Þjóðviljinn - 07.10.1979, Blaðsíða 24

MÚÐVIUINN
Sunnudagur 7. október 1979
nafn*
Nafn vikunnar er
Þorsteinn ölafsson,
knattspyrnumaöur úr
Keflavík. Þorsteinn
hefur lengi staðið í
fremstu víglínu
íslenskra knattspyrnu-
manna
Við slógum á þráðinn til
Þorsteins og spurðum hann
fyrst um leikina við Kalmar.
— Við lékum mjög vel úti
og hefðum eins getað sigrað.
Allt tal i Svium um að við
hefðum leikið eins og sænskt
3. deildarlið er liklega til-
komiö vegna þess að Sviar
eiga mjög erfitt með að
kyngja þvi að hinar Norður-
landaþjóðirnar geti nokkuð i
samanburði við þá.
— Skömmu eftir leikinn
gegn Kalmar sá ég Malmö
leika gegn Halmia og var sú
knattspyrna sem þar var
leikinn sist betri en hjá okk-
ur.
— Hér heima var þetta
svipað en mér kom á óvart
hve áhugalausir Sviarnir
voru, þeir voru slappir og
sérstaklega var vörn þeirra
léleg.
Nú varst þú í landsliöinu
framanaf sumri en misstir
stöðu þina. Voru það ekki
mikil vonbrigði?
— Jú, vissulega vegna þess
að mér finnst að ég hafi átt
nokkuð gott sumar. Þetta er
þeirra ákvörðun og skoðun
og við þvi er i rauninni ekk-
ert að segja.
— Liðsandinn hjá okkur
var góður, en ég verð að
segja það að margir voru
óhressir með vinnubrögð
landsliðsþjálfarans Youri
Ilitchev. Þetta er staðreynd
en ég vill ekki fara nánar út i
þá sálma að svo stöddu.
Hver er eftirminnilegasti
leikurinn á ferlinum?
— Það er nú af mörgu að
taka en ég held að leikur tBK
og Everton i Liverpool beri
einna hæst. Við vorum yfir 1-
0 þegar skammt var til hálf-
leiks, en máttum siðan sætta
okkur við tap 2-6.
Heyrst hefur að sænska
stórliðið Malmö hafi borið
viurnar i þig. Ertu á förum
til Sviþjóöar?
— Það liggur fyrir,~en ér
ekki öruggt þvi segja má aö
boltinn sé nú hjá þeim. Ég
gerði ýmsar kröfur sem þeir
eru að athuga og eftir er að
sjá hvort gengur saman.
— Ég var þarna úti i nær 3
ár og kunni vel við mig.
Þegar ég kom heim i fyrra
varð ég fyrir geysilegurri
vonbrigðum með þjóðíélags-
þróunina. Þetta stefnir i allt
aöra átt en ég hafði vonað og
mér er hreinlega hætt að lit-
ast á blikuna. Þaö virðist
sem mjög margir geri sér
einmitt grein fyrir þessu og
skilja mætavel afstöðu mina.
Hefurðu hugsað þér að
setjast að úti?
— Það er aldrei að vita
hvað maður gerir. Timinn
verður að skera úr um það
hvort eða hvenær við komum
heim aftur. -IngH
Aðalsimi Þjóðviljans er 81333 kl. 9 — 20 mánudaga til \~Æt Q ^ Kvöldsimi
föstudaga. kl. 9 — 12. f.h. og 17 — 19 e.h. á laugardögum. m*
Utan þess tima er hægt að ná i blaðamenn og aðra starfs- ^ Oljáj er 81348
menn blaðsins i þessum simum: Ritstjórn 81382, 81527, ^
81257 og 81285, afgreiðsla 81482 og Blaðaprent 81348. [
Grundvallarskilyröi
að þurfa
ekki að vinna
meira en
8 tíma á dag
— Mér finnst nú að bitinn
sem við verkamenn fáum
af „kökunni" frægu, sé
alltaf að minnka hlutfalls-
lega. Þróunin hefur lengi
verið sú að léttari störfin
eru betur borguð en þau
erfiðu og óhreinu. Ef
svona heldur áfram fást
bráðum engir í þau.
Þetta segir Valgeir Magnússon
verkamaður hjá Reykjavikur-
borg.
— Ég er búinn að vinna hjá
borginni I 35 ár, byrjaði i mai
1944. Lengst af var ég I gatna-
gerö, svokölluðum nýbyggingum
en siðan i fyrra hef ég verið að
sópa götur. Það er reynt aö láta
okkur þessa eldri, sem erum
farnir að gefa eftir, sleppa við
erfiðustu störfin. Ég er með ein-
hverja slæmsku i bakinu og þoli
orðiö ekki mikið erfiði.
