Dagblaðið Vísir - DV - 25.07.1986, Blaðsíða 30

42
FÖSTUDAGUR 25. JÚLÍ 1986..
Toppsöngur vikunnar
UB40 - Sing Our Own Song
(DEP)
Þessir menn bregðast
aldrei. Þó svo að reggae sé
ekki sérstaklega í tísku um
þessar mundir er ekki hægt
annað en að falla fyrir gull-
fallegum lögum UB40. Og
þetta lag er engin undan-
tekning, hljómþýður takt-
urinn vaggar manni
blíðlega frá fyrsta tóni til
þess síóasta.
Önnur toppstykki
Smithereens - Blood And
Roses (ENIGMA)
Töff lag, amerísk hljóm-
sveit en hefur ekkert þar
að gera því þetta er eins
breskt og hægt er að hafa
það. Þung undiralda og
geislandi gítarspil.
Hollywood Beyond - What’s
The Cotour Of Money (WEA)
Bráðefnilegir nýliðar af
þessu lagi að dæma, einföld
uppbygging, grípandi lag-
lína, skemmtileg harmón-
íka er rauði þráðurinn í
laginu. Einfalt og gotþ
Bruce & Bongo - Geil
(PHARLOPHONE)
Paul Hardcastle hlær
kannski ekki að þessu en
við hin getum gert það.
Bráðskemmtilegur útúr-
snúningur á lagi Hardc-
astles 19 og ekki skemmir
að lagið er þrælgott. Fyrir
þá sem eru að velta því fyr-
ir' sér hvað Geil þýði skal
uþplýst að það ku þýða
eitthvað óprenthæft á gel-
ísku.
Tvö miðlungsstykki
Paul McCartney - Press
(PHARLOPHONE)
Eitthvað virðist gamla
manninum vera farið að
förlast, þetta lag nær vart
uppúr meðalmennskunni,
laglínan með því daufara
sem frá Paul McCartney
hefur komið, gerir lagið
flatt og lítið spennandi.
Hann ætti að halda sig við
ballöðumar.
Greifarnir - útihátíð (STEIN-
AR)
Það má vel vera að Greif-
amir séu afskaplega efni-
leg hljómsveit en
byrjendabragurinn á þessu
heyrist langar leiðir, allt
virkar frekar frumstætt á
mann, hljóðfæraleikur,
söngur og útsetning. En
þeir hafa gaman af þessu.
-SþS
SMÆLKI
the Cherry Moon, hefur feng-
ið afleitar viðtökur í Banda-
ríkjunum. Bandaríska
stórblaðið New York Tinies
sagði til dæmis að fyrír þá
sem gætu ekki fengið nóg
af Prince væri þetta lækn-
ingin... Ameríkanar eru ekki
alltaf með öllum mjalla eins
og kunnugt er. Á dögunum
hétdu þeir hin fáránlegustu
hátiðahöld vegna þess að
frelsisstyttugarmurinn varð
100 ára og meðal skemmti-
atriða við þetta tækifæri var
sýning á 200 Elvis Presley
eftirhermum. Smekkleysíð
ríður ekki við einteymíng
þarna vestra... Við kveðjum
Ágætes upplyfting
Svokallaðar mini-LP plötur eru nú
mjög í tísku hérlendis enda ódýrari í
framleiðslu en plötur í fullri lengd.
í mörgum tilvikum eru þessar plötur
gefnar út til að kynna viðkomandi
flytjendur sem ætla að heija á sveita-
böllunum í sumar. Er því ekki alltaf
eins vel vandað til verka og kostur
væri.
Þetta á þó ekki við þá plötu sem hér
verður til umræðu, plötu þeirra Péturs
Kristjánssonar og Bjartmars Guð-
laugssonar, Þá sjaldan maður lyftir sér
upp.
A þessari plötu eru fjögur lög, tvö
eru eftir Bjartmar en hin eru erlend.
Textar eru eftir Bjartmar.
Platan hefst á laginu Fimmtán ára
á föstu eftir Bjartmar sem hann syng-
ur sjálfur. Þetta lag er keimlíkt þeim
lögum sem var að finna á síðustu sóló-
plötu hans, ágætisviðlag, lítils háttar
sveitakeimur af öllu saman. Textinn
virkar hraðsoðinn og víst er að Bjart-
mar hefur gert betur.
