Dagblaðið Vísir - DV - 11.06.1987, Qupperneq 28

32
FIMMTUDAGUR 11. JÚNÍ 1987.
Tíöarandinn
Ungur áhugamaður um bréfdufnarækt, Willy Blumenstein, var einn þeirra sem staddur var við Bræðrapart í Laugardal viö undirbúning síðasta bréfdúfnakappflugs. Algengt er að
hver eigandi komi með 10-15 dúfur til skráningar i keppni.
Með sól, segulsvið og
si ávarnið að leiðarlj ósi
^ - fylgst með bréfdúfnakappflugi ^
Það dettur líklega engum neitt
sérstakt í hug þegar þeir sjá dúfur
fljúga i hópum yfir borg og bæ enda
ekki óalgeng sjón. Samt sem áður
er oft ekki um neinar venjulegar
dúfur að ræða. einkum þó ef slíkur
hópur sést á ^veimi í nágrenni
Laugardalsins en einmitt þar. í
húsinu Bræðraparti, á félagsskap-
urinn Dúfnaræktunarsamband
íslands sínar aðalstöðvar. Það er
því vel líklegt að dúfa, sem sést í
nágrenni Bræðraparts, sé þraut-
þjálfuð bréfdúfa sem hugsanlega
er að koma heim eftir langflug frá
Hrísey eða þaðaii af fjarlægari
stöðum.
Gert klárt fyrir dúfnakapp-
flug
„Dúfnaræktunarsambandið var
stofnað árið 1984 og samanstendur
af aðildarfélögum um allt land,“
sagði Guðjón Már Jónsson, form-
aður sambandsins, þegar blaða-
maður lagði leið sína niður í
Bræðrapart en einmitt þá var verið
að gera allt klárt fyrir bréfdúfna-
kappflug sem hefjast átti daginn
eftir frá Hrauneyjafossi.
„Við vorum svo heppnir að fá
þessa aðstöðu hérna skömmu eftir
að sambandið var stofnað en
Bræðrapartur hefur staðið ónotað-
ur eftir bruna sem varð i honum
árið 1982. Eftir að sambandið var
stofnað hefur komist á skipulögð
starfsemi, menn vinna í ýmsum
nefndum, t.d. aganefnd, bréfdúfu-
nefnd og skrautdúfu- og staðal-
nefnd. Meðlimum fer líka sífellt
fjölgandi, þeir teljast hátt á þriðja
hundrað en reglulega virkir með-
limir eru í kringum fjörutíu, þeir
láta dúfurnar sínar taka þátt í
keppnum og eru tíðir gestir hér
niðri í Bræðraparti. Um þessar
mundir er starfsemin síðan að fara
af stað á fullu því keppnistímabilið
er að hefjast og sjálf aðalkeppnin,
Visa-keppnin svokallaða, fer fram
þann 20. júní næstkomandi."
Skimaö út í loftið
með tifandi klukku
Hvernig fer keppnin, sem þið er-
uð að undirbúa núna, fram?
Hún er þrautskipulögð, hingað
koma eigendur dúfnanna með þær
og á þær eru látnar sérstakar merk-
ingar, númeraður hringur sem
settur er um aðra löppina á þeim.
Hver eigandi fær sérstaklega stillta
klukku sem hann tekur með sér á
móttökustað daginn eftir. Þegar
búið er að skrá dúfurnar og merkja
skilja eigendurnir þær eftir og
halda til síns heima. Loks leggur
bílstjóri með þær af stað daginn
eftir og heldur á ákveðinn slepp-
ingarstað sem að þessu sinni
verðurHrauneyjafossvirkjun. Búið
er að semja um ákveðinn slepping-
artima og á því augnabliki setja
eigendurnir klukkurnar af stað.
Nú, svo hefst biðin en henni fylgir
auðvitað mesta spennan. Eigend-
urnir bíða úti og skima eftir
dúfunum með klukkuna tifandi og
þegar dúfan loksins lendir á
áfangastað ber að hafa snör hand-
tök, taka hringinn af fætinum á
henni og setja hann í sérstakan
stimpil á klukkunni. Þá fyrst
stoppar klukkan og eigendurnir
geta andað léttar.“
Sumar hverfa, aðrar koma hel-
særðar
- Kemur ekki fyrir að einstaka
dúfu seinkar eða hún kemur alls
ekki til baka?
„Jú, mikil ósköp, þær eiga það
til að vera að tínast að þetta allt
Texti: Björg Thorarensen
DV-myndir: Sveinn Þormóósson
George Marshall, Björn Ingvarsson, sem hefur stundað dúfnarækt manna lengst á islandi, og Ómar Runólfsson merkja keppnisdúfurnar með
númeruðum gúmmíhring. Aðalspennan er að koma þessum hring inn í klukkuna efir að keppnisdúfa er sest.
/;)/•(; i t.;! TiTuirm .7^/Fm i.l t.í ós ijijj fouiíj'J., iöi í í
h Ifh/iv - ".smiért ujievrinis 11119 let
.(•I4WMÍH
1.