Dagblaðið Vísir - DV - 13.05.1989, Síða 16

16
LAUGARDAGUR 13. MAÍ 1989.
Popp
1981 en svo skildi leiðir
Hilmar Öm Hilmarsson í viötali
Hilmar Örn Hilmarsson hefur ekki
verið fyrirferðarmikill í íslensku
tónlistarlífi upp á síðkastið, hann
sendi reyndar frá sér lunkið lag í lok
síðasta árs og hafði þá lítið heyrst til
hans fyrir þá sendingu annað en
snilldarlega útsett plata Megasar,
Höfuðlausnir, en þar lagði HÖH ein-
mitt hönd á plóg.
En hver er HÖH? Hann starfaði
með Þey, Psychic TV, Current 93 og
David Ball, öðrum helmingi Soft Cell,
fyrr á árum en undanfarin misseri
hefur Ornamental verið vettvangur
tónlistarsköpunar Hilmars Arnar.
Þetta segir nokkuð um það sem HÖH
hefur verið að gera undanfarin ár en
svarar engan veginn þeirri spum-
ingu hver maðurinn er. Jú, maður-
inn lenti í sömu biðröð og Prince
sjálfur árið 1981 þar sem hann var
að reyna að væla út kynningu á
hljómsveitnni Þey í bresku tónlistar-
pressunni og hann man vel eftir þess-
um litla svarta, lítilláta en ljúfa pilti
sem einnig gekk bónarveg til bjarg-
ar. í dag er Prince dýrkaður sem
æðstiprestur í tónlistinni en hvert fór
Hilmar Örn. Sagan segir að hann sé
galdrakarl?
„Megináhugamál mitt og það eina
sem mér fmnst þess virði í lífmu að
spekúlera í eru galdrar. Ég hef þó
verið að gera ýmislegt annað en að
sinna þessu áhugamáli einu sér og
tónlist er þar á meðal þótt ég fyrirhti
fátt meira en þennan músíkbransa
sem ég starfa í og mér leiðist upp til
hópa það fólk sem er í þessu. Fólk
sem er bara músíkantar höfðar eng-
an veginn til mín en -sem betur fer
velst í þennan hóp fólk sem er áhuga-
vert á öðrum sviðum. Tónlist án ein-
hvers innihalds finnst mér fáránlegt
fyrirbæri. Tónhst tónhstarinnar
vegna gengur ekki upp vegna þess
að samhengi við eitthvað æðra er
nauðsynlegt, trúarlegu tónskáldin
eru mér t.d. nauðsynleg til innblást-
urs, þar með er ég ekki að segja að
mín tónhst sé á nokkum hátt skyld
Bach eða Beethoven en þó tel ég mig
meira andlega skyldan þeim en hin-
um almenna poppara."
Tónlistin
sem galdrastafur
„Já, á sinn hátt er hún það, tónlist
býr yfir ákveðnum töfrum og það
ghda ákveðin lögmál í tónlist sem
byggja á ströngum dulspekihefðum.
Galdur sem ég aðhylhst er viss að-
ferðafræði, leið til að hugsa hlutina,
leið til að beita bæði rökhyggju og
innsæi á sama tíma, rökhyggju sem
gengur út frá því að allt sé hægt.
Þannig er ég mikhl áhugamaður um
rannsóknir um áhrif tónhstar á
heilabylgjur, líffærastarfsemi og
annað slikt. Við emm á vissan hátt
að uppgötva gömul visindi með þess-
um rannsóknum því Pýþagóras sem
var upphafsmaður tónlistarlækn-
inga hann tók eftir þvi að vissir tón-
skalar höfðu ákveðin áhrif á fólk. Á
miðöldum voru tónskalar flokkaðir
niður eftir áhrifamætti þannig að
þetta er eitthvaö sem hefur mikið til
horfið á síðari tímum."
Ornamental
„Ornamentaliö er eiginlega fyrir-
bæri sem fæddist út í Lundúnaborg
þegar ég og Einar Örn vorum leiöir
og langaði th að gera diskótónlist.
Þetta byijað sem leið fyrir okkur til
að gera tónhst sem viö emm hvað
minnst kenndir viö en höfum haft
ákveðinn áhuga á. Við ákváðum að
koma þessu af stað og byrjuðum með
Einar sem aðalsöngvara á fyrstu
plötunni en Rose McDowell söng
bakraddir, síðan tók Rose yfir í
söngnum og jiar sem hún er meira
sexí en ég þá hefur hún orðið andlit
fyrirbærisins út á við síðan Einar
varð upptekinn af ööram hlutum.
