Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.1988, Blaðsíða 16

16
Spumingin
Finnst þér megi sameina
fleiri helgidaga kirkjunnar
venjuiegri helgi?
Reynir Már Einarsson: Mér finnst að
þessir dagar eigi að vera áfram þar
sem þeir eru og skil í raun ekki hvaö
verið er að ræða þá í samhengi við
kjarasamninga.
Alexander Björnsson: Já, því ekki.
Þá kemur þetta ööruvísi út og sem
lengri helgi.
Sveinbjörn Guðjohnsen: Mér ílnnst
bara kerfið á þessu vera gott eins og
það er nú.
Frímann Lúðvíksson: Ég væri
hlynntur því. Maður er alltaf feginn
þegar íleiri aukadagar tengjast helg-
inni.
Tryggvi Thayer: Ætli þetta sé bara
ekki gott eins og það er nú.
Björn Arason: Ég held að það væri
viturlegra að sameina frídaga á líkan
hátt og gert er t.d. í Englandi þar sem
eru svokallaðir „bank holidays“ sem
myndu þá bætast við sumarleyfis-
dagana.
Lesendur
Forráðamenn fiskvinnslustoðva:
Orðnir að
athlægi
Sigurður B. skrifar:
I sjónvarpsfréttum Stöðvar 2 að
kvöldi 17. febr. var sýnt frá fundi þar
sem svokallaðir forráðamenn fisk-
vinnslustöðva létu öllum illum látum
í ræðustóli. Þetta var ein besta
skemmtun sem boðið hefur verið upp.
á í fréttatíma lengi. Að vísu má segja
sem svo að maður eigi ekki að hlæja
þegar mönnum er ekki sjálfrátt eins
og þarna virtist vera.
En þegar fullorðnir menn, sem
sagðir eru hafa fjöregg þjóðarinnar
í hendi sér, fiskinn, þetta eina hrá-
efni okkar landsmanna, eru farnir
að gráta af æsingi í ræðustóli og baða
út ölllum öngum um leið og þeir
krefja skattborgarana um meiri aö-
stoð þeim til handa, þá er mál til
komið aö þeir víki af vettvangi.
Nú hóta þessir menn hver um ann-
an þveran (þó ekki alveg allir) að
loka frystihúsunum ef ríkisstjórnin
felli ekki gengið. Einnig tala þessir
menn um frjálsa verðmyndun á
gjaldeyri! Hvaða vit hafa þessir menn
á fjármálum yfirleitt, menn sem eru
búnir að kollsigla fyrirtækjum sín-
um, ekki einu sinni eða tvisvar,
sumir hverjir, heldur mörgum sinn-
um?
„Fiskvinnslan mun í -nauðvörn
grípa til þeirra ráða sem til þarf ef
ríkisstjórnin verður ekki við þessum
kröfum,“ segja þessir fiskverkendur.
Því' gera þeir það ekki, eftir því eru
margir einmitt að bíða. Ætli sann-
leikurinn sé ekki einfaldlega sá aö
ÞRIÐJUDAGUR 23. FEBRÚAR 1988.
„Því grípa þessir menn ekki til þeirra ráða, sem til þarf, eftir því bíða ein-
mitt margir?“ segir m.a. i bréfinu. - Frá fundi fiskverkenda 17. þ.m.
þessir forráðamenn eru úrræðalaus-
ir. Þeir hafa aldrei gert neitt nema
undir pilsfaldi ríkisstjórna og banka-
stofna.
Forráðamenn fiskvinnslustöðva
vilja fá megnið af gjaldeyrisverslun-
inni til sín með frjálsri verðmyndun
gjaldeyris svo að þeir geti síðan selt
gjaldeyri til innflytjenda! Hver
myndi vilja eiga við þá gjaldeyrisvið-
skipti? Þetta yrði eins og á árum
gjaldeyriskreppunnar, þá voru
margir útgerðarmenn og forráða-
menn fiskvinnslustöðva sem seldu
landmönnum gjaldeyri beint, á
svörtum markaði. Er það það sem
þessir menn vilja nú?
Við skulum bara leyfa þessum títt-
nefndu forráöamönnum fiskvinslu-
stöðvanna að afla sér lokunarheim-
ilda, eins og segir frá í einu
dagblaðanna daginn eftir fundinn í
Gaflinum í Hafnarfirði. - „Við verð-
um að fá að selja OKKAR gjaldeyri
á markaðsverði," segir einn þeirra.
Hvernig er það, eiga þessir menn
sameiginlegan gjaldeyrissjóð lands-
manna? Ég held nú síður. Og sem
betur fer er engin önnur stétt orðin
svo forstokkuð að segjast eiga sér-
stakan rétt á því erlenda aflafé sem
inn kemur, umfram aðra. Það þarf
einfaldlega aö fara að taka þessum
útgerðar- og fiskvinnsluaðli nokkurt
tak og það er- það sem ríkisstjórnin
á að gera. Það eru nógir aðrir sem
geta tekið við rekstrinum, t.d. þeir
sem reka sín fiskvinnsluhús með
hagnaði ár eftir ár.
