Þjóðviljinn - 10.10.1981, Síða 23

$ (»
r r . . f i ;tir í . I V #.!•;>f C
Umsjón: Adolf J. Petersen ^ ^ ^
Yísnamál

Leikurinn varð
í lœstum hnút
Þaft er vist ekki hægt aö segja,
aö nú séu neitt mörg Kletta-
fjallaskáld I Kanada, en hins-
vegar er þar strjálingur af flat-
lendishagyröingum, bæöi þeir
sem yrkja dýrt kveönar ástar-
visur til islenskrar Náttúru,
sem eiga hvergi sinn lika, og svo
hinir sem yrkja mannlýsingar
og ritdóma i gæöaformi.
Ég tek hér upp aftur úr fyrri
þætti, visu eftir Björn Jónsson i
Alftá:
visan sé mjög kurteislega
oröuö.
Svo er þaö úrlausn á virkjun-
ar vandamálunum eftir r.s.
Meöan hundingjar skoltana
þöndu,
mátti Hjörleifur ráöa úr
vöndu.
Og finna íná ráö,
þegar frómt er aö gáö:
t Fljótsdalinn veita skal
Blöndu.
Fossanna er fagur kliöur
er falla þeir af klettabrúnum,
og lækirnir, þeir lafa niöur
likt og halarnir á kúnum.
Fyrri hlutinn af þessari visu
var hér i Visnamálum og les-
endur beönir aö botna, en svo
sendi Björn vlsuna alla I Lög-
berg-Heimskringlu, eftir þaö
uröu fáir botnar hér á ferö.
Brandur Finnsson i Arborg
varö svo hrifinn af andagift
Björns aö hann samdi ritdóm
þannig:
Enginn hefur Fróni fléttaö,
fegri ástarvisu, þéttaö.
Nóbelsverölaun væri rétt aö
veita Birni fyrir þetta.
Svo var þaö einhver Frónbúi,
sem fór aö skipta sér af þessu og
sagöi:
Bymur orkti beygluljóö
um beljuhala og kletta.
Brandi fannst þau býsna góö
og borga vildi þetta.
En vonbrigöin aö vana sár
veröa og engann kætir.
Nóbelsverölaun varla i ár
veitast heilsubætir.
Brandur er ekki ánægöur meö
botnana aö visuhelming hans: A
bás sinum beljan stóö yxna — en
bolinn var þjáöur af hixta. Hann
þakkar fyrir en biöur fyrir
kveöju til Guörúnar Jónsdóttur
og segir þar:
Kærar þakkir, glettna Gunna,
gamanyrðin muntu kunna,
en mættir upp á betra bjóöa
bónda ræfli, kona góöa
Ætli Guörún vilji ekki svara
þessu?
Brandur segir i bréfi sinu, aö
hann hafi alltaf gaman af aö
lesa greinarnar hans Flosa
Ólafssonar og ekki hvaö sist
þegar Flosi var aö gagnrýna
óperuna „Spaöadroltninguna”.
Þá kvaö Brandur til Flosa:
Skopgáfan er sklrari
i skrifuin hans — auökendum.
Flosi minn er færari
flestum gagnrýnendum.
Liklega mun Flosi senda
Brandi kveöju guös og sina fyrir
þetta, og þakkir hér I Visnamál-
um.
Annars er hér ritdómur um
óperuna sem ekki hefur veriö
birtur fyrr:
Leikurinn varö I læstum hnút,
likt sem ekkert kunni
spjátrungar, sem spiluöu út
„Spaöadrottningunni”.
ZX.
Þaö voru fleiri en spjátrung-
arnir sem voru gagnrýndir. Jó-
hannes Straumland á Húsavlk,
haföi nokkuö aö athuga viö
framhaldssögu B. Björnssonar I
sunnudagsblööum Þjóöviljans.
Stillinn sé mjög algengur hjá
C.I.A. agentum, um þaö kveöur
hann:
Kana-læpur kanski skilja
’ann
klóraöi 'ann hæpinn aulaþátt.
Meö homma-ræpu heiöraöi
Viljann
hugar tæpan sýndi mátt.
Jóhannes segist vera mjög
kurteis maöur og góöviljaöur og
Veröur þá minnstakosti
tveimur gert jafnt undir höföi.
Eftirfarandi Krataraunir
hafa beöiö nokkuö lengi hjá
sjálfri ritstjórn blaösins, en hér
skulu þær á blaö færöar þó siöar
sé en höfundarnir ætluöust til.
Bjarni M. Jónsson segir um
Krataraunir:
Vilmundur frá vinnu flúinn,
var á þessu kratabandi.
Kanski nokkrum kostum búinn,
á köflum er ’ann óþolandi.
Jóni tókst aö kljúfa kljúfa,
klofbragö man úr fööurteigi,
Nam I æsku Hka aö ljúga,
lýgur nú á hverjum degi.
Viö þetta bætti svo einn sem
alltaf kallar sig ZX.
Vilmundur sinn vafurloga,
veöur geist á móti hinum.
Leggur ör á bentan boga
beinir aö sinum fyrri vinum.
En ef geiga skildi skotiö
skömm ’ann fengi þá i hattinn,
aöfaranna ei fær notiö,
aöeins hlæja mundi skrattinn.
En af Jóni er fátt aö frétta,
fleiprið skrifar þó I blaöiö,
'vanur krata slúöri sletta,
sleikir frá þeim garnataöiö.
En andskotinn ’andann fór
ólmaöist sálar hjaliö.
AUt varö blaöiö klaufa klór
krötum einum valiö. *
Þaö var siöur á siöari hluta ia
aldar og upphafi þeirrar
tuttugustu aö þegar einhver tók
sig til og fór aö deyja, þá
kepptust eftirlifandi vanda-
menn um aö fá ort eftirmæli um
hinn látna, fyrir góö eftirmæli
voru greiddar sæmilegar upp-
hæöir I krónutali, en þaö voru þá
kanski einu skáldalaunin sem
skáldin hlutu i þá daga. En mis-
jöfn voru eftirmælin og liklega
ekki fyrir öll greidd. Sennilega
hefur Páll Ólafsson ekki fengiö
mikiö fyrir þessi:
Rauöi Jón I saltan sjó
sagöur er nú dottinn.
Þarna fékk þó fjandinn nóg
i fyrsta sinn i pottinn.
Ljótur var nú likaminn,
og litið á aö græöa,
en aftur sálarandstyggöin
afbragös djöflafæöa.
Þegar Grlmur Jónsson amt-
maöur lést, kvaö Bólu-Hjálmar:
Grlmur býöur góöa nátt
gröfina i sér hallar.
Viö hans útför hringi hátt
hlaunaklukkur allar.
Ekki er þess getiö um hvern
Hallgrimur Jónsson kvaö þessi
eftirmæli:
Satt um manninn segja ber:
Sjálfs aö efnum bjó hann
engum geröi illt af sér
eöa gott — svo dó hann.
Bólu-Hjálmar hefur liklega
ekki fengiö mikiö fyrir þessi
eftirmæli:
Dó þar einn úr drengja flokk
dagsverk haföi unniö
lengi á sálar svikinn rokk
syndatogann spunniö.
Helgin 10.— 11. október 1981 ÞJÓÐVILJINN — StÐA 23