Dagblaðið Vísir - DV - 27.10.1989, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 27. OKTÓBER 1989.
Spumingin
Ferðast ráðherrar of
mikið?
Halldór Lárusson: Ég geri ekki ráö
fyrir því en þaö er svo annað mál
hvort ríkið á aö borga.
Kolbrún Guðmundsdóttir: Já, ég
myndi halda þaö.
Sigriður Sigurðardóttir: Nei, þaö
held ég ekki.
Guðjón Marinó Sigurgeirsson: Ég
skal ekki dæma um þaö.
Ragnar Þórhallsson: Það er ekki
nokkur vafi á þvi aö þeir feröast of
mikiö.
Ragnar Gunnarsson: Það er best aö
hafa þá erlendis.
Lesendur
Umræður á Alþingi:
Tveir báru af
Formenn andstöðuflokkanna, Sjálfstæðisflokks og Alþýðubandalags, báru
af í málflutningi sl. mánudagskvöld, að mati bréfritara. - Þorsteinn Páls-
son, formaður Sjálfstæðisflokksins, og Ólafur Ragnar Grímsson, fjármála-
ráðherra og form. Alþ.bl.
Guðm. Guðmundsson skrifar:
Eftir af hafa horft á umræður á
Alþingi síðastliðið mánudagskvöld
þarf fólk ekki að velkjast í vafa um
hveijir það eru á Alþingi sem hafa
forustu í málflutningi á þeim bæ. Og
bera reyndar af sem forustumenn
andstæðra flokka. Þetta eru náttúr-
lega þeir Þorsteinn Pálsson og Ólafur
Ragnar Grímsson.
Þama leiddu þeir fram hesta sína
hvor gegn öðrum og ég verð að segja
að enginn ræðumanna komst með
tæmar þar sem þeir hafa hælana í
hvössum og beinskeyttum málflutn-
ingi hvor á sinn hátt. Forsætisráð-
herra flutti stefnuræðu sína sem var
nú afar dauf og innihaldslitil. Ég man
raunar lítið sem ekkert úr henni
lengur.
Þá kom formaður Sjálfstæðis-
flokksins og talaði næsta blaðalaust
að vanda. Segja má að hann hafi
hálfpartinn neglt forsætisráðherra
með hvössum en þó sannferðugum
málflutningi. Ræða hans var áhrifa-
rík og rök hans næsta skotheld gegn
veikum rökum forsætisráðherra. -
Þorsteinn er greinilega mjög vaxandi
stjómmálamaður og einkar ábyrgur
í málflutningi. - Síðan kom hver á
eftir öðrum í pontu, en ræður þeirra
fóra að mestu fyrir ofan garð og neð-
an hjá flestum, að ég held. Kvenna-
listakonur voru óvenju slappar, þó
var ræða Kristínar hvað best upp
byggð. Borgarflokkurinn fór mjög
halloka í þessum umræðum og
kveðjan úr Austurstræti var ekki til
fagnaðar.
Þá kom Ólafur Ragnar Grímsson
með sinn sérstaka stíl. Enginn frýr
honum vits né ræðusnilldar. Hann
hefur frá bytjun tileinkað sér eitil-
harðan málflutning og um leið ó-
prúttinn. En hann er alltaf áheyrileg-
ur og skemmtilegur. Það kemur hins
vegar ekki í veg fyrir að menn sjái í
gegnum málflutninginn, eins og auð-
velt var sl. mánudagskvöld.
Það kom líka berlega í ljós í þessum
umræðum að það era tveir flokkar
sem berjast um þjóðmálin í dag.
Annars vegar Alþýðubandalagið í
ríkisstjóm, hins vegar Sjálfstæðis-
flokkurinn í stjómarandstöðu. Mál-
flutningur formanna þessara flokka
mun að verulegu leyti hafa áhrif á
gang mála hér á næstunni, en ekki
síður gerðir þeirra, því það era verk-
in sem tala þegar allt kemur til alls.
Að lokum langar mig til að minn-
ast á einkar góða myndatöku hjá
sjónvarpsmönnum í þetta sinn. Þar
var mikill munur á frá því í fyrra,
en þá var eins og myndavélamar
væra hreinlega ekki notaðar nema á
þá sem vora í pontu. - Einnig skal
þökkuð sú nýbreytni þingfrétta-
manns á staðnum að láta fylgja stutt
yfirlit yfir málflutning síðasta ræðu-
manns. Það kom sér vel fyrir t.d. þá
sem misstu af einum og einum. Þetta
var mjög lifandi sjónvarpsútsending
þrátt fyrir daufan ræðuflutning
flestra þingmanna.
