Þjóðviljinn - 10.10.1981, Blaðsíða 17

Helgin 10.— 11. október 1981 Þ.IÓÐVILJINN — SIDA 17
^UÐAR€HDl
wr Klassískt
f tónlistarkvöld \
Pétur Jónsson gitarleikari
\ I sunnudagskvö/d j
^ Borðapantanir frá kl. 2 í sima 11690. /i
||\ Opið frá kl. 18.00. /Æ
Torfi Þorsteinsson skrifar:
★ VERO AÐEINS ca Kr. 66.990 — RYfiVÖRN
HAGSTÆÐIR GREIÐSLUSKILMÁLAR
Góöur fjárgœslu-
maður fyrir ríkið
verkstjóra Vegageröarinnar á
Hornafiröi þetta vor. Þá hefðu
þeir ekki hreyft neinum
mótmælum og mættu þeir nú
gjalda glópsku sinnar. En piltur
sá, sem þeir tækju þarna til viö-
miöunar, hefði veriö ráðinn meö
annarra milligöngu og kaup hans
væri þessu þvi óviökomandi. Ég
mátti þvi sannarlega vel una
þessari niðurstööu, enda naut ég
ávallt nokkurrar velvildar frá
hendi Jóns umfram jafnaldra
mina og ætiö þegar okkar var
greitt kaup okkar, sem mig
minnir aö væri hálfsmánaðar-
lega, vék Jón ávallt aö mér viöur-
kenningaroröum fyrir þaö, að
vera nokkrum krónum hærri en
jafnaldrar minir. Þessi viður-
kenning hossaði þá naumast mjög
hátt i launaumslaginu minu og þó
óneitanlega betri en vanþakklæti
og ávallt fram reidd meö nokkru
bliki úr bláu augunum hans Jóns
tsleifssonar, sem ekki voru neitt
sérlega örlát á bliöu viö þegna
hans.
Saffrlnn er stólpagripur. sterkur og vand-
aöur, sent horfist ótrauður f augu vlð vegi
okkar og veðráttu. Hann er enginn pappfrsbíll
á hjólböruhjólum.
Verkfræöingar LADA-verksmiÖjanna hafa á
mjög hugvltsamlegan hátt smíöað alveg nýjan
svokallaðan OZON-blöndung fyrlr LAOA-
SAFlR.
OZON-blöndungurinn sem er verndaður meö
einkaleyfi í mörgum löndum, er algjör bylting
f gerö blöndunga,
bví hann sparar bensínnotkun 15%, án
nokkurs orkutaps válarinnar.
Þetta er aðeins eitt af mörgu, sem sýnlr
hversu ve.l LADA-SAFfR hentar okkar aö-
stæöum.
Vélin er 4ra strokka 1300cc. með ofaná liggj-
andl knastás og fjögurra gira samhæfðum
kassa. Bremsur; diskar aö framan og skálar
að aftan. Fjöðrun; gormar aö framan og aftan
með vökva dempurum.
Eigin þyngd er 995 kíió.
Þú situr ekkl f hnipri í LADA-SAFlR. Safirinn
er byggður á skynsamlegan hátt - 5 manna
rúmgóður bíll meö smekklega innréttlngu án
óþarfa tildurs. Alllr mælar og önnur öryggls-
tæki á réttum stað.
fOASAFÍ*

^VARAHLUTAÞJÓNUSTA
BIFREIÐAR OG LANDBUNAÐARVELAR HF
okkar er i sérflokki.-----Það var staðfest I könnun Verðlagsstolnunar.
Suðurlandsbraut 14 - Sfmi 38 600
en lakari
fyrir mig
Torfi Þorsteinsson í
Haga heldur hér áf ram við
að segja okkur frá vega-
vinnunni, sem hann var
þátttakandi í á Aust-
f jörðum sumarið 1927.
Eftir að viö fórum frá Reyöar-
firði tók ég aö fullu viö hesta-
gæslunni, kom þeim i bithaga á
kvöldin og hefti þá, en smalaði
þeim aftur á morgnana. Sam-
kvæmt samningi viö matreiöslu-
mann okkar, Bjarna Eyjólfsson,
vakti hann mig ávallt um leiö og
vinnudagur hans hófst, sem var
einni stund fyrir rismál annarra
verkamanna. Ég klæddist þá á
meöan Bjarni hitaði mér kaffi á
primus. Þetta fór allt saman við
morgunverk hans i eldhúsinu.
Þetta reyndi mjög á stundvisi
mina og friskleika þvi ekki dugöi
neitt dosk við morgunverk min, ef
hestar áttu að vera komnir að
tjöldum og beislaöir áður en
„Fúsi flokksstjóri” þeytti flautu
sina og kveddi vinnuflokkinn til
starfa kl. sjö hvern virkan dag.
