Dagblaðið Vísir - DV - 31.10.1984, Blaðsíða 13

DV. MIÐVIKUDAGUR 31. OKTOBER1984.
13
" r,/ að kóróna skömmina leyfir rikisstjórnin bestu vinum sínum að sitja uppi i Garðastræti og bjóða sjálfsagðar leiðróttíngar á þessum málum sem
skiptímynt i samningum."
vegi fyrir nýjar atvinnugreinar í
landinu haf a verið litlar sem engar.
I öðrum löndum hefur skólakerfið
myndað undirstöðu að þróuöum
atvinnuvegum. Hér horfum við fram á
að kennarar flýja störf sín vegna
lélegra launa.
Þannig telur þessi stjórn líklega að
best sé varðaður vegurinn inn í
framtíðina. En sérhver ríkisstjórn
verður að skilja að skólar eru ekki hús;
skólarerufólk.
5. Um innviði
Framsóknarflokkurinn er kominn í
stjórnarandstöðu. Þingmenn hans eru
í meginatriðum andvigir því litla sem
stjórnin hefur gert síðan í vor.
Páll Pétursson, formaður þing-
flokksins, hélt ræðu í upphafi þings þar
sem hann lýsti sig andvígan stefnunni í
peningamálum, útvarpsmálum og
launamálum. Þá er litið eftiq,
Sjálfstæðisflokkurinn er ekki klofinn
að þessu sinni. Til þess þarf sterka ein-
staklinga. Nú er hann tvistraöur eins
og púsluspil sem bíður þess að veröa
raöað saman. I þessu ástandi er
flokkurinn ófær um að eiga aðild aö
ríkisstjórn.
Þetta kemur fram í því að stjórnin
stjómar ekki sjálf, en uppi í VSI situr
hins vegar Magnús Gunnarsson og
býður lagabreytingar til að losa fyrir-
tækin við aö greiða lifvænleg laun.
Hver gaf honum umboö til lagabreyt-
inga?
Kannski hefur hann boðið Karli
Steinari Guðnasyni að hækka fyrir
hann hámarkshraðann á Reykjanes-
braut?
Hvernig væri aö biðja VSI og Davíð
Scheving að breyta lögum um bjórinn?
Það væri h'klega auðveldari leið en aö
koma b jórnum í gegnum þingið.
6. Um traust
Niðurstööur skoðanakannana um
fylgi við stjómina og afstöðu til BSRB-
deilunnar sýna aö stjórnin er að missa
traust fólksins.
Varfærni Morgunblaðsins þessa
dagana og niðurstaöan í síðasta
Reykjavíkurbréfi sýnir þetta sama.
Þar stendur að ríkisstjóminni hafi
mistekist í mikilvægasta hlutverki
sínu, nefnilega því að gæta friðar og
réttlætis. Þeir eru stundum glöggir á
þessum bæ. Ef stjómin á hvorki traust
fólksins né Moggans virðist fokið í
flest skjól.
Guðmundur Einarsson.
Kjallarinn
ARITRAUSTI
GUÐMUNDSSON,
KENNARI, MENNTASKÓLANUM
VIÐ SUND
Konurnar ríða á vaðið
Frelsi er afstætt. Oft felst frelsi
landsbyggðarfólksins einungis i því aö
velja hvert það flytur þegar ekki þykir
hagkvæmt aö halda uppi byggö í ein-
hverju héraöL Það er því ekki furða aö
flest fólk utan sv-homsins krefjist úr-
bóta í dreifikerfi hljóðvarps og sjón-
varps. Þær eru núna mikilvægara
verkefni ráðamanna og f jölmiölafólks
(sem allt hampar jafnrétti og frelsi) en
nýjar stöðvar í Reykjavík eða
einhverjum bæjum landsins; og þá
ekki hvað síst að stuðla að fleiri lands-
hlutastöðvum á borð við RtJVAK.
Menn með fjölmiðlun sem hugsjón
(var það ekki sagt?) geta fengið nóga
vinnu hjá Ríkisútvarpinu. Svo þarf að
opna tvær nýjar rásir í hljóövarpi
(eina fyrir félög og samtök, aöra fyrir
fræðslu/skóla) og lengja sjónvarps-
timann með íslensku efni (og þá einnig
aökeyptu efni héðan). Að þessu fengnu
má kanna þörfina og áhugann á smá-
stöðvum. Starfsleyfi þeirra væri skil-
yrt þannig að menn hefðu sem
jafnastan rétt og möguleika til út-
varps. I þessa veru eru tillögur þing-
manna Kvennalistans á Alþingi um
lýðfrjálst útvarp.
Ari Trausti Guðmundsson.
Viðsjárverö ve/sæ/d
A undanförnum áratugum hafa
gengið yfir íslensku þjóöina ein-
hverjar þær mestu breytingar sem
um getur í sögunni. Það má vissu-
lega líkja þessum breytingum við
byltingu að varla verður vart fyrr í
sögunni jafnmikilla og örra
umskipta og nú. Margt hefir orðið til
góðs, svo sem nú verður að teljast,
að sérhver hafi nóg ,,að bíta og
brenna” þ.e. fái brýnustu þörfum
sínum fullnægt: fæði og klæði og
langsamlega flestir búa í sæmileg-
asta húsnæði. En sitthvað hefir rekið
á f jörurnar undanfama áratugi sem
verður að teljast miður gott:
erlendur herafii hefir veriö hér
flestar götur síðan 1940 sem ýms
spilling og hryllingur hefir stafað
frá, — hingað hafa borist framandi
lífshættir sem ganga út á aukna
ásókn í lífsþægindi að likja má viö
versta þrældóm: þægindaþræla má
nefna þvílíkt fólk fyrir mér. I kjölfar
þessara þátta hefir gegndarlaus
sóun f jármuna og verðmæta átt sér
stað og má með sanni segja að vel-
sældin veröur oft víðsjárverð.