Hringið í síma 22022 mffli
ki. 13. og 15 eða skrifið
„Frítt fæði“
Guðm. Guðmundsson skrifar:
Nokkrar umræöur hafa orðið að
undanfornu um hlunnindi alþingis-
manna, t.d. varðandi síma- og ferða-
kostnað þeirra, fjögurra daga
vinnuviku yfir þingtímann, margra
vikna jólafrí, nokkurra vikna páska-
frí og fjögurra til fimm mánaöa
sumarfrí sem þeir fá venjulega (maí
- okt.) og eru þó á launum allt árið.
Minna hefur verið rætt um ýmis-
legt annað, svo sem aðstöðu þing-
manna til að iðka spil og tafl í
húsakynnum þingsins, þingveislur,
sem þeir bera engan kostnað af, og
margt fleira. En síst má gleyma því
að þingmenn hafa nær ókeypis mál-
tíöir í þinginu, svo og starfslið
þingsins.
Þetta hét í gamla daga aö hafa „frítt
fæði“ og þótti þá veglegur kaupauki.
En því rifjaðist þetta upp fyrir mér
að nýlega birtist hér í blaði einu
mynd af hópi manna framan við Al-
þingishúsið en á bygginguna hafði
verið fest auglýsing, sem víða sást í
Ameríku á kreppuárunum, um
ókeypis súpu fyrir fátæklinga.
Góðar heimildir hef ég fyrir því að
sumir þingmenn láti sér ekki nægja
að nýta sér hinar ódýru máltíðir
heldur bjóði þeir einnig gestum sín-
um í mat þegar þeim þykir henta.
„Það eina sem vit er i hjá ríkissjónvarpinu er þátturinn um Matiock,“ seg-
ir m.a. í bréfinu.
Fleiri lögregluþætti
í sjónvarpið
A.S.G. skrifar:
Ég skrifa til þess aö styðja lesenda-
bréf Þórs Marteinssonar sem skrifaði
um framhaldsþætti mánudaginn 25.
. an. sl. Það myndu fleiri hafa áhuga
á þáttum sem þeim er Stöð 2 sýnir,
m.ö.o. góðum lögregluþáttum. Það
eina sem vit er í hjá ríkissjónvarpinu
er þátturinn um Matlcok, eins og svo
oft hefur komið fram áður.
Það er engin samkeppni ríkjandi
milli sjónvarpsstöðvanna lengur.
Stöð 2 hefur algjöra yfirburði hvað
snertir flesta spennuþætti. Það eina
sem RÚV hefur fram yfir Stöð 2 er
fréttatíminn. Margir halda þó enn í
vonina um að RÚV breyti til.
„En fjölskyldan lifir ekki á brauðl einu saman“, segir bréfrifari og tekur
dæmi um tvö þúsund króna hækkun á mánuði, einungis vegna brauð-
kaupa.
Leggið niður
matarskattinn
Sigurbjörg skrifar:
Eg vil taka undir með þeim sem
skrifað hafa um ninn svonefnda
matarskatt. Það er greinilegt að
þeir menn, sem hér þykjast ráða
lögum og lofum, ætlast ekki lengur
til þess að fólk lifi á matvörum því
að nú hefur allur matur hækkað
upp úr öllu valdi. Þaö er óbærilegt,
t.d. fyrir hið almenna verkafólk,
gamalt fólk, öryrkja og fleiri sem
hafa takmarkaða peninga handa á
milli.
Verkafólkið, sem heldur uppi
þjóðarskútunni, átti fullt i fangi
með að framfleyta sér og sínum hér
áður fyrr. En það er sorglegt, en
samt sem áður staðreynd, að það
hefur ekki lengur efni á þvi að
kaupa daglegar nauðsynjavörur
ofan í sig og sína því þær hækka
en kaupið ekki. - Og reyndar allt
þaö fólk sem ég hef talaö um hér
að ofan hefur augljóslega ekki efni
á því að lifa lengur í þessu skatta-
landi.
Hér sannast málshátturinn „Oft
er flagð undir fógru skinni“, því
aö sá flokkur sem lofaði rauöustu
rósunum í kosningabaráttunni og
komst til valda á fögrum fyrirheit-
um launaöi fólki atkvæðin með því
að leggja á það þennan svívirðilega
matarskatt, ásamt öllum hinum
sköttunurh líka.
Sem dæmi um hvernig afleiðing-
ar matarskatturinr: hefur á hina
almennu borgara tek ég fjögurra
til fimm manna fjöslskyidu. - Hún
kaupir eitt brauð á dag og eftir
mánuðinn borgar hún uin það hil
tvö þúsund krónuro rneira en ella.
Og athugið, að þessar ivö þúsund
krónur fara einungis í hækkun á
brauði!
En fjölskyldan lifir ekki á brauði
einu saman, þið þingmenn verðið
að athuga það að þið búið ekki ein-
ir í landinu. Hér býr líka fólk, sem
munar um það að kaupa í matinn.
Ég veit, aö með þessum stutta pistli
mínum hef ég talað fyrir hönd allra
þeirra almennu borgara sem láta
sig framtíð sína einhvetju varða.
Að lokum vil ég beina 'pessum
alvarlegu orðum til þeirra þing-
manna sem nú sitja við stjórnvöl-
inn: Leggið matarskattinn niður
strax því þetta er svivirðileg árás á
neytendur og við sættum okkur
ekki við þetta!!