Þjóðviljinn - 23.10.1982, Blaðsíða 12

12 StÐA — ÞJÓÐVILJINN Helgin 23.-24. október 1982
Dr. Gottskalk:
Núna er stjórnmálakreppan í
brennideplinum. Þaö væri
forvitnilegt að vita hvernig hinir
ýmsu listamennokkar myndu
túlka þessi merku tímamót í
sögu lands oglýös.
Og hér eru nokkur sýnishorn í
anda Guðmundar Steinssonar,
Auðar Haralds, Kjartans
Ragnarssonar, Frisenetteog
Hrafns Gunnlaugssonar.
A la Guðmundur Steinsson:
Ráðherraveislan
1. þáttur
feb. 1980.
Gunnar, Steingrímur og Svavar
eru í sjöunda himni.
Gunnar: Svavar!
Svavar: Gunnar!
Steingr.: Gunnar! Svavar!
Gunnar: Svavar minn!
Svavar: Gunnar minn!
Gunnar: Elskan!
Svavar: Elskan mín!
Steingr.: Elskurnar mínar!
Svavar: Kyssið mig!
Gunnar: Elskan!
Steingr.: Elskan mín! o.s.frv.
o.s.frv. o.s.frv. o.s.frv.

Einvígið endalausa
SKOPSTÆLINGAR
Rödd skaparans: Eins lengi og þið
snertið ekki við verðbólgunni mun-
uð þið lifa hamingjusamir.
Gleymið ekki að allar fyrrverandi
ríkisstjórnir féllu þegar þær reyndu
að minnka verðbólguna.
Gunnar, Steingrímur og Svavar lifa
hamingjusamlega saman í tvö ár.
Tveir djöflar í líki Geirs og Kjart-
ans reyna að sannfæra þá að berjast
gegn verðbólgunni, en ráðherrarn-
ir falla ekki í freistni.
Ástandið er bara himneskt!
2. þáttur
haust ’82
Á meðan skipt er um tjöld milli 1.
og 2. þáttar dansar og syngur
Möppudýraballettinn hið þekkta
lag „Aldrei hefur ástandið verið
alvarlegra en nú“. Ráðherrarnir
geta leikið annan þáttinn hálf nakt-
ir eða aðeins klæddir brjóstahöld-
um og magabeltum. Þeir geta líka
leikið í jakkafötum eins og þeir eru
oftast klæddir.
Ráðherrarnir tala hraðar og hraðar
talandi fasta frasa.
Gunnar: Þetta er ekki hægt. Það
verður að gera eitthvað.
Steingr.: Það verður að gera
strangar ráðstafanir.
Svavar: Það verður að gera
eitthvað sem fyrst.
Gunnar: Ástandið er alvarlegt.
Steingr.: Það krefst róttækra ráð-
stafana.
Svavar: Sem fyrst. Stytta Jóns Sig-
urðssonar stígur niðraf stallinum
og fer inn í stjórnarráðið.
Allir: Skaparinn!
(Framhald leikritsins er enn í
smíðum).
A la Auður Haralds:
Skottu-
lœknamafían
Allt í steik, sagði ráðherrann við
sjálfan sig um leið og hann vippaði
líkþornaflúruðum löppunum
Sápultúlur.
frammúr. Við liggjum laglegaíþví,
bætti hann við. Eg veit ekki hvern-
ig við getum losnað úr klípunni.
Engar hreinar nærbuxur í skúff-
unni, enginn meirihluti í neðri-
deild, það þarf að hreinsa kertin á
ráðherrabílnum, verðbólgan eykst
stöðugt, kellingin hefur gólað
stanslaust í 8 daga, ræðan sem ég á
að flytja eftir hádegið er óundirbú-
in, skreiðin selst ekki, litla skrímsl-
ið er æft því ég hafði iofað að fara
með því í sund í kvöld, en ég er með
kokteilboð og stjórnarandstaðan
vill ekki samþykkja bráðabirgða-
lögin.
Honum fannst allt vera í rusli.
Skítt með það, ég fer í sömu úldnu
nærbuxurnar og í gær. Ég tek leigu-
bíl fyrst ráðherrabíllinn er stopp,
verðbólgan, til andskotans með
hana. Hún má hækka að vild, hún
virðist hafa gaman af því, hún hætt-
ir þegar hún er orðin þreytt. Vegna
ræðunnar í dag, þá nota ég bara
þessa frá síðustu viku. Skreiðin
skreiðist til Nígeríu. Ég fer í sund á
laugardaginn með ófreskjunni, þá
verður fleira fólk. Stjórnarand-
staðan lokar trantinum.
Það reddast allt saman, hugsaði
ráðherrann, línurnar skýrast.
