Dagblaðið Vísir - DV - 18.03.1994, Blaðsíða 23

FÖSTUDAGUR 18. MARS 1994
31
Menning
Sviðsmynd úr Sumargestum sem Nemendaleikhúsið sýnir um þessar mundir.
Gaman og alvara
Starfsemi Nemendaleikhússins hefur tekist sérstak-
lega vel þetta árið. Uppsetningin á Draumi á Jóns-
messunótt fyrr í vetur verður örugglega lengi í minn-
um höfð og nú spilar útskriftarhópur Leikhstarskólans
út öðru trompi með frumsýningunni á Sumargestum
eftir Maxím Gorkí.
Það eru margar ástæður fyrir því að sýningin tekst
svona vel og sú fyrsta blasir raunar við augum þegar
gengið er í salinn. Honum hefur verið umbreytt í frá-
bærlega skemmtilegt umhverfi fyrir Sumargestina,
þar sem lúin tjöld, visnaðar rósir og rykfallin málverk
fylla salinn og kallast á við angurværð og lífsleiða
persónanna í verkinu. Sviðsmynd Stígs Steinþórsson-
ar er hreinasta veisla fyrir augað, hlaðin smáatriðum
og alls kyns dóti sem truflar þó ekki heldur skapar
sannfærandi bakgrunn fyrir samskipti fólksins.
Kjartan Ragnarsson leikstjóri fyllir þetta svið af lífi
og nýtir hvern krók og kima. Undir hans stjórn skilar
leikgerðin andblæ hðins tíma og ekki gleymist kald-
hæðnisleg gamansemin. Sýningin er oft sprellfjörug
og einstaklega lifandi þrátt fyrir alvarlegan og ádeilu-
kenndan undirtón.
Sjö af átta útskriftarnemum Leikhstarskólans taka
þátt í þessari sýningu ásamt fjórum gestaleikurum.
Leikaraefnin eru Benedikt Erhngsson, Guðlaug Ehsa-
bet Ólafsdóttir, Halla Margrét Jóhannesdóttir, Hilmir
Snær Guðnason, Margrét Vilhjálmsdóttir, Sigrún Ól-
afsdóttir og Þórhallur Gunnarsson.
Þau hafa tekist á við æði fjölbreytt verkefni í sýning-
um vetrarins og áhorfendum hefur gefist kostur á að
kynnast þeim ahnáið á sviðinu. Án þess að fara að
gefa þeim sérstakar einkunnir er óhætt að segja að
það verður spennandi að fylgjast með þeim í framtíð-
inni. Hópurinn er sterkur sem hehd en þó er meira
um vert að þetta eru skemmtilega óhkir einstaklingar
og í verkefnum vetrarins hefur strangt fjögurra ára
nám skhað sér í ótrúlega þroskuðum vinnubrögðum.
Leikritið fjallar um menntafólk í Rússlandi í kring-
um aldamótin síðustu og á yfirborðinu svipar því um
margt til verka Antons Tsjekhovs. Hópur fólks lætur
sér leiðast í sumarhúsi. Þarna eru læknar, rithöfund-
ur, verkfræðingur og málafærslumaður, upplýst fólk
á þeirra tíma mælikvarða. Þau eru runnin upp úr al-
þýðustétt og áttu sér einhvem tíma hugsjónir en þær
em ýmist gleymdar eða orðnar æði rykfalhiar. Degin-
um eyða þau í endalaust orðagjálfur, lethegar uppá-
komur, smárifrildi og pirring svona almennt.
Undir yfirborðinu krauma duldar ástríður og þær
brjótast fram í ýmsum myndum þegar minnst varir.
Hugsjónaþreytan nær inn í hjónaböndin sem farin eru
að ghðna alvarlega á saumunum og eftir því sem hður
á verkið veröur það æ ljósara að uppgjör er óhjá-
Leiklist
Auður Eydal
kvæmhegt.
Þessi ágæti hópur leikiistarnema hefur fengið úrvals
fagfólk til hðs við sig. Auk þeirra Kjartans og Stígs
eiga Eghl Ingibergsson, sem sér um stemningarfulla
lýsingu, og Margét Pálmadóttir, sem aðstoðaði við
skemmtilega útfærslu á söng, sinn heiður af útkom-
unni. Þá taka íjórir gestaleikarar þátt í sýningunni.
Það eru þau Magnús Jónsson, Margrét Helga Jóhanns-
dóttir, Sigurður Karlsson og Þröstur Leó Gunnarsson.
Þátttaka þeirra fehur eðlhega inn í hehdina og útkom-
an er ein af betri sýningum Nemendaleikhússins til
þessa.
