Dagur - 23.12.1964, Blaðsíða 32

32
JÓLABLAÐ DAGS

TVÖ
HITAMÁL
Oft er torvelt að geta greint
hvað er gott eða verri artar,
kjarni málsins fer löpgum leynt
en litauðgi hismið skartar.
En frain til sigurs, af sannleiksást,
er sótt með blýi og stáli,
svo vandamál hvert, sem við menn fás'
verður að hitamáli.
Syni þá hefir Island átt,
arftaka fornrar speki,
sem lyftu í fornöld fremd Jjess hátt
með fjaðurpenna og bleki,
skráðu þeir upp, á eltiskinn,
obbann af frónskum lögum,
kennirit fyrir klerkdqminn
og kynstur af hetjusögum.
Fátt er nii hér af fræðum Jjeim,
sem fornöldin nam og skráði,
því er rætt um að heimta heim
liandrit, af Dapaláði,
sem ekki hurfu í haf og bál
á hrakningum fyrri tíma,
hér af er risið hitamál,
— harðsótt og tvjsýn glíma. —
Mjög er nú skrafað meðal vor
um mál, sem þýðingu hefur,
hér nyrðra er. að starfi stærðar bor,
sem stöðugt sig dýpra grefur,
jarðlögin grýttu gnagar stál,
Jjar glóðheitar æðar leynast,
já, hér er sannkallað „hitamál,“
sem happadrjúgt kann að reynast.
Dýpra er grafið, vatnið vex,
vonirnar stórum glæðast,
Jjar um er ekkert þref né pex,
og Jjá er ekki að hræðast
að landið verði um vatnið liér
úr volgrum og laugur krafið,
eða menn selji suðuhver
og sendi hann yfir hafið.
Vandamál ótal okkur Jjjá,
er úrlausna skjótra krefjast,
víst inundi ýmsum volgna þá
er viðræður snarpar heljast.
Og þá menn, í húmi og hríðarbyl,
um hag sinn eru á nálum,
mundi ágætt að eiga til
eitthvað af hitamálum.
DVERGUR.