Seinna lagið á fyrri hliðinni er dans-
kættað frá hljómsveitinni Shu-bi-dua,
léttur smellur í gömlum dúr með vafa-
sömum texta, sem því miður hefur
fylgt með til hálfs, það er að segja að
hluti lagsins er sunginn á íslensku en
viðlagið á ensku.
Ekki veit ég til hvers enski textinn
var látinn halda sér, líklega eru menn
ófeimnari við að syngja blautlegar vís-
ur á erlendum málum en móðurmál-
inu.
Það er hins vegar umhugsunarefrii
að vart kemur orðið út sú plata ís-
lensk að ekki sé í það minnsta einn
texti sem er annað hvort al- eða
hálfklæminn. Þetta er auðvitað lág-
kúra af verstu gerð og mönnum til
lítils sóma.
Fyrra lagið á síðari hlið plötunnar
er að mínu mati besta lag plötunnar,
það er þýskt að uppruna, virkilega
gott lag, sem Pétur gerir góð skil og
textinn er í lagi en ekki meira.
Síðasta lag plötunnar er eftir Bjart-
mar og hann syngur sjálfur. Þetta er
dæmigerður Bjartmarsrokkari, auð-
meltur og greinilega lagt meira í
textann en í hinum lögunum.
Söngur Bjartmars á plötunni er
hvorki betri né verri en heyrst hefur
til hans áður en gaman er að heyra
aftur í Pétri Kristjánssyni sem sýnir
að hann hefur engu gleymt.
Síðast en ekki síst ber að nefna að
allur hljóðfæraleikur á plötunni er
stórgóður enda engir aukvisar á ferð,
þeir Mezzomenn Jóhann Ásmundsson,
Gunnlaugur Briem og Eyþór Gunn-
arsson ásamt Kristjáni Edelstein
gítarleikara.
-SþS-
David Bowie, Trevor Jones - labyrinth
Bowie í ævintýraveröld
Það hlýtur að koma eitthvað sérstakt
þegar menn á borð við David Bowie,
Jim Henson og George Lucas leiða
saman hesta sína. Jim Henson er, eins
og allir vlta, höfundur Prúðu leikar-
anna, George Lucas á heiðurinn af
Star Wars-kvikmyndunum og Bowie
þarfnast engrar kynningar. Saman
hafa þessir heiðursmenn gert kvik-
myndina Labyrinth sem er ævintýra-
mynd af stærri gerðinni, bæði /
brúðumynd og leikin.
Ekki er nóg með að David Bowie
leiki stórt hlutverk í myndinni heldur
á hann heiðurinn af hluta tónlistar-
innar. Hefur hann samið og sungið
fimm ný lög sem prýða Labyrinth.
Hinn hluti plötunnar er svo hin eigin-
lega kvikmyndatónlist sem Trevor
Jones hefur samið. Það fer eiginlega
best á því að skipta tónlistinni í Labyr-
inth í tvennt. Lög Bowie skera sig
nokkuð úr. Þótt kappanum hafi oftast
tekist betur upp í list sinni þá er ekki
hægt að ganga fram hjá því að það
er alltaf einhver sjarmi yfir lögum
Bowie og hjálpar þar til einstaklega
tilfinningaríkur flutningur. Bowie er
leikari af guðs náð. Það þarf ekki að
horfa á hann til að sannfærast. Nóg
er að hlusta á hann í lögum eins og
Underground, sem er hans besta lag á
Labyrinth. Önnur ágæt lög eru Magic
Dance og As the World Falls Down.
Hann leikur sér að textanum eins og
hljóðfæraleikari sem klífur tónstig-
ahn.
Trevor Jones er þekkt kvikmynda-
tónskáld. Tónlist hans á Labyrinth er,
eins og gefur að skilja, flóknari. Hún
er eingöngu leikin en samt melódísk
þegar miðað er við að hún er samin
fyrir kvikmynd. Jones notar nær ein-
göngu ýmiss konar hljóðgervla við
flutninginn og það gerir David Bowie
að vísu einnig i undirspil. Best tón-
smíða Trevor Jones finnst mér Sarah,'
gullfalleg melódía, og Goblin Battle
sem er heilmikill tækniflutningur.
Labyrinth er í heild hin hressilegasta
plata þótt ekki skilji hún mikið eftir
sig svona án þess að maður hafi séð
myndina. Ekki efast ég samt um að
tónlistin gæti orðið áhrifameiri, þegar
horft er á kvikmyndina, ef myndin sjálf
hefur heppnast.
