Dagur - 24.11.1990, Blaðsíða 11

Laugardagur 24. nóvember 1990 - DAGUR - 11
fyrir þessari íþróttagrein. Maður
var því smástund að venjast þvf
að litið var upp til manns í fleiri
en einum skilningi.“
í háskóla fór Pétur '11 og þá til
þjálfarans sem var hér heima
með þjálfaranámskeiðið. Hann
fékk þó bréf frá fjölda annarra
skóla, en fór samt í Washington-
háskóla. Þar fór hann inn á heima-
vist, en þriðja árið var hann í
íbúð. Hann var alltaf á fullum
skólastyrk og þannig að skóla-
gjöld, bækur, heimavist og dálít-
inn matarpening borgaði skólinn.
A sumrin reddaði skólinn honum
vinnu, en samt var hann mikið
arinn
Buðmundsson
studdur fjárhagslega af fjölskyld-
unni hér heima.
Háskólaárin
„Ég var mjög duglegur fyrsta árið
að skrifa heim, en svo fór það
minnkandi. Samt vissu þau alltaf
hvað var að gerast og yfirleitt
fréttu þau allt, þó að ég segði
þeim ekki frá því. Fyrstu árin
kom ég oftast heim á vorin til að
spila með unglingalandsliðinu og
eins þegar ég var kominn upp í
karlalandsliðið.“
- Hvernig var í háskólanum?
„Það átti eiginlega ekki við mig
að vera í þessum skóla. Nemend-
ur voru um 40 þúsund og að vera
á heimavist í svona stórum skóla
var hálfruglingslegt. Á hverri vist
var grísk regla og ég gekk í slíka
fyrir tilmæli vina minna, en það
átti aldrei við mig og eftir tvö ár
sleit ég mig frá því. Eg gat heldur
aldrei gert það upp við mig hvað
ég ætti að læra, svo það var mikið
til körfuboltinn sem hélt mér
þarna. Eftir þrjú ár sauð síðan
upp úr í körfunni, þar sem mér
fannst ekki rétt haldið á málun-
um í þjálfuninni og skólinn
reyndi þá ekkert til að halda í
mann. Það sem ég sé mest eftir
núna að hafa ekki náð að klára
námið.“
Að sögn Péturs voru fyrstu tvö
árin í háskólanum svipuð sein-
ustu tveimur í menntaskóla hér-
lendis. Eftir þau ætlaði hann síð-
an í viðskiptafræði, en þriðja árið
prófaði hann fjölmiðlafræði þar
sem hann sá ekki fram á að ná
viðskiptafræðinni vegna tíma-
skorts út af körfunni.
Allt orðið heiðarlegra
- Er það satt sem heyrist að það
dugi mönnum að vera góðir í
íþróttum til að standast próf í
bandarískum háskólum?
„Það var lengi vel þannig og
svindlað það mikið í sumum skól-
um að sums staðar var hægð að
komast áfram með minna en C í
meðaleinkunn. Þeir sem komu úr
fátækrahverfunum réðu samt
ekki allir við það og þegar þeir
voru kannski að skora 40 stig í
leik, þá var oft hliðrað til. Þetta
er samt liðin tíð og ég kynntist
þessu aldrei í Washington-
háskóla. Nú er allt orðið mikið
heiðarlegra en það var og krökk-
unum úr fátækrahverfunum
hjálpað meira til að standa sig í
skólunum.“
Ævintýri í Argentínu
Vorið ’80 kom Pétur heim til
íslands og var ákveðinn í að
reyna að komast á samning í Evr-
ópu. Það gekk ekki upp, en þá
fékk hann upphringingu frá
Argentínu, frá leikmanni sem
hafði spilað á íslandi og fékk að
vita að þar gæti hann fengið
samning ef hann vildi. Pétur
ákvað að slá til og dreif sig til
Suður-Ameríku. Þar var hann til
jóla, út keppnistímabilið.
„Þegar maður fór til Banda-
ríkjanna fór maður í lúxusinn, en
í Árgentínu var herstjórn við
völd og tungumál sem ég kunni
ekkert í. Það var dálítið erfitt
fyrst, en fljótt náði ég tökum á
málinu. Þarna þurfti ég að venja
mig á ýmislegt sem ég hafði ekki
rekist á áður í sambandi við körfu-
bolta. Ég spilaði fyrir liðið sem
átti stærsta knattspyrnuleikvang-
inn, River Plate, og körfubolta-
völlurinn var undir stúkunni. Við
vorum þrír útlendingarnir í liðinu
og skiptumst á að vera með, því
aðeins máttu tveir erlendir vera í
.ingarnir mig um að ganga til liðs
við sig og ég sló til. Áf þeim vetri
hafði ég mjög gott, lyfti mikið og
æfði sér með hinum ameríska
þjálfara ÍR.
