Þjóðviljinn - 29.04.1979, Blaðsíða 11

Sunnudagur 29. aprtl 1979 ÞJÖÐVILJINN — SIÐA 11
laust Ut. Trúfti þvi naumast aft
nokkur vildi kaupa verk eftir
hann, hvaft þá einhver strákur.
En þegar ég baö um „pláss-
mynd” hélt hann aö ég væri
útlendingur og hleypti mér inn-
fyrir. Hann haffti aldrei heyrt
málverk af sjávarplássi kallaöa
„plássmynd”.
Þetta var upphaf vináttu okk-
ar. Þétt ég sé fljöthuga og for-
vitinn, þá þagfti ég alltaf i návist
nafna mins og hnýstist aldrei i
hans einkahagi. Ég vissi t.d.
ekki aft hann var kvæntur og
fráskilinn fyrr en mörgum ár-
um siftar, og þaft leiö enn lengri
timi áftur en ég komst á snoftir
um, aft hann og Gylfi Þ. Gisla-
son voru bræörasynir. Vift
ræddum aöeins um myndlist og
ég skoftaöi mikiö af listaverka-
bókum hjá honum.
Ég spurfti hann einu sinni af
hverju þessir sjómenn væru svo
stórir imyndum hans,þeir væru
einsogtröll ibátunum. Þá svar-
aöihann: „Persónuleiki þeirra
stækkar i snertingunni viö haf-
iö.” Hann var búinn aft ákveöa
aft arfleiöa sjómannasamtökin i
landinu aft öllum eigum sinum,
en þá lenti faftir hans i útistöft-
um viö DAS, og þá hætti Gunn-
laugur viö erföaskrána.
Vift urðum mjög nánir vinir.
Eitt sinn fékk hann blóöeitrun
og lá fyrir dauftanum i marga
daga. Ég vaktiyfirhonum allan
timann oghann sagfti mér eftir-
á, aö hann heföi veriö búinn aft
missa li'fslöngunina, en er hann
haföi skynjaö nærveru einhvers
sem þóttí vænt um hann gegn-
um þetta hálfgeröa meftvit-
undarleysi, og sem mat mynd-
list hans, haffti þaö gefiö honum
þrótt.
Eftir daufta hans fékk Lista-
safniö öll málverk hans, en ég
erffti húsift hérna og bókasafnift
hans. Mig dreymir stundumum
aft gefa eitthvaft út af þeim bréf-
um, sem fóru okkar á milli, t.d.
þegar ég var vift nám i París.
— 0 —
En skyldi Gunnlaugi Þóröar-
syni hafa flogið i hug aft gerast
listmálari sjálfur?
— Já, ég nefndi þaft einu sinni
vift fööur minn, Þórö lækni á
Kleppi, og þá sagfti hann vift
mig aö þaft væri miklu
skemmtilegra aft meta myndlist
en aft búa hana til. Þaft væru þar
aö auki svo margir listamenn
kallaftir en fáir útvaldir.
— Heyrftu, fáöu þér meira
kaffi, ég þarf aft skjótast upp i
Borgarfógeta, ég kem alveg
strax.
Og Gunnlaugur er horfinn.
Ég er rétt tokinn viö aft hripa
niftur siöustu punktana og fá
mér mjólk út i kaffibollann,
þegar Gunnlaugur birtist á nýj-
an leik.
— Afsakaöu, en ég þurfti aft
skreppa uppeftir vegna bú-
skipta i hjónaskilnaftarmáli.
Stundum er bókstaflega barist
um hverja teskeift. Já, ég ætlafti
aft segja þér i sambandi vift
pabba, aft hann liffti i tveimur
heimum, fór sálförum i lifanda
lifi og kom þá fram á miftils-
fundum, meira segja i Banda-
rikjunum.
En ég skal segja þér, aö ég
kynntist ekkert foreldrum min-
um fyrr en eftir stúdentspróf.
Þá fékk ég augnveiki og varö
blindurihálftannaft ár. Égvarft
aft vera heima allan þennan
tima, og ég er mjög þakklátur
fyrir þaö eftir á. Ég spurði hann
ieittsinn: „Hvaft er höfuösynd-
in?” Þá svarafti hann: „Höfuft-
syndin er aft vera heimskur.” I
þvi kom Gunnlaugur Claessen I
heimsókn — vift bjuggum þá á
Sufturgötunni — og hann tók
undir þessiorft. Svo eyddist talift
og ég fékk aldrei neinn rök-
stuöning fyrir þessúm orftum.
Hins vegar hef ég alltaf talift
höfuftkost mannsins aft vera
hugrakkur.
Allt i einu erum viö farnir aft
tala um reykingar.
