Þjóðviljinn - 18.05.1980, Blaðsíða 19

Sunnudagur 18. mal 1980 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 19
vísna- mál 4t ) j Umsjón: Adolf J.E Petersen

Þó að kali heitan hver
A vordögum eins og nil, er víst 15.
ekki rétt staöiö aö máli aö birt.a
heilt kvæöi sem heitir Vetrar-
kviöi, þó skal þaö gert þvi kvæöiö
er ekki sérstaklega háö þeirri
árstiö sem vetur er.
Tildrög kvæöisins er sá kvíöi
sem laust I brjóst höfundarins
Siguröar ólafssonar I Katadal, er
Þorbjörg kona hans varö aö
dvelja I betrunarhilsi I Dan-
mörku, en hann saknaöi hennar
mjög mikiö sem fram kemur I
kvæöinu og Siguröur sendi henni.
Þauvinnubrögöhafa veriö viö-
höfö af sumum, aö taka einstakar
vlsur lir kvæöinu og ,,gefa” þær
öörum án þess aö geta sannaö
nokkuö I þá veru.
Vera má aö næsta fáir haí'i
kynnst þessu kvæði, þvl er vel viö
hæfi aö birta það hér I heild.
1.
Allra gæöa fylling flest
foldin klæöa þér veitist.
Nái aö græöa mein þln mest
mildings hæöa líknin best.
2.
Leiöi og styöji hönd þig hans,
hver þess biöji tunga manns.
Þrauta- ryöji kvala krans
Kristur, niöji skaparans.
3.
Hugdillandi gleöin góö,
guö elskandi hringaslóö,
þels um landiö mýki móö,
meingræöandi Jestí blóö.
4.
Koss þig hæfa má ei minn.
Mein þau svæfa, ég ráö
til finn:
Bæn þá æfa, aö einn drottinn
allan kæfi mótgang þinn.
5.
Ekran dtíka dyggöug mln,
Drottins mjtika höndin fin
tengi ósjúka tryggö viö sin
tár af strjáka virðist þfn.
6.
Þaö ég letra: Hjtikrun hans
I hyggjusetri aumingjans
á neyöarvetri I kvala krans
kossi er betri syndarans.
7.
Fyrst mig kaia forlögin,
I fjarlægö ala barm viö þinn,
þig viö hjaia I þetta sinn
þórs árgala sendi minn.
8.
Angurs skeytum aökastar.
á mér steyta raunirnar.
Að þér leita alstaöar,
ei hér veit, hvaö líður þar.
9.
Sföan Ijóma- græöis gná
gjöröi róma þvl mér frá,
aö mastra lómi ein varst á
angurs dróma bundin þrá.
10.
Þinn er ltirinn vigraver.
Vinur ei ktirir neinn hjá mér.
Er þvl stiirinn lit af þér
oft nær dárinn taka fer.
11.
Gleðja lyndiö hyggur hann
htin sér byndi I faömi þann
sviptan yndi. — Kæta kann
kveindtík vinda tárugan.
12.
Skipt um prýöi oröiö er.
Aöur tlöin lénti mér
ástar þýöu athafnir
yndisblíöu I sæng hjá þér.
13.
Litt nti deyfir mótgang minn,
mér þó leyfi svefnhöfginn
tæru dreifa tári á kinn
og tóm um þreifa riimfötin.
14.
Hrund-þar veiga fvrst eifinn
fækka mega vilkjörin,
Hugmóö eiga hlýt ég minn,
harma- teyga bikarinn.
Augaö grætur óhöpp sin,
yndis glæta dauf þvl skln,
dofna bætur, dafnar þln,
daga og nætur sakna ég þln.
16.
Faöm dt breiöa myndi minn,
motursheiö’ ef sorgbitin,
fri við neyöar fádæmin,
fengi aö leiöast hingaö inn.
17.
Almanjóti örmæddum
upp rann bót I þankanum:
Meö tryggöarhóti tveim höndum
tek þér móti I himninum.
18.
Heppnast þá meö hamingju
hólma bráins kornekru
I faömi ódáins fullsælu
fagna og sjá, aö eilifu.
19.
Ei skal kviöa, sé vort svar,
senn hjá llöa raunirnar.
Haröfengt striöiö hérvistar
hímins prýöi kórónar.
20.
Þar samfundir vakna vlfs.
Viö þaö undir stemmast klfs.
Baldri grundarbenja knlfs
birta upp stundir harma llfs.
21.
Guö alvaldur gefi mér,
gefnln spjalda, aö fagnp
þér,
þar ktfs aldan þögnuö er
viö þiisundfaldar glaöværöir.
22.
Lif og öndin leika þar
laus viö gröndin farsældar,
en harms þeim böndin hjá losa
haukaströndin Guössonar.
23.
Svo framt Rinarvarma ver
vit ei dvlni og kraftarnir
og máli ei týna tungan fer
tryggö skal mina geyma þér.
24.
Þó aö kali heitan hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvaö er,
aldrei skal ég gleyma þér.
12.
Veröi sjórinn vellandi,
vlöa foldin kalandi,
hellubjörgin hrynjandi,
hugsa ég til sin stynjandi.
26.
Meöan Ufi auögrund á
er, og hlifir guö mér sá,
er gaf mér vif, og giaddi þá,
er gjöld ná drifa synda á.
27.
Mln sd ræöa einlæg er,
unnar- glæöa storöin hér,
aö biöja algæða gnægö,
sem ber,
Guö upphæöa, fyrir þér.
28.
Þar til yndi litvötdum
englar mynda I himninum,
en Hel sig bindur handsölum
hamnum synda náköldum.
29.
Hjá þér safnist heillirnar,
hjartans kafni raunirnar,
yndi dafni, og allt, sem bar
áöur nafniö glaöværöar.
30.
Guös ímynd, er gisti á tré,
gjald þér synda lét I té,
lifs þér yndi og svölun sé
sorgarvindinn á hasti.
31.
Himnar, vindar, höfin, lönd,
hvaö sem myndar
Drottins bönd,
þinni bindi unun önd,
ofnis linda fögur strönd.
32.
Órlons-Ianda þengill þig,
þiljan banda, lifs um veg
á kærleiksanda kjörnum stig
kyssi aö vanda fyrir mig.