Dagblaðið Vísir - DV - 11.03.1995, Page 22

22
LAUGARDAGUR 11. MARS 1995
Sérstæð sakamál
Forboðin ást
íbúum enska iðnaðarbæjarins
Saint Helens hefur löngum þótt líf-
ið þar einkennast um of af vinnu í
kolanámum og stáliðjverum. Því
tóku margir þeirra upp á því á sín-
um tíma að reyna að gera sér lífið
léttara með því aö helga sig sígildri
tónlist og brátt fór hún að njóta
mikilla vinsælda sem mótvægi við
gráan hversdagsleikann. Reyndar
fannst sumum svo langt gengið að
farið var að ræða um tónlistar-
dýrkun eða „trúarbrögð". Áhuga-
fólkið um tónlistina lét þó slík
ummæli ekki á sig fá og sagði hana
taka fram sjónvarpi og myndbönd-
um.
í Saint Helens bjuggu hjónin
Phihp og Gladys Ashcroft. Hann
var kennari og þrjátíu og eins árs,
en hún tveimur árum eldri. 'Þau
bjuggu í litlu húsi í einu úthverf-
anna. Bæði voru þau í hljómsveit
sem starfaði í bænum. Svo fæddist
þeim dóttir sem fékk nafnið Rac-
hel, en þá varð Gladys að hætta að
leika méð hljómsveitinni og sat í
þess stað heima og gætti dótturinn-
ar á þeim kvöldum þegar æfingarn-
ar fóru fram.
Aukakennsla
Philip fór nú einn á æfingarnar.
Tónlistin var honum jafnkær og
áður en eftir nokkurn tíma fékk
hann annað áhugamál sem tengd-
ist hljómsveitinni. Með henni lék
ung stúlka, Angela Page, og eftir
nokkum tíma bað hún Phihp um
að kenna sér á horn. Hann féhst á
það en ekki leið á löngu þar til
hann fór hann að kenna henni aðr-
ar lífsins listir.
Nokkra síðar fór hljómsveitin í
ferð til Amsterdam að vori til, þeg-
ar túlípanarnir stóðu í blóma, og
þá varð hún ástmey hans.
Angela var afar hrifin af Philip
og lét aldursmuninn ekki á sig fá.
Meðan á tónleikaferð til ensku
sumarleyfisborgarinnar Blackpool
stóð fór hann með hana upp í turn-
inn þar en hann er eftirlíking af
Eiffeltuminum í París. Þar spurði
hann hana hvort hún myndi
stökkva fram af útsýnispahinum
ef hann bæði hana um það. Hún
leit á hann undrandi en sagði svo
að ef hún þyrfti að stökkva th að
sýna honum hve mikið hún elskaði
hann myndi hún vafalaust gera
það.
Framtíðaráætlunin
Það varð ekki af því að Angela
stykki fram af pallinum. Þess í stað
fóru þau Phihp að leggja á ráðin
um hvemig þau gætu tryggt sam-
bandið til frambúðar þótt hann
væri kvæntur. Þau ræddu máhð
fram og aftur en það var ekki fyrr
en þau voru á ný komin heim til
Saint Helens að þeim fannst þau
hafa fundið það ráð sem dygði. Þau
yrðu að ráða Gladys af dögum og
láta líta svo út sem innbrotsþjófur
hefði verið að verki.
Kvöld eftir kvöld sátu þau saman
eftir æfingar og hlustuðu á lög eftir
Mozart meðan þau skipulögðu
morðið. Hugmynd þeirra var th-
töluiega einföld og það líkaði þeim
því einfaldar hugmyndir duga oft
betur en þær flóknu.
Morðió
Kvöld eitt hringdi Phihp til Ang-
elu. Tíminn var kominn. Hún átti
að flýta sér heim til hans til þess
að framkvæma sinn hluta áætlun-
arinnar. Gladys var í fastasvefni
þegar Angela kom og gengu þau
Phihp inn í setustofuna. Þar bauð
hann henni í glas th að styrkja
taugamar. Þegar þau höfðu setið
þar um stund tók hann fram
hanska og fékk henni svo hún
hljómsveitinni. Reyndar virtist
samband þeirra á stundum mjög
náið. Þar með taldi rannsóknarlög-
regian aö hún hefði hugsanlega
fundiö ástæðuna til morðsins. En
þá væri eftir að sanna að kenningin
væri rétt.
Vinkonan
Angela Page var nú tekin til yfir-
heyrslu. Hún hlustaði á spurning-
arnar sem fyrir hana voru lagðar
en lést ekkert um það vita sem
gerst hafði á heimili Ashcrofts-
hjónanna. Hún hélt fast við að
umrætt kvöld hefði hún setið
heima hjá sér og horft á gamanþátt
í sjónvarpinu. Þrátt fyrir nokkrar
nærgöngular spurningar tófist ekki
aö flækja Angelu í netið og var
henni leyft að fara.
Ekki féllu þó rannsóknarlög-
reglumennirnir frá þeirri kenn-
ingu að Philips og Ángela bæru
ábyrgð á morðinu. Of margt benti
th þess að svo væri, þar á meðal
samband þeirra og svo „ófagmann-
leg hegðun innbrotsþjófsins".
