Dagur - 23.12.1964, Blaðsíða 9

JÓLABLAÐDAGS
9
GUNNAR S. HAFDAL:
/
I minningu
brautry&janda
í dag — sem fyrrum — dvel ég hér í bænum.
Dýrðleg útsýn Brekku frá að sænum
minnir enn á gengnar stundir glaðar
og gengna vini í skauti höfuðstaðar.
Þeir hurfu fyrr en varði af sjónarsviði,
sofa vært og hvílast nú í friði.
Margar um þá minnirigarnar vakna,
margs er góðs í fari þeirra að sakna.
í dag er eins svo einkar gott að minnast,
er auðnan leyfði mér að njóta og kynnast.
Ég reyndi manninn gáfum að og gæðum,
gróðri jarðar unni hann og fræðum.
Til frama snemma fagur lág hans vegur.
Fyrirmaður var ‘ann höfðinglegur,
og hýggjuglöggur hreinn og snjall í máli
hagsýnn beitti dug og viljans stáli.
Bilið milli hinna lágu og háu
hugðist jafna, undan sló í fáu,
vinur dýra, vinur smælingjanna,
vinur í raun og hjálpsamastur mannai
Vildi starfa fyrir merin og málin,
mestur var hann, þegar syrti í álinn.
Þessum bæ hann vildi vel og skildi,
að vopn í sokn er réttsýni og mildi.
Hefði ’ann ráðið, hér unr sagan getur,
þá hefi málum verið skipað betur,
og gagnstór verkin verið fleiri unnin,
valdir steinar lagðir fieiri í gninninn.
Érýðisvel hann skinaði sæmdarSæti,
og setti virðusvin á torg og stræti.
Hann beitti ráðahæfni heild til þarfa
í höfuðstað, er naut of skammt hans starfa.
Á manndóms-aldri hollráðunr til hliðar
honum viku ýnrsir ,,fyrirliðar“.
í kvartöld meinað krafta var að njóta
Kaupstaðnum til hags og sannra bóta.
Engum reynist létt í vök að verjast,
vanmetinn, við hleypidóma að berjast.
Að njóta ei verðugs trausts á sóknarsviði,
og samtíð verða því ei að fullu liði.
Hann, sem hlynnti að högum snauðra manna,
nreð heiðri og trúnni á ’ið rétta og sanna,
sér til stuðnings kaus ei klíkuvöldin,
en kom og fór með óflekkaðan skjöldinn.
Brautryðjandi á blöðum sögu talinn
burt er horfinn, fallinn hér í valinn.
Til sæmdar honunr saga fellir dóma:
Sígild virðing ber á nafn hans ljóma.