Þjóðviljinn - 18.05.1980, Blaðsíða 2

2 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 18. mal 1980
ÞAR
Tileinkuð Pislarvottafélaginu.
Limra
Honum Ingimar má ég vist mest þakka,
mælti Gréta við Ingólf frá Prestbakka,
að hann Dagur minn fer
undir faldinn hjá mér.
Það er piltur sem lætur nú flest flakka.

Guölaug
María
Bjarnadóttir
skrifar um útvarp og
sjónvarp.
Ég leit yfir útvarps- og sjón-
varpsdagskrána áöuren ég
skellti mér i leikhús á fimmtu-
daginn og sá mér auövitað til
mikillar hrellingar, aö ég var að
missa af leikriti sem virtist
áhugavert. Allavega var þaö
skrifaö og leikstýrt af konu.
Ég horföi á siöasta þáttinn um
hernám Noregs. Ég hef veriö að
velta þvi fyrir mér hvaö geröi
þessa þætti svo áhugaverða.
Þeir eru reyndar ágætlega
saman settir og upplýsandi fyrir
fólk á minum aldri (t.d. haföi ég
ekki áður gert mér þess grein
hve mikiö fylgi nasistar höföu i
Noregi), en ætli þaö hafi ekki
lika haft sitt aö segja, aö manni
virtistefniökoma sér meira viö,
afþvi þaö kemur frá Noröur-
löndunum. Þættirnir eru fram-
leiddir á Noröurlöndum, töluö
norska og sænska, og þaö geröi
af verkum aö dramaö snerti
einhverja taug I skrokknum. Og
hvaö sem Svarthausarnir r
segja: Yfirleitt er þaö efni sem
frá Noröurlöndum kemur prýöi-
lega gott og f mun meiri tengsl-
um viö okkar raunveruleika en
amerlskt eöa enskt efni.
A laugardaginn horföi ég mér
til ánægju á frábæra italska
kvikmynd„,Faöir oghúsbóndi”.
Seinna heyröi ég svo þá skoðun
ýmissa á þessari mynd, meðal
annars á Beinni linu, aö hún
væri óalandi og óferjandi.
„Andskotans viöbjóöur,-getur
barnafólk ekki veriö óhult fyrir
svona viðbjóöi”,sagði einhver.
Sjalfsagt hefði átt aö banna
myndina börnum, en hér var á
feröinni listaverk sem ris hátt
yfir allt nöldur. Og vilji fólk
endilega kvarta yfir ofbeldi ætti
þaö aö lita á hinar ólistrænu,
heimskulegu, amerisku súpur
sem nær daglega er hellt yfir
mann saklausan, myndir sem
margar hverjar eru einvörð-
ungu settar saman til aö velta
sér uppúr tilgangslausu ofbeldi.
Þátturinn Tónstofan var á
dagskrá á sunnudagskvöldið.
Ég haföi gaman af honum, en
ósköp var hann annars lltið fyrir
augað. Ég held þaö megi gera
þessa þætti betur úr garði. Og
yfirleitt gildir þaö um allt
barnaefni, aö minnsta kosti
Islenskt, aö til þess er ekki nægi-
lega vandaö.
Og vissulega hneykslast mað-
ur þegar þaö er tilkynnt I út-
varpinu aö gamla fólkinu sé ætl-
aöaölifa af 20 þúsundkrónum á
mánuöi. Ég er hrædd um aö
unglingarnir mundu gera
uppreisn,ef þeir ættu aö láta sér
duga tuttugu þúsund krónur á
mánuöi. Þaö yröi ekki mikiö um
böggýbuxur eöa annan tisku-
fatnaö. Og hver veit nema
ömmu langi aö eignast
böggýbuxur? Þarf þjóöfélagið
endilega aö stlnga fólki oni
ruslatunnu þótt þaö sé oröiö 65
ára?
Bragðlaukurinn
Horn
Uppskriftin okkar I dag á
ættir að rekja til Akureyrar og
ku bæöi bragðgóö og ódýr eins
og annaö úr þeirri sveit.
