargerð, nota
hugmyndaflugið og prófa mig áfram,”
svaraði Guörún spurningu okkar um
það hvernig áhuginn á matreiðsiu
hefði vaknaö.
Guðrún er 39 ára að aldri. Hún er
söngkennari hjá Þjóðkirkjunni. Sjálf
hefur hún langt nám að baki í söng.
Hún er það sem kallaö er á fagmáli
dramatískur sópran.
Eftir að hafa lokiö stúdentsprófi frá
Menntaskólanum í Reykjavík hélt
Guðrún til Danmerkur, Kaupmanna-
hafnar.
„Eg fór í sálarfræöi og leikhúsfræði í
Kaupmannahöfn. Eg ákvað að læra
þetta svona meira til að víkka sjón-
deildarhringinn, eins og sagt er, frekar
en að ég ætlaði að leggja þetta fyrir
mig.”
Aö loknu fjögurra ára námi í
Kaupmannahöfn og Lundi í Svíþjóö
kom Guörún heim til Islands.
„Eg haföi samband viö Guðmundu
Elíasdóttur og sagði henni aö mig lang-
aði til aö fá nokkra söngtíma hjá henni.
Eg fór i söngtíma til hennar og
Guðmunda örvaði mig strax til að fara
út í frekara söngnám.
Eg var hálftreg aö leggja þetta fyrir
mig, enda ætlaði ég í þá daga að verða
rithöfundur. Það fór samt svo aö ég
hélt áfram hjá Guömundu og var að
bræða það með mér hvort ég ætti að
fara utan til söngnáms.
Þrítug ákvaö ég síðan að fara út í
þetta fyrir alvöru og hóf nám á Guild-
hall Sehool of Music and Drama í
London. Þar var ég í fimm ár og lauk
einsöngvaraprófi.”
Stundaði söngnám í Þýska-
landi
En Guðrún var ekki alveg hætt í
söngnáminu. Hún hélt frá London til
Stokkhólms og stundaði þar frekara
nám. A meöan hún var þar fékk hún
þýskan styrk til náms í Þýskalandi svo
að þangaö lá leiöin næst.
Svo við víkjum talinu aftur aö mat-
argerðinni, þá kemur í ljós að fleiri í
fjölskyldunni hafa haft áhuga á matar-
gerð, eða kannski öliu heldur hrá-
efnunum í matinn.
Langamma hennar var nefnilega
Þórunn Gisladóttir, Grasa-Þórunn
svokaliaða. Og amma íiennar var
GuörÚJi Filippusdóttir. Þá má geta
þess að frænka hennar er Asta Erlings-
dóttir, Grasa-Asta.
„Eg vandist því strax sem barn að
tína grös fyrir ömmu. Hún notaði þau
þó fyrst og fremst í meðul og smyrsl
eins og þær hinar. Þetta varö til þess
aö ég kynntist grösunum og hvað mörg
þeirra geta verið góð sem matur eöa
jafnvelkrydd.
Guðrún segir okkur að hún hugsi
mikiö um liti og útlit matarins og láti
augaö leiða sig þegar hún eldar. „Þaö
er miklu skemmtilegra að borða
falleganmat.”
— En hver er svo uppáhalds-
maturinn?
„Ja, ég á mér i rauninni engan
uppáhaldsmat, nema þá kannski hvers
konar fisk, ef ég á að nefna eitthvað.
Eg nota gjarnan árstíðabundinn mat
þegar ég elda. Til dæmis núna í janúar
og febrúar nota ég mikið af fiski,
hrognum og lifur. Þá borða ég mikiðaf
grænmeti og kaloríulitlum mat.”
Grænmetiö sem ég nota á þessum
árstima er til dæmis cellerírót og rauð-
rófur en það er ekki á markaðnum
nema núna. En allt þetta má matreiöa
á marga vegu og er mjög skemmtilegt
hráefni.
Því má svo skjóta hér að í lokin að
Guðrún hefur mikið verið með sinar
eigin uppskriftir og látum við eina
fljóta hér með, sælkerum til sæluvímu.
-JGH.
Við pianóið. Guðrún slær á léttar „nótur" enda engir strengir á nótnaborð-
inu. DV-myndir Bjarnleifur.
Ha, ha, ha, við bregðum á leik.
■ . . sa, sa, sa, nú eigið þið leik.
DV-myndir Bjarnleifur.
Hér er veríð að sjóða hafragrautinn
kjarnmikla. Það er Ería sem sér um
að hræra i grautnum. Það þarf að
hræra vel svo að grauturinn verði
góður. Kiddi, (Kristmundur) biður
eftir þvi að fá að elda næst, þvi að
hann má til með að prófa nýju eld-
húsgræjurnar.
Hott-hott á hesti. . .,, Við eltumst
við bófa og ræningja. Vá, þeir eru
þrjátíu, við erum tveir. Snúum
við, þá enginn deyr." Þeir Roy
Rogers og Lone Ranger hér á
gæðingum sinum. Ari, til vinstri
og Örn.