Þjóðviljinn - 12.03.1978, Blaðsíða 21

Sunnudagur 12. mars 1978 ÞJÓÐVILJINN — SÍÐA 21
Sköpun
m?' evu
— Hvaö ertu eiginlega aö gera?
— Ég er bara aö þykjast

Lýsingin virkar ekki nema um hábjartan dag
þegar maöur hefur ekkert viö hana aö gera.
Nú skaltu bleyta negatlfið af þér í framkallaran-
um.
garðinum
Umburðarlyndi
Þaö er engin ástæða til að fá sér
ekki matarbita i hádeginu.
Heimilis-Tfminn
Himnaríki er fundið.
bar voru á boðstólum um 1200
tegundir léttra vina fyrir utan
alla sterka drykki svo sem
koniak, romm, ákaviti, vodka,
genever, gin osfrv.
Frásögn i Timanum
Nú ber nýrra við
Það mál sem hæst mun bera á
komandi mánuðum er að
sjálfsögðu efnahagsmálin.
Tíminn.
Veldi tilfinninganna
Það verða þvi afhjúpaöir menn
og berstripaðir sem innan
skamms taka til að berja sér á
brjóst i kosningaáróðri.
Kópavogur.
Frostið oss herði
„Urðum að sofa hver ofan á
öðrum og borða gamalt uppþorn-
að Prince-polo”
Viðtal viö veðurteppta.
Hvíla sig frá
argaþrasi?
Hvaða erindi á fimm barna
móðir i borgarstjórn?
Úr kosningabæklingi
Tungutak kröfutíma
Að visu er kynhvötin,
aðdráttaraflið milli kynjanna,
einn sterkasti orkuketill ástarinn-
ar.
Morgunblaðið
Og hann fór fyrir
þeim í eldstólpa.
Held að Alþýðuflokkurinn sé
eina ljósið i myrkrinu
Bjarni Guönason I viötali.
Frekjan i þessum
Rússum!
A snjómaðurinn sér sovéskan
frænda?
Morgunblaöiö.
Hver skýtur hvern
Ahugamenn um skotvopn verða
fyrir barðinu á Alþingi.
Dagblaöiö.
Kjarnorkumaðurinn
Jón G. Sólnes er kjarnamaður,
dáður af öllum sem hann þekkja
fyrir visku, framsýni og atorku.
Dagblaöiö.
En við Framsóknarmenn
forðumst allar öfgar
Lögreglumenn fyrir ofan mig,
dauðinn fyrir neðan.
Timinn
Frumleg stefnumótun
Reykjavik — höfuðborg alls
landsins.
Fyrirsögn á boöskap eins af
þátttakendum i prófkjöri Sjálf-
stæðisflokksins.
Gjafir eru
yður gefnar
Alþýðuflokkurinn ætlar sér
stærstan hlut af óánægju okkar
sjálfstæðismanna. Þvi til stað-
festingar hefur hann slitið upp
með rótum siðustu tengsl sin við
alþýðu og verkalýð. Eftir stendur
ótrúlega samstilltur hagsmuna-
hópur aðstöðubraskara: Sæl-
gætisdómkratar sem ekki kunna
að stafsetja orðið jafnaðarstefna
og ágengur helmingaskiptaflokk-
ur kerfisherra sem kynslóðum
saman hafa haldiö það æðstu
skyldu samfélagsins að sjá þeim
og fjölskyldum þeirra farborða
Ur rikisjötunni.
Ásgeir Hannes Eiriksson.
Adolf J. Petersen:
VÍSNAMÁL
Þegar dvinar
dagsins önn
Þorri er liðinn að þessu sinni.
Hann hefur oft verið haröari en
nú og orðið mörgum langur og
leiður, eins og stendur i þessari
gömlu visu:
Þegar vanta varmaföng,
vistir og heyjaforðann,
þorradægrin þykja löng,
þegar hann blæs á norðan.
Góa er tekin við. Ekki höfum
við farið varhluta af vetrar-
veðrunum hér á landi, hriðar,
frost, stormur, eins og bUast má
við á þessum tima. Það á lika að
vera svona, samkvæmt þessari
gömlu visu:
Ef aö Góa öll er góð,
ýtar skulu þaö muna,
þá mun Harpa, hennar jóö,
herða veöráttuna.
Vesturislendingurinn Baldvin
Halldórsson, fæddur 1862 i
Harriarsgerði i Skagafirði, kvað
um Góu:
Ekki er Góa ennþá hlý,
alltaf snjóar meira,
heiftargróin grenjar i
gaddað skógareyra.
