Þjóðviljinn - 23.10.1982, Blaðsíða 2

2 SIÐA — ÞJóÐVILJINNHelgin 23.-24. október 1982
Amsterdamferö
með Arnarflugi
í boöi
Hér kemur fjóröi hluti áskrifenda-
getraunarinnar og er þá aðeins einn
eftir þar til menn geta sent inn lausnir
fyrir októbermánuö. Getraunin er birt
í öllum Sunnudagsblööum í mánuðin-
um og geta allir áskrifendur tekiö þátt
í henni. Þeir sendi svör í lok mánaöar-
ins viö öllum fimm þáttum hennar. Þá
verður dregiö úr réttum svörum og
eru glæsileg verðlaun í boði eða
FERÐ TIL AMSTERDAM MEÐ ARN-
ARFLUGI. Þess skal getið aö jafnan
er spurt úr fréttum Þjóðviljans næstu
daga á undan.
í Grundarfirði
b
í Hveragerði
c
í Ólafsfirði
Grundarfjörður
Hverageröi
Ólafsfjörður
Allar líkur benda til þess að útibússtjóri
Búnaðarbankans hafi verið ráðinn á fölsk-
um forsendum. Hvar?
einhverf börn
b
hreyfihömlluð börn
c
munaðarlaus börn
Heimiliö vift Trönuhóla
Nýtt heimili var tekið í notkun við Trönuhóla
í Reykjavík. Fyrir hverja?
a
Alva Myrdal
b
Indira Gandhi
c
Margrét Thatcher
Alva
Indíra
Margrét
Kona fékk friðarverðlaun Nóbels. Hvað
heitir hún?
færa upp leikrit eftir sjálfan sig
í húsakynnum borgarstjórnar
b
reisa alþjóðlega sprungu-
rannsóknarstöð á Rauða-
vatnssvæðinu
c
selja Bæjarútgerð Reykja-
víkur
Hvað vill Davíð
gera?
Davíð Oddsson borgarstjóri er með hug-
myndir um að
mmml
Barátta Grænfriðunga hefur
valdið tjóni á erlendum mörk-
uðum
b
Sportbátar valda tjóni á net-
um
c
Hafa ekki fengið uppgert hjá
umboðsmönnum
Grásleppa
Grásleppuhrognaframleiðendur kvarta.
Hver verður
lygalaupur
mánaðarins?
Og enn heldur lygasögusamkeppnin áfram og
að þessu sinni er þaö Flanni Austrason sem
skrifar.
Lygasögur eru ákaflega frjálst form og þar geta
menn látið gamminn geisa eöa fengið útrás fyrir
sköpunargleðina. Takiö því þátt í keppninni um
lygalaup mánaðarins og skrifiö eina góöa, helst
ekki lengri þó en 1—2 vélrituð blöö. Mönnum er
leyfilegt aö skrifa undir dulnefni, en rétta nafnið
verður þó að fylgja með. Sögurnar sendist Þjóö-
viljanum, Síöumúla 6, Reykjavík c/o Guðjón Frið-
riksson, trúnaöarmál. Og hér er saga Flanna:
Eftirmmnileg
sjóferð
Hér fyrr á árum reri ég oft á
skektunni minni út í fjarðar-
mynnið og renndi fyrir fisk, en
oftast voru þessar sjóferðir til-
breytingalitlar og lítt frá-
brugðnar hver annarri. Þó man
ég eftir einni mjög sérstæðri sjó-
ferð og ætla ég nú að segja ykk-
ur frá henni:
Ég vaknaði eldsnemma
þennan morgun, því ég hugðist
verða á undan öðrum á miðin.
Bar ég árarnar og færið niður í
fjöruna áður en ég hratt fleytu
minni á flot, ýtti svo strax frá
landi, því það lagðist í mig að
mikill fiskur hefði gengið í
fjörðinn um nóttina.
Dálítil útræna var eins og oft-
ast á morgnana, svo ég notaði
mér byrinn, stóð uppi í bátnum,
breiddi út frakkann minn og
sigldi hinn glaðasti út fjörð. Allt
í einu sléttlygndi eins og hendi
væri veifað. Hugðist ég þá grípa
til áranna, en sá þá að þeim
hefði ég gleymt í óðagotinu sem
á mér var um morguninn. Lét
égþvírekadálitla stund, meðan
ég hugsaði ráð mitt. Var ég að
gægjast út fyrir borðstokkinn
við og við eins og sjómanna er
siður, sé ég þá allt í einu að sjór-
inn er orðinn morandi af gráð-
ugum golþorskum rétt neðan
kjalarins. Ætla ég þá að grípa
færið og renna í torfuna, en fær-
ið er hvergi sjáanlegt. Það hafði
einnig gleymst í fjörunni. Nú
voru góð ráð dýr. En neyðin
kennir manni að grípa til þess
sem næst er.
Ég hafði heyrt afa minn segja
frá því, að gráðugir þorskar
gleyptu allt semglóði á. Sylgjan
á beltinu mínu var skínandi fög-
ur og gljáandi og því tilvalin.
Tók ég af mér beltið og renndi
endanum með sylgjunni á út
fyrir borðstokkinn, en vafði
hinum fyrst um hægri höndina.
Ekki var sylgjan fyrr komin í
sjóinn en þorskarnir æddu að
henni með opna kjafta. Einn sá
stærsti varð fyrstur að gleypa,
kippti ég honum strax inn í bát-
inn. Þannig hélt ég áfram að
draga, uns skektan var orðin
drekkhlaðin. Þá var ég búinn að
missa niður um mig buxurnar
því ég hafði ekki skeytt um að
hífa þær upp í öllum hamagang-
inurn. Setti ég á mig beltið og
lagaði mig til og hugðist síðan
halda heim, tyllti mér þó niður
og snæddi af nesti niínu.
Meðan ég var að borða
heyrði ég að eitthvað rakst í
kinnung bátsins, leit ég út fyrir
borðið og sá að árarnar sem ég
hafði gleymt í fjörunni voru að
reka aftur með bátnum. Ekki
var ég seinn á mér að innbyrða
þær, lokaði síðan nestiskassan-
um og reri hinn glaðasti heim í
blíðviðrinu.
Þegar heim kom undruðust
allir, hve fljótur ég hafði verið
að fylla skektuna, og allir sem
vettlingi gátu valdið hjálpuðu
mér að setja fleytu mína í naust.
Ætlaði ég nú að taka negluna úr
bátnum eins og ég var vanur en
greip þá um músargrey sem
skaust úr hendi minni lafhrædd.
Hafði hún verið að reyna að
troða sér í gegn um neglugatið
frá því um morguninn, og vildi
það mér til lífs að hún hafði ekki
sloppið í gegn fyrr.
Síðan hafa mýs verið í miklu
uppáhaldi hjá mér, og hyggst ég
því ganga í Músavinafélagið á
næstu dögum.
Flanni Austrason