Dagblaðið Vísir - DV - 22.01.1986, Qupperneq 34

34
DV. MIÐVIKUDAGUR 22. JANÚAR1986.
Til lögreglustjóra og blaðamanna
Eftirmálar atburðarins
við Broadway
Þeir hafa orðið meiri og örlaga-
ríkari en margan grunar. Skal nú
reynt að skýra atburðarás frá þeirri
hlið sem fjölmiðlar hafa ekki talið
ómaksins vert að kynna, það er
málstað piltsins sem hér á hlut að
máli. Fyrir utan skemmtistað er
margt manna sem bíða eftir far-
kosti til heimferðar. Þar á meðal
er umræddur piltur sem tyllt hefur
sér á þrep utan við staðinn og bíður
eftir leigubíl. Einhver hrópar
„fíkniefnahundur". Einn gestur
skemmtistaðarins, fíkniefnalög-
reglumaður að atvinnu, virðist
taka þetta hróp til sín öðrum frem-
ur og skimar eftir þeim sem hrópað
hefur. í grennd við hann er um-
ræddur piltur. Maðurinn géngur til
hans og stjakar við honum, piltur-
inn biður manninn að láta sig vera
og fara frá sér. Lögreglumaðurinn
taldi sig þekkja hann, sem síðar
reyndist rangt, svo lögregluandinn
kemur upp í honum, hann stjakar
við pilti og snýr sér síðan frá hon-
um. Framhaldið vita víst flestir sem
lesa og hlusta á íjölmiðla, sagt var
að mikil ölvun og slagsmál hefðu
verið á skemmtistaðnum þetta
kvöld en þessi slagsmál voru þau
einu sem komust í blöð og útvarp.
Var það vegna þess að lögreglu-
maður átti hlut að máli?
Muna ekki menn eftir því litla
tilefni er maður nokkur vildi ná í
yfírhöfn sína sem varð að miklu
blaðamáli og málaferlum við lög-
reglumenn. Þá var ekki „bara“
piltur, venjulegur maður, í átökum
við lögreglu heldur maður úr íjöl-
miðlastétt, „blaðamaður“. Hér
voru viðbrögðin önnur. Ekki nokk-
ur maður úr þessari stétt hefur
látið sér til hugar koma að piltur-
inn eigi sér nokkra málsbót, hann
einn er meðhöndlaður sem stóraf-
brotamaður og fara skal með hann
eftir því. Allar upplýsingar eru
sóttar til annars aðilans,- í þessu
tilfelli lögreglunnar. Sýnir þetta
dæmi hversu átakanlega lítið hinn
óbreytti almúgamaður má sín við
þann sem valdið hefur.
Skal nú nokkru nánar eftirmála
þessa atburðar lýst.
Piltur var færður í fangaklefa,
þar bað hann um að mega láta
foreldra sína vita um sína hagi. Því
var synjað á dólgslegan hátt. Piltur
fyllist innilokunarkennd og skað-
aði sig mikið á höfði með því að
berja höfðinu í hurð fangaklefans,
en þar var ekki á bætandi því að
læknisráði ber honum að taka inn
höfuðveikistöflur tvisvar á sólar-
hring. Eftir svefnlausa nótt ítrek-
aði piltur að fá að tala við foreldra
sína og fá sendar umræddar töflur,
enn var honum synjað. Nú voru
yfirheyrslur byrjaðar og pilturinn
mjög illa á sig kominn.
Eftir klukkan fjögur daginn eftir
atburðinn var loks hringt í foreldra
piltsins og látið vita hvernig komið
væri fyrir honum. Voru þá liðnar
sautján klukkustundir frá því pilt-
ur fór að heiman frá sér og geta
má nærri hvort ekki var farið að
óttast um hann því hér var ekki
um útigangspilt að ræða, gagn-
stætt því sem lögreglan hélt. Var
nú rannsóknarlögreglumanninum,
sem hringdi, strax sagt að pilturinn
þyrfti á töflum að halda vegna
höfuðveiki, hann lofaði að sækja
töflurnar sem og hann gerði. Það
er svo spuming tíl hvers hann sótti
töflumar, því piltinum vom ekki
afhentar þær fyrr en rétt áður en

,n\á\ui
9krokk »ur eo ^
WS&girjg8iBa**Z iSssÁ
^ *■:£? rt »rág»l se Ve? ■
rinn.
,\rS
„Daginn eftir atburðinn komu á útsíðum dagblaðanna rammagreinar þar sem greint er frá þessum
„hroðalega“ atburði og látið fylgja að pilturinn sé viðriðinn fíkniefnamál og með langan afbrotaferil
að baki.“
Islenskar krónur
verðlaus qjaldmiðill
Þetta er svo sem ekki í fyrsta sinn
að sá er þetta ritar leggur til atlögu
við gjaldmiðil okkar, krónuna.
Raunar má segja að til skamms
tíma hafi það aðeins verið þrír
aðilar, sem reifað hafa í alvöm
nauðsyn þess að framkvæma gjald-
miðilsbreytingu hér á landi.
