Dagblaðið Vísir - DV - 23.02.1988, Blaðsíða 30

ÞRIÐJUDAGUR 23. FEBRÚAR 1988.
30 '
Lífsstfll
Marianne Thygesen, 17 ára au-
pair.
Tíðarandi
vildi gjarnan eiga stráka sem vini
hér en það virðist ekki vera erfitt,
mér hefur því miður ekki tekist
það.
Rúnturinn furðulegur
Eitt fyrirbæri er alveg stórfurðu-
legt og það er þessi svokallaði
rúntur. Ég hreinlega skil ekki hvað
krakkarnir fá út úr því að keyra
og ganga hring eftir hring og skoða
sama fólkið. Þetta er mér leyndar-
dómur og verður það sjálfsagt
meðan ég er hérna á landinu. Mér
flnnst þetta stundum eins og í am-
erískum unglingamyndum."
Hvernig flnnst henni maturinn?
„Fiskurinn er frábær og íslenska
lambakjötið æðislega gott, það eina
sem ég sakna í mat frá Danmörku
eru ekta danskar kjötbollur (frika-
deller).“ Hvað fmnst henni um
au-pair starfiö spyrjum við næst.
„Þetta er ágætisstaií en það getur
verið erfitt. Ég verð stundum vör
við það að fólk heldur að þetta sé
rólegheitalíf, en það er mikill mi-
skilningur. Þetta er eins og hvert
annað starf og getur stundum verið
létt og stundum erfitt. Ég hef heyrt
um stúlkur sem hafa gefist upp
vegna þess að til of mikils var ætl-
ast af þeim, þær hafa verið látnar
vinna sem vinnjikonur, barnfóstr-
ur og eldabuskur. Eina heyrði ég
um sem gafst upp eftir nokkra
mánuði, sú fékk aldrei frí á kvöldin
og hafði frí annan hvern sunnudag.
Sem betur fer er þetta ekki mjög
algengt."
„Litla Ameríka“
Við spyrjum Marianne að síðustu
hvað henni hefði fundist einkenni-
legast við land og þjóð?
„Ég átti von á því að ísland væri
skandinavískara en það er, banda-
rísk áhrif eru mjög mikil á íslandi.
Bílar og vörur eru mikið frá Banda-
ríkjunum og sjónvarpið er næstum
því bandarískt. Mér finnst jafnvel
taktarnir í fólkinu stundum dálítiö
Ameríkanalegir. Við au-pair stúlk-
urnar höfum stundum í gríni
kallað þetta litlu Ameríku. Það er
kannski ekkert verra að amerísk
áhrif séu svona mikil en það er
bara öðruvísi.
-EG
„LHIa Ameríka
- segir Marianne Thygesen, 17 ára au-pair
Marianne Thygesen er dönsk, 17
ára stúlka sem kom til íslands í
október til að vinna sem au-pair.
Hún kemur frá borginni Kolding
- - sem er á Jótlandi. Við töluðum við
hana um lífið á Islandi og hvernig
það væri að starfa sem au-pair.
Okkur langaði fyrst að vita ástæð-
una fyrir því að hún er stödd hér
á íslandi sem au-pair.
„Ég er nýbúin í skóla og ætla í
framhaldsnám, mig langaði hins
vegar að breyta aðeins til og hvíla
mig áður en ég héldi áfram. Löngun
til að skoða heiminn var einnig til
staðar því datt mér fljótlega í hug
au-pair starfið. Upphaflega var ætl-
unin að fara til Sviss en ein vinkona
mín hafði farið sem au-pair til ís-
lands nokkrum mánuðum áður og
lýsti hún landinu mjög vel. Hún
hvatti mig til að koma og hjálpaði
mér að auglýsa eftir heimili hér á
íslandi."
30 vildu fá au-pair
- Hvað margir svöruðu auglýsingu
þinni?
„ Það voru yfir 30 bréf sem ég
fékk, vinkona mín hjálpaði mér síð-
an að finna fjölskyldu sem hentaði
mér. Ég er núna hjá mjög góðri fjöl-
skyldu og er ánægð. Auðvitað
sakna ég stundum Danmerkur,
fjölskyldu minnar og vina, en hér
er gott að vera.“
Við spurðum hvað vantaði helst
hér sem hún hefði heima.
„Ég vildi gjarnan geta farið í
skógargönguferðir og hjólað meira.
Á móti kemur að útsýnið hér er
dásamlegt. Það er ekki svona út-
sýni í Danmörku. Fjöllin eru líka
stórkostleg og ég hlakka til vorsins
því ég ætla svo sannarlega að klifra
upp á nokkur þeirra.“
Hvað finnst henni svo um fólkið á
íslandi?
„Fólkið á íslandi er mjög nota-
legt, það er dálítið feimið í fyrstu
en þegar maður fer að kynnast því
þá gengur það mun betur. Það er
stundum erfitt að tala við íslend-
inga a dönsku því að þeir vilja
* heldur tala við mann á ensku. Að-
allega á þetta við um yngra fólk.
Það er svo furðulegt að hitta þetta
fólk síðan á dansstöðum þegar það
er búið að fá sér áfengi því þá talar
það oftast nær góða dönsku. Ég
held að þetta sé fyrst og fremst
hræðsla um að geta ekki talað
dönskuna."
Við notum tækifærið og spyrjum
hana um danshúsamenninguna.
„Mér fmnst dálítið skrýtið hve
fólk virðist drekka sig fullt hér.
Auðvitað er þetta ekki algilt en
þetta er þó mjög vanalegt. Eg held
það hljóti að vera út af öllum þess-
um sterku drykkjum sem fólk
drekkur. Annars finnst mér ekki
sérlega spennandi að fara út að
skemmta sér hér á íslandi, heima
fer maöur gjarnan út og rabbar í
rólegheitum við kunningja og vini
en hér er allt svo hratt og einhvern
veginn ofsalegt.“
„Tískusýningar í strætó“
En hvað finnst henni um jafnaldra
„Ég reyni að vera eins og stóra systir,“ segir Marianne.
maður fer eitthvað út um helgar
en þetta er of mikið að mínu mati.
Strákarnir hér eru einnig mjög vel
klæddir og yfirleitt myndarlegir.
Mér finnst samt leiðinlegt í þeirra
fasi hversu ágengir þeir geta orðið.
Ef maður talar við þá er oftast ætl-
ast til að meira verði úr því. Ég
sína hér á íslandi?
„Ég hreinlega dáist að íslenskum
stúlkum að nenna að vakna eld-
snemma á morgnana til að punta
sig og gera sig fínar áður en þær
fara í skólann eöa í vinnuna. Ef
maður fer í strætisvagn á morgn-
ana hefur maður þaö á tilfmning-
unni að þessi strætó sé á leiðinni á
tískusýningu með alla þátttakend-
ur. Ég sjálf nenni þessu ekki,
hvorki á Islandi né heima. Það er
ekki venjulegt að stúlkur hafi
svona mikið fyrir því að líta vel út
í Danmörku á vinnutíma. Auðvitað
er gaman að punta sig áður en
OPNINARIÍMI
----:-------
Opið alla virka daga í Mdeginu og á kvöldin
Um hclgar: Föstudaga til kl. 02
Laugardaga frá kl. 18-02
Sunnudaga frá kl. 18-23.30
_y Kvoóimi
‘Undir Lctíqartungíi. Lœkjargötu 2
- Borðpantanir í símum 621625 og 11340. Snyrtilegur klæðnaður.