Dagblaðið Vísir - DV - 17.10.1987, Page 27

LAUGARDAGUR 17. OKTÓBER 1987. 39
3 í ást?“
deild. Þaö varð úr að ég tók inntöku-
próf í myndlistaskólann.“
- Og stóðst?
„Já, já, síðan hef ég verið í þessum
skóla. Það er margt skynsamlegt og
mjög merkilegt sem maður lærir í
svona „Art School“.“
Alkalískemmdir
- Það sem er að vefjast fyrir mér er
hvernig þér gengur að blanda þessu
saman:
„Þetta helst nú allt í hendur, skal
ég segja þér, myndlist og dægurlaga-
gerð. Þetta er allt í einum graut.
Spurningin er hvað hentar. Náttúr-
lega hentar mér best, þegar allt
kemur til alls, að gera texta og mús-
ík, það er öruggari markaðsvara."
- Hmm...
„Svo er ég líka vanari því. Mér
finnst voða gaman að mála en þegar
allt kemur til alls á ég dýpri rætur í
texta og sönglagagerð.“
- Betri markaðsvara, segir þú. Ertu
þá góður listamaður? Hvað segja
markaðslögmálin um þig, selst þú?
„Ég hugsa ekki um það þannig. Ég
er allavega góður iðnaðarmaður. Ég
treysti mér alveg til að fullyrða það
og ég legg mig í líma við að vera góð-
ur iðnaðarmaður.
Þar sem mín geta stoppar fæ ég
bara „spesíalista" til að aðstoða mig.
Ég er ekkert sérstaklega slunginn
hljóðfæraleikari, ég er meira aö segja
mjög lélegur hljóðfæraleikari. Ég heí
ekkert vit á „pródúksjón" en er hins
vegar mjög góður útsetjari, fyrir
sjálfan mig. Eg get útsett fyrir öll
hljóðfærin sem ég get ekki spilað á.
I gegnum fimmtán ára tónlistarfer-
il minn hef ég aldrei getað lagt á mig
að pæla í hvernig takkarnir virka.
Þá fæ ég mér góðan mann á því sviði.
Það að semja lögin, textana og út-
setja, það geri ég af stakri vand-
virkni. Maður gerir ákveðnar
gæðakröfur til sjálfs sín. Mér finnst
svona, þegar ég horfi í kringum mig
á dægurlagagerð á Islandi, að menn
láti eftir sér að slaka svolítið á gæða-
kröfum, til dæmis til textanna sinna,
meðan músíkin er mjög góð.
En þetta heitir bara góð iðnaðar-
mennska. Þegar verið er að byggja
hús þá verða yfirtrésmiðurinn og
yfirmúrarameistarinn báðir að vera
mjög góðir og gera sem þeir geta.
Annars koma upp alkalískemmdir
og alls konar svoleiðis.“
Og Tómas
- Þú og Tómas Tómasson unnuð
prýðilega saman á í góðri trú. Útsetn-
ingarnar voru góðar og þetta hljóm-
aði vel:
„Tómas byggði þetta á mínum út-
setningum. Svo byggði hann endan-
legar versjónir á þeim og lagði ansi
mikið af sinni pælingu í það. Hann
gerði þetta mikið eftir sínu höfði svo
platan bar mikinn svip af Tómasi og
hans aðferðum."
- Varstu sáttur við það?
„Já, mjög ánægður með það. Hann
fór aldrei burt frá mér í útsetningun-
um. Hann beitti sinni kunnáttu, sem
ég hef ekki hundsvit á, til að fá þetta
ákveðna sánd. Mörgum fannst þetta
hljóma mjög fágað og ég er sammála
því.“
„Nett undrandi"
- Já, svara ég og sýp á djúsinu. Svo
svík ég loforðið og minnist aftur á
nýju plötuna - segi: Gaman að vita
hvað fólki finnst um hana:
„Já, það er spennandi.11
- Skiptir það þig einhverju máli?
„Það skiptir mann náttúrlega alltaf
einhverju máli. Ef ég væri milljóna-
mæringur þá myndi það skipta mig
minna máli. Það er nú alltaf soldið
kikk að gera eitthvað sem fólki alls
ekki líkar, sérstaklega ef maður er
mjög vel sannfærður um það sjálfur.
Það er voða ánægjulegt að fá ein-
hverjar ægilegar „reaksjónir"
gagnvart því sem maður er að gera.“
- Þú fékkst svoleiðis viðbrögð nátt-
úrlega hér í eina tíð:
„Á köflum, jú, jú. Maður veröur
stundum svona nett undrandi. En í
rauninni held ég að manni sé sama.
Maður hugsar sem svo að þetta sé
bara þeirra misskilningur."
- Þá hefur þetta líka töluvert breyst
með árunum. Það er kominn nýr
hópur sem er farinn að hlusta á þig,
hópur sem vissi ekkert af þér fyrir
fimmtán árum:
„Ég kann náttúrlega engin deili á
því. Hún seldist jú vel, platan, í fyrra.
Ég veit það samt ekki. Nú er ég búinn
að vera að flakka um landið heilmik-
ið, fara í hvert einasta pláss og halda
hljómleika. Þá slæðast kannski ein-
hverjir inn á slíka hljómleika sem
ekki hafa keypt mínar plötur áður
og líst vel á þetta. Svo kemur ný plata
og þá kaupa þeir hana.“
„Ekki óbærilega vondur“
- Ég átti eiginlega ekki bara við þá,
þræti ég. Ég er líka að tala um þá sem
voru sjö, átta ára í gúmmískóm þegar
fyrsta platan kom út.