Nemendleikhúsiö sýnir i Lindarbæ:
Sumargesti
eftir Maxim Gorkí
Þýöing: Árni Bergmann
Leikgerð unnin af Kjartani Ragnarssyni og hópnum, byggð á
leikgerð Peters Steins og Botho Strauss
Leikstjóri: Kjartan Ragnarsson
Leikmynd og búningar: Stigur Steinþórsson
Lýsing: Egill Ingibergsson
SÍ í stuði
Tónleikar voru í Háskólabíói í gærkvöldi. Sinfóníu-
hljómsveit íslands lék. Stjórnandi var Rico Saccani.
Einleikari á sehó var Erhng Blöndal Bengtsson. Á efn-
isskránni voru verk eftir Hector Berhoz, Robert
Schumann, Pjotr Tsjækofskí og Ottorino Respighi.
Ef undirritaður hefur gengið of linlega fram í að
krefjast nýs tónhstarhúss upp á síðkastið fékk hann
áhrharíka áminningu þar um á þessum tónleikum.
Þakleki í Háskólabíói sendi þunga vatnsdropa í óreglu-
legu hljóðfalh rakleiðis í sæti gagnrýnandans og var
þar allt orðið vel blautt. Önnur sæti aht í kring voru
skraufþurr. Kannski var þetta ábending frá stjórn
hljómsveitarinnar um að þau illu skrif sem hrutu úr
tölvu gagnrýnandans eftir síðustu tónleika verði ekki
hðin átölulaust. Ef þessi er skýringin gefst nú gott
tækifæri th yfirbóta því að á tónleikunum í gærkvöldi
lék hljómsveitin eins og best hún getur. Mestu mun-
aði hér um stjórnandann sem stjómaði af afslöppuðu
öryggi og með góðum tilþrifum. Látbragð hans var
stundum svolítið leikrænt en hann stóð vel fyrir slíku
og setti framkoma hans skemmtilega glaðværan svip
á tónleikana. Einleikarinn Erling Blöndal Bengtsson
brást ekki aðdáendum sínum frekar en endranær.
Leikur hans í sellókonsert Schumanns var sérlega
blæbrigðaríkur og fahegur og var þar hvergi snurðu
að finna.
Fyrsta verkið á efhisskránni, Carneval eftir Berhoz,
hljómaði mjög vel á þessum tónleikum. Útsetningin
er vel gerð og hljóðfall og hendingaskipun skemmti-
lega persónuleg eins og oftast er í tónhst þessa sér-
kennhega Frakka. Capriccio Italiene eftir Tsjækofskí
er fuhþunnt til að vera boðlegt verk á sinfóníutónleik-
um nú th dags og er þetta sagt með fullri virðingu
fyrir hinu merka rússneska tónskáldi. Furur Róma-
borgar era mun innihaldsríkari og er þar einkum átt
Tórúist
Finnur Torfi Stefánsson
við hljómsveitarbúning verksins sem er sérlega hug-
myndaauðugur og vel hljómandi. Annar efniviður
verksins ristir ekki tiltakanlega djúpt. Kafh númer
tvö, fururnar hjá grafhvelfmgunum, er þó undantekn-
ing frá þessu. Þar tekst höfundi að ná öhum þáttum
saman í öfluga og hrífandi heild. Það voru ekki aðeins
stjórnandinn og hljómsveitin í hehd sem stóðu sig vel
á þessum tónleikum. Nokkrir hljómsveitarmenn létu
ljós sitt skína í fallega sphuðum einleiksköflum og
má þar nefna Daða Kolbeinsson á enskt horn, Einar
Jóhannesson á klarínettu og Ásgeir Steingrímsson á
trompet. Þrátt fyrir ofankomu og blautt sæti skal í
kjölfarið á þessari jákvæöu umsögn á það hætt að setja
fram nokkra gagnrýni á hljómsveitina. Efnisval henn-
ar er allt of þröngt og verður það æ tilfmnanlegra eft-
ir því sem lengra hður. Hún þarf að leita lengra aftur
í tímann að verkum th flutnings. Mikhvægast er þó
að hún færi sig nær nútímanum.
Afmæli
Mikkalína
María Alexand-
ersdóttir - Lína
Mikkalína María Alexandersdóttir,
th heimilis að Dvalarheimilinu
Höfða, Akranesi, er áttræð í dag.
