Dagblaðið Vísir - DV - 30.07.1990, Blaðsíða 14

14
MÁNUDAGUR 30. JÚLÍ 1990.
Otgáfufélag: FRJALS FJÖLMIÐLUN HF.
Stjórnarformaður og útgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLFSSON
Framkvæmdastjóri og útgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON
Ritstjórar: JÓNAS KRISTJANSSON og ELLERT B. SCHRAM
Aðsfoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELlAS SNÆLAND JÖNSSON
Fréttastjóri: JONAS HARALDSSON
Auglýsingastjórar: PALL STEFANSSON og INGÓLFUR P. STEINSSON
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift,
ÞVERHOLTI 11,105 RVlK, SÍMI (91 >27022 - FAX: (91 )27079
Setning, umbrot, mynda- og plötugerð:
PRENTSMIÐJA FRJALSRAR FJÖLMIÐLUNAR HF„ ÞVERHOLTI 11
Prentun: ARVAKUR HF. - Askriftarverð á mánuði 1000 kr.
Verð í lausasölu virka daga 95 kr. - Helgarblað 115 kr.
Afstaða BHMR
í þeirri deilu, sem staðið hefur yfir um kjarasamning
háskólamenntaðra ríkisstarfsmanna, hefur lítið sem
ekkert efnislega verið fiallað um þá afstöðu sem Banda-
lag háskólamenntaðra ríkisstaifsmanna hefur tekið.
Yfirleitt er gengið út frá því sem sjálfsögðum hlut að
óbilgirnin og ósveigjanleikinn ráði ríkjum meðal félaga
í BHMR. Samninganefnd bandalagsins fékk að vísu
umboð til að endurskoða 15 gr. kjarasamningsins, sem
fjallar um sjálfvirku hækkanirnar, en það var meira til
að sýnast og að öðru leyti hafa talsmenn BHMR talað
út frá þeirri forsendu einni að allsherjarhagsmunir komi
þeim ekki við.
Af þessu mætti ætla að kjör þessarar stéttar séu afar
léleg. Svo léleg að þau réttlæti harðari aðgerðir en aðr-
ir launþegahópar leyfa sér. BHMR hefur neitað að taka
þátt í þjóðarsáttinni, kjarabarátta háskólamanna er háð
á þeim tilfinninganótum að allt annað verði að víkja og
þjóðfélagið fyrirgefi þeim sérstöðuna. Þetta er heilög
barátta fyrir helgum rétti.
Hér verða ekki bornar brigður á að kjör háskóla-
menntaðra starfsmanna hins opinbera megi vera betri.
Mörg rök má sjálfsagt færa fyrir því að langskólagengið
fólk njóti sambærilegra kjara. Sömu laun fyrir sömu
menntun eru kjörorð BHMR og inntak þess ágreinings,
sem ríkt hefur, er einmitt sú grundvaUarstefna að
hækka eigi laun háskólafólksins meir en laun annarra
til að lyfta þeim hópi upp fyrir þá launataxta sem ríkið
hefur boðið fram að þessu.
Lengi vel þótti það eftirsóknarvert að komast í starf
hjá hinu opinbera. Þar ríkir meira atvinnuöryggi en
annars staðar, æviráðning, fóst aukavinna og verð-
tryggður lífeyrissjóður. Eftirlaun eru þar betri en ann-
ars staðar. Þessi forréttindi eru greinfiega ekki tahn
vega þungt í lífskjörum opinberra starfsmanna með
háskólapróf. Krafan er sú að launin sjálf séu þau sömu
og greidd eru sambærfiega menntuðu fólki hjá einkafyr-
irtækjum.
Þessi samanburður getur aldrei orðið einhlítur og
raunar má fufiyrða að vinnuafli á frjálsum markaði
verði ávallt betur borgað en hjá hinu opinberra. Einka-
fyrirtæki eiga auðveldara með að yfirborga og yfirbjóða
í launum. Þau sækjast eftir bestu starfskröftunum og
markaðslögmálið er þess eðhs að sjálfstæður atvinnu-
rekstur verður ahtaf skrefinu á undan 1 launagreiðslum.
Enda öhum ljóst að þar eru gerðar miklum mun meiri
kröfur tfi afkasta, getu og hæfileika. Að minnsta kosti
meðan ríkisvaldið situr uppi með stofnanir og starfsemi
sem eru óháðar tapi eða gróða.
Þegar til lengdar lætur verður það að teljast óraun-
hæft að háskólamenntaðir starfsmenn ríkisins komist
nokkurn thna upp að hhðinni á þeim sem eru best laun-
aðir hjá einkageiranum. Þar að auki hljóta félagar í
BHMR að vera meðvitaðir um það sem hefur verið að
gerast 1 launamálum að undanfómu. Hagsmunaaðfiar
hafa gert þjóðarsátt um að berjast gegn verðbólgu og
efnahagsglundroða og afiar þjóðfélagsstéttir hljóta að
taka tillit tfi þessarar viðleitni. Hver sá hópur, sem vill
skera sig úr og sækja fram gegn straumnum, á það
auðvitað á hættu að mæta óvfid og andstöðu. Þá óvild
hafa háskólamenn kallað yfir sig með einstrengingi og
óbfigirni. Kjarabarátta þeirra hefur ekki samúð.