„Já, já, þeir eru orðnir eldri og fara
að pæla í músík. Ég kann eiginlega
engin skil á því heldur. Einhverra
hluta vegna finnst þeim gaman aö
þessu." .
- Það sem ég er að fara í sambandi
við áheyrendur er að þér er núorðið
nánast alls staðar tekið opnum örm-
um, eins og til dæmis í fyrra. Margir
tóku þig einhvern veginn í sátt eftir
öll þessi ár og hugsuðu sem svo: Þetta
er nú bara ekki slæmt.
„Ég skil þig,“ segir Megas og hugs-
ar sig örlítið um. „Það endar nú alltaf
með því að maður er tekinn í sátt
vegna þess að maður er í sjálfu sér
ekki mjög vondur, ekkert óbærilega
vondur. Þannig er það að tíminn líð-
ur og allt mildast. Það eru ekki
lengur neinar harðar „reaksjónir".
Að lokum er ég bara venjuleg mark-
aðsvara sem fólk getur valið um til
þess að gera fordómalaust. Ég meina,
hvað er jú um að veþa á íslenskum
poppmarkaði? Það eru poppgrúppur,
Stuðmenn og hinir og þessir. Svo eru
einstaklingar sem eru flokkaðir sem
trúbadorar, hversu mikiö af hljóð-
færum sem þeir hafa í kringum sig.
Það erum við Bubbi, Sverrir Storm-
sker, Bjartmar og fleiri.
Þetta liggur svo allt saman í rekk-
um. Fólk getur gengið að plötunni
minni eins og öðrum, fengið hana
spilaða og sagt: Þetta er ekki svo
slæmt.“
- Fólkerkannskiekkijafn-hátíðlegt
og áður:
„Ja, fólk hefur nú kannski ekki svo
mikið breyst. Það er kominn einhver
nýr í staðinn fyrir mig sem „skandal-
iserar“.“
Meistari...
- Svo ertu iðulega kallaður meistari
Megas...
„Það er uppfynding fjölmiöla. Það
er ekki deilt út neinum meistara-
gráðum á íslandi eins og í einhverri
virðulegri stofnun. Og þú fyrirgefur
og afsakar en ég tek nú ekki mikið
mark á því sem á þennan hátt verður
til í fjölmiðlum. Þessi titill skiptir
mig ekki máli.“
- Einmitt. Maður tók eftir þessum
hátíðleika í kjölfar gulu plötunnar.
Þú varst kynntur mjög hátíðlega, til
dæmis í útvarpi. Fólk sagði til dæm-
is: „Og hér er meistari Megas með
lag af plötunni í góðri trú.“ Ólíkleg-
asta fólk.
„Alveg rétt. Þetta hefur þú heyrt í
útvarpi - meistari þetta, meistari
hitt. Þetta er bara tilhneiging til aö
setja í flokka.“ '
- Já, mig langaði bara til að bauna
þessu á þig og athuga viðbrögðin.
Megas hlær, ómóðgaður sýnist mér.
- Það verður gaman að heyra
Reykjavíkurplötuna. Ég ætla að
minnsta kosti ekki að spyrja þig neitt
um hana meira. Það er svo erfitt að
tala um músík. Og biöja einhvern að
lýsa tónlist sinni í orðum er náttúr-
lega alveg ófært. En þegar platan
hefur samlagast jólaflóðinu, hvað þá?
„Mín plön ná nú ekki langt fram í
tímann. Ég geri ráð fyrir að spila
bara sem allra mest einn. Þessi smái
markaður hér gerir það að verkum
að það er flókið mál og áhættusamt "
að leggja upp með eitthvert band.
Potturinn er svo litill og kostnaður-
inn við bandið svo mikill að það er
flóknara. Ef maöur mögulega getur
plummað sig með einn kassagítar þá
gerir maður það.“
Eins og sagan
- Svo koma páskar. Ætlar þú að hlúa
að sálmum Hallgríms einu sinni enn?
„Nei, veistu, ef ég hefði efni á því
myndi ég hafa Passíusálmakonsert
einu sinni á ári. Það gerir sig bara
ekki. Það er enginn markaður fyrir
Passíusálmana, bara kostnaður. Ég
er í þeirri deild sem veröur fyrst og
fremst að taka nótis af markaðnum.
Ef ég væri byltingarsinnað ljóðskáld’
eða eitthvað svoleiðis þá myndi ég
gefa út mínar ljóöabækur í trássi við
markaðinn.
Nú er ég dægurlagasöngvari. Þá
fjármagna ég sjálfan mig náttúrlega
á þann hátt. Ég get hugsanlega verið
á mörgum sviðum innan þess
ramma. Ég gæti sungið gömul dæg-
urlög, mín eigin lög eða Passíusálm-
ana. Það sem borgar sig að gera af
þessu, það sem markaðurinn þolir
helst, eru mín eigin lög. Passíusálm-
arnir njóta ekki nægilegra vinsælda
og ég treysti því ekki heldur að mark-
aðurinn myndi falla fyrir mínum
útgáfum af gömlum dægurlögum.
Þannig að ég vel það sem fram-
fleytir mér.“
- Óg fmnst gaman:
„Já, ég er náttúrlega að skemmta
mér,“ segir hann og hlær. Ódysseifur
er enn snúinn aftur og býr við Þórs-
götuna.