Dagblaðið Vísir - DV - 04.03.1989, Blaðsíða 26

26
„Bogdan er einfari. Hann er ein-
stakt ljúfmenni utan vallar en hann
tekur starf sitt mjög alvarlega. Metn-
aðurinn er ólýsanlegur og hann ætl-
ast til að þeir sem vinna meö honum
leggi jafnmikið af mörkum,“ segir
Guðjón „Gaupi“ Guðmundsson, tré-
smiður og liðstjóri landsliðsins í
handbolta. Hann er að lýsa mannin-
um sem hann hefur unnið með í 11
ár og tekið við skömmum sem lofi
með honum. Nú hefur Guðjón ákveð-
iö að hætta, í það minnsta ef Bogdan
hættir að þjálfa landsliðið.
„Ellefu ár eru langur tími og það
væri erfltt fyrir mig að starfa með
öðrum sem liðstjóri," heldur Guðjón
áfram. „Þetta samstarf hefur markað
mig mjög og á eftir að fylgja mér alla
ævi. Það hefur orðiö stór hluti af lífl
mínu. Hjá mér hefur lífið snúist um
handbolta í ellefu ár og sumum hefur
fundist nóg um.
ímynd
hörkutólsins
Bogdan er nokkuð hrjúfur maður
á yfirborðinu en hann er mikið ljúf-
menni og hefur mikinn húmor. Hann
er aldrei beinlínis einstrengingslegur
en það getur verið erfitt að ræða við
hann um handbolta vegna þess að
hann hefur yfirburðaþekkingu á
greininni.
Handboltamenn og fjölmiðlar hafa
búið til ímynd um Bogdan sem harð-
an náunga og hálfgerða grýlu. Sjálfur
hefur hann ekkert gert til að breyta
þessari ímynd. Hann hefur aldrei
verið yfirlýsingaglaður og vill láta
verkin tala. Hann er ákaflega jarð-
bundinn og hann veit hvað hann vill.
En þessi ímynd hefur orðið til þótt
hún eigi litla stoð í raunveruleikan-
um. Ég hef orðið áþreifanlega var við
að menn vilja lýsa honum sem
hörkutóh. Þetta hefur mér oft leiðst,
sérstaklega þegar þessu er haldið
fram opinberlega nafnlaust.
Það kemur
dagur eftir
þennan dag
Sjálfur talar Bogdan lítið um álit
annarra á sér og það er ómögulegt
að segja hvernig þessi ímynd snertir
hann. Mér er minnisstætt að eftir aö
við komum frá ólympíuleikunum
skruppum við saman í Kringluna og
fórum þar í banka. Andrúmsloftið
var mjög þrúgandi og okkur leið þar
nánast eins og á aftökupahi. Bogdan
sagði þá við mig afskaplega rólegur:
„Það kemur dagur eftir þennan dag.“
Bogdan hefur markað það djúp
spor í íslenskan handbolta aö yfir það
verður ekki breitt á næstu árum jafn-
vel þótt hann hætti að þjálfa hér á
landi. Ég er ekki viss um að alhr átti
sig á hvað hann hefur unnið mikið
starf hér.
Hann er harður og ákveðinn en
hann er sanngjarn. Það eru alhr jafn-
ir fyrir honum. Hann heldur mönn-
um í hæfilegri fjarlægð frá sér og það
getur enginn keypt hann á gömlum
kunningsskap eða vinskap fyrir utan
íþróttirnar sjálfar. Þegar inn i
íþróttasahnn er komið skiptir það
ekki máh. Hann er atvinnumaður
fram í fingurgóma."
Sekúndu
frá takmarkinu
Guðjón viðurkennir að eftir að
hann hættir myndist tómarúm í lífi
hans. „Þaö er samt kominn tími th
að breyta til,“ segir hann. „Eftir
ólympíuleikana varð ég fyrir áfalh,
sérstaklega eftir að heim var komið.
Ég er ekki viss um að ég vhji ganga

Guðjón Guðmundsson með Dórótheu dóttur sinni. Fjölskyldan hefur lítið komist að vegna handboltans.
Bogdar
- segir Guðjón Guðmunds
í gegnum það aftur. Lokapunkturinn
á sex ára törn átti að vera á ólympíu-
leikum og við vorum eina sekúndu
frá því marki.
Við náöum þó næstbesta árangri
sem við höfum náð á ólympíuleikum.
Það spruttu upp fjölmargir sérfræð-
ingar sem vissu nákvæmlega hvers
vegna okkur gekk ekki betur. Við
vissum vel að þetta gæti gerst. Mönn-
um finnst að hla hafi gengið þegar
toppárangur næst ekki.
Ég get vel skihð að fólk var von-
svikiö en mér fannst öll umræðan
um aö láta Bogdan hætta vera út í
hött. Menn voru hættir að ræða um
málefnið og farnir að ræða um per-
sónur.
Það sem fór mest fyrir bijóstið á
mér var að það var haldinn stór sam-
bandsstjórnarfundur þar sem 22 aðil-
ar innan Handknattleikssambands-
ins sögðu áht sitt á þjálfaranum og
liðinu. Þessir menn tóku ákvörðun
um hvort Bogdan yrði látinn halda
áfram eða ekki án þess að hafa kom-
iö á æfingar eða séð hðið í alþjóða-
keppni utan íslands.