Pólitískar ræður
Aðeins eitt vandamál. Hvernig
fæ ég kerlingartruntuna til þess að
þegja?
A la Kjartan Ragnarsson:
Klofningur
Árið 1980, her-
búðir Sjálfstœðisflokksins
Húsmóðirin, Ólafur, hefur loksins
fundið visst sjálfstæði, þökk sé
hinni nýju pólitísku línu hans,
Leiftursókninni.
Og dag einn við morgunverðar-
borðið...
Eggert: Ég ætla að skilja.
Ólafur: Hvað sagðirðu?
Eggert: Ég fer.
Ólafur: Með hverjum?
Eggert: Með Gunnari. Hann erfal-
legur, prúður og greindur. Hann
hefur allt sem þig skortir.
Ólafur: Nei, þú ferð ekki.
Eggert: Jú, ég fer. Strax.
Ólafur: (við vandræðabarnið Al-
bertínu) Þú vissir það. Hann sagði
þér það, Albertína.
Albertína: Já, hann sagði mér það.
Ólafur: Ég er síðasta manneskjan
sem fæ nokkuð að vita í þessu húsi.
Ólafur er einn. Hann hefur það
mjög bágt, aumingja maðurinn.
Vinnufélagar hans, kratarnir,
stinga upp á óeðlissambandi „milli
andstæðinga" en Ólafur hikar.
Albertína venur komur sínar til
Gunnars og Ólafur er afbrýðis-
samur.
Ólafur: Fórstu að heimsækja
Gunnar og Co?
Albertína: Já.
Ólafur: Þú varaðir mig aldrei við.
Albertína: Ég þarf ekki að segja
þér allt.
Ólafur: Hvernig er hjá þeim?
Betra en hér?
Albertína: Það er stórkostlegt.
Vinsældir þeirra minnka ekki en
verðbólgan minnkar og launþeg-
arnir samþykkja kauprán Ólafslag-
anna án þess að mótmæla.
Tvö ár líða. Eggert og Ólafur taka
upp þráðinn á ný. Þeir hafa tekið
upp sitt gamla samband án vitund-
ar Gunnars. En þegar Eggert vill fá
fyrri stöðu sína við hlið Ölafs, neit-
ar hann. Eggerti finnst hann hafa
verið notaður.
Eggert: Hvers vegna baðstu mig að
koma, þegar þú hrekur mig svo
burt frá þér?
Ólafur: Mig langaði í þig. Ég þarfn-
aðist þín.
Eggert: Viltu ekki að ég komi
aftur?
Ólafur: Nei. í einveru minni upp-
götvaði ég að loksins væri ég orð-
inn sjálfstæðis-maður.
A la Frisenette:
Dávaldurinn mikli, GunnarFris-
enette, hefur komið fram á sjónar-
sviðið á ný öllum til óblandinnar
ánægju. Þetta verður kannski í síð-
asta sinn sem tækifæri gefst til að
sjá þennan stórmerka listamann á
sviði.
Dávaldurinn mikli birtist hinum
aðdáunarfulla áhorfendaskara.
Fyrst sýnir hann framá að meiri-
híuti í neðrideild fyrir bráðabirgða-
lögin sé ekki fyrir hendi. Síðan
býðst hann til að sannfæra þjóðina
að þrátt fyrir allt sé meirihlutinn til.
Óg honum tekst það.
Geir uppgötvar, þegar hann
vaknar af dásvefninum, að bráða-
birgðalögin eru þegar farin í gegn.
A la Hrafn Gunnlaugsson:
Okkar á milli sagt
í hita og þunga
þingsins
Eftir fráfall stoðar hans og styttu
(vinstri meirihlutans í Reykjavík)
verður aðalpersóna myndarinnar
Benjamín ráðherra ringlaðri.
Honum finnst allt hrynja um-
hverfis sig. ímynd Kjartans Jó-
hannssonar og Geirs Hallgríms-
sonar sækja að honum meir og
meir. Hann fer að hlusta á Vimma
pönk til þess að slappa af, en það
gérir hann bara enn ruglaðri.
Um nóttina.
Benjamín ráðherra klæðir sig úr.
Konan hans er þegar háttuð. Hann
klæðir sig úr föðurlandinu.
Nærmynd af ullarbuxum. „Ála-
foss“ er skrifað stórum stöfum.
Benjamín ráðherra leggst uppí
og hefur samfarir við konu sína. En
ímynd hins nakta Kjartans Jó-
hannssonar verður mynd konu
hans yfirsterkari, síðan ímynd nak-
ins líkama Geirs Hallgrímssonar.
Orðinn vitskertur af þessari yfir-
þyrmandi sýn, hefnir hann sín á
gullfiskunum.
A la fræðibækur Bjöllunnar: