Dagblaðið Vísir - DV - 18.01.1991, Qupperneq 25

FÖSTUÐAGUfi JAiNÚAR I9ait i -i
CUHNAR,JON5SON
,Gefin yrðu út um 250.000 jafnstór hlutabréf í hlutafélaginu Islandsmiðum - eitt handa hverjum Islendingi.
Hf. íslandsmið
Ein besta leiðin til að komast hjá
því að fólk lesi blaðagreinar er
sennilega að hafa þær um úthlutun
á veiðiréttindum í landhelgi íslend-
inga.
Þær tillögur, sem farið hefur
mest fyrir um skipan þessara mála,
eru annars vegar sú sem nú er ver-
ið að framkvæma, þ.e. að afhenda
útgerðarmönnum eignarrétt á
veiðileyfum meö pólitísku
skömmtunarvaldi, og hins vegar
tillögur um að ríkið selji á hverju
ári veiðileyfi á frjálsum markaði.
Hvorug þessara tillagna er að mínu
mati ásættanleg. .
Nokkrir útvaldir
Sú fyrri er meingölluð vegna
þeirrar staðreyndar að fiskimiðin
eru þjóðareign og að afhenda þau
fáum útvöldum er ákaflega ósann-
gjarnt. Þar kæmu til sögunnar (og
hafa komið) alls kyns annarleg
sjónarmið sem alltaf fylgja póli-
tískri skömmtun. Það er því nokk-
uð kátlegt að menn sem hafa lengi
barist gegn póiitísku skömmtunar-
valdi og þeirri spilhngu sem því
fylgir skuh mæla með þessari leið.
Þetta er aðferð framsóknar-
manna og eins og fyrri daginn
byggist hún á því að sumir fá kvóta
en aðrir ekki. - Sumir fá lítið en
aðrir mikið^
Veiðileyfasala
ríkisins!
Seinni tillagan gerir ekki ráð fyr-
ir að þjóðin afsali sér eignarrétti á
veiðileyfum. Hún gerir hins vegar
ráö fyrir að á hveiju ári setji ríkið
upp „litla“ söluskrifstofu þar sem
menn geti keypt veiðleyfl fyrir
næsta ár. Mætti þá búast við að
þeir sem gætu boðið hæst fengju
veiðileyfin og samkeppni væri því
nokkur.
Það sem ég óttast hins vegar er
að þegar ríkið hefur umsjón með
einhveiju komi til annarleg sjónar-
mið. Stjórnmálamenn væru sífellt
að hringla í sölunni og gæta hags-
muna byggðarlaga, vina og vanda-
manna. Það hefur nú ekki gengið
þrautalaust að selja þau fáu ríkis-
fyrirtæki sem seld hafa verið á
undanfórnum árum. Muna menn
t.d. eftir sölu á hlut ríkisins í Flug-
KjaUarinn
Glúmur Jón Björnsson
efnafræðinemi í HÍ
leiðum fyrir nokkrum árum? Þar
fengu sumir að kaupa en aörir ekki.
Og var ekki einhver stöðvaður
þegar hann ætlaði að kaupa útvegs-
bankann sáluga þegar hann var til
sölu? Nei, ég held að það sé enginn
ástæða til að treysta stjómmála-
mönnum betur fyrir sölu á veiði-
leyfum en sölu á ríkisfyrirtækjum.
Þessi sala mundi auk þess auka
tekjur ríkisins sem eru alltof mikl-
ar nú þegar en þjóðin fengi ekkert.
Þjóðareign á
frjálsum markaði
Sú hugmynd sem ég held að sé
vænlegasta frambúðarlausnin á
veiðileyfaskiptingunni er nokkurs
konar blanda af hugmyndunum
tveimur. Hún nýtir kosti hinnar
fyrri um að eignarrétti einstakl-
inga verði komið á veiðileyfin og
hinnar seinni um að veiðileyfm
verði áfram þjóðareign.
Þessu má ná fram með því að
skipta veiðileyfunum jafnt niður á
alla íslendinga. Gefin yrðu út um
250.000 jafnstór hlutabréf í hlutafé-
laginu íslandsmiðum - eitt handa
hverjum íslendingi. Hluthafarnir
kysu stjórn hlutafélagsins sem
ákvæði hversu mikið mætti veiða
á hverju ári. Þá gætu hluthafamir
selt eða leigt veiðúeyfi sín á frjáls-
um markaði. Þar færi salan eða
leigan fram án afskipta stjóm-
málamanna og ágóðinn rynni í
vasa landsmanna en ekki til ríkis-
ins.
