Dagblaðið Vísir - DV - 29.04.1994, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 29. APRlL 1994
Spumingin
Spilarðu körfubolta?
Ámi Filippusson: Já, ég spila körfu-
bolta meö ÍR.
Daníel Örn Steinarsson: Já, með
Fjölni.
Arnar Magnússon: Nei.
Páll Ágúst Ólafsson: Já, ég spila
stundum með Lakers.
Hallur Jónasson: Já, í hófi.
Eilífúr Hammond: Nei.
Lesendur
Orrahríðin í
Breiðabliki
íbúi i Breiðabliki skrifar:
Ég get af vissum ástæðum ekki
skrifað undir nafni en það sem hér
er fram dregið getur hver íbúi sem
er í húsinu staðfest.
Fjölmiölar hafa gert sér svo mikinn
mat úr óeiningu íbúa í Breiðabliki
að mörgum þykir nóg um. - íbúðir í
húsinu eru skemmtilegar og allar
jafnstórar svo að allir greiða jafnt í
rekstur á sameign og er þaö kostur.
Á sameign er falleg hönnun og án
alls íburðar. Umsjón meö þrifum er
eins og best verður á kosið og hús-
verðir tveir eru önnum kafnir frá kl.
8 að morgni og fram eftir öllum degi
við að þrífa innanhúss og utan.
Mikil vinna er við þrif á sundlaug,
búningsklefum og göngum sem liggja ■
eftir endilöngu húsinu. íbúar hússins
eru háttvíst og elskulegt fólk en eins
og í öllum stórum fjölskyldum getur
fólk greint á um ýmislegt. - Deilur
þær sem hér urðu má rekja til þess
að ekki voru í upphafi settar ná-
kvæmar reglur um notkun sameign-
ar sem er mikil umfangs.
Fólk sem festi kaup á íbúðum hér
gerði ekki ráð fyrir að það væri um
leið að leggja peningana í sameign
sem fjölskyldur viðkomandi íbúa
gætu notað til prívat veisluhalda.
Það var vitað að íbúðareigendur
fengju leyfi til þess að nota veislusal
í sameign til þess að halda upp á stór-
afmæli sín, en ekki reiknaö með sam-
komum vegna giftinga, ferminga,
jólaboða eða afmælisveislna barna
og tengdafólks viðkomandi íbúa í
húsinu án nokkurrar greiðslu, eins
og lengi vel tíðkaðist.
Nú er fariö að taka leigu fyrir sal-
inn en hún er lág, en ætti að miðast
við þá leigu sem tekin er fyrir svipuð
salarkynni úti í bæ. Þeir sem eiga
íbúðir næst salnum verða að sjálf-
sögðu fyrir óþægindum vegna þess-
ara veisluhalda og einnig verða bíla-
stæði við húsið af skomum skammti
vegna þeirra.
Bjórdrykkja fárra manna í salnum
er ekki heppileg og slík klíkumyndun
kemur alltaf illa við hina. í öllum
sambýlishúsum ætti að skipta um
stjórn á tveggja ára fresti svo að sem
flestir geti komið þar við sögu. -
Ágreiningur um þessi mál hlóð utan
á sig og varð að þeirri orrahríð sem
nú stendur yfir.
öllum sambýlishúsum ætti að skipta um stjórn á tveggja ára fresti,“ segir íbúi i Breiðabliki
Hjúkrunarstéttin og kærleikurinn
Elsa Georgsdóttir skrifar:
í þessari starfsstétt er margt sem
áreiðanlega er ekki eins og það ætti
að vera. Það sanna atburðir síðustu
vikna. Bókleg þekking í hjúkmn
kemur ekki að gagni nema í litlum
mæh. í sambandi við hjúkrun og**
aðhlynningu sjúks fólks hefur það
mest að segja sem maður gefur af
sjálfum sér - næst á eftir hinni fag-
legu og tæknilegu þekkingu.
