Þjóðviljinn - 10.10.1981, Blaðsíða 28

Helgin 10.— 11. óktóber 1981
Abalslmi Þjóðviljans er 81333 kl. 9-20 mánudag til föstudags. Utan þess tima er hægt að ná i blaðamenn og aöra starfsmenn blaðsins I þessum simum: Ritstjórn 81382,81482 og 81527, ymbrot 81285, ljósmyndir 81257. Laugardaga kl. 9-12 er hægt að ná i af- greiðslu blaðsins i sima 81663. Blaðaprent hefur sima 81348 og eru blaðamenn þar á vakt öll kvöld. Aðalsími 81333 Kvöldsími 81348 Helgarsími afgreiðslu 81663
,Þetta
lærðist
með
því að
vinna
og
vinna’
segir Ásgerður
Búadóttir
um myndvefnað
sinn
„Ég er ein af þeim sem ekki
kann að útskýra verkin fyrir
fólki,” segir Asgerður Búadótt-
ir, og visar þar með á bug
hnýsnum spurningum um
merkingu verka sinna. ,,Ég vil
helst að verkin skýri sig sjálf.”
1 dag, laugardaginn 10. októ-
ber, opnar Listasafn alþýðu yf-
irlitssýningu á verkum Asgerö-
ar Búadóttur, en hana þarf vart
að kynna svo Jöngu fræg sem
hún er oröin fyrir myndvefnað
sinn bæði heima og heiman:
„einn fremsti listamaður þjóð-
arinnar og frumkvöðull nútima
myndvefnaðar,” eins og Hörður
Agústsson segir i sýningarskrá.
Langt er þó siöan hún hélt siðast
einkasýningu, og þvi er ekki úr
vegi aö kynna listamanninn fyr-
ir lesendum.
Asgerður Búadóttir fæddist i
Borgarnesi, næstyngst fimm
barna hjónanna Ingibjargar
Teitsdóttur og Búa Asgeirsson-
ar frá Stað i Hrútafirði. Þriggja
ára flutti hún meö foreldrum og
systkinum til Reykjavikur þar
sem hún hefur búið æ siðan.
Asgeröur lauk námi frá Hand-
iða- og myndlistaskólanum árið
1946, var siðan i málaradeild við
Konunglega akademiið I Kaup-
mannahöfn og fór i námsferöir
til Hollands og Frakklands 1947
og 1949. Til Islands kom Ásgerð-
ur ásamt manni sinum Birni Th.
Björnssyni árið 1950 og hér hef-
ur hún dvalið svotil óslitið síðan.
Asgeröur flutti með sér vefstól
frá Kaupmannahöfn.
— Og þú byrjaöir þá strax að
vefa?
„Nei, ekki get ég sagt það. Ég
var afskaplega óráðin og var
þar að auki komin með heimili
og barn. Það sem tók af skarið
held ég aö hafi veriö þetta stutta
námskeiö sem ég sótti hjá Guð-
rúnu Jónasdóttur, vefnaðar-
kennara, en það hélt hún i
Steinahlið hjá henni ídu.”
— Hvernig stóð á þvi, aö þú
haföir vefstól i farangrinum frá
Kaupmannahöfn?
ræðum fánnst mér aö ég heföi
frekar átt að fara i listiðnaðar-
skóla, þvi þar hefði ég þó lært
vefnaðartæknina, en nám mitt á
akademiunni var i teiknun og
málun. Þegar ég var komin yfir
erfiðasta hjallann fannst mér
hins vegar að námið i listaskól-
anum hefði einhvern veginn
verið mér betra veganesti —
gefið mér að mörgu leyti gleggri
myndsýn.”
— Þú lærðir sem sé aldrei
vefnaðartækni að undanskildu
námskeiðinu hjá Guðrúnu?
„Nei, ég hef lært þetta smátt
og smátt. Mitt nám i vefnaði fór
fram á þann hátt, að ég vann og
vann og grét stundum yfir mis-
tökunum, las mér til og hélt
áfram að vinna.”
Og Asgerður hefur svo sann-
arlega unnið sér til frægðar.
Hún hlaut gullverðlaun fyrir
verk sin á fyrstu sýningunni
sem hún tók þátt i, en það var 8.
Alþjóðlega listiðnaðarsýningin i
Miinchen árið 1956. Siðan hefur
hún tekið þátt i ótal sýningum.
Fjórtán ár eru þó liðin frá sið-
ustu einkasýningu hennar, en
hún var i Unuhúsi við Veghúsa-
stig árið 1967. Hvers vegna liður
svo langt á milli sýninga?
„Það var eiginlega ekki fyrr
en með tilkomu þessa salar hjá
Listasafni alþýðu að ég fór að
hugleiða sýningu. Þetta er eini
sýningarsalurinn hérna þar sem
dagsbirtu nýtur, en einmitt hún
er svo mikilvæg til að vefnaður
fái notið sin. Myndvefnaður er
einnig ákaflega timafrek list-
grein og i hæsta lagi eru unnin 5
- 6 verk á ári. Það tekur þvi tima
að vinna upp heila sýningu.”
Asgerður Búadóttir er 3ja
barna móðir og hefur alla tið séð
um heimili ásamt þvi að stunda
myndvefnað. „Nú siðustu árin
hefur mér orðið æ ljósara, að ég
þarf að vera svolitið eigingjörn
ef vel á að vera. Eg hef fullan
hug á þvi að vera það, enda all-
ar aðstæður fyrir hendi nú þeg-
ar börnin eru komin upp.telpan
okkar er ennþá heima, en hún er
orðin 14 ára,” segir Asgerður að
lokum.
