Þjóðviljinn - 13.02.1982, Blaðsíða 8

8 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 13.— 14. febriiar 1982.
Vera Einarsdóttir og Steinunn Jóhannesdóttir.
„Manstu ljóðið
hennar Mörtu?”
Ótrúlega skemmtilegt að reyna fyrir sér á
nýju sviði, segir Steinunn Jóhannesdóttir
Steinunn Jóhannesdóttir
heitir leikkona hér í bæ,
sem í haust vakti verð-
skuldaða athygli manna
fyrir f rumraun sína á sviði
leikritagerðar. Leikrit
hennar ,,Dans á rósum"
hef ur nú verið sýnt 25 sinn-
um og hafa yfir tíu þúsund
manns séð leikritið. Bóka-
útgáfan Iðunn gaf út bók
með leikritinu, og er það
upplag nú uppselt. Mættu
margir frægari höfuridar
vel við una. Nú fer hver að
verða síðastur að sjá leik-
ritið, þvi siðustu sýningar
eru á sunnudag og á
f immtudaginn kemur.
— Steinunn, segöu okkur eitt-
hvaö af leikritinu? Hver var
kveikjan aö þvi?
„Það er afskaplega erfitt að
svara þvi hvers vegna manni
dettí eitthvað i hug. Ég get þó
sagt, að ég hafi viljaö gera ein-
hverja grein fyrir ákveðnum
þáttum i lífi nútimakonu, og
áhrifum bakgrunns hennar á það,
hvernig hún stenst þær kröfur,
sem bæði þjóðfélagið og htín sjálf
gera til hennar. Sum sé fjalla um
konu, sem hefur lifaö þetta umrót
nýju kvennabaráttunnar og með
nýju gildismati hippahreyfingu
og frjáislyndi i kynferðismálum
o.fl., sem fór að láta á sér kræla
upp tír ’68. Ég vildi gera mér
grein fyrir hvernig ung kona
stæði sig i þessum umróti, hvern-
ig henni gengi að höndla hamingj-
una. Oöru visi get ég ekki svarað
þessu.”
— Hvernig hefur þér svo fundist
að vinna við þetta?
,,Það hefur fyrst og fremst ver-
ið mjög gaman. Það er hreint
ótrtílega skemmtilegt að reyna
fyrir sér á nýju sviði. Og það að
heyra allt i einu 500 manns hlæja
að einhverri setningu, sem ég hef
kimt yfir ein heima hjá mér —
það er mjög gaman. Ég leik sjálf
dálítið hlutverk i leikritinu og hef
þvi góða aðstöðu til að fylgjast
meö viðbrögöum áhorfenda. Ég
fylgdist einnig meö uppsetningu
leikritsins og allri undirbúnings-
vinnu Og i einu orði sagt, þá hef-
ur þetta fyrst og fremst verið
skemmtilegt.”
— Hvernig finnst þér gagnrýnin
hafa verið?
Orlofsnefnd húsmæðra með kvöldvöku
Orlofsnefnd húsmæöra i
Reykjavik efnir til kvöld-
vöku i skem mtistaðnum
Broadway þriðjudaginn 16.
febrúar. Húsiö verður opnaö
ki. 20.00, en kvöldvakan hefst
kl. 20.30.
Að þessu sinni verður vak-
an mikið helguð tónlist og
söng. Selma Kaldalóns leik-
ur lög eftir sig og föður sinn,
og mun Elín Sigurvinsdóttir,
söngkona, flytja þau meö
henni. Börn tír Melaskóla
syngja undir stjórn Magntís-
ar Péturssonar. Þjóðdansa-
félag Reykjavikur sýnir
þjóðdansa. Unnur Jensdótt-
ir, söngkona, syngur við und-
irleik Jóninu Gisladóttur.
Ein orlofskvenna frá sl.
sumri syngur með aöstoð
þeirra bræðra Gisla og Arn-
þórs Helgasona. I lokin mun
siðan ömar Ragnarsson
lyfta sér og öðrum upp.
