Dagblaðið Vísir - DV - 23.10.1992, Blaðsíða 24

32
FÖSTUDAGUR 23. OKTÖBER 1992.
Afmæli____________
Halldór Baldursson
Halldór Baldursson læknir, Tún-
götu 51, Reykjavík, er fimmtugur í
dag.
Starfsferill
Halldór fæddist í Útey í Laugardal
en ólst upp í Kópavoginum lengst
af. Hann varö stúdent frá ML1962,
lauk embættisprófi í læknisfræöi frá
HÍ1969 og stundaði framhaldsnám
í bæklunarlækningum í Svíþjóð.
Hann varð sérfræðingur í bæklun-
arlækningum og hlaut doktors-
gráðu í bæklunarlækningum frá
háskólanum í Lundi 1979.
Halldór hefur starfað á hinum
ýmsu spítölum bæði hér á landi og
í Svíþjóð. Ennfremur var hann hér-
aðslæknir í Eskiflarðarhéraði
1970-71 og kennari í bæklunarfræði
við háskólann í Lundi veturinn
1974-75 þar sem hann flutti fyrir-
lestra fyrir nema í sjúkraþjálfun.
Á árunum 1981-91 var Halldór yf-
irlæknir bæklunar- og slysadeildar
Fjórðungssjúkrahússins á Akureyri
og hefur síðan verið sérfræðingur
við bæklunardeild Landspítalans.
Halldór var formaður læknaráðs
Fjórðungssjúkrahússins á Akureyri
1988-90 og hefur verið formaður
Félags íslenskra bæklunarlækna
frá 1990.
Að frátaldri doktorsritgerðinni,
„Total hip replacement in rheu-
matoid arthritis", hefur Halldór rit-
að ýmsar greinar um bæklunar-
lækningar, röntgenskoðanir á fom-
leifum og greinar í Læknablaðið og
erlend læknarit.
Fjölskylda
Halldór kvæntist27.1.1967 Mar-
gréti Snorradóttur, f. 13.3.1944,
lækni. Hún er dóttir Snorra Hall-
grímssonar læknis og Þuríðar
Finnsdóttur húsmóður.
Böm Halldórs og Margrétar em
Sigrún, f. 24.2.1967, nemi í vélaverk-
fræði við HÍ; Snorri, f. 15.11.1970,
nemi í efnafræði við HÍ; Stefán, f.
Halldór Baldursson.
2.4.1976, menntaskólanemi; Auður,
f. 8.2.1982, grunnskólanemi.
Systkini Halldórs eru Nanna, f.
24.2.1941, húsmóðir í Reykjavík, gift
Ólafi Gamahel Sveinssyni og eiga
þau þrjú börn; Ingibjörg, f. 2.2.1944,
hjúkrunarfr. í Kópav. og á hún eina
dóttur; Guðmundur, f. 30.8.1945,
bifreiðastj. í Kópav., fyrri kona Lára
Vilhelmína M. Jónsdóttir og eignuð-
ust þau þijú börn, nú í sambúð með
Antoníu Erlendsdóttur; Bragi, f.
25.5.1947, bifreiðastj. í Reykjav.,
kvæntur Guðrúnu L. Erlendsdóttur
. og eiga þau þrjú böm; Sigríður, f.
19.2.1951, húsmóðir í Kópav., gift
Sverri Jónssyni og eiga þau eina
dóttur; Þorgrímur, f. 25.2.1953, sím-
virki og loftskeytamaður í Kópav.,
kvæntur Jennýju Guðbjörgu Sigur-
bjömsdóttur og eiga þau tvo syni;
Kristín, f. 4.10.1958, húsmóöir í Nor-
egi, gift Sigurði Þ. Guðmundssyni
og eiga þau þrjú böm; Friðrik, f.
22.3.1960, garðyrkjufulltrúi í
Kópav.; og Ólafur, f. 6.12.1962, vist-
maöur á Tjaldanesheimihnu.
Foreldrar Halldórs em Baldur
Kristjónsson, f. 29.12.1909, fyrrúm
bústjóri í Útey og síðar íþröttakenn-
ari, búsettur í Kópavogi, og Vilborg
Halldórsdóttir, f. 13.5.1920, húsmóð-
ir.
Þóra G. Þorsteinsdóttir
Þóra G. Þorsteinsdóttir, Lokastíg
18, Reykjavík, verður áttræð á
morgun.
