Dagur - 24.12.1948, Qupperneq 9

9
JÓLABLAÐ DAGS

Enskur stúdent á flækingi
Ferðaþáttur frá íslandi
E'ftir GEORCjE A. CHECKLIN
1
Jiiíimdnuður var vel hálfnaður. þegar ís-
Íeiuki' togarinn ;,k'orseti“ lagði út á ála At-
diitsliafsins á loiö til íslanils, svamlaði í tniili
Véstmannaeyjanna, sem rísa eins og borgir
tif hdfinu'og livcrfa svo aftur í mistrið, og
öslaði fyrir annés og eyjar á leið til Kcykja-
vikur. l>egar við konnnn inn á flóann, létti
til í lofti og goluna liegði. Var luegt að hugsa
4ér fegurri tlag lil þess að líta ísland fyrsta
silinii'
líg hafði kynnzt háskólastúdent frá Oxlord
á skipinu. I*ótt okkur gæfist tækifæri til ]>ess
að kynnást íslcnzkum mat og islenzkri gest-
risni um borð í togaranum, var landssýnin
eigi að síður leyndardómsftill, og eftirvænt-
iilgin livárf ekki, [jótt við stigum á land, og
iitin lilaut úppörvun hvert sinn, er við kom-
um inn í nýja gdtti, á leið okkar upp í ba inn.
l*að var kcnnslúbókarkunnátla um ísland
og forvitni að sjá ókúnnugt land, sem halði
fckið mig frá báskólanum í Nottingbam í
þcssa för. Eg vonaði að geta stundað dýra-
fræði- og jarðfra'ðiáthuganir bér. Leyfi til
Jiess var áuðfengið, og fyrstu dagarnir mínir
í Rcykjavik farðti ni'ér beini sanninn iiin
hina sérstöku gcstri.sni og 'bjálpseiiú Islcnd-
iriga, sein ég sá siðar aö er þjóðareinkcnni
þeirra.
Með enskuni ;? Mýrtlalsjökli
og Hekluför.
Eg komst fyrst í samband við jöklarann-
sókiiarlciðangur stijdenta liá Uurhamháskóla
á ‘ Mý'rtlalsjökli. Nokkrir Ieiðaiiguismanna
iiéldlt til á Sólneiiiulm, undir jiikliniun. Eg
dvaldist með |>ehn í viku, en á þeim tíina
var ba'kistöð þeirra jiifriuð við jörðu af ógur-
íegu hvatfsviðri. Vfirlcilt var veðurfarið þreyt-
andi á þessuin slóðuni. Eltir þetta lagði eg
iijjp í Ilcklufcrð 'cinn niíns liðs, yfir hraun,
mýrar og sand.
l'essari llekluför íniin eg scint gleyma. Eg
þóttist útbúinn í reglulega svaðilför, en veðr-
ið var "fágurt og tindurinn var beiður. En
sáfnt var Heklugangan eiubver sú erfiðasta
|)t»Ut, sem eg hef þtirft að leysa. Eg liafði
gengið 35 kílómetra áður cn eg lagði á fjall-
ið. h'að'var Svo seiti auðvifað, að eg, scm Hreti,
mundi álíta að talan M47, senr merkt var á
Heklutind á kortinu, táknaði ensk fet; en
seinna komst eg að raun um. að bún merkti
metra, og eg liafði þarna klifið fjall, seni er
þrisvar sinnum hærra en eg hélt að. það
væri!
I’clta var fyrsta lífsrcynsla mín í nýrunnu
hrauni, og mér þólti hún ógnarleg. Ekkert
kiikl var.að sjá neins staðar. Ekki einu sinni
fugl. Allt \ar hljótt. Mér fannst cg vera á
báli og frjósa í senn! 1-Iárin risu á böfði mér,
þegar cg var að klöngrast ylir brcitt belli af
gamla brauninu. l’ar bafði vaxið þykkl lag
af mjúkum mosa, en askan frá cldfjallinu
bafði gert út af' við bann, og þykk ský þyri-
uðust upp við bverl fótmál. En svo lagði cg
á fjallið sjálft, og óltinn við bið ókunna
bvarf, þcgar fríska, lireina loftið fyllti lungun
á ný. og þá fannst mér aftur eg vera berra
núnna cigin forlaga. l*arna gafst mér að líta
stærðar fljót, og þarna kvrrt, fagurt slöðuvatn,
en bandan við fjöll og jökulskafla, en í milli
þeirra og mín yfirgcfnar auðnir, liinn skannn-
En: kttr stúdent, sem dvaldi hér á
landi um hríð sl. sumiir og haust,
segir í þcssari grein — sem hann
hcíitr ritað fyrir Dag — frá flakki
sínu um óbyggðir, sem oft á tíð-
um var harla glæfralegt, því að
útbúnaður var af skornum
skammti. Hann ætlaði t. d. í litl-
um gúmmíhát yfir jökulvötn í
óbyggðum og hann fór fótgang-
andi yfir Ódáðahraun. Þótt ekki
blési byrlega á sfundum yfirvann
þrautseigja Bretans alla
erfiðleika.
vinni sigur náttúrunnar á lífinu f formi
hraunbrciðanna.
Sérbvert skref í áttina að Heklutindi, yfir
kletta og klungur, sand og snjó, var í raun-
inni ofurlítill sigur. Hvílur loppurinn var
takmark mitt, en jicgar þangað kom, fann
eg þar stóran gíg, og upp úr bonuin lagði
forneskjulegan reyk og gulu. l*að var dásam-
legt og uppörvandi að standa þarna, ofan
lirczku stúdcnlurnir J'ni Durham-háskóhi vii) athuganir u Mýritalsjöhli