Þjóðviljinn - 18.05.1980, Blaðsíða 5

Sunnudagur 18. mal 1980 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 5
Ekki ætlar að viðra vel
fyrir þjóðarsálina í dag,
hugsa ég undir hlýrri
sæng. Klukkan er níu að
morgni tíunda maí.
Norðangarrinn ýlfrar í
þakskegginu og gamla
vekjaraklukkan tifar hátt
og virðist stressuð vegna
Eftir
dauðyf lisháttar míns. Ég
teygi mig eftir henni og
treð undir koddann og
held áfram að dorma án
teljandi samviskubits,
enda er þreyta óhóflega
langrar vinnuviku
trauðla horfin úr beinun-
um. Ekki ætti að saka, að
vera vel sofinn á fundin-
um i dag, þótt ekki sé þess
að vænta að bylting verði
gerð síðdegis.
Já, i dag er 10. mai á köldu
vori 1980 og þótt simastaurarnir
séu ekki orðnir grænir aftur, er
þess fastlega að vænta að
Austurstrætisdætur og synir,
eða kjarni þeirra a.m.k. minnist
þess i dag með beiskju að 40 ár
eru liðin siðan erlendur her
steig hér fyrst á land, og að enn
er her i landinu i trássi við skyn-
semi og vilja þjóðarinnar.
Ekki er lengra siðan en 1944,
aö fagurlega var um það ritaö
að þjóðin ætti eina sál og vitnaö
af stolti til sjálfstæðisvitundar
og vilja til ævarandi hlutleysis
og vopnleysis.
Kannske er of sterklega til
oröa tekið, aö segja þjóöina
sálarlausa orðna, en að lfkja
sálinni I henni viö sápukúlu, það
ætti að vera óhætt, enda er
undirgefni komin i stað sjálf-
stæðis, aöild að hernaðarbanda-
lagi i stað hlutleysis og I stað
vopnleysins her málaliða.
Um hádegisbil hafði ég hrist
af mér drungann og klukkan
hálf tvö stóö ég á Torginu. Fáir
voru mættir, en nokkrir frakka-
menn komu slangrandi af há-
degisbarnum á Borginni sleikj-
andi sár slns brotna ástallfs og
gufuöu upp eitthvert austur I
bæ.
Smátt og smátt fjölgar á
Texti
je
R.
Torginu, þótt aðeins litið brot af
þjóðinni sé mætt. Andri setur
fundinn og stjórnar af reisn og
valkyrjan Vilborg flytur skyn-
samlega ræðu með sjarma, um
dansinn i kringum sprengjuna
og þverstæðurnar i vitfirrtum
heimi. Sönghópur æskufólks
flytur baráttuljóð af snerpu, en
allt i einu byrja sirenurnar að
væla hættumerki og svo skerst
fund
rödd þular rikisútvarpsins út-
yfir mannfjöldann og flytur
hrikafregn: kjarnorku-
sprenging viö Keflavikurflug-
völl. Þetta er nöturleg stund og
hún litla dóttir min þrýstir sér
fast að mér og spyr með grát-
stafi i kverkunum: — Er þetta i
alvöru, pabbi? Leikarar úr röð-
um hernámsandstæöinga fram-
lengja áhrifin i leikþætti Þor-
steins Marelssonar og i sama
mund og þulurinn hefur upp
raust að nýju og varar við
geislavirku úrfelli, dettur norð-
an gjólan niður og það byrjar að
rigna. Sem betur fer var hér á
ferö hrein og mild vorrigning,
en atvikið minnti viðstadda
óþyrmilega á hve skammt er á
milli lifs og eyðileggingarinnar
og dauöans I striðsbrjáluöum
heimi.
Enn byrja ungmennin að
syngja. Skammt frá mér sé ég
geöslega unga stúlku I lúinni
hettuúlpu dökkri, sem ég haföi
nýlega séð I allt öðru umhverfi.
Ég leit niður á gömlu dökku
sparifötin min og gljáburstaða
skóna. Var ég i mótsögn við
þetta umhverfi, þetta fólk, boð-
flenna i þeirra veröld? Var
stærra gap á milli fólksins og
námsmannanna en ég hafði
haldiö? Voru róttækir mennta-
menn vitandi vits eða af óvita-
skap að breikka það bil sem
kenningin, lifsskoðunin sem
þeir hampa, segir fyrir um, að
mjókka skuli? Eða vildi stúlkan
sýna fyrirlitningu sina á brodd-
borgara sem væri að þykjast
lifa stúdentalifi?...eða...eða.
