Dagblaðið Vísir - DV - 23.08.1990, Qupperneq 12

FIMMTUDAGUR 23. ÁGÚST 1990.
Spurriingin
Lesendur
Heillandi
tónlistarmaður
Hvað skal gera?
Kjartan Benediktsson nemi. Aðal-
lega á nóttunni þegar ég er að vinna.
Ég bý á Egilsstöðum og þar er rás 2
og hún er allt í lagi.
Metuppskeru af kartöflum verður vísast mörgum umhugsunarefni. Eða verð-
jur umframmagni hent að venju?
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Fyrir nokkrum mánuöum var
flutt þáttaröð á Rás 2 um söngva-
rann og tóna- og textasmiðinn
Donovan. Að vísu hafði ég heyrt
mannsins getiö áður, vissi t.d. að
hann var í miklum metum hjá stór-
um hópi fólks á Bítlatímanum og
máski eitthvað lengur.
Einnig var mér kunnugt um að
smíöar hans þóttu svipa nokkuö til
þeirra er Bob Dylan fékkst þá við.
En lengra náði þekking mín á þess-
um athyglisverða söngvara ekki.
Þess vegna ákvað ég að bæta úr
þessari vanþekkingu með hjálp
þáttanna til að heyra sjálfur hvað
„blómadrengurinn" — svokallaði
hefði fram að færa.
Klukkan 16 á sunnudegi kveikti
ég á útvarpi minnar heiðruöu móö-
ur. Stuttu síðar bárust tónar frá
hátalarakerfi tækisins og ör-
skömmu seinna einnig þægileg og
tilfinningarík rödd - Donovan var
sem sé mættur. Maðurinn var frá-
bær, raunar svo framúrskarandi
aö maöur varð undrandi á að hafa
látið slíkan snilhng fram hjá sér
fara án þess að veita boðskapnum
viðtöku á sinni tíð.
Þættimir á Rás 2 urðu alls fjórir.
Greinilegt er að höfundur flytur
gerning sinn beint frá hjartanu.
Og það er aðeins á færi sannra
listamanna að gera. Slíkt er ekki
öllum í þessum bransa gefið, því
miður. Og þeim er þannig er ástatt
hjá minna mig ætíð á „lifandi vél-
ar“ eða tölvur sem búið er að mata.
Síðan, þegar stutt er á ákveðna
takka, fara maskínur í gang og
heíja strax að ryðja út úr sér ísköld-
um orðaflaumi.
Oft er þetta fólk þó gætt ágætri
söngrödd og fer kannski jafnlétt
með „háa C-ið“ eins og þegar ég
drekk mína mjólk. Sannleikurinn
er hins vegar sá að kveðandi þess
Söngvarinn og lagasmiðurinn
Donovan. „List hans kemur beint
frá hjartanu", segir m.a. um hann
i bréfinu.
hóps hrífur mann ekki neitt af þeim
sökum að alla einlægni og tilfinn-
ingu vantar í flutninginn. Og ef
listamaðurinn (hver sem hann er)
leggur enga rækt við þessa nauð-
synlegu þætti snihdarinnar er
sköpunin unnin fyrir gýg. Getur
þar af leiðandi ekki lifaö lengi, sem
hlýtur þó að vera takmark sér-
hvers listamanns.
En það er af Donovan að segja
að hann missti fyrri vinsældir sín-
ar niður í fallvöltum tískuheimi
hljómanna, varð m.ö.o. undir. Plöt-
ur hans standa engu að síður fyrir
sínu. Þær halda merki kappans á
lofti og vitna best um afbragðstexta
og tónsmíð.
Matthildur Benediktsdóttir banka-
starfsm.: Já, ég geri það í vinnunni.
Ég bý úti á landi og hef bara Gufuna
og rás 2. Ég er ánægð með rás 2 en
hlusta ekkert á hina.
Jón Magnússon sjómaður: Bara allt-
af þegar við sjómenn náum útsend-
ingum. Það er reyndar furðulegt að
það skuh enginn sendibúnaður ná til
okkar og til dæmis næst ekkert sjón-
varp á miðjum Breiðafirði.
Hlustarðu mikið á útvarp?
Krístinn B. Krístinsson umsjónarm.:
Það er einna helst þegar ég er í bíln-
um. Ég hlusta orðiö mest á Aöalstöð-
ina enda spila þeir tónhst sem ég
kannast við.
Bjarki Freyr Sigurgeirsson, 12 ára:
Já, mjög mikið. Aðahega á Stjömuna
Og FM 95,7.
Metuppskera af kartöflum:
I.K. hringdi:
Nú era horfur á að metuppskera
af kartöflum verði í landinu þetta
sumar. - Getur það ekki valdið
vandamálum eins og annaö gott sem
brestur á í þjóðfélaginu?