Menn voru þó á því að hægt væri
að láta þjálfarann halda áfram en það
þyrfti að skipta um allt gengið í
kringum hðið. Þetta er eins og að
byrja á því að reka sendhinn þegar
hla gengur hjá fyrirtæki. Það átti aö
slátra einhverjum án þess að vitað
væri nákvæmlega hvað fór úrskeið-
is.
Menn vildu
ráða töfrakúst
Það var rétt ákvöðrun að bréyta
ekki stjórn liðsins eftir ólympíuleik-
ana. Yfirstjómin var ákveöin í að
láta Bogdan ekki fara. Þeir voru stað-
fastir og tóku ábyrga afstöðu til máls-
ins. Þetta hefur skilað okkur miklu
núna. Menn töluðu um að nýir vend-
ir sópuðu best og gleymdu því að í
svona starfi á ekki að rjúka upp til
handa og fóta þegar hla gengur og
ráða einhvern töfrakúst til að sópa
hðinu saman. Þannig gerast hlutim-
ir ekki.
Það má heldur ekki gleyma leik-
mönnunum. Ég vil ekki taka einn
leikmann út úr en ég verð þó að nefna
Þorghs Óttar sérstaklega. Hann stóð
vel með þjálfaranum og stjórn hðs-
ins, eins og reyndar liðið í hehd. Það
hafa verið sögusagnir um að hann
væri ekki of trúr liðinu en hann stóð
af sér þessa rimmu og kláraði dæm-
iö. Svona afgerandi stuöningur
gleymist ekki. Sjálfsagt hefur hann
veriö búinn að ígmnda máhð vel og
tók skynsamlega ákvörðun."
Annar einfari
Annar áberandi maður í hand-
boltanum er Jón Hjaltalín Magnús-
son og er ekki skapminni en Bogdan.
„Þeir ná vel sarnan," segir Guðjón.
„Þeir eru þó ekki sammáia um alla
hluti og þegar tveir skapmikhr menn
mætast þá verður eitthvað að láta
undan. Jón er ákveðinn án þess að
vera beinlínis frekur. Þaö er ágætur
kostur og okkur hefði ekki tekist
svona vel án þess að hafa Jón við
hhðina á landsliðinu. Hann hefur
varið hðið á allan hátt.
Jón er umdehdur innan hand-
knattleikshreyfingarinnar en ég held
að það sé engum vafa undirorpiö að
hann er sá maður sem á mestan þátt
í velgengni liðsins ásamt þjálfaran-
um.
Jón er svipaður einfari og Bogdan.
Hann fer sínar eigin leiðir og ég held
að það sé af hinu góða í afreksíþrótt-
um. Ég held að það sem Bogdan kall-
ar „sósíaldemókratíseringu" i íþrótt-
um eigi ekki við. Hún er ágæt með
en það verður að vera einræði með
undankomuleiðum þó. Þaö hefur
haft mikið að segja hvað forystumað-
urinn hefur unniö af mikihi einurð
og festu. Það má kalla þetta frekju
en ég vil þó frekar kalla þeta ágæta
stjómun.
Það er stundum sagt að of mikih
tími og peningar fari í landsliðið en
ef við ættum ekki þetta landshð þá
væri áhuginn væri ekki svona mik-
hl.“
Skilur íslensku
en talar þýsku
Þegar Bogdan kemur fram í sjón-
varpi hér heima talar hann alltaf
pólsku. Enginn hefur heyrt hann tala
íslensku þrátt fyrir ellefu ára dvöl
hér. Á æfingum notar hann þýsku.
Sagt er að Guðjón sé sá eini sem skil-
ur Bogdan. „Það hafa aldrei veriö
tungumálaerfiðleikar okkar í milli,“
segir Guðjón. „Hann skhur íslensku
en talar hana ekki. Ástæðan fyrir því
að hann hefur ekki lagt sig eftir að
læra málið er sjálfsagt sú að hann
hefur alltaf verið að hætta. Við tölum
saman á þýsku, sem við köllum telex-
þýsku og er ágætis mál.
Þessi þýska er kannski óþekkt
mállýska sem enginn skhur nema
þeir sem hafa umgengist Bogdan. En
ég hef oft staðið Bogdan að því að
skhja íslensku vel, sérstaklega þegar
rætt er um hvernig hann ætti að
vinna og hvernig ekki.
Hann fylgist vel með fréttum og
þekkir vel th íslenskra málefna.
Hann hefur oft rætt við mig um hvað
allt hefur breyst mikið á þessum ell-
efu árum.
LAUGARDAGUR 4. MARS 1989.
Þarf tíma til
að ná árangri
Ég veit að hann er oft ósáttur við
það sem sagt er um hann í hita leiks-
ins en leiðir það hjá sér. Mér er það
minnisstætt þegar Bogdan stjómaði
hðinu árið 1983 í tveimur leikjum
gegn Tékkum hér heima. Hann var
þá að byria með liðið og hafði tvo eða
þrjá daga til undirbúnings.
Þessir leikir töpuðust og þá var
skrifað í DV að svo virtist sem ís-
lensku leikmennirnir hefðu gleymt
öllu því sem þeir hefðu kunnað áður.
Þetta væru nýir leikmenn. Mér þótti
þetta óvægið og brá við að lesturinn.
Ég sagði Bogdan frá þessu en hann
sagði: „Þetta er aht í lagi. Ég ætla að