— Annars er þetta ekkert á
móti þvi sem var þegar ég byrjaði
hjá borginni. Þá var þetta hrein
þrælavinna, ekkert nema hand-
afliö. Nú vinna vélarnar þetta að
mestu. Borgin eignaðist sinn
fyrsta krana 1946 og það voru
mikil viðbrigði.
Blekking að tala um
40 stunda vinnuviku
Valgeir Magnússon vcrkamaður: — Það er ekkert fremur nú en fyrir 40 árum hægt fyrir verkamenn að
lifa af dagvinnu. — Ljósm. —eik.
En kaupiö, hefur það ekki
hækkað mikið á þessu timabili?
— 1 krónutölu, jú. Núna er
tlmakaupiö hjá mér 1290 kr. Það
er þriðji taxti verkamanna hjá
borginni og þvi er náð eftir
þriggja ára starf. Vikukaupið
fyrir dagvinnu er þvi 51.600 þús.
kr. En 1944 var timakaupið 6 kr.
62 aur. Þetta kann aö virðast æði-
mikil hækkun en mér er stórlega
til efs aö raunagildi peninganna
sem við fáum i hendurnar hafi
aukist svo nok'kru nemi.
— Baráttan fyrir 40 stunda
vinnuviku var ævinlega ein mikil-
vægasta krafa okkar verka-
manna i öllum samningaað-
gerðum um áratuga skeið.
Þegar þessi krafa nær gvo
fram aö ganga er hún bara
á pappirnum. Mér finnst
þáð blekking að tala um 8 stunda'
vinnudag. Það er ekkert fremur
nú en fyrir 40 árum hægt fyrir
verkamann að lifa af dagvinnu.
Ég held að engin fjölskylda geti
lifað af rúmlega 200 þús. kr. á
tnánuöi.
— Ég er þess vegna alls ekki
viss um að kaup verkamanna nú
og fyrir 30-40 árum sé svo ýkja-
mikiö hærra þegar allt kemur til
alls. Vinnan er aftur á móti meiri
þannig að allir geta fengið eftir-
og næturvinnu og með þessari
gifurlegu miklu vinnu er hægt að
komast af.
Uppmæling —
tímakaup
Hvernig stendur á þvi að
verkamenn hafa ekki náð fram
betri samningum?
— Ég get nú ekki fullyrt mikið
um það, og ástæðurnar fyrir þvi
eru eflaust margar. En hinu er
ekki að neita að ósamræmið milli
kauptaxta Dagsbrúnarmanna er
orðiö gifurlega mikiö og það eykst
viö hverja nýja samningagerð.
Það er samiö um timakaup, en
stór hluti iðnaðarmanna vinnur
alls ekki i timavinnu. Trésmiðir,
múrarar og málarar eru svo til
allir i uppmælingu og það er allt
annað. Launin i ákvæöisvinnu eru
ekkert sambærileg við venjuleg
verkamannalaun.
Þetta skapar misræmi milli
iðnaöarmanna og verkamanr.a,
og þetta misræmi held ég að veröi
erfitt að leiðrétta. Það þarf að
koma til gjörbreyttur hugsunar-
háttur. En burtséð frá kaupinu
sjálfu hafa verkamenn fengið þó
nokkrar kjarabætur á öðrum svið
um. Nú erum viö i lífeyrissjóði og
eins var Styrktarsjóður Dags-
. brúnar mikil réttárbót. 1 vetur
gengu I gildi lög um þriggja
mánaða ve i k i ndaor1of
verkamanna sem hafa unnið i 5 á
og lengur, og nú er heldur ekki
lengur hægt að segja mönnum
upp fyrirvaralaust.
Uppsagnarfrestur er einn
mánuður eftir eins árs starf, 2
mán. eftir tveggja ára starf og 3
eftir þrjú ár.
Góður aðbúnaður
Hvernig er aöbúnaður verka-
manna sem stunda útivinnu?
— Hann er alveg til fyrirmynd-
ar hjá borginni. Þessir vinnu-
skúrar eru finustu vistarverur og
það er mikill munur frá þvi sem
var. Þá voru þetta bara fleka-
skúrar sem fluttir voru á vörubil
á milli vinnustaða.
En svona vinna er náttúrlega
kaldsöm á veturna. Við vorum
eins og útigangshross hérna áður
fyrr; héldum áfram hvernig sem
viðraði, bara meðan sá útúr
augunum. Þetta er oröiö ööruvisi
núna með tilkomu vélanna.
Við i gatnahreinsuninni þurfum
á veturna að hreinsa niðurföll.
Þau stiflast i frostum og það má
ekki dragast þó að veöur séu
slæm.
Það er eitthvað
bogið við þetta
Hvaða kjarabætur telur þú
brýnastar fyrir verkamenn?
— Að kaupiö nægi til aö ekki
Framhald á bls. 21.
Rætt við Valgeir Magnússon verkamann hjá Reykjavikurborg