Dagblaðið Vísir - DV - 26.11.1988, Blaðsíða 26

26
LAUGARDAGUR 26. NÓVEMBER 1988.
Sérstæð sakamál
Erflður
eftirleikur
John Fenton hafði lengi verið kvænt-
ur en svo kynntist kona hans, Paul-
ine, öðrum manni sem hún felldi hug
til og þá komst hjónaband þeirra
Fentonhjóna í hættu.
Svo fluttist Pauline að heiman
og þá greip John til sinna ráða en
hann sá ekki fyrir afleiðingar verka
sinna.
Árið 1957
giftu þau John og Pauline sig. Þá
var amma Pauline orðin ekkja en
hún tók hana til sín og bjó hún síðan
hjá þeim hjónum. Hjónin nýgiftu
unnu á bóndabæ er þau stofnuðu
heimilið og héldu £ví áfram fyrst á
eftir. Var vinnudagurinn hjá þeim
oft langur en amma Pauiine reyndist
þeim hjálpleg og sá að hluta til um
heimilisstörfln fyrúj þau.
Og þegar bömin, sem urðu alls
þrjú, fóru að koma í heiminn hjálp-
aði hún til við uppeldið auk þess að
halda áfram að sinna heimilisstörf-
unum að hluta til.
Amman
sem enn er á lífi, níutiu og þriggja
ára gömul, vill hvorki að nafn henn-
ar komi fram í þessari frásögn né að
mynd af henni birtist og verður það
skiljanlegt þegar lengra hefur verið
lesið og hár aldur hennar er hafður
í huga. Hún er þó enn allspræk' og
spilar bingó á hveijum laugardegi
auk þess sem hún fer reglulega út til
þess að hitta gamla vini.
Góða heilsu sína þakkar hún því
að hún hafi ætíð haft nóg að gera um
ævina. Hún er þó hrædd við að vera
ein á ferð í myrkri og treystir á
tengdason sinn fyrrrverandi, John,
þegar hún þarf að vera á ferð eftir
sólsetur þótt hann sé tregur til þess
að vera mikið á ferð utan heimilsins
af ástæðum sem síðar verður sagt
frá, að minnsta kosti um hábjartan
daginn. En nú víkur sögunni aftur
að honum og konu hans.
Pauline
kynntist manni aö nafni Michael
Ryan er þau hjón höfðu verið gift í
rúma tvo áratugi og börnin þrjú voru
orðin uppkomin. Sonurinn, Paul, var
þá orðinn tuttugu og fjögurra ára,
dóttirin Kil tuttugu og þriggja og hin
dóttirin, Karen, tuttugu og eins árs.
Ekki leið á löngu þar til John komst
að sambandi konu sinnar og Mic-
haels Ryan. Um tíma vonaði John
að ekki kæmi til skilnaðar en stöðugt
hallaði á ógæfuhliðina í hjónaband-
inu og samband Pauline og Micahels
varð stöðugt sterkara. Loks tilkynnti
Pauline að hún hefði í hyggju að flytj-
ast að heiman og fara að búa með
Michael en lýsti jafnframt yfir því
að hún myndi sækja um skilnað og
vonaðist tfl aö fá hann sem fyrst.
Skilnaðinn fékk Pauline svo og
gengu þau Michael þá í hjónaband.
11. janúar 1984
var örlagaríkur dagur fyrir Paul-
ine, mann hennar Michael, böm
þeirra Pauline og Johns og ömmu
Pauline. Þá bjó John enn í húsinu
sem þau hjón höfðu búiö í en hjá
honum var amma Pauline sem var
þá komin fast að níræðu. Þennan dag
fannst John að þolinmæði sín væri á
þrotmn. Kona hans hafði þá verið í
hjónabandi með Michael um hríð en
John gat ekki sætt sig við það.
Þá um daginn fór hann í heimsókn
tfl Pauline og Micahels en þau bjuggu
þá í Plymouth á Suöur-Englandi.
Hann hafði haglabyssu með sér sem
hann mun hafa falið undir frakka
sínum. Er hann kom inn í hús Ryans
tók hann fram haglabyssuna og
skaut bæði hann og Pauline til bana.
Sjálfs-
morðstilraunin
Er John sá Pauline og Michael
liggja andvana á gólfinu komst hann
aö þeirri niðurstöðu að hann gæti
ekki lifað lengur. Bar hann hlaup
haglabyssunnar að höku sér en hann
skalf svo mikið eftir það sem hann
hafði gert að skotið reið af áður en
hann var búinn að miða rétt. Skaut
hann af sér allan neðri hluta andlits-
ins.
Þótt ótrúlegt megi virðast hélt
hann bæði )ífi og meðvitund og gat
reyndar líka gengið. Svona flla út-
leiknum tókst honum að komast á
næstu lögreglustöð þar sem hann til-
kynnti verknaðinn.
ýmsum á óvart. Nýlega var rætt við
hana um það sem gerst hafði og hún
beðin um að skýra hvernig á því
stæði að hún gæti búið undir sama
þaki og maðurinn sem myrt hefði
barnabam hennar.