Ekki bara
Alþýðubandalagið
Menn - ekki aumingjar - á reiðhjólum. Valda ekki mengun. - Hvað varð
um „átakið"?
Maður eða aumingi?
Guðrún Ólafsdóttir hringdi:
Ég las í DV 19. þ.m. bréf frá Guð-
mumji Guðmundssyni undir fyrir-
sögmnni „Þungt undir fæti í fram-
faraátt - alltaf Alþýðubandalagiö“. -
Ég get verið sammála bréfritara um
margt sem þar stendur, t.d. það að
þeir í Alþýðubandalaginu hafa verið
manna tregastir til að samþykkja
ýmis nýmæh sem vísa í framfaraátt,
mál sem engin ástæða er til aö óttast
um að skerði sjálfstæði okkar eða
reisn sem þjóðar.
Ég nefni þá stóriðjuframkvæmdir,
byggingu fullkomins varaflugvallar
fyrir NATO eins og Guðmundur ger-
ir. Þetta hvort tveggja er ekki nema
til þess að auka hér atvinnu, og færa
aukinn gjaldeyri í okkar vannærða
ríkissjóö. En það er ekki bara Al-
þýðubandalagiö sem stjórnmála-
flokkur er gerir alla framfarasókn
erfiða. Þar era líka aðrir flokkar að
verki.
Framsóknarflokkurinn hefur verið
mjög erfiður og tregur til að sam-
þykkja aðild erlendra aðila að verk-
legum framkvæmdum hér á landi,
Jóhann Þórólfsson skrifar:
Hér er ég að leggja inn orðsendingu
til ráðherra og þingmanna, ekki síst
kvennalistakvenna. Ég vil byija
þessi orð mín á því að benda forsætis-
ráðherra á að segja strax af sér vegna
þess að ríkisstjómin hefur ekkert
gott látið af sér leiða. - Hún hefur til
dæmis svikið síðustu kaupsamninga
með því að lækka laun verkamanna
á sama tíma og hún hefur hækkað
laun ráðherra í tíö Steingríms Her-
mannssonar.
Mér er sagt að ríkisstjómin sé búin
'að samþykkja að veita fjármagni í
byggingu hljómlistarhallar og einnig
íþróttahallar á sama tíma og blessað-
ar konumar, sem heima era,
kannski með 3 til 4 böm, vinna baki
brotnu frá morgni til kvölds kaup-
lausar. - Fyrir nú utan það að þær
hafa ábyrgðarstarfi aö gegna þar sem
þær ala upp bönún.
Þessi ríkissfjóm ætti að fyrirverða
nema þá að slíkar framkvæmdir séu
beint til hagsbóta fyrir SÍS eða ein-
hveija sérstaka hópa Framsóknar-
flokkn,um nátengdum. í Sjálfstæðis-
flokki era líka margir framsóknar-
menn og þeir eru heldur ekki barn-
anna bestir í þessum efnum. - Það
er því ekki eingöngu Alþýðubanda-
laginu um að kenna, hvað við höfum
dregist aftur úr í verklegum fram-
kvæmdum hér á landi.
Ef grannt er skoðað era stjóm-
málamenn til í öllum flokkum sem
era hinir verstu afturhaldsmenn.
Menn sem vilja ekki fyrir nokkum
mun missa af því að halda öllu í
hendi sér. Þeir vilja geta stjómað
gengismálum eftir því hvemig vind-
urinn blæs frá kröfugerðarhópum og
þeir vilja geta úthlutað verkefnum
til gæðinga sinna flokksmanna,
o.s.frv. - Það er því enn langt í land
að hér verði einhverju bjargað í at-
vinnu- og efnahagsmálum á meðan
svona menn geta þó sameinast um
það eitt að halda okkur utan við eðli-
legar framfarir og þróun sem heldur
áfram án afláts hjá öðrum þjóðum.
sig fyrir að koma því ekki til leiðar
að heimavinnandi konum séu greidd
laun, til dæmis með vissri upphæð
mánaðarlega. Ég á bágt með að trúa
því að stallsystur þeirra í hópi
Kvennalistans á Alþingi flytji ekki
framvarp um þetta. Ég er viss um
að það fengist samþykkt.