Þetta em, að frátöldum þeim er
þetta ritar, nóbelshagfræðingurinn
Milton Friedman og aðstoðarrit-
stjóri DV, Haukur Helgason.
Lengi vel þögðu aðrir þunnu
hljóði. Það hlaut þó að koma að
því fyrr eða síðar að þeir menn, sem
em í forsvari fyrir efíiahagslegum
æðaslætti þjóðarinnar, myndu
kveða upp úr um gagnsleysi ís-
lensku krónunnar sem gjaldmiðils.
En það barst brátt liðsauki sem
um munaði. Hann var þó ekki úr
röðum stjómmálamanna.
Verslunarráð vaknar
Það var formaður Verslunaráðs
íslands, Ragnar Halldórsson, sem
fyrstur manna í atvinnulífinu varð
til þess að taka upp þráðinn um
hugmyndir um samstarf við aðra
þjóð í gjaldmiðilsmálum.
Formaður Verslunarráðs bendir
réttilega á að peningar séu nú
einungis ekki annað en tæki sem
notað er í þríþættum tilgangi; að
vera gjaldmiðill í viðskiptum, til
að geyma verðmæti og til að vera
mælikvarði á verðmæti.
„Þessu þríþætta hlutverki þjónar
íslenska krónan illa vegna þess að
hún heldur ekki verðgildi sínu,“
segir formaður Verslunarráðsins
ennfiremur í grein sem birtist í
Morgunblaðinu um sl. áramót.
Hann líkir íslenska gjaldmiðlin-
um við vog sem vigtar rangt og
ekki reynist unnt að lagfæra. Hvað
er gert við slíka vog? Fengin önnur
semvigtarrétt.
Með ýmsum dæmum færir for-
maður Verslunarráðsins rök fyrir
því að smáþjóð ætti ekki að vera
neitt sérstakt kappsmál að halda
úti eigin mynt, enda óvenjulegt hjá
þjóðum á stærð við okkar. Meiri
hagnaður yrði af því að nota mynt
stærri þjóðar og binda gengið
hennar gjaldmiðli.
Sífelld „hagræðing" peningakerf-
isins leysi ekki alls kyns mistök
sem ekki væru fyrir hendi ef um
frjáls gjaldeyrisviðskipti væri að
ræða.
Það er við því að búast að eftir
að Verslunarráð hefur vaknað,
forystumenn þess - eða formaður-
inn einn, þá verði hafin almenn
umræða í þjóðfélaginu um íslensk-
an gjaldmiðil, breytingu á honum
eða bindingu við annan og. stöð-
ugri.
Að því kemur hvort eð er að þetta
verður síðasta úrræði, til þess að
halda sjálfstæðinu - en ékki tapa
því - eins og Morgunblaðið ályktar
í forystugrein um þetta mál nýlega.
Mótstaöa Morgunblaðsins
í forystugrein Morgunblaðsins
svrnnud. 12. þ.m. er málið loks tekið
fyrir, eftir að formaður Verslunar-
ráðsins hefur í raun lýst vantrú á
að þeir, sem hafa tekið að sér að
„Það er flestum þjóðum kleift að
^ komast inn á heimsmarkaðinn þótt
þær tali ekki allar sama málið. Hins vegar
vegnar þar engri þjóð vel með vanþróaðan
veita þjóðinni forystu, hafi getu og
hæfni til þess, líkt og Mbl. kemst
aðorði.
í lokaorðum forystugreinar Mbl.
segir og: „Sú vantrú er því miður
ekki bundin við forystumenn
Verslunarráðsins eina.“ Mikið
rétt!
Morgunblaðið er hins vegar „al-
gerlega og afdráttarlaust andvígt
hugmyndum um að leggja niður
sjálfstæðan íslenskan gjaldmiðil og
taka upp samstarf við aðra þjóð
um að nota gjaldmiðil hennar."
Að mati þess er þetta ritar er
þetta hin mesta skynvilla hjá leið-
arahöfundi Morgunblaðsins og
raunar vandséð hvort hann ritar
af heilindum eða er að bera í bæti-
fláka fyrir ákvarðanir sem teknar
eru við Austurvöll, „hversu vit-
lausar sem þær kunna að vera“ -
eins og það er orðað í leiðara
Morgunblaðsins.
Ákvarðanir, sem kynnu að vera
teknar í London, Bonn eða Wash-
ington, varðandi daglega skrán-
ingu á gjaldmiðli, sem við tengdust,
geta aldrei orðið verri en þær sem
eru teknar við Austurvöll, „hversu
vitlausar sem þær kunna að vera“!
Það er heldur ekki sannleikanum
samkvæmt að við búum við „meiri
auðlegð og velsæld en nokkru sinni
fyrr í sögu okkar“, eins og segir í
Mbl.
Við íslendingar erum nánast
orðnir gjaldþrota og það vita þeir
ofurvel sem hafa hendur á æða-