Dagblaðið Vísir - DV - 25.07.1986, Blaðsíða 33

FÖSTUDAGUR 25. JÚLÍ 1986.
45
Sviðsljós
Þegar sólin
skein á Seyðó
„ Það skín sól á Seyðó,“ sagði ein
lítil staðarstúlka alsæl á dögunum
og voru það orð að sönnu. Svo mjög
skein sólin að Seyðfirðingar réðu sér
vart fyrir kæti og haldnar voru há-
tíðir á gleðskap ofan til þess að fagna
miskunnsemi veðurguðanna.
Veðrið var eins og á sólarströndum
erlendis, sólfatnaður af ýmsu tagi var
dreginn fram í dagsljósið og alls kyns
uppákomur fóru fram undir berum
himni. Gesti og gangandi dreif að frá
öðrum landshomum og fjarlægum
löndum - svo dögum skipti ríkti sum-
ardagastemmning eins og best gerist.
Jafnvel mestu bleikskinnar brugðu
lit og kuldakrokurnar fækkuðu föt-
um. Meðfylgjandi myndir sýna
hressa fjarðarbúa og gesti fagna sól
og sumri með ýmsum hætti.
Leikflokkur, undir stjórn Árna Péturs Guðjónssonar, var á staðnum og þarna
er drekinn ógurlegi að leggja af stað til þess að freisa prinsessuna.
Lókalbandið á Seyðisfirði er Lóla
og hérna er hin frábæra söngkona
þeirra - Aila - á fullu gasi.
láii
Pétur pönk Kristjánsson - öðru nafni Pétur mikró - kennari, félagsmála-
tröll og framtaksmaður, var ein af driffjöðrum hátiðarinnar. Þegar henni
var lokið hélt hann af stað með tæplega þrjátiu Norðurlandabúa frá Seyðis-
firði til Reykjavíkur - aðstandendur N’ART '86. Þarna syngjandi kátur og
spilandi með Rúnari Þórissyni, gítarleikara Grafik.
Bjössi hljóðmaður lét sig ekki muna
um að skreppa austur og taka nokk-
ur lög með Lólu milli starfa við
Stellumyndina og annars annrikis.
«
Lúðrasveit Neskaupstaðar spilaði með léttri sveiflu í sólinni. Prestur staðarins með hópi kristinna - og frelsaðra - hélt sunnudagsstund
með guði í sólskininu. Sungin og leikin alls kyns lög, almættinu og lifinu
sjálfu til dýrðar. DV-myndir Kasper
„Fyrirgefðu, ég þarf að fæða“
Það er þungu fargi létt af Söndru
Diggin og kærastanum, Stefáni Ge-
orghegan, því sonurinn, Mark, er
kominn í heiminn. Leyndarmálið
sem hefur haldið þeim í járngreipum
undanfarna mánuði er á allra vitorði
og viðbrögð umhverfisins eru mun
jákvæðari en þau áttu von á fyrir.
„Fyrirgefðu, ég þarf að fæða,“
sagði Sandra í miðri kennslustund
og skildi kennarann sinn eftir orð-
lausan og opinmynntan þar sem hún
flýtti sér fram ganginn. Henni hafði
tekist að halda meðgöngunni leyndri
en þegar hríðirnar byrjuðu var ekki
um annað að ræða en skýra frá
ástandinu.
Fæðing á bókasafni
Síðan fæddist sonurinn, Mark, á
bókasafni skólans þar sem felmtri
slegnir kennarar reyndu að aðstoða
fimmtán ára gamlan nemandann eft-
ir bestu getu. Sjúkrabíllinn kom ekki
fyrr en fæðingin var afstaðin en allt
gekk vel og á sjúkrahúsinu var Mark
í súrefniskassa næstu fimm dagana.
Hann fæddist fimm vikum fyrir tím-
ann en reyndist fullburða og stál-
hraustur að öllu leyti.
Vantrúuð amma
Skólayfirvöld höfðu samband við
móður Söndru og tilkynntu henni
varlega að hún væri orðin amma.
Patrieia Diggin neitaði að trúa þess-
ari fjarstæðu - til þess að eiga barn
hefði dóttir hennar þurft að vera
vanfær áður. Og það var Sandra svo
sannarlega ekki síðustu mánuðina!
En hún varð að taka staðreyndum
um síðir og er ljómandi af hamingju
yfir barnabarninu. Þegar hin nýbak-
aða móðir er tilbúin til þess að fara
i skólann aftur tekur amman við
barninu því Sandra ætlar að ljúka
númi þrátt fyrir barnsfæðinguna.
„Við Stefán ætlum að gifta okk-
ur,“ segir hún. „En fyrst er að ljúka
skólanum sem tekur tvö til þrjú ár
að minnsta kosti. Seinna er ég alveg
viss um að við verðum fjölskylda því
við elskum hvort annað og Mark
mjög heitt. þetta bjargast allt og ég
er íegin að þessir hryllilegu mánuðir
eru liðnir."
Traust á ættingjunum
Eitt segja þau reynsluna hafa
kennt þeim að gera í framtíðinni -
að treysta sínum nánustu fyrir erfið-
um leyndarmálum. Mánuðirnir sem
þau tvö áttu leyndarmálið saman og
lifðu í stöðugum ótta við að upp
kæmist voru verri en svo að þau
langi til að lenda í sömu aðstöðu
aftur.
Þau eru fimmtán ára og ekki í neinum
vandræðum meö umönnun sonarins.
Sandra og Stefán með Mark litla - hamingjusöm verðandi fjölskylda.
Ólyginn
sagði . . .
George
Hamilton
leggur metnað sinn í það að
taka vel á móti gestum. Þeg-
ar Liz Taylor mætti óboðin
í hádegisverð um daginn
með vinkonu sína f eftirdragi
voru góð ráð dýr - ekkert til
ætilegt í kotinu og kokkur-
inn dottinn í sólbað. En
Hamilton leigði í hvelli eina
Boeing 727, nældi í fræg-
asta matreiðslumanninn í
Los Angeles og bað flug-
manninn að svífa letilega
yfir borginni á meðan Liz og
vinkonan væru að melta
fæðuna.

Joan Collins
lenti í klóm harðsvíraðra
nærbuxnaþjófa fyrir nokkr-
um vikum. Súperbomban
tók þátt í tískusýningu í Bev-
erly Hills og eftir langtíma-
rölt um senuna sneri hún
aftur bak við tjöldin til þess
að íklæðast eigin fatnaði. Þá
kom í Ijós að einhver hafði
nælt í nærbuxur frúarinnar
þannig að buxnalaus sneri
hún heim úr þeirri ferðinni.
Nú velta menn þar vestra
fyrir sér hvort sá fingralangi
geri sér grein fyrir hvers bux-
ur honum áskotnuðust í
ránsferðinni.
Dennis
Weaver
er ekki bara með kábojhatta -
og reiðhesta á heilanum. Ef
hringt er heim til hans í Kali-
forníu fæst samband við
sérstakan FFsíma þar sem
Dennis segir síðustu fréttir
af kynnum sínum við litla
græna náunga sem ferðast
um á fljúgandi diskum.