Ég vil svo senda öllu kvenfólki á
íslandi kveðju mína með þeirri ósk
að það kjósi Kvennalistann, hvar í
flokki sem þær annars hafa staðið.
Þið konur eigið að styðja við bakið á
þessum stjómmálaflokki svo að
hann verði annar stærsti flokkur
landsins og til að ekki verði mynduð
ríkisstjórn án samvinnu við hann.
Það er tími til kominn að kvenþjóðin
eigi 3-4 ráðherra og fái fjármálaráðu-
neytið undir sína stjóm. Konur hafa
mun meira vit á fjármálum en karl-
ar. - Konur, þið eigiö ekki að vera
undirgefnar okkur körlum lengur og
eigið því skilið að sitja við sama borð.
Óskar D. Ólafsson skrifar:
Kannski mætti taka sterkara til
orða og spyija: Eram við með réttu
ráði, þ.e. erum við meðvituð um okk-
ur sjálf og umhverfi okkar? Ég er
farinn að stórefast og með hveiju ári
sem líður efast ég meira og meira.
Ég horfi í kringum mig og hvarvetna
sé ég mengun mannsins vera að eyði-
leggja hann sjálfan og allt hið lífræna
í kringum hann.
Sér í lagi verð ég var við eitt sem
ég tel vera mikinn bölvald í nútíma-
menningu okkar. Það er þessi „frá-
bæri“ einkabífl sem enginn virðist
geta verið án. Ég reyni að fara flestra
minna ferða á reiðhjóli og á ferðum
mínum hef ég tíma til að hugsa. Oft-
ast um þetta fyrirbæri.
Á götunum má telja 10, stundum
allt að 20 bíla í röð með einungis einn
innanborðs, . sjálfan bílstjórann.
Sumir bílar era með fleiri en einn.
Ekki margir með fleiri en tvo. Mér
kemur stundum í hug fyrirbæri sem
T.Ó. skrifar:
Ég verð að lýsa hneykslan minni á
því athæfi Stöðvar 2 að sýna þann
viðbjóð í kvikmyndalíki sem sýndur
var síðastliðið laugardagskvöld.
Myndin var alls ekki við hæfi bama
og hún var heldur ekki við hæfi
neinna annarrra íslenskra áhorf-
enda.
Þessi mynd var á dagskránni kl.
1.05 og þar af leiðandi ekki síðust á
dagskránni. Hvers vegna ekki síð-
ust? Jú, til að þóknast einhveijum
sálarbiluðum einstaklingum sem
ég kalla „blýbam“. - Er þetta eina
leiðin til þess að komast frá A til B?
Kannski liggur öllum svo mikið á aö
þeir mega ekki vera.að því að stuðla
að minnkandi mengun, og fá þvi
börnum okkar heiminn í hendur
verri en þegar við tókum viö honum.
Kannski erum við bara svona vit-
laus!
Því ekki að nota strætó - eða bara
fætuma? Er ekki hægt að virkja
skokkið, gönguferðir og reiðhjólið til
samgangna? Ert þú, lesandi góður,
einn af aumingjunum sem geta en
nenna ekki að taka ábyrgð á málum
sem lúta að viðhaldi lífsins?
Ég vil vekja þig til umhugsunar,
en hugsaðu samt fljótt, félagi. Nátt-
úran gefur engan afslátt, og svo
sannarlega engan umbeðinn frest.
Ég hef ákveðið val: Vil ég vera maður
eða aumingi? - Ef þú efast um vahð,
kynntu þér þá staðreyndir. Þær tala
sínu máli.
sennilega hafa ekki getað beðið til
kl. 2.40 eins og þeir sem vildu horfa
á myndina Bláskegg, óhugnanlega
mynd sem var ekki auglýst bönnuð
fyrir böm eins og hin var þó.
Éf Stöð 2 ætlar að halda áfram upp-
teknum hætti er ekki annað að gera
en að segja upp myndlyklinum sem
maður hefur notað til þessa. Stöð 2
er nefnilega alveg nægilega góð án
þessara afbrigðilegu kvikmynda sem
hún er að troða upp á áhorfendur
algjörlega að óþörfu.
Þær heimavinn-
andi fái laun
Stöð 2 og bláar myndir