I
■
I
i
■
I
j
i
i
■
I
Ungur jarðfræðingur var að ■
Þaö var fyrir viku. Ég sat i haida ræ6u> eldheita og |
Stúdentakjallaranum meö grimma. Stúlkan leit til min. Ég ■
sætan vermóö i glasi og Prins brosti yiö henni, en rak síöan út Z
Fats breiddi úr sér viö planóiö. ^ m^r tunguna. Hún leit undan I
Ðragömikiö vimö seytlaöi um 0g eldroðnaöi, haföi liklega ■
æðar og taugar og gangrimla- þekkt mig og þá vorum viö I
hjól hugans snerist hægt i vel- kvitt.
liðan og tónarnir dönsuðu um nú var Andri að slita fundin- I
veggi og þil i einu frægasta um og mannfjöldinn að þokast I
danslagi allra tlma, Sjalúsi eftir af gtað áleiöis að bandariska ■
Jacob Gade. Stúlkan sat á móti sendiráðinu. Ég sá mörg ■
mér og hallaði sér upp að pia- kunnugleg andlit sem oft áöur J
nóinu. Ég brosti til hennar um höfðu staöið I þessu andófi, en |
leið og ég drakk út. Hún setti hjn voru mjkiu fleiri sem ég ■
upp hæðnissvip og rak siöan út kannaðist ekkert við. Hér var I
úr sér tunguna I herfilegri námsfólk I meirihluta og hafði 2
grettu. Mér snarbrá og var reyndar borið uppi dagskrá ■
nærri búinn að missa glasið, en fundarins.
leit svo flóttalega i kringum
mig. Enginn hafði tekið eftir
þessu atviki. Stúdentar i galla-
buxum sátu og skeggræddu
merkingar latneskra orða en
illa snoðklipptir pönkarar sátu
meinlætalegir, með útbrunnar
sigarettur, á milli tveggja
blómlegra nýstúdina sullandi I
rósavini en hommarnir tveir
frammi við dyrnar voru byrj-
aðir að faðmast.
Prinsinn var nú hættur að
spila, en byrjaður að dreifa
nafnspjöldum sem hann átti af
skornum skammti og svo reik-
aði hann fram I sal til að fá aftur
I glasiö.
Sama tilfinning og áður i Stúd- Z
entakjallaranum greip mig I
skyndilega, þvi ég far.n svo vel ■
hve litið ég átti i þessum fundi |
og hve litið gagn ég haföi gert. ■
Og það sem verra var, mér I
fannst einnig sem verkalýðs- J
hreyfingin ætti sáralitið i bar- ■
áttu dagsins, nema nokkrar I
hangandi hendur.
Heim kominn um kvöldið fór |
ég enn að hugsa um þessa hluti. ■
Var að gripa um sig einhver |
komplex i sálinni, eða væri ef til „
vill athugandi að þessir hópar, ■
námsfólk og verkalýöur, fari aö *
tala saman?
-je I
■
.-.Jl
Við
kjósum
Albert
Gylfi Ægisson sjómaður
Guðbjörn Sævar hárgreiðslumeistari
Guðni Kjartansson iþróttakennari
Jóhann Ingi Gunnarsson iþróttaþjálfari
Kristin H. Waage húsmóðir
Pétur Kristjánsson söngvari
G. Rúnar Júliusson tónlistarmaður
Ólafur Laufdal forstjóri
Guðrún Valgarðsdóttir flugfreyja
Brynja Nordquist húsmóðir
Magnús Ketilsson verslunarmaður
Maria Baldursdóttir söngkona
Bjarni Bjarnason verslunarmaður
Magnús Pétursson iþróttamaður
Finnbogi Kjartansson augl.teiknari
Anna B. Eðvarðs skrifstofumær
Þórir Baldursson hljómlistarmaður
Engilbert Jenssen hljómlistarm. og söngvari
Ásgeir Sigurvinsson knattspyrnumaður
Marteinn Geirsson knattspyrnumaður
Bentina Björgólfsdóttir snyrtisérfræðingur
Magnús Kjartansson hljóðfæraleikari
Helgi Steingrimsson verslunarmaður
Svanlaug Jónsdóttir gjaldkeri
Ólafur Júliusson verslunarmaður
Jónas R. Jónsson hljómlistarmaður
Snorri Guðvarðsson söngvari
ómar Einarsson framkvæmdastj. Æskulýðsráðs
Gunnar Þórðarson hljómlistarmaður
Sigrún Hjálmtýsdóttir söngkona
Skúli Gislason sýningarmaður
Halldór Einarsson framkvæmdastjóri
Pálmi Gunnarsson söngvari og hljómlistarm.
Árni Þ. Árnason verslunarmaður
VÉLSKÓLI
ÍSLANDS
Inntökuskilyrði
1. stig: a) Umsækjandi hafi náð 17 ára aldri, b)
Umsækjandi sé ekki haldinn næmum sjúkdómi
eða hafi líkamsgalla sem geti orðið honum til
tálmunar við starf hans, c) Umsækjandi kunni
sund.
2. stig: a) Umsækjandi hafi náð 18 ára aldri, b)
sama og fyrir 1. stig, c) Umsækjandi hafi lokið
miðskólapróf i eða hlotið hliðstæða menntun, d)
Umsækjandi hafi eitt af þrennu: 1. lokið
vélstjóranámi, 1. stigs með framhaldseinkunn, 2.
öðlast a.m.k. tveggja ára reynslu i meðferð véla
eða í vélaviðgerðum og staðist inntökupróf við
skólann, 3. lokið eins vetrar námi í verknáms-
skóla iðnaðar í málmiðnaðargreinum og hlotið
a.m.k. 6 mánaða reynslu að auki í meðferð véla
eða vélaviðgerðum og staðist sérstakt inntöku-
próf.
Umsóknir
Umsóknareyðublöð liggja frammi í skrifstofu
skólans í Sjómannaskólanum, 2. hæð, sími 19755.
Umsóknir berist skólanum fyrir 10. júní 1980.
Kennsla hefst í byrjun september.
Skólastjóri.