Sýning Asgerðar i Listasafni
alþýöu stendur til 1. nóvember
næstkomandi. Asgerður tekur
þátt i sýningu listamannahóps-
ins „Kolokisterna” i janúar I
Kaupmannahöfn og henni hefur
verið boðið að sýna i Stokkhólmi
i febrúar. Einnig á hún verk á
sýningunni „Scandinavian to-
day”, en sú sýning hefst á næsta
ári og fer um 5 borgir Banda-
rikjanna næstu tvö árin.
Við óskum Asgerði til ham-
ingju með sýninguna og þökkum
fyrir viðtaliö.
— ast
Asgerður Búadóttir blaðar i sýningarskránni, en hún er hið vandað-
asta verk. Ljósm. -eik-.
„Ég var búin að teikna mikið,
bæði hér i Handiöaskólanum og
I akademiunni i Kaupmanna-
höfn en þegar kom að málverk-
inu fór ég að hugleiða hvort ég
væri þarna á réttri leið. Jó-
hanna Sveinsdóttir var I Kaup-
mannahöfn og ég hafði séð nokk-i
ur verka hennar, og siöar sá ég
góbelinvefnað I Frakklandi.
Þetta voru i raun einu kynni min
af vefnaöi, og ég get með engu
móti útskýrt hvernig á þvi stóö
að áhuginn kviknaði. Ef til vill
hefur þetta verið að skýrast fyr-
ir mér ómeðvitað.
Það var afskaplega stopult
hvað ég gaf mig að þessu i byrj-
un — ég smáfikraði mig áfram.
Stundum þegar ég lenti i vand-
Asgeröur viðtvö verka sinna frá þessu ári: stóra verkið heitir „Vonin” en verkiðt.h. heitir „Tenning
með tilbrigöi II”. Ljósm. -eik-
nafn
vikunnar
Guðmundur
Axelsson
Um fátt hefur verið talað meira
I vikunni en Lifshlaup Kjarvals,
það verð sem eigandi verksins,
Guðmundur Axelsson setur upp
fyrir það og tilboð Reykjavikur-
borgar. Sýnist sitt hverjum en
mikið ber þarna I milli.
„Reykjavikurborg fær þetta
ekki”, sagði Guðmundur i
gær. — Hverjum ætlaröu þá að
selja? „Það kemur allt i ljós”,
var svarið. Tilboð borgarinnar
hljóðaði upp á 140 miljónir gam-
alla króna:
40 miljónir til Guðmundar sem
þóknun og 100 miljónir gamlar I
kostnað skv. reikningum. Mörg-
um finnst þetta vel boðið en Guö-
mundur er á öðru máli. Hann
býður verkið falt fyrir 170 milj-
ónir gamalla króna sem þá færu i
kostnað og þóknun til hans — að
þvi tilskyldu að kaupandi greiddi
alla skatta og skyldur sem af við-
skiptunum hljótast. Þar er um
litlar 140 miljónir gamlar að ræða
þannig að borgin þyrfti að láta 310
miljónir gamlar fyrir Lifs-
hlaupið. Mörgum finnst það of
hátt verð.
Sem stendur virðist hvorugur
þessara aðila koma auga á milli-
veg — staöan er patt eins og sagt
er I skákinni. Þar sem Guð-
mundur rekur verslun með lista-
verk ber hann meiri skatta en
einstaklingur sem selur eitt
stykki málverk úr eigu sinni og
hann bendir á að hann muni fá
14,5 miljónir gamlar fyrir sinn
snúð þegar skattar hafa verið
greiddir af tilboði borgarinnar.
Onundur Asgeirsson hafi hins
vegar fengið 10 gamlar miljónir i
vor fyrir rauökritarmynd eftir
Kjarval hjá borginni og ekki þurft
að borga neina skatta.
Menn hafa skipst I tvö horn I
umræðum um þetta mál. Margir
telja Guömund i Klausturhólum
vondan kapítalista sem ætli sér
það eitt að blóðmjólka borgina og
þeir hinir sömu sjá enga ástæðu
til að hlaupa lengi á eftir sllkum
viðskiptum. Aðrir telja hins
vegar að Guðmundur hafi sýnt
áræðni og tekið gifurlega áhættu
þegar hann bjargaði þessu
ómetanlega listaverki. Þeir
hinir sömu spyrja sem svo: Ætli
borgin eða rikið hefðu kostað svo
miklu til og tekið svo mikla
áhættu ef þessir aðilar heföu
keypt verkið i upphafi en ekki
Guðmundur?
Guðmundur hefur sagt ,að er-
lendir aðilar hefðu áhuga á að
eignast verkið en engar staðfest-
ingar hafa fengist fyrir þvi. Upp-
lýst er að danska tilboðið er lægra
en tilboð borgarinnar. Guð-
mundur sagði 1 viðtali við Þjóð-
viljann að hann ætti von á öðru
erlendu tilboði næstu daga en
enginn veit hversu hátt það er né
hvaðan. Mörgum finnst ótrúlegt
aö útlendingar hafi áhuga á að
eignast Lifshlaupið, aðrir benda á
að Kjarval sé hátt skrifaður á
ýmsum þekktum listasöfnum,
m.a. i Nýlistasafninu i New York
þannig að ekkert sé ótrúlegt i
þeim efnum.
En þótt menn hafi skiptar skoð-
anir um viðskipti borgarinnar og
Guðmundar eru flestir á einu
máli um að verkið megi ekki fara
úr landi. Og hver á þá næst leik?