Dagblaðið Vísir - DV - 08.01.1990, Side 12

12
MÁNUDAGUR 8, JANÚAR 1990.
Spumingin
Lesendur
Utangátta í utanrikisþjónustu:
Bók Hebu
raunaleg
lýsing
Bók Hebu Jónsdóttur, Sendiherrafrúin segir frá, kom út fyrir síðustu jól.
Ertu ánægð með veðrið
eða viltu snjó? (Spurt í
rigningu.)
Ólöf Leifsdóttir: Já, ég er ánægð með
það svona og vil engan snjó.
Margrét Kolbeinsdóttir: Ég vil fá snjó
því það er svo gaman í snjó.
Áslaug Hinriksdóttir: Ég vil fá snjó
til að geta farið á skíði.
Maríanna Jóhannsdóttir: Ég er
nokkuð ánægð með veðrið. Mig lang-
ar ekkert í snjó heldur frost til að
geta farið á skauta.
Sólveig Einarsdóttir: Ég er bara á-
nægð með veðrið og vil ekki snjó.
Kristján Einarsson skrifar:
Ég var að enda við að lesa bókina
Sendiherrafrú segir frá, sem er skrif-
uð af Hebu Jónsdóttur, fyrrverandi
sendiherrafrú. Þessi bók er miklu
betri en ég bjóst við. Bæði er hún vel
skrifuð og í henni er mun meira efni
en um samskipti hjónanna, hennar
og sendiherrans sem hún var gift -
eins og kannski margir hefðu haldið.
Höfundur byrjar á að lýsa æsku
sinni og uppvexti í Bolungarvík og
ýmsum atburðum þar á staðnum.
Það er t.d. átakanleg lýsingin á
skipsskaðanum, er m/s Þormóður
fórst og með honum 22 menn, þrett-
ándi hver vinnandi maður í þorpinu,
og 26 börn urðu munaðarlaus. - Fað-
ir Hebu, séra Jón Jakobsson, var
einn þeirra er fórust.
Höfundur heldur áfram og lýsir
skólaárum sínum í Reykjavík og rek-
ur svo feril sinn og atburði tengda
veru sinni í Moskvu, París ogí Bruss-
el - og allt til þess dags að hún er
borin út úr íbúð að kröfu fyrrverandi
eiginmanns síns.
Eftir lestur bókarinnar finnst
Skattgreiðandi skrifar:
Mér finnst alveg út í hött að ætla
að fara að leggja meira fé til viðgerö-
ar á Bessastaðastofu, þegar staðfest
er nú þegar að kostnaðurinn muni
fara langt yfir 300 milljónir króna
eins og upphaflega var áætlað,
Einnig er óvíst hve kostnaður verð-
ur mikill vegna fomleifarannsókn-
anna sem þar fara fram. Ég get ekki
séð annað en finna megi sæmilegan
sal eða viðhafnarstofu til nota fyrir
forseta íslands, þegar hann tekur á
móti tignum gestum eða vegna ann-
arra opinberra boða. - Jafnvel þótt
keypt yrði nýtt og gott einbýlishús,
manni með ólíkindum að einhver eða
einhverjir skuh ekki hafa látið frá
sér fara athugasemdir vegna frá-
sagnar höfundar svo berorður og
opinskár sem hann er um þá aðila
sem þarna koma við sögu. - Raunar
með ólíkindum að íslenskir starfs-
menn í þjónustu hins opinbera á er-
lendri grundu, jafnt og hér heima,
skuli hafa sýnt á sér þær hhðar sem
Heba Jónsdóttir veltir upp í bók
sinni.
Talsmáti sumra diplómatanna eða
eiginkvenna þeirra er athygliverður
með tihiti til stöðu þeirra og þess
áhts sem margt þetta fólk hefur á
sjálfu sér. Það er t.d. varla hægt að
hugsa sér minna „diplómatí" í orðav-
ali en þegar sendiherrann og eigin-
maður höfundar segir við hana um
borð í flugvél, sem þau hjón sátu um
borð í, að þrátt fyrir að hún hafi ein-
hvern tíma verið „gubbubakkastelpa
hjá einhverju skítafélagi" (líklega
heima á Fróni) þá hafi hún ekki
hundsvit á flugi! - Eöa þegar ein
sendiherrafrúin ávarpar eiginmann
sinn með ekki óviðurkvæmilegri
sem nóg er af til sölu hér á höfuð-
borgarsvæðinu, yrði kostnaðurinn
langt fyrir neöan allan viðgerðar-
kostnað.
Forsetinn hefur aðgang að glæsi-
legu húsi í Reykjavík sem gæti verið
íbúðarhúsnæði til frambúðar og það
ætti að duga. - Bessastaðir eru hús-
næði sem ekki er samboðið embætt-
inu hvort eð er, nema með viðgerð
fyrir hundruö milljóna króna, og
best gæti ég trúað aö sá kostnaður
færi yfir hálfan milljarð, nálgaðist
jafnvel milljarðinn, þegar yfir lýkur.
Viljum við íslendingar leggja út í
þann kostnað nú?
orðum en „... helvítis svínið þitt“!
En það viröist mörg matarholan í
störfum utanríkisþjónustunnar ís-
lensku og þau eru með ólíkindum
brögðin sem beitt er til þess að ná
innan úr matarholunum, allt frá
,transaksjónum“ á gjaldmiðli hinna
ýmsu landa til þess sem algengast
er, að viða að sér og fjárfesta í lönd-
um og lausum aurum, búslóðum og
hverju öðru til að flytja með sér heim
til að njóta á ævikvöldinu.