Við búum í lýðræðisþjóðfélagi. Sú staðreynd gerir þá
kröfu tfi allra, ekki síst tfi hinna betur menntuðu, að
hver taki tilht tfi annars.
Ellert B. Schram
Reykvíkingar og lukka í lottólýð-
ræðinu hafa nú sett Sjáifstæðis-
flokkinn í hægan valdasess í höfuð-
borginni til næstu fjögurra ára. í
flestum nefndum borgarinnar, þar
sem mál eru mótuð og ákvarðanir
teknar, sitja flórir sjálfstæðismenn
og einn frá minnihlutanum. Þannig
fagnar Flokkurinn 80% hiutfalh
þótt „aðeins" 60% Reykvíkinga
hafi kosið hann.
Einhverjum flaug í hug að sigur-
vegarinn mikli fylltist göfuglyndi
og ákvæði að sleppa hlutkesti í
nefndakosningum, þannig að
minnihlutinn fengi 2 menn í allar
5 manna nefndir, sem hefði sam-
svarað kosningahlutfallinu 60/40.
En ekkert slíkt var á dagskrá og
teningunum var kastað í borgar-
stjóm, eins og staðan þar, 10 sjálf-
stæðismenn á móti 5 minnihluta-
fulltrúum, býður upp á samkvæmt
Færa má áheyrendapallana heim til fólks fyrir minni pening ...,“ segir
m.a. í greininni. - Frá fundi í borgarstjórn Reykjavíkur.
Við upphaf nýs
kjörtímabils
kosningareglum. Sjálfstæðismenn
reyndust heppnir í spilum.
Þeir vora ekki að sama skap ást-
leitnir við minnihlutann, þessa
fulltrúa 40% kjósenda í Reykjavík.
Sjálfstæðismenn felldu tillögu um
að þeir minnihlutaflokkar, sem
ekki fengu fulltrúa í helstu nefndir,
ættu þar áheymarfulltrúa án at-
kvæðisréttar, eins og tíðkast hefur
í borgarráði einni nefnda.
Jafnframt var okkur tilkynnt aö
nú yrði aflagður sá siður að
áheyrnarfulltrúar í borgarráði
mættu kalla inn varamann í for-
föllum og að laun áheymarfulltrú-
anna yrðu lækkuð frá því sem ver-
ið hefur undanfarin ár. Ennþá hef-
ur þessi stórmennska sjálfstæðis-
manna ekki verið afgreidd form-
lega.
Pólitík í felum?
Feimni þessara sigurreifu sjálf-
stæðismanna við Reykvíkinga þeg-
ar kemur að póhtískum málflutn-
ingi vekur hins vegar undran. Þeir
felldu tihögu okkar í minnihlutan-
um um að útvarpa beint frá borgar-
stjómarfundum. Með einfaldri
tækni mætti auðvelda Reykvíking-
um að fylgjast millihðalaust með
málflutningi og ákvarðanatöku
kjörinna fuhtrúa sinna.
Þannig má færa áheyrendapall-
ana heim tíl fólks fyrir minni pen-
ing en sem svaraði t.d. kostnaöi
borgarsjóðs af útgáfu bæklinga um
Félagsmálastofnun og skipulags-
mál, sem sendir vora Reykvíking-
um rétt fyrir kosningar. En ein-
hverra hluta vegna finnst 10 borg-
arfulltrúum Sjálfstæðisflokksins
hepphegra að Morgunblaðið eitt
blaða ásamt fréttamanni ríkisút-
varpsins fylgist með borgarstjórn-
arfundunum og matreiði það efni
sem berst kjósendum.
Þannig hafna þeir rökum okkar
sem segjum að greiður aðgangur
að upplýsingum sé forsenda þess
að kjósendur geti fylgst meö mál-
um, haft áhrif og kosið sér fulltrúa
á vitrænan hátt. Upplýsinga-
streymi er auðvitað ein höfuðfor-
senda lýðræðis.
Mér þætti gaman aö vita hversu
mörgum Reykvíkingum er kunn-
ugt um nýsettar reglur meirihlut-
ans um stofnstyrki th dagvistar-
heimha foreldrahópa eða annarra
aðha og thlögur minnihlutafuhtrúa
í þeim efnum. Hve margir fylgdust
með thlöguflutningi minnihlutans
um söluandvirði Glyms eða at-
hugasemdum þegar Búseti, samtök
með um 2000 reykvíska félags-
menn, fékk aðeins úthlutað lóð fyr-
ir 25 íbúðir, eða helming þess sem
óskað var eftir? Morgunblaðið, sem
virðist hafa talsverðan áhuga á
borgarmálum, hefur látiö vera að
búa th stórfréttir af þessum málum
nýhafins kjörtímabhs.