Forsjá
En allt kapp er best meö forsjá. A
bak við þessa þróun liggur mikil
vinna sem því miður vill stundum
vera hóflaus og óskynsamleg. Fjöl-
margt hefir því verið afrækt og jafn-
vel gleymt. Nú eru 168 klukkustundir
í viku hverri þar eða 7 dagar marg-
faldaðir með 24 klukkustundum em
168. A Islandi er vinnuvika margra
allt of löng, þó í orði sé lögboðin 40
stunda vinnuvika. Fjölmargir hafa
60—80 stunda vinnuviku, dæmi um
allt að 120 en vonandi eru þau fá. Sér-
hver stund sem unnin er í yfirvinnu
er tekin af hvíldar- og frítíma sem
öllum er mikil nauðsyn að hafa. Þvi
miður hefir ásókn daglaunamanna í
yfirvinnu orðiö meiri á undanfórnum
árum en nauðsynlegt verður að telj-
ast. Astæða þess er að sjálfsögðu sú
að framboð og eftirspum eftir
ýmsum gæðum, sem ekki geta talist
brýn, fer vaxandi fyrir mátt
auglýsinga. Hér verður til óæskilegt
vitahringsástand sem allt of margir
lenda í. Skattgreiðslur vaxa og þörf
fyrir afslöppun og hvíld eykst að
sama skapi. Allt of margir leiðast út
i mannfagnað af því tagi sem helst
hæfir verstu villimönnum undir
særingagaldri af frumstæðustu og
háværustu tegund. Ofáir rata í sín
verstu vandræöi lífs síns undir
þessum kringumstæðum, fremja
jafnvel slæm lögbrot meö ofríki og
skammsýni svo að fátt verður til
málsbóta. Neysla hverskonar
nautna- og ávanaefna fer vaxandi af
þessum orsökum i jöfnu hlutfalli og
vinnubrjálæðið, mannleg eymd og
volæði ásamt brostnum vonum um
meiri og betri lystisemdir þessa
heims er.
Það er vissulega vá fyrir dyrum i
íslensku þjóðfélagi um þessar
mundir. Efnahagsástandið i landinu
er líkt og á heimilum ofdrykkju-
manna yfir höfuö. Flest ef ekki allt
er látið vaöa á súðum, efnt er til
sívaxandi skuldasöfnunar, meira en
nokkru sinni fyrr í sögu íslensku
þjóðarinnar. Misrétti hefir því miður
vaxið ásamt skilnlngsleysi gagnvart
þelm minniháttar, jafnframt sem
þeim mikilsmegnugri hefir vaxið
fiskur um hrygg á dögum þessara
svonefndu frjálshyggjumanna. Sá
þjóðfélagshópur rakar saman
ógrynni auðs í skjóli láglaunastefnu
og „frelsis” í verslun og viðskiptum.
Tvenn takmörk
Að minni hyggju tel ég unnt aö
sameina tvenn mikilsverð takmörk:
að bæta mannfélagið með hollum og
góðum lífsháttum og: að efla ræktun
skóglendis í stórum stU á tslandi.
I.íklega hefir aldrei nokkum tíma
eins og nú í sögu íslensku.
þjóöarinnar veriö jafnrik þörf fyrir
að beina tómstundum og áhuga
alþjóðar að einhverju nytsömu og
gleðiríkustarfi.
TUraunir með skógrækt hafa
staðiö y fir hérlendis um alUanga hríð
og árangur verður að teljast mikiU.
Þaö er ekki ástæða tU svartsýni
öllu lengur þó aö ýmis ljón
kunni að vera á veginum. Nútíminn
ræður yfir margfalt meiri þekkingu
nú en í upphafi skógræktunar á
Islandi og er því unnt að gera stór-
kostlegri hluti í þessum efnum en
nokkum óraði fyrir áður. En áhugi
er allt sem þarf. Skógrækt er eitt-
hvert þaö stórkostlegasta áhugamál
Kjallarinn
GUÐJÓN JENSSON
PÓSTAFGREIÐSLUMAÐUR
sem í brjósti sérhvers Islendings
ætti að dafna og þroskast. Þær tóm-
stundir, sem variö er tU að græða
upp og hlúa að nýgræöingi, em trú-
lega áhrifarikustu meðul gegn
nútimaáþjánum fólks: tímaleysi,
streitu og taugaveiklun, sem hrjáir
aUt of marga nú á dögum. Félaga-
samtök, einstaklingar og það opin-
bera, ríki og sveitarfélög, þyrftu að
leggjast á eitt að greiða sem mest
fyrir málefni sem þessu. Tryggja
verður landsréttindi tU skógræktar
alþjóðar og taka verður upp ákveðn-
ari stefnu gagnvart ríkjandi rán-
yrkjuviðhorfum sem em bókstaflega
að eyða markvisst öllum gögnum og
gæöum þessa lands. Svo sannarlega
mættl með auknum áhuga fyrir skóg-
rækt lyfta ótal vandræðabjörgum
sem hvarvetna liggja á leiðum aUt of
margra íslendinga, einkum ungs
fólks.
Guðjón Jensson.
„Á bak við þessa þróun liggur mikii vinna sem því miður vill stundum
verða hófiaus og óskynsamleg."