Um vorið mætti ég aftur til
Bandaríkjanna, sterkur og með
meiri leikreynslu, en Portland
tók mig ekki inn, heldur seldi mig
til Detroit. Þar komst ég ekki í
liðið og reyndi aftur að fara til
Evrópu, en það mistókst og ég
endaði hér heima við að þjálfa og
spila með ÍR-ingunum. Éftir það
tímabil fór ég enn eina ferðina út
til Bandaríkjanna með það að
markmiði að komast inn í NBA.
Ekki tókst það frekar en fyrri
í öðrum leik ’88-’89 og gekkst
undir tvo uppskurði það árið.
Eftir það náði ég mér aldrei nógu
vel á strik aftur til að geta spilað
og var látinn fara frá liðinu. Svo
var ég bara í að koma löppinni í
form aftur og hafði ekki fundið
mér neinn samastað þegar þeir
höfðu samband við mig frá Sauð-
árkróki. Mér leist vel á boð
þeirra og þegar áhuganum fyrir
körfunni á Króknum og hvað
þeir hefðu hugsað sér að gera var
lýst fyrir mér, ákvað ég að slá
til. “
Islenskum körfu-
bolta farið fram
- Þú ert orðinn 32 ára gamall, er
langaði alltaf til að gera og það
auðnaðist mér árið áður en hann
dó og þótti mjög merkilegt. Þeg-
ar ég stóð við hliðina á honum
virkaði ég bara lítill, en hann var
allur miklu stærri og breiðari. Að
heyra Jóhann tala um hvernig
hann hafði þurft að lifa lífinu var
sorglegt. Ég tel mig því heppinn
að hafa fæðst á þeim tíma sem ég
gerði og geta nýtt mér stærðina
og er að mestu leyti sáttur við það
sem ég hef gengið í gegnum.
Stærðinni fylgja auðvitað bæði
kostir og ókostir og margt hefði
maður getað gert öðruvísi, en í
leiðinni lært af reynslunni. Aðal-
vandræðin hafa alltaf verið fólgin
í að komast inn í og ferðast í
að eldast og róast
, K
i viötali viö Skúla Bjöm Gunnarsson
liðinu í einu. Keppnistímabilið
var búið í lok október, en þá hóf-
ust sýningarleikir sem voru mjög
skemmtilegir. Við spiluðum úti
Um allt, á alls konar gólfi og oft
utandyra. Margir leikirnir byrj-
uðu ekki fyrr en eftir miðnætti
þegar aðeins var farið að kólna,
en alltaf mætti fjöldi áhorfenda."
- Varðstu var við valdaríki'
herstjórnarinnar?
„Já, óneitanlega. Allar opin-
berar byggingar voru vaktaðar af
vörðum með vélbyssur og Argent-
ínumenn höfðu þann sið á nótt-
unni að aka í mesta lagi með
stöðuljósin. Síðan þegar þeir
komu að gatnamótum blikkuðu
þeir eða flautuðu og svo bara far-
ið í gegn, engar umferðarreglur
virtar. Ef þú varst úti að labba
síðla kvölds sástu bara bílana
líða framhjá og aðalbíllinn hjá
stjórninni var Ford Falcon eins
og hann var framleiddur í kring-
um ’60. í þeim gastu séð menn
með alvæpni ef þú gáðir vel.
Það voru einu sinni tveir
strákar, í sama liði og ég, stöðv-
aðir. Þeir voru með tvær stelpur á
rúntinum og það átti að koma
þeim fyrir kattarnef, án þess þeir
væru sekir um nokkurn skapaðan
hlut.“
NBA-balliö byrjar
Um áramótin ’80-’81 kom Pétur
heim og lék út keppnistímabilið
með gömlu félögunum í Val.
Valsmenn urðu þetta árið bikar-
meistarar eftir úrslitaleik við
Njarðvíkinga.
Vorið ’81 var haft samband við
Pétur frá NBA-liði sem mundi
eftir honum frá háskólaárum
hans. Maðurinn sem talaði við
hann spurði hvort hann hefði
áhuga á að vera með í valinu
svokallaða og ef svo væri að láta
þá engan annan vita, en þá
myndu þeir taka hann í einhverj-
um seinni umferðanna. Pétur
segist hafa orðið uppfullur af
áhuga við að heyra að einhver
myndi eftir honum og það fyrsta
sem hann gerði var að hringja í
umboðsaðila í Bandaríkjunum
sem útvegaði honum umboðs-
mann. Þar var honum sagt að láta
fleiri lið vita af sér því að annars
myndi liðið sem hafði samband
við hann fyrst bara bíða og kaupa
hann fyrir slikk í seinni umferð-
um valsins.
