Dagblaðið Vísir - DV - 04.05.1988, Blaðsíða 16

16
MIÐVIKUDAGUR 4. MAÍ 1988.
Spumingin
Finnst þér að íslendingar
ættu áfram að taka þátt í
Eurovision söngvakeppn-
inni?
/ I -
Kári Kárason: Alveg tvímælalaust,
þaö væri aumingjaskapur aö hætta
nú.
Vilborg Baldursdóttir: Af hverju
ekki? Við höfum ekkert staöiö okkur
illa.
Gróa Kristjánsdóttir: Af hverju ekki?
Þátttakan er góð landkynning.
Einar Sigurjónsson: Já, þaö er alveg
sjálfsagt aö viö séum meö í þessum
leik.
Guðlaugur Þór Þórðarson: Auövitað
eigum viö aö taka þátt, fólk hefur
áhuga á þessu.
Hulda Kristinsdóttir: Alveg tvímæla-
laust, af hverju ekki? Þetta er góö
landkynning en það mætti þó fækka
aðstoðarmönnum.
Lesendur
VR og vinnuvertendum tókst það:
Lokað tvo daga í viku
Þorst. Jónsson skrifar:
Þaö er ekki hægt aö segja annað
en vinnuveitendur og Verzlunar-
mannafélag Reykjavíkur séu
sammála þegar mikiö liggur við. Og
mikiö lá við að gera Reykjavík að
viðundri meðal þeirra fáu ferða-
manna, sem hingað munu þora að
koma í sumar vegna ótta við verk-
fóll og gíslatökur.
Hinn 8. apríl undirrituðu vinnu-
veitendur og VR-menn kjarasamning
sem fólst í því að loka verslunum
alla laugardaga í sumar. Nú ættu
allir að vera ánægðir, VR-menn,
vinnuveitendur og borgarstjórn
Reykjavíkur, sem ávallt hefur varið
það að loka hér verslunum á laugar-
dögum yfir sumarmánuðina. Það má
segja að formaður VR og forseti borg-
arstjórnar sé farinn að gegna lykil-
hlutverki í þjónustumálum
höfuðborgarbúa. Hann ræður yfir
launum verslunarfólks, borgar-
starfsfólks, að því er virðist, og yfir
„Nú ættu allir að vera ánægðir. - Lokað á laugardögum I sumar!“ því hvernig fólk hagar verslun sinni
DV
í sumar
og tímasetningu hennar.
Fólk stendur agndofa yfir málflutn-
ingi verslunarfólks og forsvars-
manna þess, þegar því er haldiö fram
að ástæðan fyrir lokun á laugardög-
um yfir sumarmánuðina sé að „þetta
fólk verði að fá frí eins og aðrir“! -
Enginn þorir að æmta né skræmta
yfir þessum yfirlýsingum, ekki einu
sinni borgarstjóri, sem er nú þekktur
fyrir allt annað en að þrjóta rök.
Verslunarfólk á auðvitaö að eiga
frí eins og aðrir og það fær það. Á
laugardögum og jafnvel á sunnudög-
um eru margir til reiðu sem vilja
vinna þessa daga og leysa verslunar-
fólk af. Með þessum hætti eru
laugardagar verslunardagar erlend-
is. Einnig má auðveldlega opna
verslanir kl. 14 á mánudögum í stað-
inn. Það eru til ótal lausnir á þessu
máli, en viljinn er einfaldlega ekki
fyrir hendi. Við viljum halda áfram
að vera sérvitur þjóð og loka fyrir
verslun og viðskipti, þegar flestir
vilja og geta verslaö!
Öfund hjá útivinn-
andi húsmóður?
Hringið í síma
27022
milli kl. 13 og 15,
eða skrifið.
Heimavinnandi húsmóðir skrifar:
Útivinnandi húsmóðir, sem skrifar
í lesendadálk DV, virðist öfunda okk-
ur heimavinnandi húsmæður. í
hverju er þessi öfund fólgin? - Mér
finnst þú megir vera ánægð með að
geta látið aðra aðstoða þig við barna-
uppeldið, svo dæmi sé tekið.
Þú hlýtur að hafa góðar tekjur og
Skúli Helgason hringdi:
Ég las kjallaragrein eftir Ásdísi
Erlingsdóttur í DV 25. apríl. Þar er
mikið guðsorðatal og gat ég vart hent
reiöur á neinni setningu, sem hafði
heila brú. Einnig las ég í sama ein-
taki DV lesendabréf frá „íslendingi"
og ekki var þar um auðugri garð að
gresja, varðandi málefnaleg eða
sannfærandi skrif.
Hann minnist t.d. á „morðin á
starfsmönnum kjarnorkuversins?"
Ég vil nú bara spyrja; hvað á maður-
inn við? - Þessir aöila ættu aö kynna
sér fortíð æðstu manna Ísraelsríkis,
geta leyft þér ýmislegt sem við
heimavinnandi húsmæður getum
ekki leyft okkur, t.d. að blanda geði
við fólk á vinnustað. Þetta eru for-
réttindi. - Ég hef aldrei farið í
sumarfrí eða getað leyft mér nokkuð
annað i þeim dúr. Mín forréttindi eru
þau að ég á engan rétt á aðild að líf-
eyrissjóði.
sem hafa fremur vafasama fortið, svo
ekki sé meira sagt.