Forsala aðgöngumiða
verður á skrifstofu nefndar-
innar að Traðarkotssundi 6.
kölluðu bandamenn Bandarikj-
anna væru eiginlega niður
komnir og dregur þá ályktun að
,,ef svo fer fram sem nú horfir,
þá biður Nató og annarra
bandalaga upplausn”. Viku-
blaðið Business Week sagði i
desember, að efnahagskreppa
stísem ntí gangi yfir „ógni sjálf-
um grundvellinum i Atlants-
hafsbandalagi eftirstriðsár-
anna”. Ummæli af þessu tagi
eru mjög tengd þvi, að ihalds-
öflum vex ntí mjög styrkur i
Bandarikjunum, en þau hafa
lengi litið á sósialdemókrata
sem meiriháttar andstæðing i
Vestur-Evrópu. „Sósialdemó-
kratisering” álfunnar, segir
einn af fánaberum ihaldsstefn-
unnar nýju, Irving Kristol, eyði-
leggur bæði efnahagslifið og
ættjaröarástina — og kemur
þarmeðfvegfyriraöhægtsé að
virkja Vestrið gegn Austrinu.
Ummæli i þessa veru heyrast tír
mörgum áttum. John Tower,
formaöur öryggismálanefndar
öldungadeildar Bandarikja-
þings segir i grein frá þvi i
september, aö Nató standi háski
af skorti Evrópumanna á vilja-
styrk og „óseðjandi lyst”
þeirra á títgjöld til félagsmála.
Wall Street Journal skrifaöi 3.
desember að Evrópu heföi i
efnahagslegu tilliti fundist
„auðveldara að láta sig reka
Árni
Bergmann
skrifar
yfir i sósialismann en að halda i
gagnstæða átt”.
Vandlifað
Þegar svo er komið, að meðal
fjölmargra þeirra sem hafa
áhrif á skoðanamyndun i
Bandarikjunum er farið að lita
á venjulega sósialdemókratiska
félagsmálastefnu sem og vig-
búnaðarþreytuna sem sérstaka
móðgun við Bandarikin, þá er
stutt i þær raddir sem segja að
best sé Bandarikjamönnum að
láta Evrópu sigla sinn sjó,
þeim gæti liðið takk bærilega i
einangrun og þyrftu ekki að
bera þungar byrðar vanþakk-
lætis og misskilnings,
Frjálslyndir menn hafa þar
vestra varað við þessu tali og
sagt sem svo, að íhaldsmenn-
irnir, haukarnir, hafi að sönnu
mestan viðbjóð á Sovétrikj-
unum, en einangrunarhjal
þeirra sé ekki til annars fallið en
að hella vatni á myllu Kreml-
verja. Og er satt best aö segja
undarlega komiö sambtíðar-
málum i vestri, þegar deilur
fara aö standa um þaö, hverjir
„i raun” þjóni hagsmunum
Moskvu best — vesturevrópskir
kratar eða gallharðir banda-
riskir ihaldsmenn.
AB
„Hún hefur i heildina verið
gagnleg og sanngjörn. Meö einni
undantekningu þó. Umfjöllun
Helgu Kress i útvarpinu fannst
mér tilraun til opinberrar aftöku.
Sem betur fer virðist hún þó ekki
hafa haft úrslita áhrif. Hún fældi
kannski allmarga frá, en hins
vegar spuröist sýningin allt öðru
visi út meðal manna og aðsóknin
var góð.”
— Að hverju ertu aö vinna
núna?
„Ég stunda mina vinnu sem
leikari hjá Þjóöleikhúsinu Ég leik
Iminu eigin leikriti, fer með hlut-
verk i Htísi skáldsins og er að æfa
iSögum úr Vinaskögi, sem bráð-
um verður frumsýnt. Að öðru
leyti er ég upptekin viö bamaupp-
eldi og bleyjuþvott.’
— Hefurðu hugleitt að snúa þér
alfarið að skriftum?
„Nei, það hef ég ekki hugleitt I
alvöru. Þaö er mjög einmanalegt
starf að skrifa. Og ég veit ekki,
hvort ég treysti mér til að sitja
ein heima og skálda og hætta að
leika. Ég er enn þá fyrir það aö
vinna jafn náiö með öðru fólki og
maður gerir sem leikari. Ætli ég
vilji ekki bara gera hvoru
tveggja.”
— Þú ert sem sagt ekkert að
skrifa núna?
„Nei, ég hef of margt annaö að
gera. En ég hugsa. Manstu ljóðið
hennnar MartuTikkanen um allt,
sem kona meö litil börn þarf að
gera áður en htín getur sest við
skrifborðið, en siöan, þegar hun
loksins sest niður er hún btíin að
gleyma þvi, sem hún ætlaði að
segja.”
Blaðamáður verður að kannast
við að muna ekki ljóðið.
,,Og nú man ég það ekki held-
ur”, segir Steinunn og hlær.