Sjálf lærði ég hjúkmn á sínum tíma
og það vildi svo til að um það leyti
er ég var að hugleiða hvort ég ætti
að leggja út í þetta, sat ég miöilsfund
hjá Hafsteini miðli. Þetta var fjölsótt-
ur fundur. Og það var spurt ýmissa
spurninga. Meðal annars var spurt
héðan: Gerir hún (þ.e. ég) rétt að fara
í hjúkrun? Svarið var: Já, leyfið
henni það, hún hefur það sem til
þarf. - Eg lauk svo þessu námi haust-
ið 1968. Ég tók svo fimm mánaða
strangan skóla úti í Kaupmanna-
höfn. Síðan vann ég í 3 ár en þá var
mér sagt upp starfi að tilefnislausu.
Þrjár stúlkur fengu heldur ekki að
ljúka námi sínu. Með þeirri ákvörð-
un var kærleikanum vikið til bliðar.
Góð vinkona mín sagði við mig:
Mér fannst eitthvað undarlegt að þér
skyldi vera bolað úr hjúkrunarstarf-
inu. Ég fékk hvergi vinnu og er búin
að vera atvinnulaus í 20 ár. Atburð-
imir í lífskeðjunni tala sínu máh, ef
fólk kann að lesa í lífið. Starfsgleöi
vegna launanna er maður fær er
ekki sú sanna starfsgleði. Friðsamt,
jákvætt andrúmsloft á sjúkrahúsun-
um er undirstaða þeirrar vellíðunar
og bata allra sem þar dvelja.
Engin þörf fyrir nýtt framboð
Ólafur Árnason skrifar:
DV skýrði frá því fyrst fjölmiðla sl.
þriðjudag að líkur væru á því að fram
kæmi nýr Usti sjálfstæðismanna og
óháðra áður en framboðsfrestur
rynni út um næstu helgi. Ekki var
getiö um aðra forsvarsmenn þessa
Usta en þá Inga Bjöm Albertsson al-
þingismann, Jón Magnússon lög-
mann, sem oröaður var við framboð
fyrr á árinu, jafhvel með Alþýðu-
flokknum, og Björgólf Guðmundsson
framkvæmdastjóra sem var í próf-
kjöri Sjálfstæðisflokksins í vetur.
Þessi upptalning var nú varla ann-
að en „beinagrind" að Usta - í þess
orðs fyllstu merkingu og hlaut eitt-
hvað meira að þurfa að koma til en
þar var upp talið. Ég sé annars ekki
nokkra þörf á nýjum framboðsUsta.
Ég var einmitt nýbúinn að halda
langa tölu yfir vini mínum hve gott
það væri að hafa nú getað fækkað
framboðslistum hér í borginni í ein-
ungis tvo, sem standa svo til jafnfæt-
is hvað varðar Ukur á sigri. - Svona
Ingi Björn Albertsson og Jón Magnússon. - Orðaöir við nýtt framboð en
féllu á tíma.
ætti þetta Uka að vera í alþingiskosn-
ingum. Bara tveir Ustar eins og í
Bretlandi og Bandaríkjunum. Þar
sem lýðræðið er líka langvirkast.
Ég tel að svona skyndiframboð eins
og alþingismaðurinn og fyrrverandi
borgaraflokksmaður var orðaður við
sé í raun og veru dauðadæmt. Það
sannaðist Uka. Alþingismaöurinn
sagði að þeir upphafsmenn fram-
boðsins hefðu fallið á tíma. Hvað sem
það nú þýddi. Það er hins vegar ekki
traustvekjandi að heyra frá kjörnum
fulltrúum á Alþingi að þeir eigi erfitt
að gera upp við sig hvort þeir eigi
að hasla sér vöU á sviði borgarmála
eða þjóðmála nokkrum árum eftir
að þeir eru kosnir.