Starfsferill
Þóra fæddist að Sléttaleiti í Suður-
sveit og átti þar heima til tuttugu
og tveggja ára aldurs. Þá fór hún í
kaupavinnu á sumram en sinnti
heimilisstörfum á vetuma. Hún hef-
ur nú búið í Reykjavík í fimmtíu ár.
Fjölskylda
Fyrri maður Þóru var Magnús
Þórðarson, f. 10.4.1915, núlátinn.
Þóra og Magnús eignuðust tvö
böm, Lilju, f. 20.4.1943, húsmóður
í Reykjavík, sem gift er Páli Bergs-
syni skrifstofumanni en þau eiga
öögur böm, og Pál, f. 24.7.1944, vél-
stjóra í stjórnstöð Landsvirkjunar
sem kvæntur er Jóhönnu Rögn-
valdsdóttur húsmóður og eiga þau
tvo syni og eitt barnabam.
Seinni maður Rósu er Gunnar
Rósmundsson, starfsmaður hjá 01-
ís.
Systkini Þóm: Benedikt, f. 10.11.
Þóra G. Þorsteinsdóttir.
1915, lengst af verkstjóri á Höfn í
Hornafirði; Rósa, f. 29.12.1918, hús-
móðir á Höfn; Jóhanna, f. 13.1.1920,
húsmóðiráHöfn.
Foreldrar Þóru voru Þorsteinn
Jónsson, b. á Sléttaleiti, og Þómnn
Þorgrímsdóttir húsfreyja.
Þóra hefur opið hús í Sóknarsaln-
um, Skipholti 50 A, á afmæhsdag-
inn, milli klukkan 16.00 og 17.00.
Silfurbrúðkaup
ÓskElín
Jóhannes-
dóttir og
Jóhann Ólaf-
urSverrisson
Ósk Ehn Jóhannesdóttir húsmóð-
ir og Jóhann Ólafur Sverrisson,
vaktmaður við Sundlaug Fjöl-
brautaskólans Breiðholti, til heimil-
is að Unufelh 46 í Reykjavík, áttu
silfurbrúðkaup sl. miðvikudag,
þann21. október.
Evrópaá
krossgötum
Saga Evrópu tuttugustu aldar-
innar hefur ekki verið saga friðar
og umburðarlyndis nema síður sé.
Tvær heimsstyrjaldir, 1914-1918 og
1939-1945, geisuðu í álfunni. Milli
heimsstyrjaldanna ríkti nokkurs
konar vopnahlé meðan safnað var
kröftum til nýrra átaka.
Veldið hrundi
í lok beggja heimsstyrjaldanna
röðuðu sigurvegararnir löndum og
þjóðum upp á nýtt á landakortinu,
reynt var að koma í veg fyrir að til
styijaldar kæmi á ný. Allt til loka
níunda áratugarins hafa stórveldin
í austri og vestri staðið grá fyrir
jámum meðan heimsbyggðin hefur
fylgst með, skelfingu lostin. Ekki
kom þó til beinna átaka milli aust-
urs og vesturs, staðgenglar studdir
af annarri hvorri blokkinni hafa
séð um að berjast. í lok níunda
áratugarins hrundi hið mikla skrif-
ræðisveldi Sovétríkjauna. Enginn
skyldi þó halda að heimsveldi
hverfi hávaðalaust. Ríki þau sem
voru undir ægishjálmi heimsveld-
isins eru nú að reyna að fóta sig á
hinum þrönga vegi lýðræðisins.
Töluverð ólga er innan hinna
gömlu Sovétríkja eða þess sem eftir
stendur af þeim og þar getur soðið
upp úr ef Vesturlönd bera ekki
gæfu til að hafa þau jákvæðu áhrif
sem þarf til að koma þeim á réttan
kjöl eftir áratuga áþján skrifræðis-
ins. Júgóslavía hefur sundrast í
mörg ríki og þar ríkir nú blóðug
borgarastyijöld í hluta landsins
sem ekki sér fyrir endann á. Tékkó-
slóvakía er að skiptast í tvennt og
verða að tveimur aðskildum ríkj-
um. Austur- og Vestur-Þýskaland
eru horfin af sjónarsviðinu og eftir
stendur sameinað Þýskaland sem
stendur í ströngu viö að byggja upp
þann hluta landsins sem lenti á
áhrifasvæöi Sovétríkjanna þegar
landinu var skipt í lok heimsstyrj-
aldarinnar síðari.
