Dagur - 23.12.1964, Blaðsíða 27

JÓLABLAÐ D AGS
27
flóðið hlypi þá og þegar á penings-
húsin eða jafnvel bæinn. Þó þarna
sé stutt á milli bæja, munu engir
hafa fylgst með því fyrir víst hvað
fram fór í Syðra-Garðshorni, nerna
Bakkamenn, enda komu þeir fljótt
til hjálpar. Segja má að þeir, ásamt
heimilisfólki, hafi ekki meira en
svo lokið þessu björgunarstarfi, er
nýjan vanda bar að. Annað krapa-
flóð —ekki minna en það sem um
getur hér að framan hafði farið af
stað efst í klaufunum út og upp af
Syðra-Garðshorni, og virtist í fyrstu
stefna á fjárhús út og upp af bæn-
um, en breytti skyndilega um
stefnu og skall á fjósið í Ytra-Garðs
horni, og tók það með öllu sem í
Jjví var, og fór meirihlutinn at' Joví
ofan á tún. En hér fór eins og með
aðra fjárhúskróna á hinum bænum
að þó ótrúlegt væri, reyndust kýrn
ar allar lifandi og furðu lítið meidd
ar, Jsar sem Jjær stóðu með böndin
um hálsinn innan um brakið úr
fjósinu og krapaelginn. En ein
kýrin hafði dregist með nyrsta
hluta af fjósinu um leið og fjósið
leystist sundur, og var lntn komin
upp á bæjarvegg, auðvitað hríð-
skjálfandi af bleytu og kulda, Jrar
til hjálp barst. Rétt er að geta Jress,
að allir sem rólfærir voru unnu að
björgunarstarfinu í Ytra-Garðs-
horni, svo að furðufljótt tókst að
koma kúnum í bráðabirgðarhús-
næði, þar sem hlynnt var að þeim
eins og mögulegt var. Eitthvað mun
hafa brotnað af rúðum í baðstofu-
gluggunum og ein kýrin hornbrotn
aði. Nokkra vikna gamall kálfur
sem var í fjósinu mun hafa farizt
(ef ég man rétt). En Jretta allt var
svo smávægilegt, að Jtað mátti kall
ast vel sloppið eins ömurlegt og út
litið var um tíma.
Rétt er að geta Jress í viðbót við
það sem að framan er sagt að göm
úl kona sem þá átti heima í Ytra-
Garðshorni var flutt fram í fram-
bæ, á meðan á þessum ósköpum
stóð, og hlynt að henni eftir beztu
getu, enda þótt enginn vissi hvort
þar væri öruggur staður. Seinna
tóku menn eftir því, og vakti nokk
urt bros svona eftir á að pottkaka
sem var verið að gera uppi í fjósi,
spýttist upp á baðstofumæni og lá
})ar.
Eitt flóð enn allkraftmikið, hljóp
fram sunnan Grundar og munaði
mjóu að [)að yrði manni að bana.
Mun J^að hafa farið af stað syðst
og efst í svonefndum Grundarhaus
um og fór það niður á milli Grund
ar og Bakkagerðis sem þá var smá-
býli milli Ytra-Garðsholts og Grund
ar. Maður frá Grund var að vitja
hrossa })ar fyrir sunnan, og lenti
hann í jaðrinum á flóðinu, en tókst
með sérstöku snarræði að hlaupa
eða henda sér upp á torfbunka og
bjargast þannig af sjálfsdáðum án
þess að meiðast verulega.
Hér hefir ofurlítið verið greint
frá Jjví sem gerðist þennan minnis
stæða dag á svæðinu milli Grundar
og Bakkagerðis. Er hér að mestu
stuðst við frásögn Daníels bónda í
Syðra-Garðshorni, enda áttu hjón
in Daníel og Anna sem J^á voru ný
lega byrjuð að búa, féð sem í hús
inu var, sem hér að framan er frá
sagt, og mun Jiað hafa verið fullur
fjórði hluti af fjáreign jDeirra, sem
fórust.
Næst er að greina frá Jrví í stór
um dráttum sem var að gerast utar
í sókninni þennan dag, eftir Jieim
heimildum sem fyrir liggja.
A J^essum árum bjuggu í Brekku
koti Gúðrún Júlíusdóttir systir
Daníls í Garðshorni og Halldór Sig-
fússon frá Grund, en í Jarðbrúar-
gerði Valdimar Jónsson frá Jarð-
brú og Ingigerður Sigfúsdóttir.
Voru J)au systkin nábúarnir Hall-
dór og Ingigerður ásamt hinum
Jrjóðkunna skólamanni Snorra og
þeim Guðlaugu á Steindyrum og
Þuríði á Arnarhóli á Dalvík, og eru
þær systur fluttar fyrir alllöngu yfir
í unaðsheima.
Svo hagaði til landslagi í Jarð-
brúargerði, að bærinn stóð á ofur-
lítilli öldu eða rana, en allmiklu
lægra bæði utan og sunnan við tún-
ið. Vegna þesa, var Gerðið eini bær
inn á umræddu svæði, sem ekki
virtist í neinni hættu fyrir hinum
umræddu flóðum þennan dag. iÞar
hafði J)ví safnast saman nokkuð a£
fólki úr nágrenninu, einkum kon-
ur og börn, og þó húsnæði væri
ekki mikið, virtist hin kærleiksríka
kona alltaf geta bætt í þennan litla
bæ.
Alltaf voru öðru hvoru að falla
flöðgúsur úr brekkunni, Jró ég
minnist ekki teljandi tjóns at þeim
ntan Jress sem nú verður brátt að
vikið.
Valdimar í Jarðbrúargerði var
’næsta kunnur öllum staðháttum
Jþarna í nágrenninu. Hann hai'ðii
J)ví vakandi auga á öllum flóðum
smærri og stærri sem féllu úr
brekkubrúnunum í náíægð Gerð-
isins. Eitt a£ Jteim féll úr brúninni
suður og upp af Brekkukoti. Var
honum fullljóst vegna kunnugleika
á þéssúm slóðum, að flóðið stefndi
á fjárhúsin. Hann brá Jíví skjótt
við og hljóp suður og ofan að
Brekkukoti og munu þeir hafa
komið jafnsnemma að húsunum
Halldór og hann. Húsin voru J)á í
})ann veginn að fyllast af krapaelg.
Tókst J)eim að sprengja upp dyrn-
ar á húsinu, svo krapa- og vatns-
elgurinn streymdi út og tókst þeim
að bjarga fénu, sem í húsunum var,
utan einni eða tveimur ám, sem fór
ust, og mátti })að kallast vel sloppið
eins ískyggilegt og útlitið var J)egar
fyrst var að komið. — Eullyrða má,
að þarna hefði orðið tilfinnanlegt
tjón, hefði ekki hin vökula athygli
Valdimars fylgst með J)ví sem var
að gerast í nágrenninu og komið
til hjálpar á réttu augnabliki.