Og nú bæta ísraelsmenn um betur,
er þeir setjast í dómarasæti yfir
manni, sem ósannað er að hafi fram-
ið þá glæpi, sem hann er sakaður um,
(meö líflátsdómnum yfir Demjanuk,
sem kallaður hefur verið Ivan
grimmi).
í þessum greinum báðum, sem ég
minnist á, er slíkt óskiljanlegt þrugl,
að sjaldan hefur sést annað eins á
prenti og er þá langt til jafnað, óskilj-
anlegt og engin rök né sannanir að
finna.
Þórarinn V.
Jóhann V. Oddsson skrifar:
Oft þegar Þórarinn V. Þórarinsson
hjá Vinnuveitendasambandinu kem-
ur á sjónvarpsskjáinn, - sem er nú
æði oft a.m.k. þegar kjaradeilur eru
í gangi, dettur mér í hug brúða, sem
frænka mín fékk í jólagjöf. Brúðan
gat bæði talað og sungið. Það var
rennilás aftan á skyrtunni hennar
og þegar honum var rennt niður,
opnaðist hólf í bakinu á henni, þar
sem hægt var að stinga í spólu, og
þá annað hvort söng brúðan eða tal-
aði.
Mér hefur oft dottið í hug, aö Þórar-
inn V. væri með rennilás og tilheyr-
andi aftan á skyrtunni. Einu sinni
þegar Þórarinn V. kom á skjáinn,
og spólan
hvarf hann þegar hann var í þann
veginn að byrja að tala. Eftir
skamma stund kom þulurinn í ljós
og bað afsökunar á þessari bið sem
hefði verið vegna „smámistaka“.
Þá datt mér í hug að nú hefðu þau
kannski verið að skipta um spólu.
En því miður, það var nú ekki svo
gott. - Þórarinn V. þuldi sömu gömlu
spóluna um að ef kaupið hækkaði
eithvað verulega hjá þeim lægst
launuðu, þá færi verðbólgan upp úr
öllu valdi og kauphækkunin yrði
verri en ekki neitt.
Gaman væri ef Þórarinn V. ætti
spólu sem væri meö fallegu sönglagi,
svona til tilbreytingar. Og þá dettur
mér helst i hug Gamli Nói.
PLO og Ísraelsríki
1. maí á íslandi:
Dagur verkalýðsforingja - ekki verkalýðs
rÉTTITIL
1. mai aö hefðbundnum hætti I Reykjavik. - „Ber keim allsherjar pylsuhátíð-
ar, þar sem allir biöja um „allt með öllu““, segir bréfritari.

'’fll
Sigtryggur skrifar:
Mér finnst verkalýðsdagurinn, 1.
maí, heldur betur hafa skipt um svip
á seinni árum hér á landi. Hér áður
fyrr voru það verkalýðsleiðtogar,
sem höfðu hafist upp úr verkalýðs-
baráttunni með handafli, ef svo má
segja, og héldu ræöur á útisamkom-
um dagsins og hvöttu menn til dáöa.
- Menn fundu að dagurinn var helg-
aður verkalýðnum.
Nú er öldin önnur. Nú eru það hin-
ir og þessir skrifstofu- eða mennta-
menn sem eru við stjórnvölinn. Þeir
koma fram fyrir hönd verkalýðsins
og halda ræðurnar, upphefja sjálfa
sig og leggja línurnar. Jafnvel eru
það konur, sem eru sérmenntaöar á
sviði félagsfræði eða öðrum sviðum,
t.d. í viðskiptum, sem eru í farar-
broddi. Þessi barátta öll og hátíðis-
dagur verkalýðsins er meira og
minna í formi skrifstofustjómunar,
þar sem innanhússmaður eða kona
hjá einhverju skrifstofuveldinu talar
til lýðsins á torginu.
Meira að segja hafa fylkingar riðl-
ast, t.d. hér í Reykjavík. Þær ganga
að vísu niður Laugaveginn, en svo
skilur leiöir og gengur hvor til sinnar
samkundu og þar eru töluð tvö
tungumál og engin stemning merkj-
anleg.
Verkalýðsforingjar eru horfnir úr
mannþrönginni og eitthvað langt
upp, þar sem enginn sér þá, og lýður-
inn skilinn eftir umkomulaus á jörðu
niðri, þar sem hann ber hönd fyrir
augu og skimar um, i von um að sjá
þráðinn að ofan. En sá þráður er
löngu slitinn. Menn þykjast heyra
óminn af löngu liðnum hvatningar-
orðum frumherjanna, en það er
misheym. Það sem heyrist eru
óskiljanlegar setningar, færðar í
slagorðastíl og auglýsingamennsku
nútíma nátttrölla.
Þaö er augljóst að verkalýöuriunn
þarf ekki að vænta neinnar hjálpar
frá hagfræði- og viðskiptamenntuðu
síamstvíburunum, sem styðjast við
Export/Import kenninguna. 1. maí
ber keim allsherjar pysluhátíðar, þar
sem allir biðja um „allt meö öllu“ og
stærsta verkalýðsfélag landsins tek-
ur frí frá verkfallsvakt „í tilefni
dagsins"! og gefur út filskipun að
hætti suðurlandabúa: Á morgun
hefjumst við handa. - Já, á morg-
un... eða hinn!