Dagur - 23.12.1964, Blaðsíða 2

2
JÓLABLAÐ DAGS
t»>-©'r*->-©'r#-$-©'>-*-^.©'>-*-s-©'>-*-->-©'>-*-s-©'>-íiW.©'>-*^.©'r*->.<.M-*-->-©'»-*s-<;*-©'*-*->-<ÍW-*->.©'>-#-»-©'>-*'>-©'>-*-J-©'»-*+<M-*-)'©'>-*-»'©'>-*'>-©'>-*->-©
I
1 Innst inn í Eyjafirði undir Hólanna brún. Stendur hún kirkjan hvíta
1 ± í kring er iðjagrænt tún. V • \ •
I • X Þar börn eru borin til skýrnar J txirkjai
© t beygja ungmennin kné,
t bundist er tryggðanna böndum
blessar Guð heilög vé. i .
i Þá síðasta ferðin er farin aeima
I fólkið í dalnum grætur.
1 Signir yfir hvern samferðamann
i 1- sorg á oft djúpar rætur. Laufey Sigurðaidóttir
i \ frá Torfufelli. i
I $
v©'r**©'>*S.©-í-*-^©'>-#.*.©'i-*.^©.*.íii.í,©'>.&.j.í3'i.5ji.j.©'>-íic-.j.©.*-*.>.©->.*->.©'».#^©'*-sjc->.©->-*.>.©'»-*-j-®'i-*.j.©+*->-©'»-*.>-©'>->iM.©'»-».>.©'>-*-J-©')-
Pögnuð
er
röddin
' /■
Það dimmir í lofti þó dagur sé
nú drúpir höfði ’in hvíta lilja.
Skáldið og húsið — heilagt vé
eru lielgidómar, sem aldrei skilja.
Davíð sveipaði sigurljóma
á samtíðarinnar ljóðamál.
Tunga hans vakti töfraljóma
og tendraði birtu í hverri sál.
Hann er ineistari minnisstæður
merkisberi — já, hinzt sem fyrst.
Þú fannst |>að bezt, er hann flutti ræður
eða fór með kvæði af tærri list.
Til ljóssins á hvítum fjöðrum flýgur
hinn frjálsi og göfgi andi, hátt.
Húsið í brekkunni — Bjarkastígur
á boðskap skáldsins — og hjartaslátt.
Hann sem rósir ræktað hefur
— og runn í hverju góðu hjarta.
íslenzka heimilið honum vefur
— hugljúfa blómfesti — minningu bjarta.
I byggðinni hans, við bláa fjörðinn,
— við blessum minningu skáldsins, hljóð.
Þar anga blómin og brosir jörðin,
— Þar birti Davíð sín fögru ljóð.
Þögnuð er röddin, Jjjóðskáldið sefur
— þrösturinn floginn til hugljúfra vina.
Ljóðin sín fögru og listina gefur
— landi og Jijóð — inn í framtíðina.
H. F.
>