Ég vonast hins vegar th að Einar
verði að einhveiju leyti viðriðinn
væntanlega plötu Omamentalsins þó
það skiptist þannig að hann syngi
bakraddir í þetta skiptið. Ornament-
ahð er annars þannig uppbyggt að
mínir uppáhaldsmúsíkantar koma
inn og gera hluti sem þeir mundu
annars ekki gera að öðram kosti,
þeir hjálpa hka okkur, þessu liði sem
hefur því miður voðamikið lent í því
að vera „Cult“ músíkantar með hart
fylgi sem er í því að flokka mann
niður í ákveðna bása sem ég per-
sónulega hef engan áhuga á að vera
í. Maður er að reyna að brjóta þessar
skilgreiningar af sér og reyna aö
skemmta sjálfum sér og öðrum í leið-
inni.“
Nýplata
Ég er á leiðinni út nú á næstu dög-
um th aö klára nýja Ornamental
skífu sem hefur verið í smíðum und-
anfarið. í því verkefni hef ég ákveðið
aö fá til samstarfs við mig Christian
Falk sem ég kynntist þegar ég var
að vinna aö Bubba plötu sem mun
væntanleg í haust og býst ég við aö
það samstarf muni leiða af sér frek-
ari samvinnu okkar Christians á
næstu árum, okkur féll það vel að
vinna hvor með öðrum. Megas ætla
ég að fá sem heimspekilegan stuðn-
ingsaðha og til að sjá um strengja-
útsetningar.
Ég skil reyndar ekkert í því að
Megas skuli ekki enn vera orðinn
alþjóðleg poppstjarna, þvílíkur snill-
ingur sem hann er. Við erum í þessu
nýja efni mikið aö fást við tónhst 7.
áratugarins og Megas er eiginlega
tónsögufræðingur þannig að það er
gott að grípa í hans smiðju. Tónhstin
verður með gömlum áhrifum en þó
tónhst tíunda áratugarins.
Ef eitthvað er þá er það minn meg-
ingalli að ég er á undan og ég hef
reynt að bjarga því þannig að meðal-
aldur þeirra platna, sem ég gef út,
er 2-3 ár, ég geymi oft lög, eins og
t.d. Crystal Nights, sem verður
þriggja ára nú í sumar. No pain var
tveggja og hálfs árs loks þegar það
kom út þannig að ég ætla að leyfa
mér að senda þessa plötu frá mér
Umsjón
Snorri Már Skúlason
nokkurra mánaða gamla þannig að
litið verði á hana sem tímamóta-
verk.“
Fyrir hverja
„Ég er í þeirri erfiðu aðstöðu að
þessir svokölluðu aðdáendur mínir,
það fólk sem hefur fylgt mér einna
mest í gegnum tíðina, eins og Psyc-
hic TV ævintýrið, eru dómadags-
dýrkendur, þetta niðurdregna hyski
sem er svartklætt og á bömmer, mér
leiðist ekkert fólk meira heldur en
það. Ég hélt að þaö væri hægt að
predika lífsgleði og betra líf fyrir
þessu fólki en það er greinilega til
hópur af fólki sem hefur ekkert ann-
að takmark í lífinu en að láta sér líða
illa og vera ennþá svartsýnna í dag
en það var í gær og ég er orðinn ógur-
lega þreyttur á aö geðjast þessu liði.
Sem betur fer hafa komið upp hlutir
eins og þegar ég og Tibet gáfum sam-
an út plötu, sem er einhver skemmti-
legasta plata sem ég hef unnið, hún
varð til upp úr góðu partíi í Belgíu,
undir miklum áhrifum af bjór sem
trappistamunkar brugga og hann
hélt manni í trúarlegri vímu, sú plata
kallaði á mjög sterk viðbrögð, þannig
sendu margir af aðdáendum Current
93 allar plötur okkar til baka og sögð-
ust aldrei ætla að hlusta á okkur aft-
ur, við hefðum svikiö málstaðinn og
við værum hræðilegir. Þeir vildu fá
eitthvaö drungalegt og dapurt.
Það er One Little Indian sem kemur
til með að gefa væntanlega plötu út
og sama fyrirtæki hefur milhgöngu
um að selja plötuna til annarra
landa. Ég er með munnlegt sam-
komulag eins og er sem verður að
fastbinda bráðlega. Annars er hug-
myndin að koma upp eins konar
undirfyrirtæki sem gæti þá staöið
undir öðrum fyrirbærum sem manni
finnast spennandi sjálfum. Takmark
mitt með tónlistinni er að ná svo
langt með eina plötu að maður geti
helgað sig fræðistörfum það sem eft-
ir er og það felst í því að koma sér
þægilega fyrir í sófa og lesa. Það er
takmarkið."
Islandi allt!
