Dagur - 23.12.1964, Blaðsíða 26

26
JÓLABLAÐ DAGS
við svo átekta. En eftir litla stund
eru þeir enn kornnir af stað og
virtust komast jafn-auðveldlega
þótt þeir væru heftir A afturfótum.
Sagði ég þá, að nú yrði að hefta
hestana á framfótum, hafa teym-
ing um iiáls þeirra og binda taum-
bandinu við haftið. Þá gátu hest-
arnir ekki lioppað. Þetta var gert.
Lögðumst við nú til svelns. En
kl. 6 næsta morgun var komið gló-
bjart veður. En þegar til hestanna
kom, vantaði hesta okkar Sigurðar.
,En hestar Ásbjarnar höfðu lítið
borið sig um. Við Sigurður fórum
nú að leita hestanna en Ásbjörn
tók saman dót okkar óg lagði af
stað.
Hestarnir, sem við leituðum að,
voru komnir í sjálfheldu við stór-
grýtisurð. Elýttum við okkur síðan
og fljótlega náðum við Ásbirni.
Eerðin norður gekk vel austur yfir
Fossárdalsdrög, en snjór var vax-
andi. Þegar austur að Drottningu
kom, var ófærðin orðin svo mikil
að umbrot voru fyrir hestana. Grár
hestur, sem Ásbjörn átti, Grundar-
Gráni, var langtum duglegastur.
Sýndi hann nú í verki, að hann var
heimfús. Þegar við vorum að troða
slóð í gegnum skaflana, beið hann
ekki en kom á eftir okkur og var
svo ferðmikill, að við urðum að
forða okkur i'it úr slóðinni. Höfð-
um við, og ekki sízt Asbjörn, gam-
an að þessu.
Ferðin gekk seint yfir Vatnahjall-
ann, frá Drottningu og norður að
Sankti-Pétri. Snjóléttari var Hafr-
árdalurinn og þegar niður á öxl-
ina kom, var alauð jörð.
Síðar fréttum við að sunnan, að
hestarnir frá Mosfelli hefðu fund-
izt lijá Arnarfelli um svipað leyti
og við komum úr fyrri leitinni.
Hjá þessari ævintýraferð liefði ]rví
verið hægt að komast, ef síminn
hefði verið notaður.
Skráð eftir minni 23. maí 1964.
MAGNÚS GUNNLAUGSSON:
Krapanóðin
í Svarfaéardal 1919
ÞAÐ var á annan í páskum 1919
sem þeir viðburðir gerðust í Svarf
aðardal er liér verður iirlítið greint
frá.
Nokkru áður hafði komið hláka
og tekið allmikið af þeim snjó sem
fyrir var, einkum á láglendi. Síðan
kom dálítið frost, er mun hafa stað
ið í fáeina daga.
Sums staðar í brekkubrúnum á
svæðinu frá Bakkagerði að Gull-
bringu í Tjarnarsókn, voru nokkr-
ir skaflar á Jressu sva^ði, en í bak við
þá eða fjallsmegin höfðu myndast
smá kvosir eða bollar sem svo fyllt-
ust af lognsnjó, er dreif niður rétt
fyrir páskana. Þegar svo þiðnaði aft
ur og gerði auk þess mikla rign-
ingu nóttina fyrir annan í páskum
og fram cftir dcgi, fylltust margir
þessir bollar af vatni og krapi og
náði þessi vatnselgur sums staðar
að brjótast fram í gegnum skaflana
sem svo orsakaði hin óhugnanlegu
’ flóð, sem brátt verður að vikið. Það
skal strax fram tekið að mest bar á
þessum krapaflóðum á svæðinu frá
Grund að Bakkagerði, en einnig
á svæðinu frá Brekku út að Gull-
bringu, þótt ekki hlytist mikið tjón
ar þar.
Fyrsta flóðið þennan dag sem
verulegt tjón varð af, kom á frem-
ur lítið fjárhús í Syðra-Garðshorni,
sem í munu hafa vérið eitthvað yfir
20 ær. Tók flóðið um helminginn
af húsinu og fór með það ofan fyr
ir tún. En þó merkilegt væri, voru
allar ærnar úr þeirri kró, sem flóð
ið tók, lifandi og furðu lítið meidd
ar, en hin króin fylltist af krapi og
fórust allar ærnar sem í henni
voru. Eitthvað fleiri llóð munu
hafa farið úr Syðra-Garðshorns-
brekkubrúnum, en ekki heyrði ég
getið um neitt tjón svo teljandi
væri, á þeim bæ, nema það sem liér
að framan er getið, og var það líka
ærið nóg tjón á einu heimili.
En hvernig leið í Ytra-Garðs-
horni? Eins og kunnugir þekkja
stendur sá b;er fremur lágt og al-
veg á bersvæði fyrir þeim hættum
senr sköpuðust á umræddu svæði
þennan dag.
Trúlega hefir fólkið í Ytra-Garðs
horni fylgst mcð því þegar flóðið
kom ofan Syðra-Garðshornsbrekk-
urnar, enda þótt ekki sæist hvar
það lenti. Má því nærri geta hvern
ig fólkinu á þeim bæ hefir liðið,
því vitanlega mátti búast við að