Dagblaðið Vísir - DV - 04.02.1986, Síða 18

18
DV. ÞRIÐJUDAGUR 4. FEBRÚAR1986
Spurningin
Tekur þú þátt í próf-
kjöri?
Marís Arason ellilifeyrisþegi: Nei, ég
hef ekki lengur réttindi til þess, ég
er orðinn 77 ára þó það sjáist ekki á
mér. En ég myndi gera það ef ég
mætti, það væri alveg sjálfsagt.
Þórarinn Sveinsson, starfsmaður
Á.T.V.R.: Ég er búinn að því í þetta
iSÍnn. Það er engin föst regla að ég
taki þátt í prófkjöri, er ekki flokks-
bundinn neinum flokki, en hef nú
gert þetta af og til.
Sigrún Axelsdóttir, vinnur á skrif-
stofu: Nei, ég hef aldrei tekið þátt í
prófkjöri en maður veit ekki hvað
verður næst.
Ingibjörg Gísladóttir húsmóðir: Ekki
enn að þessu sinni. En ég hef tekið
þátt í prófkjöri áður. Er ekki prófkjör
Alþýðubandalagsins búið? Ja, þá
verð ég ekkert með núna.
Ólafur Guðbrandsson skrifstofumað-
ur: Nei, ég hef lítið gert að því. Ég
hætti að taka þátt í þeim flokki, sem
ég hef fylgt, þegar þess var krafist
að maður væri flokksbundinn. Ég er
ekki flokksbundinn, ég vil frelsi.
Guðríður Magnúsdóttir, yfirmaður
póstafgreiðslu: Ég hef ekkert skipt
mér af neinu þess háttar. Ég skilaði
meira að segja auðu síðast í Alþingis-
kosningunum til að mótmæla pólití-
kinni hér. En ég gef ekki eftir minn
kosningarétt.
Lesendur Lesendur Lesendur Lesendur
Kaldar kveðjur til
Suðurnesjamanna
Fyrrverandi „letingjar“ hjá Vogum
h/fskrifa:
Eftir að hafa lesið grein Sigurður
Garðarssonar í Morgunblaðinu
þann 16. janúar og viðtal við hann
í DV daginn eftir urðum við fyrst
hissa og síðan reiðar vegna skrifa
þessa manns. Við sem skrifum
þessa grein eigum það sameiginlegt
að hafa unnið hjá hans fyrirtæki í
gegnum árin, en við erum búsettar
í Vogum.
-Sigurður kallar Suðurnesjamenn
letingja. Hann getur svarað fyrir
sig hvað það varðar en okkur finnst
hann ómerkilegur og ósvífinn að
kasta þannig skít í það fólk sem
er búið að þræla hjá hans fyrirtæki
á liðnum árum. Hann heldur því
fram að það fólk sem hann hafi
fengið af atvinnuleysisskrá séu
tómir letingjar. Þar með hlýtur
hann að telja þær örfáu hræður
sem enn vinna hjá honum letingja
því að þær voru á atvinnuleysis-
skrá. Það kemur úr hörðustu átt
að hann kallar þessar bætur leti-
og tekjutryggingarbætur því að
hann hefur verið manna iðnastur
við að senda fólk á þessar bætur
af því að hans fyrirtæki hefur aldrei
getað skaffað sinu starfsfólki fulla
atvinnu. Hann talar um að vinn-
andi fólk sinni ekki sínum skyldum
í sambandi við uppsagnarfrest og
annað. Hefur hann engar skyldur
við það sama fólk? Er ekki gagn-
kvæmur uppsagnarfrestur? Hann
hefur ekki farið eftir þeim skyldum
sjálfur heldur sagt við fólk að lokn-
um vinnudegi að hann hringi í það
þegar vinna hæfist aftur. Svo bíður
það og bíður heima eftir að kallið
komi og lætur auðvitað skrá sig
atvinnulaust á meðan því ekki
borgar þetta fyrirtæki kauptrygg-
ingu. Svo hringir Sigurður í fólkið
eftir 1-3 vikur og segir að það sé
vinna daginn eftir. Þetta kallar
hann leti!