— Faftir minn var vanur aö
segja aft reykingamenn væru
eins og þeir sem staddir væru á
tindi Himalaya: Þjáöir af súr-
efnisskorti og heilinn gæti ekki
starfaft. Halldór Laxness sagöi
einhvern timann aft þeir sem
ekki reyktu ættu aldrei meiri
peninga aflögu en þeir sem
reyktu; peningarnir færu bara i
einhvern annan óþarfa. Ég á-
kvaö aft afsanna þessa kenn-
inguhans og lagfti peninga fyrir
sem annars hefftu farift i tóbak
ogkeyptí myndlisti staftinn. Ég
áttimyndlistasafnmitt aft vissu
leyti Laxness aft þakka.
— 0 —
— Viltu biskvi?
Gunnlagur stekkur fram og
kemur til baka meö kex, smjör,
marmelafti og ost.
— Þetta er frábær ostur —
leifar frá sextugsafmælinu
minu um daginn. Þaft komu 130
manns. I veisluna fór: 4 beitur
af hákarli, 46 litrar af rauftvini,
9 litarar af kók, 4 kHó af sala-
mipuslu, 6 dósir af ananas og 4
kiló af osti.
— Settu marmelafti ofan á ost-
inn, þaö er mjög gott. Annars er
sú mataruppskrift sem kem-
ur I útvarpinu á morgnana oft
alveg út i hött. Ég er sjálfur
mikill matargerftarmaftur. Aftal-
atriftift er aft eyftileggja ekki
efnift. Um daginn var maöurinn
aft tala um marineruft ýsuflök!
Og ýsuna sem á aft borfta alveg
glænýja meft kartöflum og
smjör^þá er hún eins oghumar.
Þaft eru bara einhverjar
Mift-Evrópuþjóftir sem fá svo
slæman fisk aft þeir veröa aft
beita einhverjum kúnstum vift
hann. Marineruft ýsuflök á
tslandi!
— Vift vorum aft tala um heil-
ann áöan. Heilinn er nefnilega
kirtill, efta öllu fremur vöftvi.
Finnst þér þaft ekki? Heilinn á
aft starfa, takast á vift vanda-
mál. Þess vegna lit ég á nám
sem heilaleikfimi. Núnaerégi
kvöldnámskeifti I spönsku og
rússnesku. Og vegna þess aft
heilinn á aft vera sistarfandi hef
égmegnustu andúft á innhverfri
ihugun. Ég er m.a. aft læra
spönsku skal ég segja þér,
vegna þess aft mig langar tÚ aft
fara á alþjóftlegt lögfræftimót i
Madrid i haust. Vonandi gefst
tækifæri tíl aö tala um jafn-
réttismál.
— 0 —
Og áfram tölum vift. Næst
berst talift aft flóttamönnunum
ungversku sem hingaft komu til
lands 1956. Gunnlaugur var þá
formaftur framkvæmdanefndar
Rauöa krossins og beitti sér
fyrir þviaftfá flóttamannafólkift
hingaft til lands.
— Ég lék tveimur skjöldum i
þessumáli, þvi félögunum I RKI
leist i rauninni ekkert á hug-
myndina um flóttafólk til
Islands. Ég sagfti rikisstjórninni
aft RKl heffti hug á aft fá fólkift
tíl landsins og sagfti siftan félög-
unum í RKÍ aft rikisstjórnin
vildi fá flóttamennina. Ég taldi
ráftlegast aft fá stúlkur hingaö
tíl lands, vegna þess aö kvenfólk
á auftveldara meft aft aftlaga sig
en karlmenn. Fyrir þessa af-
stöftu var Gunnlaugur kallaftur
„hviti þrælasalinn” i Þjóftvilj-
anum 1956.
Og áfram er talaft. Um mann-
réttindabaráttu I sósialiskum
rikjum („Ég fór til Tékkó 1968
tíl þess aft votta fólkinu samúft
mina á minn hátt.”), tónlist
(„hef æ meira gaman af elekt
róniskri tónlist, maftur á min-
um aldri, finnst þér þaft ekki
skrýtift?”), ræktun („hef mikla
unun af ræktun, undarlegt aft
ganga um nýplægt land”) túr-
isma („hef löngum verift farar-
stjóri erlendis og hér heima.
Held þaft sé þörf min aft vera i
snertingu vift fólkjíún stafar af
þvi aft ég aldist upp á stóru
heimili — Kleppi.”) Framúr-
stefnan er einnig til umræöu.
— Vift Richard Thors læknir
frömdum fýrstir manna happ-
ening á Islandi. Þaft var á balli I
Kennaraskólanum. Þá vorum
vift reknir úr Menntaskólanum
fyrir vikift. Ég söng lika meft
hljómsveit — vita laglaus. Ég
byr jafti ekki f skóla fyrr en eftír
12 ára aldur. Foreldrar minir
höfftu heimiliskennara á Kleppi.