Eftir að hafa komið hestunum i
haga að kvöldinu var ég venju-
lega kominn aftur að tjöldunum
upp úr kl. 8. en þá átti ég eftir að
snæða kvöldverð og þvo mér. öll
þessi störf voru unnin umfram 10
stunda vinnutima hins almenna
verkamanns. Lengdi þetta vinnu-
dag minn til mikilla muna, en þá
var ég aðeins 18 ára og þurfti
naumast annaö en velta mér ögn
til að öölast endurnæringu og
hvild.
Slik vinna, sem hestagæslan
var, hefði nú talist vera nætur- og
heilgidagavinna, þar sem hún var
unnin i hvildartima þeim, sem
öðrum var ætlaöur. Ég hefði þvi
áttað fá þessa vinnu greidda með
næturvinnutaxta, ef vel hefði
verið. En sliku var ekki að heilsa
og hefði eflaust flokkast undir
ósvifni að bera sér slikt i munn
við verkstjóra okkar Jón
ísleifsson. Raunar var ég ráðinn
til þessa starfa af flokksstjóra
minum, Bjarna Bjarnasyni. Hann
bað mig að halda vinnutimum
minum saman og afhenda sér þá
við hver vikulok. Ég gerði þetta
mjög samviskusamlega og kom
Bjarni þessum aukavinnutimum
minum á framfæri við verk-
stjórann. Ég mun jafnan hafa
talið mig eyða tveim klst. á dag
við hestagæsluna og auk virkra
daga fór ég jafnan á skyggni við
vinnuhestana á hverjum sunnu-
degi. Þetta gerði þvi samanlagt
14aukavinnustundir ihverri viku.
Eins og áður er frá sagt var
umsamið kaup okkar 65 aurar á
klst. til júniloka, en 75 aurar á
klst. frá 1. júli til 1. sept. Þessi
aukavinna min hefði þvi átt að
færa mér niu krónur og tiu aura
Torfi Þorsteinsson
aukagetu til júniloka á hverri
viku, en kr. 10,50 frá 1. júli til 1.
sept. Þetta var þónokkur uppbót
á vikukaup mitt ef vel hefði inn-
heimst. En þvi var ekki að heilsa.
Verkstjóri okkar var maður
gamla timans, sem reiknaði
hverjum manni til ávinnigs að fá
að vinna, án tillits til kaups.
Þegar honum bárust aukavinnu-
stundir minar í hendur, hafði
hann allan vara á um að greiða
mér það kaup sem mér bar með
réttu og bar fyrir sig þau rök, að
Vegamálastjórn þætti þetta of
mikil eyðsla á fjármunum rikis-
ins að eyða 14 vinnustundum i
hestasmölunina og greiddi hann
mér ekki meir en 10 stundir
hverja viku.
Hver trúir þvi nú, að islenska
rikið hefði munað það nokkru
verulegu, hvort aukavinna min
var greidd með kr. 9,10 eða kr.
6,50 vikulega? Mismunurinn, sem
af mér var hafður, var kr. 2,60.
Þetta sýnast ekki miklir
fjármunir i verðbólguþjóö-
félaginu okkar. En sumarið 1927
var þetta upphæð, sem 18 ára
ungling munaði nokkru, enda lét
öfundin ekki á sér standa útaf
þessu kaupi minu, þvi ég var
ávallt nokkrum krónum hærri en
jafnaldrar minir þetta sumar.
Þetta kom þó ekki af einni saman
góðvild verkstjóra i minn garð.
En samkvæmt ákvæði i samningi
verkamanna viö Vegagerð rikis-
ins frá þvi um vorið, áttu ung-
lingar undir 20 ára aldri aö fá 10
, aurum lægra kaup á klst. en þeir,
sem voru 20 ára og eldri. Ég var
þá aðeins 18 ára og átti þvi, sam-
kvæmt samningi að vera i launa-
flokki unglinga.Enaf einhverjum
misskilningi hafði mér verið
greitt kaup fullorðinna frá
byrjun.
Þegar jafnaldrar minir komust
að raun um þetta kröfðust þeir
jafnréttis við mig um kaup-
greiðslur og annað hvort yrðu
þeir hækkaðir til jafns við mig
eða ég lækkaður til jafns við þá.
Þessu jafnréttishjali neitaði Jón
verkstjóri okkar að ansa og bar
fyrir sig þau bráðskemmtilegu
svör, að strákarnir úr Hornafirði,
að mér undanskyldum, heföu
verið ráðnir til vinnunnar af
V erkf ræðingur,
tæknifræðíngur
Rafmagnsveitur rikisins óska að ráða raf-
magns- og byggingarverkfræðinga, eða
tæknifræðinga til starfa.
Upplýsingar um aldur, menntun og fyrri
störf berist fyrir 20. október nk.
Rafmagnsveitur rikisins
Laugavegill8
105 REYKJAVÍK