Það hefur kannski ekki verið
nein undantekning með þá Góu
sem Benedikt Gislason frá Hof-
teigi kvað um:
Góa á ennþá grimman tón,
grenjar hásum munni,
þaö sem okkar forna Frón
fékk i nafngáfunni.
Það var á Góunni árið 1754
sem Eggert ólafsson kvað:
Hrönnum Góa grönnum snjóa
færir,
fönnum móa mokar á,
mönnum fróa vill hún þá.
A þessari Góu hefur verið
betra aðhafa vistir og hUsaskjól
fyrir menn og dýr. Þó eru þeir
úti sem ekki fá i hús komið. Um
smáfuglana kvað Guðmundur
Eyjólfsson Geirdal:
Við höfum mat og húsin hlý,
en hjarta þeirra grætur,
sem bjargarvana byljum i
berjast daga og nætur.
Þú sem nóg af öllu átt,
að þeim fús skalt hlynna,
er örlög þjaka á allan hátt
utan veggja þinna.
En það harðnar i ári hjá fleir-
um, lika hjá þeim sem erja fyrir
daglegum nauðþurftum, sem
hækka i verði vegna gengisfell-
inga, svo og verða aö þola
launalækkanir sem affeiðingu af
stjórnaraögerðum sem magna
verðbólguna sem margir hafa
andúð á. Einn af þeim er Bene-
dikt Gislason frá Hofteigi. Ekki
list honum verðbólguleiðin
gæfulegri nú en áður, og kveður
um gengislækunina:
Þjóðin varö að þola margt
þungt sem er að skoöa.
Dýrtiöin má sýnast svart
sorgarefni og voöa.
Virðist henni leggi lið
landhlauparar, gestir,
siöan hana halda viö
höfðingjarnir flestir.
Benedikt hefur um dagana ort
um fleira en verðbólgu og mis-
gott stjórnarfar. Ljóðabók hans
„Við vötnin ströng” ber þess
gott vitni. Nú er Benedikt kom-
inn á niræðisaldur. Sjálfur segir
hann að dagsverkið sé farið að
dragast saman og kveður:
Þegar dvinar dagsins önn,
dottar sól i skarði,
þá er gott aö hitta Hvönn
heima undir garöi.
Þegar úti á eyðimörk
einn ég þreyttur reika,
hvað ég vildi hún bliöa Björk
biði mér til leika.
Þegar loks ég levsist frá
Ufsins mæöu og kvölum,
lofiö þiö mér aö lúra hjá
Lilju i Hvannadölum.
Benedikt hefur alltaf kennt
sig við Hofteig, og sennilega
finnsthonum sem hann eigi þar
alltaf heima. Þó hann hafi um
langt skeið dvalist i Revkjavík,
þá hugsarhann heim og kveður:
öfl mig teyma eigi bliö
út um heima og geima,
en mig dreymir alla tlö,
að ég sveima heima.
Það var á þvi herrans ári 1732
aðskólapiltifrá Knerri i Breiðu-
vik, Bjarna Jónssyni að nafni,
var visað úr skóla i Skálholti,
sagt var vegna tornæmis, en
sumir héldu vegna visu þessar-
ar, sem hann kvað þar:
Hérna kann ég viö mig verst,
vatnið augun tæra.
Mér aö reisa burt cr best,
böl er þungt að læra.
Þegar Bjarni reið burt frá
Skálholti kvað hann:
Héöan i burt með friö ég fer
feginn og hjartaglaður.
Veit ég ei, hvort verra er
víti cöa Skálholtsstaöur.
Það hvarflar að manni að
varla geti sá verið tornæmur
sem getur ort svona visur.
1 Visnamálum 26. febrúar s.l.
varð orðaruglingur í visu eftir
Vaffge sem hér leiðréttist.
Svona er visan rétt:
Kalsaöi ég viö karlinn minn,
komst að mörgu geymdu.
Ilann er einsog örlögin
sem öllu halda leyndu.
Höfundur er beðinn afsök-
unar.
Það eru enn að berast botnar
við visuhelminginn
Goð á stalli gulli skreytt
gnæfir bak við tjöldin.
Kona i Hróarskeldu i Dan-
mörk sendi tvo botna; þann
fyrri:
Umhverfis það arkar greitt
áhanganda fjöldinn.
Þann siöari:
Þegar gerist lifið leitt
leitar þangað fjöldinn.
Sigurður Draumland á Akur-
eyri óskar að skjóta þessum
botni að:
Hcimskan þannig hefur greitt
hrifsað til sln, völdin.
Sigurður bætir svo athuga-
semd við, eða þessari rúsinu i
endann:
Sjálfsálita sögu frá
sýndarmennsku skrifa,
heimalnirigar hér sem á
himneskunni lifa.