Samstarf
Eftir lok seinni heimsstyrjaldar-
innar fór að vakna skilningur hjá
ráðamönnum í Evrópu á gildi þess
að Evrópuþjóðir ættu með sér mik-
iö og náið efnahagslegt samstarf
sem verða mundi til þess að draga
úr hættu á átökum milli Evrópu-
þjóða og þá aðallega Frakka og
Þjóðverja. Aðalhvatamennirnir að
nánara efnahagslegu samstarfi
vom Frakkarnir þeir Jean Monnet
og Robert Schumann. Þeir félagar
stóðu að stofnun hins svokallaða
Kola- og stálsambands sem átti að
koma í veg fyrir áframhaldandi
deilur Frakka og Þjóðveija um auð-
ug námusvæði milh landanna.
Sameiginleg yfirstjóm Kola- og
stálsambandsins, óháð ríkisstjóm-
um aðildarlandanna, sem vom sex
til að byrja með, tók til starfa og
gafst nokkuð vel. Sameining Evr-
ópu á efnahagssviðinu var hafin.
Á þeim 40 árum sem Uðin em frá
stofnun Kola- og stálsambandsins
hefur smám saman verið reynt að
auka samvinnu meöal Evrópu-
þjóða. Reynt var á ámnum 1950-
1954 að stofna Evrópuher sem tókst
ekki vegna andstöðu Frakka. Hinn
svokaUaði RómarsáttmáU var stað-
festur 1957 og var þar lagður gmnd-
vöUur að Efnahagsbandalagi Evr-
ópu eins og viö þekkjum það í dag.
Fríverslunarbandalag Evrópu var
stofnað 1959 með aðUd 7 ríkja. Ríkj-
um bæði Efnahagsbandalagsins og
Fríverslunarbandalagsins hefur
flölgað með ámnum og hefur það
leitt tU ýmissa breytinga innan
landanna sjálfra og milU þeirra.
Margar ástæður
Hið evrðpska efnahagssvæði
KjaUaxiim
Magnús Marísson
verslunarmaður
byggist að stofni tíl á Rómarsátt-
málanum um frelsin ijögur og teng-
ist þar með Efnahagsbandalagi
Evrópu óijúfanlegum böndum. Ein
grunnhugmyndin í Evrópusam-
starfinu er að aðildarríkin afsah
sér þjóðlegu valdi að hluta til í
hendur yfirþjóðlegs valds sbr.
Kola- og stálsambandið. Ein höf-
uðástæðan fyrir tilvist Evrópusam-
starfsins er ótti við svipuð átök og
fyrr á öldinni. Danir höfnuðu Ma-
astricht-samkomulaginu í júní og
Frakkar samþykktu þaö með örhtl-
um meirihluta fyrir stuttu, staða
Evrópubandalagsins hefur veikst.
Margar ástæður liggja að baki hve
seint gengur að sameina Evrópu.
Má t.d. nefna heUbrigða þjóðrækni,
mismunandi efnahag þjóða og síð-
ast en ekki síst andúð og ótta al-
mennings við skrifræði og háttalag
hinnar nýju stéttar Evrópuveldis-
ins.
Við komumst ekki hjá því að taka
afstöðu til hins evrópska efnahags-
svæðis, þar er ekki hægt að vera
bæði með og á móti, já eða nei verð-
ur það að vera. Vafasamt er að sam-
þykkt Evrópska efnahagssvæðis-
ins standist stjómarskrá lýðveldis-
ins og þar með er rökrétt aö henni
verði breytt á yfirstandandi þingi,
síðan yrði efnt til kosninga að und-
angenginni vandaðri umræðu um
málefnið. Nýtt þing myndi síðan
ljúka máUnu svo sém úrsUt kosn-
inganna gefa tilefni til. Þátttaka í
Evrópska efnahagssvæðinu er
meira mál og flóknara en svo að til
þess megi kasta höndunum.
Magnús Marísson
Austur- og Vestur-Þýskaland eru horfin af sjónarsviðinu og eftir stendur
sameinað Þýskaland.
„Við komumst ekki hjá því að taka af-
stöðu til hins evrópska efnahagssvæð-
is, þar er ekki hægt að vera bæði með
og á móti, já eða nei verður það að
vera.“