Dagur - 21.12.1960, Qupperneq 2

Séra Rögnvaldur Finnbogason:
JÓLAGUÐSPJALLIÐ
Lúk. 1 2-14
f,Þcgar éé var barn, talaði é£ eins og
barn og ályktaði eins og barn. Þegar ég
var orðinn fulltiða maður, laéði éé niður
barnaskapinn", seéir Páll postuli í einu
bréia sinna. En því koma mér þessi orð
í hué, að éé veit svo maréa huésa til jól-
anna eins og börn oé taka þá upp
„barnaskapinn" aftur, annars hverfa okk-
ur jólin, þau einu sötmu jól, sem við
eiénuðumst börn.
Ef við 'ekki geíum íeitt í hué okkar
jólasálmana fornu, ef við ekki kyrjum
þá með okkar barnsleéa huéarþeli, ef við
ekki geymum með okkur eftirvæntinéu
þess daés, sem feéurri er öðrum döéum
oé einn er öðrum döéum ólíkur, ef við
ekki lenéur skynjum anéansveiminn at
reykelsi oé myrru vitrinéanna fornu í
ilminum af okkar brunnu kertum oj
heyrum ekki framar boðskap Cuðs um
frið á jörðu í ómi jólaklukknanna — þá
erum við orðin of vitur oé hjörtu okkar
oí þuné oé sljó til að éöta glaðzt yfir
éuðleéum hlutum. Jólin eru okkur þá
barnaskapurinn einn oé við nemum boð-
skap þcirra sem í skuéés)á og sjáum
heléi þeirta sem í óljósri mynd, við eié-
um okkur þá ekki lenéur trú á Frelsara
vorn Jesúm Krist.
Þeir menn, sem týnt hafa sinni barns-
leéu jólaéleði einhverra hluta veéna,
ættu nú, þótt ekki væri nema um eina
stund, að taka upp „barnaskapinn“ aft-
ur, énnéa á vit barna oé reyna að skyéén-
ast í hué þeirra í leit að þeirri fölskva-
lausu élsði, sem þeir eitt sinn áttu sjálf-
ir. Þá munu þcir ef til vill finna, að
„heimskan hjá Guði er mönnum vitrari",
að það, sem við köstuðum fyrir róða, er
við löéðum niður „barnaskapinn", var
annað oé meira en föéur. huéhrif
bcrnskuáranna.
Sá heléi boðskapur, sem jólaéuðspjall-
ið éeymir okkur mönnum, éefur lííi okk-
ar gildi oé mark, því að án Guðs misk-
unnar væri líf okkar vonarsnauður oé
marklaus leikur blindra örlaéa, þar sem
við værum hraktir án miðs um ómæli
éeimsins á þessari öreindatflís, sem við
kölíum jörð. An Guðs værum við aumk-
unnarverðastir alls. En þó er þessi út-
sýn maréra með samtíð okkar, því að við
lifum ekki á öld trúar heldur cfahyééíu
oé vonleysis, oé því verður boðskapur
trúarinnar möréum torskilinn.
Enéu að síður flytur jólaéuðspjallið
okkar samtíð boðskap trúarinnar, hinn
eilifa sannleik, sem er Drottinn vor Jes-
ús Kristur — opinberun Guðs kærleiks
í mannheimi. Okkur nútímamönnum
éenéur ef til vill ekki vel að skilja slík
orð, um það vitna okkar auðu kirkju-
bekkir oé okkar risláéa og auðnulitla
þjóðlíf. Við höfum brenélað fyrir huéar-
sjónum okkar flestum verðmætum. Það
„éóða líf“, sem hefur verið eftirsókn
okkar á liðnum árum, var vissuleéa aí
þessum heimi .en ekki öðrum, oé orð
eins oé „eilíft líf“ er sem éróm í sumra
eyrum. Sannarleéa höfum við auðéazt á
liðnum árum, en auðsuppsprettur okkar
voru oft menéaðar annarleéum efnum oé
við höfum þeéið fé fyrir það, sem aðrar
þjóðir seldu ckki fyrr en við blóði sona
sinna, væri það áf þeim krafið. Auéu
okkar hafa verið sem haldin — oé eru
það enn. En svo hefur flcirum farið en
okkur íslendinéum einum, því sar.nleik-
ur nútímans er ekki éuðleéur, heldur
mjöé svo jarðneskur oé birtist okkur ó-
véfenéjanleéur í tölum haéspckinéa oé
2 JÓLABLAÐ DAGS