Ef hann heldur að einhver verði
ríkur af að vera á atvinnuleysis-
bótum þá ætti hann að prófa það
sjálfur. Ætli hann gæti þá farið í
utanlandsreisur nokkrum sinnum
á ári? Svo eru atvinnuleysisbætur
ekkert hærri á Suðurnesjum en
annars staðar á landinu. Við eigum
til atvinnuleysisskráningarskír-
teini frá árinu 1984 en það ár
unnum við hjá hans fyrirtæki. Þar
kemur í ljós að frá 1. janúar til 10.
ágúst voru 520 atvinnuleysistímar
eða tæpir 4 mánuðir af 8
Lái okkur svo hver sem vill að
hafa hætt hjá þessu fyrirtæki.
Auðvitað er fyrirtækið búið að
auglýsa sig sjálft í gegnum árin og
þess vegna fær það ekki fólk til
starfa, hvorki til sjós né lands.
Hann talar um að fólk rápi á
milli vinnustaða með sínar skoðan-
ir. Hefur hann einn leyfi til að hafa
skoðanir? Þó að hann líti á verka-
fólk sem letingja og aumingja þá
er ennþá skoðanafrelsi í þessu
landi hvort sem honum líkar betur
eða verr.
Þegar honum hefur verið bent á
að ýmislegt, sem hann hefur sett á
á sínum vinnustað, svo sem frumsa-
mið launakerfi, sé ekki eftir gerð-
um samningum milli vinnuveit-
endafélagsins og launþegasamtaka
hefur hans svar verið: Ég hef ekki
samið um þetta, stelpur!
Við ætlum ekki að eyða fleiri
orðum í sambandi við þessa grein
en vonum bara að hann og hans
fyrirtæki komi sér í burtu til þess
staðar sem engir letingjar eru því
að þetta fyrirtæki er hreinlega
dragbítur á þessu sveitarfélagi.
Meðal annarra orða: Er Sigurður
Garðarsson virkilega í framboði
fyrir Sjálfstæðisflokkinn í bæjar-
stjórnarkosningunum hér á Suður-
nesjum? Hvað segir forysta Sjálf-
stæðisflokksins við þessu skítkasti
á verkafólk á Suðurnesjum? Er
verið að reyna að minnka flokk-
inn?
Þessi mynd er úr flskvinnslu í Grindavík en bréfritarar mótmæla því að
Suðurnesjamenn séu letingjar.
Hundar eiga að ganga lausir
Hundavinur skrifar:
Alveg er ég sammála honum Birni.á
Löngumýri sem segir að ekki sé hægt
að lifa lífmu án hunda. Þess vegna
finnst mér ekki gott hve hundeigend-
um í Reykjavík er gert erfitt fyrir
með hundana sína ef þeir eru þá
ekki bara teknir og skotnir eins og
væru þeir stórhættulegir. Þetta eru
yndislegar skepnur sem gera engum
neitt en geta verið manns bestu vinir,
t.d. hvað gamalt fólk varðar.
Getið þið ímyndað ykkur hversu
mynd: „Þetta eru yndislegar skepnur
sem gera engum mein en geta verið
manns bestu vinir.“
mikill munur það er fyrir gamla fólk-
ið að hafa góðan hund til að stytta
sér stundir. Sjálf á ég einn og hann
er minn langbesti vinur. En það
hefur ekki gengið átakalaust fyrir
sig að halda honum. Lögreglan vill
helst skjóta þennan vin minn.
Hundar kunna því illa að vera
lokaðir inni. Það er eðli þeirra að
hlaupa um og gelta og leika sér. Eins
og lögin eru núna þá gengur það
ekki. Það er eins og slórglæpamaður
sé á ferðinni ef sést laus hundur,
sárasaklaus og skemmtilegur. Gott
ef Víkingasveit lögreglunnar er ekki
kölluð út til að góma óargadýrið.
Ég vona að ég fái að lifa þann dag
er hundar fá leyfi til að ganga lausir
hvar sem þeir vilja. Þá líður þeim
líka miklu betur og eigendum þeirra
líka.