Gunnar Sigurðsson hringdi:
Ég horfði m.a. á áramótaskaup
Stöðvar 2 á gamlárskvöld. Mér
fannst það nú standa skaupi Sjón-
varpsins verulega að baki. Nú hefur
Mosdal, vinur okkar, misst talsvert
af sínum fyrri styrkleika eftir umleit-
an Stöðvarinnar á vinfengi viö sjálf-
an erkifjandann, ríkið. - Þó voru
þama nokkrir góðir sprettir innan
um.
Það sem mér fannst þó einna eftir-
tektarverðast í þessu Stöðvarskaupi
var það hversu vel það sýndi van-
hæfni nokkurra stjórnmálamanna
og reyndar fréttamanna sjálfra til að
tjá sig nokkurn veginn skammlaust.
- Þetta gerðist með þeim hætti að
sýnd voru brot úr upptökum við
ýmsa stjórnmálamenn, sem urðu
hvað eftir annað að reyna við að
koma skammlaust frá sér einni eða
tveimur setningum í viðtölum sem
veriö var að taka upp.
Þaö er kannski eðlilegt að við und-
irbúning og vinnslu á ýmsum við-
tölum og upptökum fyrir sjónvarp
þurfi viðmælendur einhvern tíma tU
Bók Hebu Jónsdóttur, fyrrv. sendi-
herrafrúar, er í senn raunsæ og
framandi lýsing á lífi þess fólks sem
við stundum nefnum „diplómata“,
en einnig samskiptum við þá ráða-
menn þjóðarinnar sem sitja hér
heima og eiga að fylgjast með að fjár-
munum hennar sé vel varið þar sem
íslenskur sendimaður starfar erlend-
is. - En það fer sannarlega ekki alltaf
saman gæfa og gjörvileiki, það sann-
ast í þessari einstæðu bók.
að átta sig á hverju svara skal, ekki
síst ef spurningar koma eins og hríð-
skotakúlur í eyru þeirra. En að svo
yfirþyrmandi sé vandræðagangur-
inn á þessum stjórnmálamönnum að
þeir þurfi æ ofan í æ að biðja um
endurtöku vegna einfaldra svara og
sletta þá um leið enskuskotnum af-
sökunarorðum eða ambögum, það
finnst mér bera vott um eindæma
vanhæfni.
Þetta átti einnig við um glefsur sem
sýndar voru frá upptökum frétta-
manna. Sennilefea gert til að sýna
jafnræði með þeim og stjórnmála-
mönnunum (allir svo dæmalaust
góðir vinir í svona upptökum!).
Svona „skaup" er þó ekkert sniðugt
og sýnir okkur áhorfendum einfald-
lega hversu vanhæfnin er yfirþyrm-
andi hjá báðum aðilum. - En hvemig
á annað að vera? Hér era engir skól-
ar sem kenna fólki framkomu og
ekki er slík reisn yfir mennta- og
skólamálum hér að framkoma og
framsögn sé talin nauðsynlegur þátt-
ur í skyldunámi skólanna.
Kostnaður við áætlaðar framkvæmdir á Bessastöðum nam 300 milljónum
króna. Sú upphæð stenst engan veginn. - „Gæti jafnvel nálgast hálfan
milljarð eða meir,“ segir hér. Höfum við efni á því?
Hættum Bessastaðaviðgerð
Áramótaskaup Stöðvar 2:
Afhjúpar vanhæfni
í viðtölum
Sigurbjörg Anna Guðnadóttir: Mér
er nokkuð sama.
Ekki lækkaði fiskverðið!
Sigurður Guðmundsson skrifar:
Það fór eins og spáð hafði verið -
af öllum nema stjórnarherrunum, að
fátt eitt lækkaði í verði, þrátt fyrir
endurgreiðslu á „vaskinum". Aðeins
mjólkurverði og verði á kindakjöti
verður þrýst niður og með valdi þó.
- Fiskurinn, sem hingað til hefur
verið þrautalendingin hjá almenn-
ingi sem matarhráefni, lækkar ekki
neitt.
Þetta var alltaf vitað. Landsmenn
eru ekki svo skyni skroppnir að þeir
viti ekki sem er að hér lækka engar
vörar í verði þótt talaö sé út og suður
um að nú eigi ákvarðanir ríkis-
stjórna aö koma til skjalanna með
einum eða öðrum hætti.
Kaupmenn og aðrir þjónustuaðilar
virða allt slíkt tal að vettugi og fara
sínu fram með góðu eða illu - þegar
best lætur á bak við tjöldin svo að
fólk áttar sig ekkert á neinu fyrr en
verðhækkunin er komin í fram-
kvæmd.
Og nú bíða söluaðilar í röðum eftir
samþykki Verðlagsstofnunar til að
fá að hækka þjónustu sína. Borgin
hefur riðiö á vaðið með verðhækkun
á aðgangi í sundlaugarnar og svo
koma flugfélög, leigubílar og fleiri,
og allt er þetta „fóðrað" með ein-
hveijum hætti. - „Hækkunarbeiðni
leigubílstjóra er gömul“ er haft eftir
fulltrúa Verðlagsstofnunar. Hún
verður því leyfó! - Og svona gengur
dælan endalaust þar til aftur kemur
til verkfalla og launahækkana og
loks myndarlegrar gengisfellingar. -
Hvað viljum við hafa það betra, ís-
lendingar?