„Plötunni verður líklega fylgt eftir
með einhvers konar íslandskynn-
ingu, ég er alltaf með þennan ung-
mennafélagsanda í mér, íslandi allt.
Ég get tæplega hreyft mig spönn frá
rassi án þess að ég fari að auglýsa
íslenskar lopapeysur eða fiskafurðir.
Ég vann t.d. það afrek á hóteli í Aust-
urríki einu sinni að fá hóp af græn-
friðungum til að gráta og biðja mig
afsökunar. Þetta var þegar ég var á
tónleikaferðalagi með Psychic TV þá
tók á móti mér nefnd af náttúrusinn-
uðu starfsfólki hótelsins sem vildi
sérstaklega ræða hvalveiðar íslend-
inga. Ég gerði þetta fólk ábyrgt fyrir
örlögum allra Grænlendinga og Inú-
íta í Alaska og afkomu íslensku þjóð-
arinnar. Predikun mín hafði þær af-
leiöingar að allt þetta fólk tók á end-
anum grátandi í höndina á mér og
lofaði að gera þetta aldrei meir og ég
efast ekki um að þetta fólk er öflugir
talsmenn íslands á alþjóðavettvangi
enn þann dag í dag. Ef sjávarútvegs-
ráðuneytið vill styrkja mig í framtíð-
inni þá er ég viss um að mér tekst
að snúa mörgum á okkar band. Ann-
ars held ég að það hafi ekki verið
samin hugljúfari tónlist undir hvala-
drápssenu en ég gerði fyrir kvik-
myndina Skyttumar.“
Samstarf við Bubba
„Þessi plata Bubba er sameiginleg
„pródúsjón“ mín, Christian Falk og
Ken Thomas upptökumanns. Við
ákváðum að búa til smáhóp í kring-
um þetta verk og köllum okkur La-
mana ógurlegu. Ég hika ekki við að
segja aö þessi plata sé tímamótaverk
í íslenskri tónhst og mér finnast það
ill örlög fyrir íslensku þjóðina að
þurfa að bíða fram á haust til að
heyra hana. Platan sýnir vel hvað
það er sem gerir Bubba að sérstökum
tónlistarmanni, hann hefur aldrei
verið hræddur við að fara nýjar leið-
ir. Bubbi hefur óhugnanlega snilh-
gáfu í að búa til fahegar melódíur og
þannig haldast í hendur óvenjulegar
vinnuaðferðir og stórkostlegar me-
lódíur Bubba á þessari plötu. Hann
er þarna á vissan hátt að kanna sínar
rætur, ekki sem þjóðlagasöngvari
eða gúanórokki heldur er hann að
nálgast þá tónhst sem hefur haft
mest áhrif á hann í gegnum tíðina
t.d. arabísk tónhst og hin og þessi
etnesk tónlist. Þessa tónhst nálgast
hann og viö á mjög sérstakan hátt.
Við settumst niður og bjuggum til
ímyndað þjóðfélag þar sem tiltekin
áhrif væra í gangi; tangó, indversk
ragatónhst, gregorískur kirkjusöng-
ur, n-afrísk súfatónlist og annað
slíkt. Þannig bjuggum við til gervi-
heim og ímynduðum okkur að við
værum frá þessu ríki sem hefði úr
öllum þessum tónlistarhefðum að
moöa og útkoman var undarleg tón-
listarstefna sem landinn verður að
bíða til haustsins með að fá að heyra.
Ég þori að fullyrða að þetta er ólíkt
öllu öðra sem hér hefur heyrst og
annars staðar. Ég er ahtaf ánægður
með plötu eins og þessa þar sem hóp-
andinn, gleðin í samstarfinu kemst
með á plastið eða bandið í þessu til-
felh. Hún ber það með sér að allir
höfðu þaö gott og allir skemmtu sér
mjög vel.“
Fegurðardrottningar
á diplómatapassa
„Hljómplötubransinn hérna heima
finnst mér drulluskítugur. Fjöl-
miðlabomban sprengdi skynsemi
fólks. Það er búið að finna upp ein-
hverja vísitölumanneskju sem hefur
gaman af tilteknu poppi og útgáfan
hér er farin að taka mið af þessari
meðalmanneskju sem að mínu mati
er ekkert annað en mannfyrirlitning.
Metnaðarfullir hlutir eru fyrirlitnir
þar sem þeir fullnægja ekki gróða-
hugsjón útgáfufyrirtækjanna. Th-
beiðsla og tilhtssemi við meðalmann-
eskjuna er að drepa listina. Á sama
hátt eru listir fjársveltar af hinu op-
inbera meðan fegurðardrottningar
ferðast um á diplómatapassa út um
allan heim. Athyglinni er svo sann-
arlega misskipt."
Snorri Már Skúlason