Þjóðviljinn - 14.03.1981, Blaðsíða 23

Helgin 14.-15. mars 1981. ÞJÓDVILJINN — SIÐA 23
visna-
mál %

SvrV Umsjón: Adolf J. Petersen
A/
í hugferð húmar að kveldi
Að hljota hylli kvenna var og
er talsvert eftirsóknarvert fyrir
unga karlmenn, ekki hvað sist
ef hið fagra kyn var og er glæsi-
legt i ásýnd og eftirsóknarvert,
en þá er lfka nauðsynlegt að
kunna sig og vita hvað við á.
Verið getur að Þórarinn
Magniisson frá Steintúni hafi
talað af reynslu, þegar hann
kvað þetta heilræði:
llafirðu numið háttvisi
og hneigð til kvenna
og langisvo á laun aðkanna
líkurnar á aldri svanna,
hreint er frá að hreyfa þvi
hve hún sé gömul, —
aðeins hversu ung sé mærin;
annars glatast tækifærin.
Mjög er nauðsynlegt að vanda
vel þá vöru, sem öðrum skal
selja, svo viðskiptin geti gengið
eðlilega. bá er lika um að gera
að hafa vörumerkið vel við hæfi,
svo varan gangi vel út, en þetta
sem annað getur brugðist. Þess
varð Þórarinn nokkuð áskynja
og kvað: Um vörumerki á
skreið:
A bókmennta og lista leið
loks fer nú að daga.
Edda reyndist Uldin skreið,
sem ttaiarnir naga.
Vatikanið vart Ur leið
verður svo til baga,
að ilmi þar vor Eddu-skreið
eða morkin Saga.
Svo kveður Þórarinn um ála i
ál og ál i nægtaskál:
NU skal ál vor nægtaskál,
næring sálar Hinarbál.
Oft var rjál við ál iál
aðcins tál og skepnan hál.
NU er mikið rætt um stöðu
gamla fólksins i þjóðfélaginu.
Skrifuð er hver rausgreinin af
annarri i blöð og fundir eru
haldnir þar sem spekingar láta
á sig skina „bjarma frá æsk-
unnar eldi sem aldnir hlýja sér
við”. Aldurinn leitar réttar sins,
og fór ekki fram hjá Þórarni i
SteintUni. Hann kvað:
Eg er brotið ýlustrá.
Óðum haustar, knörrinn lekur,
Birtaá þrotum, ber á skjá.
Bráðum naustið við mér tek-
ur.
Jón Hinriksson f. 1829 á
Reykjum i S-Þing. varð gamall
maður og hefur vist fundið sig
vart færan um að mæta ellinni,
eins og þessar visur hans bera
með sér:
Éggeteiborið eíliár,
eins og manni hæfir,
finnst mér bestað fella tár,
þá fararlúinn gnæfir.
Hef ég fest á hugarband
hinstu eftirþrána.
Nú er varla langt i land,
leitar svefn á brána.
Er aldurinn færist yfir fólk, þá
hugleiðir það margt hvernig
fara muni i framtiðinni og
minnist þá æskuáranna:
t hugferð húmar að kveldi
hljóðlátt, skin á það svið
bjarmi frá æskunnar eldi
sem aldnir hlýja sér við.
AJP.
Hér norður við Ishafið er
manntal ný-afstaðið. Margt var
um það rætt áður en til fram-
kvæmda kom, en minna þegar
þaö var afstaðið. Nokkru fyrir
siðustu aldamót var tekið hér
manntal. Þá kvað Jón Hinriks-
son, þó miklu fremur um stað-
inn i sveit sinni en manntalið
sjálft.
Manntalsþinga höllin há
herðir sveinum móðinn.
Skemmtifund þeir skoppa á
og skreppa I dans við fljóðin.
Margoftbliknar mannleg kinn
meyja gagnvart brosi,
af hjarta-níu hertekinn
hnigur spila-gosi.
Andinn lifnar inni þar,
ollirfagurmælum.
Nema brjóstin núningar,
nudda pils á hælum.
Þessi lifsins stærstu stig
standa á eðli kviku.
Raular einn — og
reigir sig —
á rifna harmoniku.
Þetta var þingeysk manntals-
framkvæmd i þá daga. Þeir fóru
bara að dansa og dufla i stað
þess að skrá sig á manntals-
skýrslu.
Oft er vitnað til þess er Eva
tók eplið af skilningstrénu til
þess að næra sig á. Sú hjarta-
góða kona gat þó ekki hugsað
sér að njóta þess ein, heldur gaf
hún karli sinum með sér.
Margar visur hafa Islendingar
ort um þessa góðgjörðarathöfn
Evu, enda sýnist það vel þess
virði að það sé gert. í mansöng
fyrir Andrarimum kvað
Halldóra B. Bjömsson:
1 sögum eldri saga tér;
Sa t þá guð i blænum,
og hann skyrpti útúr sér
aldinkjarna vænum.
Þarna vóx upp viskutré
vænna flestum hinna,
ei þó nokkurn ávöxt sé
á þvilengiaðfinna.
Loks eitt vor um lágnættið,
lagt er slikt i vana,
Eva lítur upp á við,
Adam niðrá hana.
Sér hún hvar á hæstu grein
héngu eplin vænu,
upp hún klifur ekki sein
eikina fagurgrænu.
Göfuglyndi og greiðvikni
gjarnan sýndi Eva.
Og hún rétti Adami
epliaðstýfa úr hnefa.
Hefði Adam eygt þau fyrst
og á sig lagt að ná þeim,
sá hefði étið sina lyst
og sagt henni ekkert
frá þeim.
Enn í dag ef eplin skær
eru ikvenna mundum,
eru þau stolin oftast nær,
eftirtalin stundum.
I sunnudagsblaðinu 8. ,marz
s.l. voru tveir visupartar sem
óskað var eftir botnum við. Nú
er of snemmt að búast við að
lesendur hafi gert þeim
viðeigandi skil og sent árangur-
inn til Þjóöviljans, en vonandi
mun ekki standa á því.
Þann 1. marz s.l. brugðust
vonir launaðra manna um ofur-
litla kauphækkun, en i staðinn
datt Ur skýjunum niður á þak
Stjörnarráðsins og barst með
norðankulinu til Visnamála
þessi hagspeki, eða hvað maður
á nú að kalla það:
Kjörin rýrð og krónan felld,
krepptur efnahagur.
Meira var það nú ekki, en hér
vantar viðaukann, og er hérmeð
farið þess á leit að hagyrðingar
hjálpi upp á sakimar og bæti
sinni hagmælsku við hag-
spekina.
M átt að koma
vestur, Karvel
* * j a v, ., f
n ! {

: rjj
Ekki hanga hér
í þessari aumu
Nesjamennsku
Já, en maður
fær svo góða
klippingu hérna!
■ i * ™ 1 k j
í N
éIíí 4f 1 1 sj::

ilm ' if í l [