Þeir sem kysu að selja veiðileyfin
(hlutabréfin) til frambúðar væru
þar með lausir allra mála. Þeir sem
leigðu til eins árs í senn, sem væru
líklega allflestir, myndu hins vegar
halda áfram að kjósa árlega nýja
stjórn hlutafélagsins og fá árlega
ágóðann af leigu. Foreldrar færu
með leigurétt á hlutabréfum barna
sinna þar til þau yrðu fjárráða.
Margir kunna ef til vill að velta
því fyrir sér hvort það ætti ekki að
banna útlendingum að kaupa veiði-
leyfin (hlutabréfin) og hvort þeir
mundu ekki kaupa þau öll ef svo
væri ekki. Ég held að það sé engin
ástæöa til að banna slíkt. íslending-
ar em mun færari útgerðarmenn
(æfingin skapar meistarann) og
hafa meiri þekkingu á veiðum hér
við land en útlendingar. íslending-
ar ættu því að geta boðið betra verð
en útlendingar.
Einföld og sanngjörn
Ég held að það sé varla til önnur
einfaldari og sanngjarnari leið en
þessi. Þjóðin fær að ráðstafa því
sem hún á. Engir stjórnmálamenn
koma nærri til að sóa því. Menn
geta að sjálfsögðu sóað því sjálfir
en það er auðvitað verst fyrir þá.
Glúmur Jón Björnsson
„Ég held aö þaö sé engin ástæöa til aö
treysta stjórnmálamönnum betur fyrir
sölu á veiðileyfum en sölu á ríkisfyrir-
tækjum.“
3a
Nauðungaruppboð þriója og síðasta, á eigninni Hafnarbraut 1-D, 01-02, þingl. eigandi Þor- steinn Svanur Jónsson, talinn eigandi Helgi Jakobsson, fer fram á eign- inni sjálfri mánudaginn 21. janúar 1991. Uppboðsbeiðendur eru Ingvar Björnsson hdl„ Pétur Kjerúlf hdl., Valgarð Briem hrl. og Einar Ingólfsson hdl. Bæjarfógetinn I Kópavogi
D\ Blaðberi óskas febrúar '91. U| 96-25013. r-AKUREYI ;t í innbæinn fr aplýsingar á afg á og með 1. reiðslu í síma
ALLSHERJARATKVÆÐAGREIÐSLA
Ákveðið hefur verið að viðhafa allsherjaratkvæða-
greiðslu um kjör stjórnar- og trúnaðarmannaráðs í
Starfsmannafélaginu Sókn. Tillögur skulu vera sam-
kvæmt B-lið 21. greinar í lögum félagsins. Framboðs-
listum eða tillögum skal skila á skrifstofu félagsins
Skipholti 50 a, eigi síðar en kl. 12 að hádegi föstu-
daginn 25. janúar 1991.
Kjörstjórn Sóknar
Nauðungaruppboð
Að kröfu skiptaréttar Gullbringusýslu fer fram nauðungaruppboð föstudag-
inn 25. janúar 1991 klukkan 16.00 á éftirgreindum eignum þrotabús Voga-
lax hf„ Vogum, Vatnsleysustrandarhréppi:
Laxaseiði (tilvonandi gönguseiði vorið 1991)
Stofn: Vogalax
Árg.: 1989
908 þús. stk. u.þ.b. 20 gramma
350 þús. stk. u.þ.þ. 16 gramma
240 þús. stk. u.þ.b. 12 gramma
Augnhrogn pg kviðpokaseiði
Stofn: Vogaláx
Árg.: 1990
U.þ.b. 500 lítrar (u.þ.b. 3,9 millj. stk.)
Uppboðið fer fram í hafbeitarstöð þrotabús Vogalax hf„ við Vogavik, Vatns-
leysustrandarhreppi.
Greiðsla fer fram við hamarshögg.
Uppboðshaldarinn í Gullbringusýslu
Keflavík 16.1. 1991
VETRARTILBOÐ
HAFIÐ SAMBAND I SÍMA
91-61-44 00
BlLALEIGA ARNARFLUGS
Smáauglýsing
í Helgarblað
þarf að berast
fyrir kl. 17
föstudag!!!
27022