Svar gömlu konunnar var á þessa
leið: „Ég var því mjög mótfallin að
barnabamið mitt, hún Pauline,
skyldi yfirgefa mann sinn og heimfli.
Með því syngdaði hún og hann elsk-
aði hana. Ég get þó hins vegar ekki
annað en fordæmt verknað Johns.
Hann myrti hana og nýja eigin-
manninn."
Amman er trúuð kona og mun það
vera trúin sem hefur hjálpað henni
til að umbera John þrátt fyrir allt
þótt allajafna hafi hún ekki mörg orð
um það. Hún rökstyður því einnig
afstöðu sína með því að hún vflji alls
ekki fara á elliheimili.
Böm Johns
búa öll í nágrenni við hann en
Pauline og John með börnum sínum.
í sjúkrahús
Lögreglan fór þegar á staðinn en
sá um leið til þess aö John Fenton
yrði komið í sjúkrahús án tafar.
Læknamir sáu þegar að hann var
afar illa leikinn. Tungan var horfin
og hlutar af munni og hálsi en að
auki var neðri kjálkinn að mestu í
burtu.
í tvö ár unnu læknar að því að
reyna aö laga andlitið á John Fenton
en það hefur þó reynst þeim um
megn að gefa honum fyrra útlit enda
ekki mögulegt.
Pauline og John við brúðkaup annarrar dótturinnar.
afmælistertuna og sér um alla matar-
gerð. Sjálfur getur hann þó ekki tugg-
iö svo hann verður að hakka veislu-
matínn áður en hann getur látið
hann ofan í sig sem og allan annan
mat sem hann borðar. Hann verður
að borða matinn liggjandi á bakinu
því annars kemur hann honum ekki
niður. Og þegar hann drekkur gerir
hann það með sérstöku tæki sem
hann hefur smíðað sjálfur.
Réttarhöidin
í málinu fóm fram er sakboming-
urinn var orðinn hæfur tfl að koma
í réttarsal en þá var rannsókn að
fullu lokið.
Niðurstaða réttarins kom ýmsum
á óvart því um alvarlegan glæp var
að ræða. John Fenton var dæmdur í
þriggja ára fangelsi en það er dómur
sem venjulega er kveðinn upp yfir
þeim sem orðið hafa einhverjum að
bana með gáleysi.
Gefin var sú skýring á því að dóm-
urinn skyldi ekld vera þyngri að
John Fenton yrði að lifa með það
andlit sem hann nú hefði allt tfl ævi-
loka og væri það í sjálfu sér þung
refsing.
John
er nú laus úr fangelsinu og býr
með ömmu Pauline eins og hann
gerði fyrir ódæðið. Hefúr það komið
sem hann hefur og andlitið sem er
honum stöðug áminning um það sem
hann gerði.
Fer sjaldan út
John Fenton lætur sjaldan sjá sig
á almannafæri. Hann lætur sér hins
vegar mjög annt um barnabömin sín
og segist í raun lifa fyrir þau. Kveðst
han mjög glaður yfir því að þau skuli
fá að heimsækja hann og hann megi
gefa þeim smágjafir.
Þegar þau eiga afmæli bakar hann
„Hugsa oft um hana"
„í rauninni var það ekki ætlun
mín að verða þeim Pauline og Mic-
hael að bana,“ segir hann. „Pauline
var mér eins kær og þegar við giftum
okkur á sínum tíma. Og það líður
ekki sá dagur að ég hugsi ekki inn
hana og allar þær góðu stundir sem
við áttum saman þar tfl hún fór frá
mér fyrir sjö árum.“
Fréttamaður sem ræddi nýlega viö
John Fenton á heimili hans segir að
hann hafi verið opinskár við sig en
greinflegt sé að fortíðin sé hluti af
daglegu lífi hans. Allt líf hans mótist
af því sem hann gerði. Þannig sé
hann að miklu leyti bundinn við
heimiliö vegna útlits síns enda veki
andlitið minningar þeirra sem tfl
hans þekki og málsins. Þar við bæt-
ist að hann býr í litlu þorpi þar sem
flestir þekkjast.
Síðasta spumingin sem fréttamað-
urinn lagði fyrir John, áður en við-
talinu lauk, var sú hvers hann ósk-
aði sér helst í lífinu. Svarið kann að
koma á óvart vegna útlitsins.
„Ég vfldi gjarna eignast nýja
konu,“ sagði hann.
hann býr í litlu þorpi í Comwall þar
sem hann ræktar blóm í litlu gróður-
húsi í frístundum.
Þeim þykir ekki eins vænt um föð-
ur sinn og þeim þótti áður en hann
varð móður þeirra að bana. Það hef-
ur þó mýkt þau í afstöðu þeirra tfl
hans að hann hefur margoft lýst því
yfir við þau að hann sjái mjög eftir
því sem hann gerði.
Ekkert þeirra hefur þó vfljað fyrir-
gefa honum verknaðinn en þau vor-
kenna honum að þurfa að lifa tfl
æviloka með þá slæmu samvisku