HK.
Sæl núl... Breska lögregl-
an þrarumaöi á dögunum
inná meðferðarstöð dr. Meg
Pattersons I London og
handtók þar mann að nafni
George O’Dowd, öðru nafni
Boy George. Hann var fluttur
á næstu lögreglustöð og
ákærður fyrir að hafa haft
heróin undir höndum fyrr á
árinu. Honum var sleppt
lausum gegn tryggíngu en á
að koma fyrir rétt næstkom-
andi þriðjudag. Aðrir sem
koma við sögu í þessu leið-
indadópmáli Boy George eru
bróðir hans. Kevin O'Dowd,
Diana Feíner, Steven Luben,
Anna Ttnmaung og Marylin,
sérlegur vinur Boy George,
en talið er að hann hafi dreg-
ið Gogga í sukkíð. Læknir
sá er stjórnar meðferðinni á
Boy George hefur áður lækn-
að þekkta poppara af heróin-
neyslu og má meóal þeirra
nefna Eríc Clapton og Pete
Townshend... i gær tók heil-
agur Bob Geldof á móti
aðalstign sinni ór hendi El-
ísabetar Bretadrottningar en
upphaflega var ætlunin að
utanrikisráðherra Breta, Sir
Geoffrey Howe, aðlaði Gel-
dof, en það var einmitt hann
sern mælti með því við
drottningu að Geldof yrði
aðlaður. Fjölmíðlar og al-
menningur vildu hins vegar
ekki sjá annað en að drottn-
ingin sjálf aðlaði Geldof og
svo varð... Til hamíngju, Sir
Bob... Mikil óvissa rikir nó
í Bretlandi um það hvort
dagar spútnikhljómsveitar-
innar Sigue Sigue Sputnik
séu taldir. Hljómsveitin hef-
’ ur að undanförnu aflýst
ýmsum uppákomum en tals-
menn hennar neita því samt
að nokkuð sé að... Nýja kvik-
myndin hans Prince, Under
Pétur Krisfjánsson & Bjarbnar Guölaugsson- Þá sjaldan maður lyftir sér upp
Alphaville - Aftemoons in Utopia
Verksmiðjuframleitt
Blöndum saman tónlist Yes, Roxy
music og Alan Parsons project. Út-
koman? Tja, til dæmis Alphaville.
Þessir þýskættuðu popparar senda
stórhuga frá sér aðra breiðskífu sína.
Engin ástæða var heldur til annars
en bjartsýni eftir velgengi fyrstu plöt-
unnar. Gold hét sú og innihélt piýðis-
góð popplög eins og Big in Japan,
Forever young og Sounds like a me-
lody. í þesssum lögum var léttleikinn
allsráðandi og greinilegt að þessir
þýsku þremenningar kunnu ýmislegt
íýnr sér í lagasmíðum.
Á Aftemoons in Utopia átti sannar-
lega að bæta um betur. Léttleikanum
er ýtt í burt og alvarlega þenkjandi
syngja Alphaville nú um eitthvað
framandi framtíðarríki. Þetta eru
slæm skipti. 1 fyrsta lagi em slíkar
hugleiðingar löngu komnar úr tísku.
í öðm lagi þá hæfa þær engan veginn
tónlistinni. Síðast en ekki síst em
hugmyndimar um framtíðarríkið ekk-
ert sériega merkilegar. Þremenning-
unum em greinilega líka mislagðar
hendur hvað tónlistina snertir. Lögin
em langt frá því að vera grípandi og
sligast flest undan íburðarmiklum út-
setningum. Það er aðeins í lögunum
Fantastic dream og Dance with me
sem Alphaville em samkvæmir sjálf-
um sér. Fyrra lagið er reyndar sérlega
gott.
Eðlilegt er að álíta að þýsku þre-
menningarir hafi ofrnetnast af vel-
gengni Gold. Svo segir mér hugur að
þeir hafi ætlað sér að ná langt meðal
iðnaðarmanna í poppinu með þessari
plötu. Aftemoon in Utopia er þokka-
lega gerð. En hún er ópersónuleg eins
og hver önnur verksmiðjuframleiðsla.
Slíkar vömr em fáanlegar alls staðar.
Góðir handverksmenn em hins vegar
ekki á hverju strái og afurðir þeirra
em að sama skapi eftirsóttar.
-ÞJV