Orðsending til Utvarpsráðs
og fiármálastjóra þess
Fyrrverandi fiskimaður skrifar:
Þann 23. sept. 1985 var frétt í dag-
blaði einu: Utvarpshúsið saltað á
fjárlögum, fær um 55 milljónir, í stað
170 milljóna. Svo segir síðast í frétt-
inni, eftir fjármálastjóra þess: „Það
yrði að mínu mati dýrt spaug fyrir
ríkið vegna þess að nú þegar er búið
að leggja mikið í þessa byggingu.
Ég tel að það sé léleg fjármálapólitík
að ljúka þessum framkvæmdum ekki
á eðlilegum tíma“. Þetta voru orð
fjármálastjórans.
En þessi fjármálastaða er útvarpsr-
áði, útvarpsstjóra og fjármálastjóra
þess að kenna.
Þeir hafa veitt okkur meira en efni
stóðu til, allar veitingar eru taldar
dýrar. Af eðlilegum ástæðum hafa
þær líka verið það hjá okkar Ríkisút-
varpi. En aldur þess og þroski ætti
að vera það vel mótaður að enginn
fjárhagsvandi ætti að heyrast frá
ríkisfyrirtæki sem er komið yfir
fimmtugt.
Nú hefur það brugðist sinni skyldu
þar sem það sækir nú um margra
milljóna styrk til hins tóma ríkis-
sjóðs til þess að ljúka við húsbygg-
ingu sína. Það munu þó formaður
útvarpsráðs, útvarpsstjóri og fjár-
málastjóri vita að þá fjármuni, sem
ríkið veitir til útvarps, verður að
taka að láni og það auðvitað með
gengisfellingu, verðtryggingu, allt
of háum vöxtum og frjálsum vöxtum.
Það væri ráðlegt fyrir ykkur að
reikna það út hversu mikið eitt
hundrað milljónir nú verða síðar
meir. Til þess á ég ekki hér neinar
vítisvélar. Ég spyr, viljið þið ekki
gjöra svo vel að hugleiða hvað þið
eruð að biðja um fyrir barnabörnin
ykkarog okkar?
Ef þið sem stjórnið og starfið við
útvarpið haldið að þið veitið okkur
ekki allt það í fréttum og fróðleik
sem við getum tekið á móti þá er það
hinn mesti misskilningur. Það er
betra að velja vinnu heldur en vax-
andi útvarpsstöðvar. Prestar hafa
getið um það í ræðum að orðafjöld-
inn í útvarpinu væri meiri en fólk
gæti tekið á móti, sama væri með
tónlistina sem væri meiri og hærri
en hóflegt gæti talist.
Af nefndum ástæðum er rétt að
geta þess að fjöldi einstaklinga og
fyrirtækja, ásamt sjálfri ríkisstjórn-
inni, hefur nú þegar tekið upp þá
stefnu að draga úr kostnaði við það
sem er jafnvel talið menning. Afþeim
ástæðum tel ég rétt að okkar mikla
menningartæki, Ríkisútvarpið,
gangi í þann félagsskap og taki að
sér forustu í slíku máli. Mundi þá
líklega verða best að taka upp reglu
hinna hagsýnu húsmæðra sem veittu
ekki meira en hverju sinni var til.
Það eru því vinsamleg tilmæli að
þið, stjórnendur Ríkisútvarpsins,
farið þegar að ráðum þeirra sem hafa
ákveðið að skera niður og spara, með
því að draga til baka þá umsókn upp
á margar milljónir sem þið sóttuð
um til alþingis úr tómum ríkissjóði,
og fría hann við að taka erlent lán.
Við lifum hvorki á útvarpi, sjón-
varpi né blöðum. Ef við ættum að
geta fylgst með öllum fjölmiðlum þá
þyrftum við einfaldlega að hætta að
vinna.
Talið er að auglýsingatekjur Ríkis-
útvarpsins hafi farið vaxandi síðast-
liðin ár en þær hafa þó verið of lágar
til þess að standa undir eðlilegri
uppbyggingu. Skora ég á hinn nýja
menntamálaráðherra, Sverri Her-
mannsson, að gefa ráðamönnum þess
fyrirmæli um að draga úr rekstrar-
kostnaði þess í fullu samræmi við
þann sparnað sem hann hefur lagt
til í öðrum stofnunum sem hann
stýrir. Þá væri og mögulegt að ljúka
við byggingu útvarpshússins án þess
að biðja um nokkra aðstoð til þess.