Næsta skrefið var viðræður við
vinkonur Angelu. En áður en þær
hófust gaf ein þeirra sig fram. Hún
sagðist hafa lesið allt um morðið
og yrði að skýra frá því aö Angela
hefði komið th sín og beðið sig um
að segja að hún hefði verið hjá
henni umrætt kvöld. Sagðist hún
hafa neitað Angelu um þann greiða
því hún hefði ekki viljað flækja sig
í neitt sem tengdist ástarsambandi
Angelu og Phhips. Vinkonan bætti
því við að hún hefði þá ekki haft
minnstu grunsemdir um að Angela
ætti neinn þátt í morðinu. Nú hefði
aftur ýmislegt það komið í ljós sem
vekti um það grunsemdir hvort
hún bæri ekki hluta sakarinnar.
Sönnunargagnið
Enn á ný hófust yfirheyrslur yfir
Phhip og Angelu. Þau neituðu sem
fyrr en nú höfðu tæknimenn rann-
sóknarlögreglunnar lokið rann-
sókn sinni og höfðu með höndum
það sem átti eftir að fella þau hjú.
„Hefur Angela komið á heimih
þitt?“ var Phhip spurður.
„Nei,“ var svarið.
„Hvemig stendur þá á því að í
setustofunni fannst vínglas með
fingafórum hennar?"
Fátt varð um svör af beggja hálfu.
Hjúin höfðu gert mistök. Angela
hafði ekki sett upp hanskana fyrr
en Phhip gekk upp á efri hæðina
og þvi hafði hún handleikið vín-
glasið berhent.
Málið var tekið fyrir í sakadómi
í Liverpool. í upphafi réttarhald-
anna sagði saksóknarinn, Michael
Maguire: „Þótt Angela Page hafi
ekki tekið um háls Gladys Ashcroft
er hún jafnsek og Philip. Hún tók
þátt í að skipuleggja morðið og því
er um hreinan ásetning að ræða
hjá henni.“
Draumurinn
varbúinn
Talsvert var fjallaö um þetta
morð því það þótti á ýmsan hátt
dæmigert fyrir það sem komiö get-
ur fyrir þegar framhjáhald er ann-
ars vegar og „ofurhrifning blind-
ar“, eins og einhver komst að orði.
Glæpir af þessu tagi taka oft á sig
ákveðið mynstur sem rannsóknar-
lögreglumenn kunna að lesa úr.
Að auki tekst fáum að búa svo um
hnútana að þeim verði hvergi á
nein mistök, hversu þaulhugsað
sem afbrotið kann að vera.
Draumur Philips og Angelu hafði
verið sá að flytjast til Suður-Afríku
og setjast þar að. Þess í stað fengu
þau lífstíðardóma.
skildi ekki eftir sig fingraför þegar
hún gengi til verks. Svo stóð hann
upp, hækkaði smávegis í hljóm-
flutningstækjunum og gekk upp á
efri hæðina. Angela sat eftir og
hiustaði á menúett eftir Boccher-
ini.
Philip gekk úr skugga um að Rac-
hel litla svæfi. Þá gekk hann að
Gladys þar sem hún lá sofandi,
kyrkti hana og kastaði líkinu niður
stigann. Síðan gengu þau Angela
til verks og brutu húsgögn og
margt annað, þannig að ljóst þætti
að til mikilla átaka hefði komið við
innbrotsþjófinn óþekkta sem kennt
yrði um morðið. Loks tók Philip
skartgripi konu sinnar og faldi.
Lögreglan
hefurrannsókn
Nú hófst síðasti þáttur áætlunar
þeirra Philips og Angelu. Hún battt
hendur hans bak á bak aftur og
keflaði hann með silkivasaklút.
Síðan læddist hún óséð út úr hús-
inu og fór heim th sín. Þar settist
hún fyrir framan sjónvarpið og fór
aö horfa á gamanþátt.
Philip fór út úr húsi sínu skömmu
síðar og lét sem hann hefði við illan
leik komist í hús nágrannakonu
sinnar. Þar sagði hann frá því að
brotist hefði verið inn hjá sér og
hefði komið til átaka, með þeim
afleiðingum að innbrotsþjófurinn
hefði kyrkt Gladys.
Nágrannakonan hljóp rakleiðis
yfir í hús Ashcrofts-hjónanna th
þess að kanna hvort Rachel htla
svæfi enn. Það reyndist hún gera
og flýtti konan sér að fara með litlu
stúlkuna út úr húsinu svo hún yrði
þess ekki vör hvað gerst hefði.
Brátt kom lögreglan. Gaf Philip
lýsingu á atburðum kvöldsins og
þegar hún lá fyrir var þegar haft
samband við rannsóknarlögreglu-
menn sem komu á vettvang ásamt
tæknimönnum.
Grunsemdir
í fyrstu þótti frásögn Phhips geta
staðist. En þegar aht í húsi þeirra
Ashcrofts-hjóna hafði verið skoðaö
og ahar aðstæður athugaðar þótti
meðal annars dálítiö undarlegt að
innbrotsþjófurinn skyldi hvorki
hafa stolið armbandsúri Phhips né
Angela Page.
Amsterdam.
nokkuð verðmætu málverki sem
hékk á vegg í setustofunni.
Þá þótti furðulegt að þjófurinn
skyldi hafa brotið aht híjóöfæra-
safn Philips, þar á meðal básúnu
hans, því yfirleitt eyddu þjófar
hvorki tíma né orku í að skemma
slíkt.
Turninn í Blackpool.
Að venju fóru rannsóknarlög-
reglumennimir að ræða viö þá sem
líklegastir gætu verið til að varpa
ljósi á líf og hætti Ashcrofts-hjón-
anna. Það leið því ekki á löngu þar
th fram kom að Phhip hefði um
hríð gert sér mjög dælt við unga
stúlku sem léki með honum í