Hermann Jónasson kenndi eldri
bræðrum mfnum. Ég átti erfitt
meö aft sætta mig vift skóla-
agann, enda varft ég næst-
lægstur á stúdentsprófi. M.a.
kenndi ég lifgun úr dauöadái.
Þaö þóttí mörgum skrýtift, aft
lögfræftingur tæki að sér slikt.
Siðar komu tvö bréf til min þar
sem mér var þakkaft fyrir
kennsluna og sagt aft kennslan
heffti bjargaft mannslifum. Þaft
hefur alltaf verift min .Jivsan-
skuelse” aft gera þaö sem mér
finnst rétt. Og ég iftrasteinskis.
—im
Frumlegur
ljónatemjari
Höfftaborg, 7. april.
Ljónatemjarinn Hans Dieter
Muck reyndi aft hressa upp á
sirkusatriöi sitt i kvöld meft þvi aft
ryftjast ofan af áheyrendapöllun-
um, valtur á fótum, og þykjast
vera drukkinn áhorfandi. Þegar
hann kom inn i búrift var honum
hins vegar miftur fagnaft af ljón-
um, þar eft eitt þeirra stökk á
hann og beit hann i löppina.
Muck haffti haft orft á þvi aft
fólki leiddist hin gömlu brögft
ljónatemjaranna meft svipu og
stól, og vildu sjá eitthvaft nýtt.
Þaft hefur gerst áftur aft ljónin
hafa ekki kunnaft aft meta
nýjungar ljónatemjarans. Fyrir
tveimur árum reyndi hann aft
fara svipulaus inn til dýranna og
fékk allan flokkinn á sig. Til mik-
fllar furftu slapp hann lifandi frá
þeirri þrekraun. Eftir á sagði
hann vift blaftamenn: — Ég held
aö ljónin sakni svipunnar.
Veiðilélag Elliðavatns
Stangaveiði á vatnasvæði Elliðavatns
hefst 1. mai. Veiðileyfi eru seld i Vestur-
röst, Vatnsenda, Elliðavatni og Gunnars-
hólma.
Veiðiféiag Elliðavatns.
Frá Byggingasamvinnufélagi
Kópavogs
Fyrirhugað er að stofna 16. byggingaflokk
um f jölbýlishús við Engihjalla i Kópavogi.
Þeir félagsmenn er áhuga hafa á þátttöku
þurfa að sækja um fyrir 19. mai 1979. Um-
sóknareyðublöð fást á skrifstofu félagsins
Nýbýlavegi 6, Kópavogi.
Stjórnin

Fóstra óskast til starfa við leikskólann við
Bjarnhólastig. Upplýsingar gefur for-
stöðumaður i sima 40120.
F élagsmálastofnun
Wkmimm vísis
mmnmmn
þau auglýstui VÍSI.'
„Hringt alls
staðar fró"
Bragi Sigurðsson:
— Ég auglýsti allskonar
tæki til ljósmyndunar, og
hefur gengið mjög vel að
selja. Það var hringt bæði
úr borginni og utan af
landi.Éghef áðurauglýst
i smáauglýsingum Visis,
og alltaf fengiö fullt af
fyrirspurnum.
„Eftirspurn
i heila viku"
HÞIrva9nar
d-1 tppi *,im*
l 7170S miú> >>l 7 °» *_

FáU Sigurðsson :
— Simhringingarnar
hafa staðiði heila viku frá
þvi að ég auglýsti
vélhljólið. Ég seldi það
strax, og fékk ágætis
verð. Mér datt aldrei i
hug að viðbrögðin yrðu
svona góð.

V
„Visisauglýsingar
nœqia"
Valgeir Pálsson:
— Við hjá Valþór sf.
fórum fvrst aö auglýsa
teppahreinsunina i lok
júli sl. og fengum þá strax
verkefni. Við auglýsum
eingöngu i Visi, og það
nægir fullkomlega til að
halda okkur gangandi
allan daginn.
„Tilboðið kom
á stundinni"
Skarphéðinn Einarsson:
— Ég hef svo góða
reynslu af smáauglys-
ingum Visis að mér datt
ekki annað i hug en að
auglýsa Citroeninn þar,
og fékk tilboöá stundinni.
Annars auglýsti ég bilinn
áður i sumar, og þá var
alveg brjálæðislega spurt
eftir honum, en ég varð
aðhætta viðað selja i bili.
Þaö er merkilegt hvað
máttur þessara auglýs-
inga er mikill.
Selja, kaupa, leigja, gefa, leita, fírrna.........
þú gerír þad i gegn um smáauglýsingar Visis
vfsm
Smáauglýsingasiminn er:86611