Horn
500 gr. hveiti
90. gr. sykur
100 gr. smjörlfki
6 tsk þurrger
1/2 tsk kardimommur
Fylling:
beikonbitar og ostur
Geriö lagt I bleyti I volgt vatn
(30-40r ) heitt. Mjólkin hituö i
sama hitastig. Smjörllkiö muliö
saman viö hveitiö og sykurinn,
vætt I meö mjólkinni og ger-
hrærunni. Látið hefast i 1/2-1
klst. Þá er deigib hnoöaö og gerð
úr því „pönnukaka” sem slðan
er skorin eins og terta I ca. 8 þri-
hyrninga. Beikonbitar og/eöa
ostur sett innan I og vafið upp
frá breiðari endanum. Látiö á
smuröa plötu og mjói endinn á
þrlhyrningnum látinn snúa
niöur aö plötunni. Bakiö þar til
hornin fá ljósbrúnan lit.
Og svo minni ég enn og aftur á
aö 3 dl af hveiti týndust I prent-
smiöjunni I uppskrlft slöasta
blaös á Kryddbragöi, en I vik-
unni þar á undan týndist bæði
súrmjólk, sýröur rjómi og
undanrenna úr ostauppskrift-
inni. Bráöum veröur hægt að
baka úr öllu sem ekki hefur
komist á prent I Bragölauknum
og því er hérmeö heitið aö ef svo
heldur áfram fer Bragölaukur-
inn I alvarlega fýlu.
-þs
Limrur
Kratar
Gamla Vilmundarvitiö
er vissulega oröiö slitiö
og verra en þaö,
þess vart sér staö
nema I örnefnum eins og þið
vitiö.
Úlfur Hjörvar
Og hér meö auglýsum viö eftir
fleiri limrum.
„Hingaö veröa allir borgarbúar velkomnirf júní”, segja þeir Gylfi Glslason og Brynjar Viborg Iportinu
I Breiöfiröingabúö.
Umhverfi ’80, 7,— 16. júni.
Lifandi miðbœr
. ..Tilgangurinn meö þessari
sýningu er aö gera miöborgina
meira lifandi og koma á sam-
bandi á milli listamanna og al-
mennings. Þarna getur fólk
fengiö að njóta listar án þess að
borga fyrir þaö og tekiö þátt I
ýmisskonar starfsemi” sagði
Brynjar Vilborg, framkvæmda-
stjóri „Umhverfi 80”. Að „Um-
hverfi 80” standa arkitektar,
myndlistarmenn, rithöfundar,
leikarar, hljómlistarmenn og
áhugamenn ýmsir og munu
þeir standa fyrir uppákomum,
sýningum og listviöburðum við
Skólavöröustíginn á tímabilinu
frá 7.-16. júni.
A Mokkakaffi verður sýning
sem tengist kaffi og kaffihúsa-
llfi á ýmsan hátt, en Breið-
firðingabúö og portið framan
viö hana veröur helsta sýn-
ingarsvæöiö. Inni i Breið-
firðingabúö veröur myndlistar-
sýning sem tengist mannlifi I
þéttbýli; þar munu rithöfundar
lesa úr verkum sýnum, hljóm-
listarmenn flytja tónlist og leik-
arar fremja leiklist, en uppi á
lofti verður myndsmiöja þar 1
sem allir fá aö spreyta sig.
„Fyrir utan Breiöfiröingabúð
veröa pallar, sem veröa notaðir
eftir þvi sem veöur leyfir og þar
munu m.a. kvæöamenn flytja
kveðskap sinn. Um helgar
reynum viö aö vera sem mest
úti viö og einn dag munum við
t.d. helga hjólhestinum.” sagöi
Brynjar. „Umhverfi 80” er I
tengslum viö Listahátlð og
nýtur styrks frá henni og
Reykjavlkurborg. .
ÞJÓÐARRÉTTURINN
Þessi auglýsing birtist 11. tbl. Hafnarpóstsins, nýju blaöi sem ts-
iendingafélagiö I Kaupmannahöfn gefur út. Sannast þar svart á
hvltu sem iöngum hefur veriö haldiö fram, aö hiö vföfræga pólska
súkkulaöikex, Prince Polo, er einn helsti þjóöarréttur landans og
ómissandi þeim sem dveijast langdvölum eriendis. Kaupsýsiufyrir-
tækiö Pálsson Import hefur tekiö aö sér aö sjá íslendingum á
danskri grund fyrir þessari nauösynjavöru og bjargar eflaust sálar-
heill I stó'rum stfl. Og þaö er hægt aö fá hnossgætiö sent heim. 20
stykkja askja kostar 44 krónur danskar, buröargjald innifaliö!
— eös
Grímnir
(Tilbrigði)
Gamia Viimundarvitiö
er vitanlega oröiö slitiö
á stöku staö —
svo þeir stlga ekki I þaö
nema stundum eins og þiö vitiö.
Þorsteinn Valdimarsson