„Þegar þriðja umferð var liðin
gerði Portland mér tilboð og ég
var ánægður með það. Við gerð-
um eins árs samning og þetta var
hæsti punkturinn í mínu körfu-
boltalífi fram til þessa. Þegar árið
var liðið vildu þeir halda réttin-
um á mér, en senda mig til Ítalíu
og láta mig spila þar. Síðan átti
ég að koma til baka og ganga inn
í liðið með meiri leikreynslu.
Dæmið á Ítalíu gekk ekki upp og
ég kom heim til að bíða á meðan
þeir fyndu annað lið. Þá báðu ÍR- |
daginn og ég lenti til Englands
þar sem ég spilaði ’84-’85.
Lokatilraunin tókst
Árið eftir ákvað ég að gefa NBA
eina tilraun til viðbótar og spilaði
með liði í undirbúningsdeild fyrir
NBA. Ég fékk lítið að spila og
bað um að vera seldur til annars
liðs, Kansas City. Þar gekk mér
mun betur og við spiluðum okkar
síðasta leik klukkan níu að
morgni St. Patreksdags. Á þann
leik mætti aðstoðarþjálfari
Lakers, vegna þess að einn þeirra
stóru manna hafði meiðst illa á
hné. Ég stóð mig nógu vel í leikn-
um til að fá boð um að koma og
reyna mig í tíu daga og eftir
fyrstu tíu dagana fékk ég annað
tíu daga boð, en eftir það urðu
þeir að bjóða mér samning eða
senda mig burt. Samning fékk ég
út árið og í fyrsta leik mínum
með Lakers gerði ég 14 stig og
átti níu fráköst og það var á móti
San Antonio Spurs. f öllum leikj-
um mínum á móti þeim gekk mér
vel og vafalaust var það ein
ástæðan fyrir því að ári seinna
þegar ég var á sjúkralista eftir
bakuppskurð báðu Spurs um mig
í skiptum fyrir annan leikmann
sem Lakers vildu fá. Það varð úr
að við fórum tveir til Spurs í
skiptum fyrir einn. Ég spilaði
heilt ár 87’-’88, en meiddist síðan
ekki farið að styttast í körfubolta-
ferlinum hjá þér?
„Jú, það gefur augaleið, en ég
held að maður eigi að geta tollað
í þessu þar til maður verður 35-36
ára. Nokkur ár eru því eftir
ennþá og eftir það er alltaf hægt
að fara að þjálfa. Ég hafði mjög
gaman af því fyrir tveimur árum
þegar ég var með körfubolta-
skóla í Reykjavík og á Suður-
nesjum og hef hugsað mér að
koma því af stað aftur.
Áhuginn virðist vera að vaxa
aftur hér á landi og gaman að sjá
framfarirnar sem orðið hafa í
körfuboltanum. Það virðist sitja
eftir í ungu strákunum það sem
þeir sáu hjá Könunum sem komu
hingað fyrst og þeir hafa lært
margt gott af þeim innan vallar,
en e.t.v. ýmislegt miður gott utan
vallar líka.
Mér finnst körfuboltanum hafa
farið mikið frant hérlendis, en
það verður að halda fast um hann
með þjálfun. Sumarbúðir og slíkt
er nauðsynlegt, því að það má
ekki hætta alveg í körfunni yfir
sumarið.“
Heppinn að geta
nýtt mér stærðina
- Segja má að þú sért arftaki
Jóhanns Svarfdælings. Hittir þú
hann einhvern tímann?
„Já, það var eitt af því sem mig
bílum. Þegar ég er t.d. að keyra
fyrir fólk og bíllinn er beinskipt-
ur, þarf ég alltaf að opna bílstjóra-
hurðina þegar ég fer með fótinn á
kúplinguna til að skipta. Stund-
um verð ég einnig að nota topp-
lúguna til að koma hausnum
fyrir, það er að segja þegar hún
er fyrir hendi.“
Titilinn á Krókinn
- Hver eru framtíðaráform Pét-
urs Guðmundssonar?
„Titilinn á Krókinn. Lengra
nær planið ekki og það er það
sem maður leggur alla áherslu á
núna.“
Eftir allt sitt flakk segist Pétur
kunna best við sig á íslandi, en
bestu ár sín hafi verið í Banda-
ríkjunum hvað skemmtilegheit
varðar. Hann er orðinn flakkari í
eðli sínu og að eigin sögn er það
vegna þess að í atvinnumennsku í
körfubolta verða menn að elta
boltann út um allar jarðir. En er
þá ekki furðulegt að dvelja á
Sauðárkróki eftir allt stórborga-
flakkið?
„Að vera hérna á Króknum
sýnir það e.t.v. að maður er far-
inn að eldast og róast. Ég er
sennilega farinn að sætta mig við
það að vera meira á sama staðn-
um og það er aldrei að vita nema
maður dvelji hér heima á íslandi
í ellinni.“
„Eg á nokkur ár eftir í körfunni og svo get ég farið að þjálfa," segir Pétur Guðmundsson.
Myndir: SBG