Fagna nýjufram-
boðiíborginni
Ragnar Björnsson hringdi:
Eg tel það vera merki um
stjórnmálalegt þor og mjög fýsi-
legt aö eiga þess kost að velja á
milli þriggja stjórnmálaafla í
borgarstjórnarkosningunum hér
í Reykjavík. Ef af þessu verður
eins og fréttir herma er ég tUbú-
inn til að kjósa hinn nýja Usta.
Ég var ekki sáttur viö að hafa
aðeins tvo flokka að velja í miUi.
Mér er nokkurn veginn sama
hvaöa flokksmenn eru í boði á
hinum nýja Usta, bara að það sé
fólk sem er vant að virðingu
sinni, hefur haft erindi sem erfiði
í formi þjóðmálabaráttunnar hér.
Ógildtilboð
íSR-mjölið
Guðjón skrifar:
Þar sem að mati Rikisendur-
skoðunar verðtUboð i SR-mjöl
teljast ekki gild samkvæmt skiln-
ingi útboðsskUmála heldur að-
eins staðfesting á áhuga hóps
manna tíl að kaupa hlutabréfin í
fyrirtækinu hlýtur salan að
ganga tU baka. Einnig á þetta við
um tUboð lögfræðingsins fyrir
hönd síns umboðsmanns. - Verði
ekki að kröfu Alþingis gerö krafa
um aö sala SR-mjöls gangi tU
baka er löggjaflnn sjálfur að taka
þátt í blekkingum og svikum
gagnvart umbjóðendum sínum,
landsmönnum. Óskandi er aö
undirmálin séu ekki aðalsmerki
Alþingis.
Ábyrgðarlausir
meinatæknar
Gunnar Ólafsson hringdi:
Ég tel að meinatæknar, sem
flestir ef ekki allir eru konur, séu
ábyrgðarleysið uppmálað.
Kannski getur þessi hópur
kvenna haldið úti löngu verkfalli
í skjóh þess að þær eru giftar eða
í sambúö og makinn heldur fuUri
vinnu og fjármagnar launamissi
meinatæknanna. Meinatæknar
hafa bókstaflega lamaö heil-
brigðiskerfið og þeir vita að um
ekkert er að semja við þá fremur
en aðra sera ekki hafa heldur
fengið launahækkun. Það eru
svona starfshópar sem hafa graf-
ið undan íslensku þjóðfélagi á
umUðnum árum.
Máekkiverjasig?
Grétar Guðmundsson hringdi:
í morgunútvarpi nýlega ræddi
Kristin Ólafsdóttir við konu sem
fann aUt á móti notkun svokall-
aðra varnarpenna sem konur er-
lendis hafa nokkuð tíðkað að bera
á sér sem vörn gegn árásum og
þá sprautað úr þessum penna í
andUt árásarmanns. En konan
sem hafði efnagreint vökvann
var ekki aldeilis á.þvi að leyfa
notkun þessa tækis. Þaö gæti
skaðað þann sem á væri spraut-
að! Er þá konum eða öðrum
bannað að verja sig ef á þá er
ráðist? Á fórnarlambið bara að
bíða og láta yfir sig ganga ofbeld-
ið og kæra í rólegheitunum?
„Þaðheldég,“
Sigimindur Ernir
Hólmfríður skrifar:
Ég horfi mér til ánægju á fréttir
Stöðvar 2 á hveiju kvöldi. Þar eru
ágætir fréttamenn, alhr meö tölu.
Og meira að segja mjög svipaðir
hvaö snertir viðkunnanlegheitin.
Aðeins einn þeirra þarf að laga
eitt lítið atriði. Þaö er hann Sig-
mundur Ernir sem er orðinn fast-
ur í þeim kæk að segja sífellt í lok
einhverrar fréttarinnar: „Það
held ég.“ Þessu veröur þú að
hætta, Sigmundur Emir, annars
lendirðu í vandræöum þegar þú
þroskast frá sjónvarpsfréttastarf-
inu. - Best er því að kasta kækn-
um sem fyrst.