Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.1987, Side 32

32
FIMMTUDAGUR 12. MARS 1987.
Dægradvöl
Verslunarferðir eru vinsæl tóm-
stundaiðja og kannski ekki síður það
sem Bretinn kallar „window shopp-
ing“. Það felst í því að farið er í
langar búðarferðir en ekki endilega
í því augnamiði að kaupa eitthvað
af þvi sem á boðstólum er hverju
sinni. Síður en svo - ferðin er farin
til þess eins að horfa á búðarglugg-
ana og er þetta undanteking þeirrar
kurteisisreglu að forðast glugga-
gægjur sem heitan eldinn.
Eitt má með sanni segja um þessa
tegund búðaferða - þær eru ódýr og
jafnframt hin ágætasta dægradvöl.
Það kostar'ekkert að horfa og svo
framarlega sem menn falla ekki í þá
freistni að eyða fjármunum fæst hinn
ágætasti göngutúr með heilmiklu
hreinu lofti upp úr krafsinu. Enda
er allt annað uppi á teningnum ef
stigið er inn fyrir þröskuld verslan-
anna og krónur skipta um eigendur
yfir búðarborðinu - skoðunarferðin
er þar með farin illilega úr böndun-
um.
Ef peningarnir væru...
„Eg er að skoða hvað ætti að gera
við peningana - ef þeir væru fyrir
hendi,“ sagði Áslaug Eva Guð-
mundsdóttir þar sem hún stóð fyrir
utan Eymundsson og fletti bókum í
erlendu deildinni. Með í för er litla
dóttirin, Sigurlaug Eva Gísladóttir.
Hún svaf alsæl í útiloftinu og kærði
sig kollótta um allar glæsilegar út-
stillingar verslana í nágrenninu.
„Fatabúðir, nei,“ sagði Áslaug að-
spurð um þær tegundir verslana sem
seiða hana að gluggum. „Bara bóka-
búðir, svei mér þá! Enda sést það nú
kannski á klæðnaðinum."
Erlendu bækurnar hafa mikið að-

K- '■£
„Eg er að skoða hvað hægt er að kaupa - ef peningarnir væru fyrir hendi,“ sagði Aslaug Guðmundsdóttir sem var ,
í útgjaldalausri verslunarferð með dótturina Sigurlaugu Evu Gísladóttur. Þarna hafði versiunareigandinn gengið
skrefi lengra en aðrir til móts við viðskiptavininn og flutt hina eiginiegu útstillingu út á götu.
DV
volandi í eftirdragi. Öðrum vefarend-
um má ljóst vera að karlmaðurinn í
dæminu er ekki að sinna sínu eftir-
lætisviðfangsefni í tómstundunum.
„Fólk skoðar í gluggana og kemur
svo kannski inn til þess að fá að
máta,“ segir Linda Urbancic sem af-
greiðir í versluninni Gallerí.
„Menn koma yfirleitt í hádeginu
og svo seinnipartinn en þeir sem
skoða hérna í gluggana eru á öllum
aldri frá tíu ára og upp í gamal-
menni. Yngra fólkið kemur frekar
inn en það eldra horfir í gluggana.
Það er miklu fleira fólk í góðu veðri,
fer bara til þess að vera í bænum og
skoða. Og þeir sem koma inn eyða
miklum tíma í að máta - kannski
klukkutíma og kaupa svo alls ekki
neitt. Ég gerði þetta líka sjálf, fór til
að skoða og sumir segjast reyndar
vera að leita að bara einhverju."
Fyrir utan Gull og silfur er eldri
kona í vönduðum fatnaði að horfa á
eitthvað í útstillingunni. Þeir yngri
hraða sér framhjá - rétt skotra aug-
um í áttina - því varningurinn er
fæstur á því verðbili sem viðráðan-
legt er nema til hátíðabrigða.
Fatabúðirnar eru hins vegar þeirra
deild.
„Skoða fatnað fyrir sumarið og
nota matartímann í það,“ sagði
Rannveig Jónsdóttir sem stóð og
horfði á fatnaðinn í versluninni
Sautján.
„Ef ég sé eitthvað sem mér líst á
og er viss um að geta saumað sjálf
þá geri ég það því verðmunurinn er
helmingur eða jafnvel meira. Svo
kaupi ég stundum í heildsölu líka.
Núna er ég að sauma buxur og síða
skyrtu en vantar belti við. Þetta eru
bara sömu beltin alls staðar, verslan-
Gluggaskoðun
- kostar ekkert
dráttarafl en verðið er misgott og ein
kiljan kostar hressilega upphrópun.
„Catch 22 er ennþá á fjögur hundr-
uð og sex krónur." Það vantar
hraðari verðbólgu á svæðið.
Bókakaup geta verið freistandi af
fleiri en einni ástæðu - eða eins og
Áslaug segir: „Ef maður tekur af
matarpeningunum og kaupir bók þá
er auðveldara að setja hana til hliðar
á meðan mesta samviskubitið gengur
yfir. Svo má síðar grafa undan bóka-
staflanum eina og eina gamla til
lestrar þegar það versta er yfirstað-
ið.“
Gluggamir skoðaðir
Uppi á Laugavegi vandra vegfar-
endur fram og aftur milli búðar-
glugganna - einn og einn gefur sér
þó ekki tíma til þess og er greinilega
á ferð í ákveðnum erindagjörðum
Texti:
Borghildur Anna
DV-myndir:
Brynjar Gauti
og Kristján Ari
sem þola enga bið. Sumir hafa líka
lag á því að virðast alltaf eiga brýnt
erindi, eru eilíft á síðustu andar-
dráttunum af alþekktu stressi.
Skoðunarferðir eru því af þeirra
hálfu einna líkastar gömlum sjaplín-
myndum sem sýndar eru aftur á bak.
Nokkrir slíkir eru á Laugaveginum
flesta daga - ósjaldan vel klæddir
karlmenn með skjalatösku á aðra
hönd og örvæntingarfulla eiginkonu
á hina. Ef böm fylgja eru þau höfð
irnar kaupa greinilega inn frá sömu
heildsölunni."
Sigrún Jónsdóttir saumar hins veg-
ar lítið, fer oft inn í búðirnar eftir
skoðunarferð og mátar „ .. .maður
fær kikk út úr því að máta.“
Rannveig Jónsdóttir horfði vandlega á nýju línuna í búðargluggunum -
ákveðin í að spara sér helming með því að tara heim og sauma hlutina
sjálf eftir minni.
„Frá svona tíu ára og alveg upp í gamalmenni sem koma og standa hérna
við gluggann," sagði Linda Urbancic. „Síðan er það heldur yngra fólkið
sem kemur inn og fær að máta fatnaðinn."