Frumkvæðið lítils metið
Sjálfstæðismenn lögðu fram th-
Kjallarinn
Kristín Á. Ólafsdóttir
borgarfulltrúi Nýs vettvangs
lögu að reglum um stofnstyrki th
svokallaðra „einkadagvistarheim-
ha“ á fyrsta fundi nýrrar sljómar
dagvista bama. Um síðustu áramót
tóku ghdi lög um verkaskiptingu
ríkis og sveitarfélaga, sem m.a.
drógu ríkið út úr fjármögnun dag-
vistarheimha. Ríkissjóður greiddi
fram að þeim tíma helming stofn-
kostnaðar dagvistarheimha, hvort
sem þau vora í eigu sveitarfélaga
eða stofnuö af öðram aðhum, t.d.
foreldrahópum. Nú er ábyrgðin öh
komin th sveitarfélaganna. Tillaga
meirihlutans í Reykjavík fól í sér
að borgin greiði aðeins kostnað af
lóðum „einkareknu" dagvistar-
heimhanna, en það jafnghdir u.þ.b.
15% stofnkostnaðar. Fulltrúi Nýs
vettvangs í stjóm dagvista lagði th
að heimilin fengju 50% stofnstyrk,
eöa það sama og ríkið lagði th áður.
Þá thlögu felldu sjálfstæðismenn,
og endurtóku þá gjörð í borgar-
ráði, þegar minnihlutafuhtrúarmr
þar fylgdu eftir thlögu Nýs vett-
vangs. Þannig hafa sjálfstæðis-
menn enn einu sinni bragðið fæti
fyrir foreldra og aðra sem vhja
bæta úr skorti borgarinnar á dag-
heimhum með því að búa sjálfir
bömum sínum viðunandi uppeld-
isaðstæður.
Fyrir tæpum tveimur áram gerði
Flokkurinn aðsúg að heimhum
þessum og skar niður rekstrar-
styrk um 2/3 hluta. Meirihlutanum
í Reykjavík líkar greinhega ekki
framkvæði borgarbúa og hefur nú
sýnt sig að vera smánarlegur eftir-
bátur ríkisins í þessum efnum.
Sala borgarinnar á Glym, fyrrum
Broadway, vakti athygli fjölmiðla
og fór því vart framhjá borgarbú-
um. Við í minnihlutanum settum
okkur ekki gegn sölunni, enda
komið í ljós að staðurinn nýttist
hla th þeirrar starfsemi sem boðuð
var þegar húsið var keypt á síðasta
ári. Breytingar, sem th stóð að gera
á húsnæðinu, vora reyndar aldrei
framkvæmdar.
Var keypt í þágu unglinga?
Um leiö og við minnihlutafuhtrú-
amir lýstum okkur fylgjandi söl-
unni lögðum við th að söluandvirð-
ið yrði notað th þess að kaupa hús-
næði fyrir unghnga í miöbænum
og th þess að koma upp bráða-
birgðaaöstöðu við Seljaskóla fyrir
félagslíf barna og unglinga í þvi
hverfi.
Krakkamir í þessu fiölmennasta
skólahverfi borgarinnar hafa mátt
búa við vægast sagt ófullkomnar
aðstæður fyrir félagslíf í mörg ár.
Það er ástæðulaust að bíða enn eft-
ir því að nemendafækkun leyfi
notkun félagsálmu skólans fyiir
ætlaö hl'utverk sitt, en nú er hún
notuð fyrir almenna kennslu.
Þama má koma upp einingahúsi,
sem síðar nýttist annars staðar. í
miöbænum vhjum við sjá sam-
komustað sem unghngarnir sjálfir
geta mótað. Þeir eiga að hafa mest
um það að segja hvers konar starf-
semi fari þar fram, og æskhegast
væri að umsjón með rekstrinum
væri sem mest á þeirra höndum,
jafnvel að þeir tækju þátt í að inn-
rétta húsnæðið sem keypt væri.
Sjálfstæðismenn í borgarráði vis-
uöu thlögu okkar th fiárhagsáætl-
unar næsta árs, að vísu með því
fororði, að hugmyndina um mið-
bæjarhúsnæðiö mætti taka upp aft-
ur á þessu ári. Það er því fjóst að
meirihlutinn ætlar ekki að vinda
sér í bráðabirgðahúsnæðið við
Seljaskóla þannig að það komist í
gagnið á næsta skólaári.
Og ekki notaði meirihlutinn tæk-
ifærið sem honum bauðst th þess
að sanna afdráttarlaust að þær ríf-
lega 100 milljónir, sem í fyrra vora
ákveðnar í kaupin á Broadway,
vora fyrst og síöast ætlaðar ungl-
ingum borgarinnar.
Vonandi fylgist Morgunblaðið
sem og aðrir fiölmiðlar vel með
afdrifum tihögu okkar, hvort sem
verður síðar á árinu eða við næstu
fiárhagsáætlunargerð.
Kristín Á. Ólafsdóttir
,,Hve margir fylgdust með tillöguflutn-
ingi minnihlutans um söluandvirði
Glyms eða athugasemdum þegar Bú-
seti, samtök með um 2000 reykvíska
félagsmenn, fékk aðeins úthilutað lóð
fyrir 25 íbúðir?“