En í fuhri alvöru talað: Bændur
hafa hingað th notað kartöflur tals-
vert sem fóður handa kúm og kálfum
gegnum árin. Ekkert er nema gott
um það að segja ef fóðurbætiskaup,
gengju þá eitthvað til baka fyrir vik-
ið. Nú er ráð að skoða það mál nánar
og athuga hvort metuppskera af
kartöflum getur þá ekki komið
bændum að verulegu gagni þetta
árið.
Annað, sem ég vhdi láta kanna í
sambandi við þessa metuppskeru, er
hvort ekki er hægt að nýta kartöfl-
umar í aðra matvælaframleiðslu.
Um margt er sjálfsagt að ræða.
Vh ég þó skýra frá því að í Kanada,
nánar thtekið á Prince Edward Is-
land, þar sem kartöflurækt er einna
mest í Kanada, hefur talsvert verið
gert að því að framleiða svokallaöan
„kartöfluís". Þarna er framleiðslan
með þeim hætti að tekist hefur að
einangra kartöflubragðið svo að það
kemur ekki í gegn jafnsterkt og ætla
mætti, enda ístegund þessi jafn vin-
sæl og aðrar ístegundir á markaðin-
um.
Mér datt í hug hvort íslenskir ís-
framleiöendur gætu ekki reynt sig
við þessa framleiðslu, t.d. Kjörís sem
er að hluta til eins konar jurtaís. Ég
legg þetta fram til umhugsunar hjá
þjóð sem er nauðsynlegt að spara og
henda ekki matvælum.
Ófeigur Sigurðarson nemi: Nei. Á
miðvikudögum hlusta ég reyndar
stundum á þungarokksþáttinn
Hausaskak á Rótinni.
Þeir eiga ísland
Aðsetur íslenskra aðalverktaka við Höfðabakka. - „Samkomulag um skiptingu ríkulegrar uppskeru til yngri sem
hinna öldnu. Einnig til pólitískra flokka og fyrirtækja."
| Ragnar Ólafsson skrifar:
1 Það hefur oft verið spurt að því
hveijir eigi ísland. Enginn ætti nú
að þurfa að ganga að því gruflandi
að það eru landsmenn sjálfir og þá
ahir jafnt. Eða svo skyldi maður
ætla. En auðvitað er þetta ekki sann-
leikanum samkvæmt, landið og mið-
in eru ekki í eigu ahra íslendinga að
jöfnu og þar eru sumir miklu jafnari
en aðrir.
Um það þarf ekki að deha að innan
stjómmálaflokkanna allra hafa
myndast hagsmunir sem sótt er í aö
[halda í taumana á. Þar má nefna
stjóm peningamála gegnum banka-
stofnanir, stjóm á flskveiðum gegn-
um ráöuneyti og opinbera stjómun
aðra stjóm á landsvæðum til nýting-
ar þar sem finnst orka eða seljanleg-
ir landkostir - og svo að ógleymdum
notum fyrir landbúnað og afleiddar
starfsgreinar.
Síðan hefur borið að landi aðra
nýrri kosti svo sem í byijun og þó
einkum eftír síðari heimsstyrjöldina
þegar viö íslendingar gengum í sam-
eiginlegt vamarbandalag. Það var að
vísu landsmönnum til góös en eins
og oft áður sumum meira til góðs en
öðmm. - Fyrirtækið íslenskir aðal-
verktakar er dæmi um það hvar vald
getur skapast á óvæntan hátt eftir
að póhtískur aðgangur hefur verið
heinhlaöur að einni uppsprettu sem
er svo gætt með því að hleypa ekki
neinum óviðkomandi inn.
Nú hefur afrakstur svona fyrir-
bæris veriö til umfjöllunar í nokkurn
tíma vegna þess að staðið hefur fyrir
dyram að útdeha úr sjóðum þess til
manna sem finnst að þeirra tími sé
kominn th að njóta ávaxtanna - ekki
bara einhverra arðgreiðslna eftir
aðalfundi - heldur hinnar ríkulegu
uppskeru, áður en moldin lokast yfir
höfðum hinna skráðu en óopinberru
eigenda landsins. En það eru fleiri
sem njóta góðs af en hinir öldnu.
Pólitískir flokkar og fyrirtæki fá
einnig verulega salibunu úr sjóðun-
um. Og það er einmitt með því móti
sem hægt er að skipta kökunni, án
þess að upphefjist rifrildi við veislu-
borðið.
Það þarf engan að undra þótt ís-
lenskur almenningur, sem lengst af
hefur þurft að hafa vakandi auga
með hverjum lausum yfirvinnutíma
og verið bundinn við verðbólgu-
vanda og vaxtagreiðslur, verði lang-
leitur þegar hann les fréttir um aö
einn hópurinn í Islandseign hf. hafi
náð samkomulagi við sjálft ríkið um
að kaupa hluta gróðans til að deila
honum svo aftur út til sama hóps! -
Skyldi spurningunni um hveijir eigi
ísland ekki hafa veriö svarað, a.m.k.
að mestu leyti?