Starfsferill
Lína fæddist á Suðureyri við Súg-
andaQörð og ólst þar upp. Hún hefur
stundað húsmóðurstörf frá giftingu,
lengst af í Steinbúð (Garðastíg 4) á
Suðureyri. Lína fluttí. síðan th Ákra-
ness 1984 og hefur átt þar heima síð-
an, fyrst að Hjarðarholti 8 en á
Höfða frá árslokum 1993.
Fjölskylda
Lína giftist 1.6.1941 Ingólfi Jóns-
syni, f. 9.8.1917. Foreldrar hans voru
hjónin Jón Hálfdán Guðmundsson,
útvegsb. á Gelti í Súgandafirði, og
Arnfríður Guðmundsdóttir frá
Laugum í Súgandafirði. Ingólfur
starfaði lengst af hjá Fiskiðjunni
Freyju í Súgandafirði en eftir að þau
hjónin fluttu th Akraness starfaði
hann hjá Fiskiðjunni Arctic hf. og
HBhf.
Börn Línu og Ingólfs eru Jónína
Ingólfsdóttir, f. 10.4.1941, ljósmóðir
á Akranesi, gift Ásmundi Olafssyni
en þau eignuðust þijá syni; Magnús
D. Ingólfsson, f. 11.3.1944, verkstjóri
í Reykjavík, kvæntur Margréti Guð-
jónsdóttur en þau eiga þrjú börn;
Arnfríður Ingólfsdóttir, f. 29.9.1947,
starfsstúlka í Hafnarfirði, gift
Pálma Adólfssyni en þau eiga þrjá
syni; Hafsteirm Ingólfsson, f. 20.5.
1950, kafari á ísafirði, kvæntur
Kristjönu Kristjánsdóttur og eiga
þau þrjá syni. Afkomendur Línu og
Ingólfs eru nú tuttugu ogíjórir alls.
Alsystir Línu: Jónína Kristín, f.
1915, ekkja eftir Björn Steindórsson.
Systkini Línu, samfeðra: Sigurð-
ur, f. 1920, var kvæntur Kristínu
Eyjólfsdóttur sem nú er látin; Björg-
vin, f. 1923, var kvæntur Hrefnu
Jóhannsdóttur sem nú er látin; Guð-
munda Berta, f. 1926, gift Þóri Daní-
Mikkalína María Alexandersdóttir.
elssyni; Jóhann, f. 1934, kvæntur
Kristínu Antonsdóttur.
Foreldrar Línu voru Alexander
Jóhannsson, f. á Eyri i Önundarfirði
31.10.1892, d. 29.11.1979, sjómaður
á Suöureyri, og fyrri kona hans,
Berta Guðrún Daníelsdóttir frá
Vöðlum í Önundarfirði, f. á Sæbóli
á Ingjaldssandi 6.8.1893, d. 31.8.1916.
Seinni kona Alexanders var Mar-
grét Sigurðardóttir.
Ætt
Alexander var sonur Jóhanns
Jónssonar, b. á Eyri við Önundar-
fjörð, og Jónínu Kristjánsdóttur frá
Atlastöðum í Sléttuhreppi.
Berta var dóttir Daníels Bjarna-
sonar, b. og smiðs á Vöðlum og
Kirkjubóli í Valþjófsdal, og Guðnýj-
ar Kristínar, dóttur Finns Eiríks-
sonar, b. frá Hrauni á Ingjaldss-
andi, og Guðnýjar Guðnadóttur frá
Kirkjubóli í Valþjófsdal.
Lína og Ingólfur taka á móti gest-
um á morgun, 19.3., á heimili dóttur
sinnar og tengdasonar að Jörundar-
holti 114, Akranesi.
Þetta er yflrskrift hstahátiðar
sem hefst í Seltjamarneskirkju á
sunnudag og stendur fram yfir
páska. Fulltrúar teiknilistar, mál-
arahstar, glerlistar, tónlistar, leir-
listar, vefnaðarhstar, danslistar,
leiklistar og ljóðlistar munu sýna
vork sín eða koma fram.
Hátíöin hefst á sunnudag með
guðsþjónustu kl. 11 og um kvöldið
verða tónleikar Gunnars Kvaran
sellóleikara og Selkórsins. Flutt
verða verk eftir Bach og Hafhða
Hallgrímsson.
Tilgangur hátíðarinnar er að
auðga menningarlíf í Seltjarnm--
nessöfnuði með því að bjóða upp á
íjölbreyttan listhutning lista-
manna sem búsettir cru á Seltjarn-
arnesi og tengja saman kirkju og
listir. Sýnd verða myndverk eftir
nemendur Mýrarhúsaskóla, Val-
húsaskóla og þau börn sem taka
þátt í safnaöarstarfl kirkjunnar.