Þjóðviljinn - 19.06.1982, Side 14

14 SIÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 19.-20. júnl 1982
•>
5
"" ' ' 1 i meö
Reykholtsdalur skartar
sinu fegursta og i austri
gnæfir Eiriksjökull viö
himin, tær og skýr. Tíkin
Kella kemur hlaupandi á
móti okkur i hlaöinu á
Kópareykjum og flaörar
vinalega upp um okkur.
Þaö er leikur í henni enda
er hún bara 9 mánaða. Við
drepum á dyr í rauöu húsi#
hjá Jónasi Árnasyni rithöf-
undi og konu hans Guðrúnu
Jónsdóttur. Hún kemur til
dyra, og býður okkur inn,
elskuleg aö vanda. Jónas
hefur fengið sér sinn dag-
lega eftirmiðdagsblund en
hann kemur niður von
bráðar og segir að við
höfum sótt vel að honum.
Svo setjumst við inn í stofu
i kyrrð og ró og Guðrún ber
fram rjúkandi kaffi. Já,
það er gott veður í dag.
Jónas fer i léttan sumar-
jakka sem hann segist ekki
hafa farið í síðan hann var
i Texas. Þegar Skjald-
hamrar voru sýndir þar.
Hitinn fór yfir 20 stig á
Celcius í hádeginu. Sumar-
blíða i Reykholtsdal.
Snorri og Eggert
Við spjöllum um heima og
geima, aðallega þó skáld og
skaldskap. Chjákvæmilega berst
talið að Snorra Sturlusyni en i
þessum dal voru honum ráöin ör-
lög, fyrst með sáttargjörð eftir
Deildartungumál og siðast meö
aðför í Reykholt. Jónas segir að
4-5 Nobelsverðlaunaskáld hafi
orðið fyrir stiláhrifum frá ritum
Snorra og öðrum islenskum forn-
ritum, beint eöa óbeint, og nefnir
Laxness, Undset, Hamsun og
Hemingway. Reykholt blasir við
Kópareykjum, hinum megin i
dalnum.
„Þarna er skógarlundurinn
Eggertsflöt”, segir Jónas og
bendir yfir dalinn. Þar tjölduðu
gestir i brúðkaupi Eggerts Ólafs-
sonar, tómir höfðingjar. Enginn
almúgi komst þar að. Fólkið á
Kópareykjum og hinum kotunum
i dalnum hefur staðiö álengdar i
mesta lagi og horft á. Undir hrisl-
unum i Eggertsflöt sat ég úti heilt
sumar og samdi Þið muniö hann
Jörund. Þá bjuggum viö i Reyk-
holti.”
Af gamla bæjarhólnum á Kópareykjum cr fegurst og viðast um að litast I Reykholtsdal enda merkh- sögnin aö kópa upprunalega að
skyggnast um. líæjarnafnið er þvi hugsað á svipaöan hátt og Kögunarhóll eða Sjónarhæð.
Kella fylgir húsbónda sinum hvert fótmál. Hænurnar, sem Jónas segir
aðscu ekki þjakaðar af of miklum gáfum, i baksýn. Niður á túninu er
vaninhyrnd ær, sem Kellu er litt gefið um.
smvmm
Iléðan kemur vatnið i sundlaugina. Takiðeftir steininum vinstra megin
við lækinn. Hann er ævaforn klöppusteinn sem þvotturinn hefur verið
klappaöur á öldum saman.
,,Mig vantar
talent... ”
Skrifaröu mikið úti?
— Já, ég skrifa mikið úti á
sumrin. En hitt get ég tekiö undir
með Páli ólafssyni (sem hann
orti nú reyndar i tilefni af þing-
mennsku sinni):
Mig vantar talent og tempera-
ment
og talsvert af þekkingu lika.
Nú glottir Jónas. Við spyrjum
hann hvað hann hafi verið með i
smiðum að undanförnu.
— Sundlaugin hérna úti og um-
hverfi hennar, snyrting á þvi og
önnur vorverk hafa tekið tima
minn að undanförnu og ég er
ósköp ánægður með það. Þetta
hefur verið mjög skemmtilegt. Ef
ég ætti aö velja lifsstarf upp á
nýtt geri ég ráð fyrir að smiöar
eða búskapur gæti alveg eins
orðið fyrir valinu og ritstörf.
Þessu fylgir sama útrás fyrir
sköpunarþörfina. Eftir góðan dag
við smiðar hlakka ég til að vakna
daginn eftir og skoöa, likt og
stundum við ritsmiðarnar.
Annars hef ég enga afsökun fyrir
litlum afköstum við ritstörf. Hér
er eins góð aöstaða og næði og
hugsast getur. En ef talentinn
vantar veröur bara ekki neitt úr
neinu
Nú glottir Jónas aftur.
Nýr söngvafarsi
— Ef ég man rétt varstu meö
söngleik um striðsárin I smiðum?
— Já, mér hefur ekkert miöað
áfram. Textar viö lögin eru til-
búnir niður i skúffu en aö öðru
leyti hefur ekkert gerst. Hins
vegar er ég með tilbúiö leikverk
sem ég gæti vel hugsaö mér að
setja upp sjálfur t.d. með ein-
hverjum áhugaleikhópnum nær-
sveitis og leika þá kannski ekki
færri en 3-4 hlutverk sjálfur. Þaö
er söngvafarsi, saminn upp úr
Hallelúja sem sýnt var á Húsavik
og ísafirði i fyrra. Ég tók það til
rækilegrar endurskoðunar og
endursamdi og setti söngva inn i
það sem ég orti texta við. Það eru
ýmis lög frá Music Halltimanum
og einnig jassstef t.d. eftir Duke
Ellington. Þetta verk heitir
Okkar maður og aðalpersónan
hefur getið sér orð á kraftlyft-
ingasviðinu.
— Þú hefur gaman af þvi að
semja sönglagatexta?
— Já, það er mikið yndi.
Stundum rembist ég heilmikið og
svo dettur maður niður á viðlag,
kannski 3-4 orð, og þá kemur hitt i
bunu. Ég hef engar áhyggjur af
listrænu gildi en ég held aö þessir
textar minir spilli ekki þjóðinni
og þetta er þó a.m.k. stuðlað. Ef
ég hef eitthvaö vitlaust stuðlað er
það ekki vegna þess aö ég kann
ekki betur. En það hefði kannski
oröið tilgerð öðru visi. Þvi miður
verð ég að játa að ljóðagerð
virkar alltof oft sem tilgerð á mig
og ég hef aldrei kynnt mér þessa
bókmenntagrein aö neinu ráði.
Mörg ljóð virka állka óþægilega á
mig og tilgerðarlegt fólk.
Jónas dregur dálitiö i land og
nefnir nokkur kvæöi sem hann
hafi heillast af.
„Ef einhver kæmi með svona
þúsund lög og bæði mig um aö
gera texta viö þau yrði ég alsæll.
Þetta er skylt þvi að gera girö-
inguna i kringum sundlaugina og
með þvi er ég ekki aö gera litiö úr
giröingunni. Hún er mjög list-
ræn.”
Heimsókn til Jónasar Arnasonar rithöfundar á Kópareykjum í Reykholtsdal
,Ég á eftir að smiða hlið..
en það kemur ekki að sök...
þvi að ég hoppa bara yfir”