— En hvenær fáum við næsta
verk?
,,Ég veit þaö ekki. En það kem-
ur væntanlega að þvi. Mér liggur
ýmislegt á hjarta.” ast.
ritstjórnargrein
Rannveig Sigurðardóttir, Þorsteinn Kristjánsson og Unnur Guðjóns-
dóttir við eitt verkanna á yfirlitssýningunni i Listasafni alþýðu.
Ljósm. — gel.
Yflrlitssýning í Listasafni alþýðu:
Verk Vigdisar
Kristjánsdóttur
i dag verö.ur opnuð i Listasafni
alþýðu við Grensásveg yfir-
litssýning á verkum Vigdisar
Kristjánsdóttur vefara. Hefur
Listasafnið unnið að uppsetn-
ingu sýningarinnar i samvinnu
við þau Þorstein Kristjánsson,
bróður listakonunnar og syst-
urdætur liennar, þær Rann-
veigu Sigurðardóttur og Unni
Guðjónsdóttur.
A sýningunni eru 28 myndvefn-
aðarverk, 10 vatnslitamyndir
og auk þess skissur að vefnaði.
A sýningunni verður sýndur lit-
skyggnuþáttur um listferil Vig-
disar,sem Hrafnhildur Schram
listfræöingur hefur samið.
Vigdis Kristjánsdóttir var einn
af frumkvöðlum islensks
myndvefnaðar. Eftir nám hér
heima hóf htín nám við Kon-
unglegu Akademluna, þá orðin
42 ára gömul. Nam hún þar um
3ja ára skeið en fluttist svo til
Oslo.en þaðan hafði htín heim
með sér stóran vefstól og
óf á hann sín stærstu verk eftir
málverkum Jóhanns Briem
o.fl. Þá hafði vefjarlistin ekki
enn lokið sinu hlutverki sem
þjónandi túlkunarhandverk.
Vigdis Kristjánsdóttir átti sinn
þátt i aö skapa listinni þann
sess, sem hún á I dag.
— v.
Bandaríkin úr
Nató?
Reagan forseti vill að Vestur -
Evrópuriki hætti við áform sem
lengi hafa verið i undirbúningi
um að kaupa jarðgas frá Sibi-
riu, en þar um hafa verið gerðir
samningar sem vafalaust eru
mjög hagkvæmir á tlmum
dýrrar oliu. Oddvitar Vestur -
Evrópu svara með þvi að segja,
aö það sitji ekki á Reagan að
heimta slikar hefndaraögerðir
gegn Sovétmönnum vegna Pól-
lands; hann haldi sjálfur áfram
að selja þeim korn, þá einu
vörutegund sem Sovétmenn
kaupa i stórum stil i landi Rea-
gans og mega illa án vera eins
og stendur.
Hnútukast
Þessar ásakanir eru litið brot
af þeim ágreiningi sem svo
mjög setur svip sinn á samskipti
Vestur-Evrópurikja og Banda-
rikjanna um þessar mundir.
Reagan og Haig finnst að
Vestur-Evrópumenn séu ekki
nógu harðir i afstöðunni til
Sovétrikjanna, en fá að heyra
þaö i staðinn, að Bandarikja-
mönnum væri nær að muna eftir
pólitiskum hryðjuverkum og
valdniðslu gegn verkalýðs-
hreyfingum sem viðgengst
undir afturhaldsstjórnum sem
Bandarikjunum eru vinveittar
og þiggja af þeim vopn og aðra
aöstoö. Ekki nóg meö það:
ágreiningurinn er einnig
tengdur efnahagsstefnu
Reaganstjórnarinnar. Meira aö
sa8ja gæflyndur áhrifamaöur
úr hópi breskra ihaldsmanna
gat ekki oröa bundist, þegar
Reagan fór að lesa efnahagsleg
heilræði af myndspólu yfir ev-
rópskum stjórnsýslumönnum.
Maður þessi, Edward Heath.
minnti á það, að þaö sæti ekki á
Reagan aö saka aðra um að lifa
um efni fram, meðan hann
sjálfur bæri fram fjárlög með
hundrað miljón dollara halla og
gerði viðleitni Evrópumanna tii
að hressa viö atvinnulif sitt
marga bölvun með hávaxta-
stefnu og uppskrtífun á gengi
dollarans.
Hvar eru þeir?
Bandariska vikublaðið US
News and World Report spuröi
fyrir skömmu, hvar þessir svo-